จังหวัดฮีลากังลาเนา

ังหวัดฮีลากังลาเนา (เซบัวโน: Amihanang Lanao, มาราเนา: Ranao Pangotaraan) เป็นจังหวัดในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองศูนย์กลางคือตูโบด ในปี..

เปิดใน Google Maps

สารบัญ

บารังไกย์

รังไกย์ เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นของรัฐบาลที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นคำที่ชาวฟิลิปปินส์พื้นเมืองสำหรับหมู่บ้านตำบลหรือวอร์ด ในการใช้งานเป็นภาษาพูดคำที่มักจะหมายถึงเขตเมืองชั้นในย่านชานเมืองหรือย่านชานเมือง คำว่าบารังไกย์คำมาจาก Balangay ชนิดของเรือที่ใช้โดยกลุ่มของประชาชนออสโตรนีเชียน เมื่อพวกเขาอพยพไปอยู่ในฟิลิปปินส์ ในเขตเทศบาลเมืองและเมืองที่มีองค์ประกอบของเกส์และพวกเขาอาจจะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่เรียกว่า Purok (ไทย:เขต) และ Sitio ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ภายในวงล้อมรังเกย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ณ วันที่ 30 กันยายน 2012 จำนวนบารังไกย์มีจำนวน 42,028 บารังไกย์ทั่วฟิลิปปิน.

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและบารังไกย์

ภาษาชาบากาโน

ษาชาบากาโน เป็นชื่อของภาษาสเปนลูกผสมในฟิลิปปินส์ คำว่า chabacano ซึ่งเป็นที่มาของชื่อชาบากาโน (Chavacano) เป็นภาษาสเปน หมายถึง รสชาติแย่ สามัญ หรือหยาบ ผู้พูดภาษาชาบากาโนส่วนใหญ่อยู่ในเมืองซัมโบวังกาซิตี จังหวัดซัมโบวังกา บาซีลัน จาไวต์ และบางบริเวณในดาเวาและโจตาบาโต มีผู้พูด 607,200 คนเมื่อ..

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและภาษาชาบากาโน

ภาษาฟิลิปีโน

ษาฟิลิปปินส์ หรือ ภาษาฟิลิปีโน (Filipino) เป็นภาษาประจำชาติและภาษาราชการภาษาหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์คู่กับภาษาอังกฤษ กำหนดเมื่อ พ.ศ.

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและภาษาฟิลิปีโน

ภาษามาราเนา

ภาษามาราเนา เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน ใช้พูดในจังหวัดลาเนา เดล นอริเต และ ลาเนา เดล ซุร ในฟิลิปปินส์ มาราเนา.

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและภาษามาราเนา

ภาษาอังกฤษ

ษาอังกฤษ หรือ ภาษาอังกฤษใหม่ เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกที่ใช้ครั้งแรกในอังกฤษสมัยต้นยุคกลาง และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ และประเทศในแคริบเบียน พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหภาพยุโรป หลายประเทศเครือจักรภพแห่งชาติ และสหประชาชาติ ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณสกอตแลนด์ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่านจักรวรรดิอังกฤษ และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็นภาษากลางในหลายภูมิภาค ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า ภาษาอังกฤษเก่า ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์ภาษาละติน เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรปDaniel Weissbort (2006).

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและภาษาอังกฤษ

ภาษาเซบัวโน

ษาเซบู (Cebuano; Sebwano; เซบู: Sinugboanon) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน มีผู้พูดในฟิลิปปินส์ 18 ล้านคน ชื่อในภาษาอังกฤษมาจากชื่อเกาะเซบู รวมกับปัจจัยจากภาษาสเปน -ano หมายถึง ที่เกี่ยวกับเชื้อชาต.

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและภาษาเซบัวโน

อีลีกัน

อีลีกัน (เซบัวโน: Dakbayan sa Iligan; Lungsod ng Iligan) เป็นนครหนาแน่นในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ มีประชากร 342,618 คนในปี..

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและอีลีกัน

จังหวัดบูคิดโนน

ังหวัดบูคิดโนน (เซบัวโน: Lalawigan sa Bukidnon) เป็นจังหวัดที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองศูนย์กลางคือมาไลบาไล ในปี..

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและจังหวัดบูคิดโนน

จังหวัดคันลูรังมีซามิส

ังหวัดคันลูรังมีซามิส (เซบัวโน: Kasadpang Misamis; Subanen: Sindepan Mis'samis) เป็นจังหวัดในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองศูนย์กลางคือโอโรคีเวตา ผู้ที่ตั้งถิ่นฐานตั้งแต่แรกเริ่มในจังหวัดนี้คือชาวซูบาโนน ซึ่งเป็นเป้าหมายของกลุ่มโจรสลัดจากจังหวัดลาเนา ชื่อจังหวัด บ้างก็มีที่มาจากสถานที่ตั้งฐานของชาวสเปนที่อ่าวปังกีล บ้างก็เพี้ยนมาจากคำว่า คูยามิส ซึ่งเป็นชื่อชนิดของมะพร้าว.

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและจังหวัดคันลูรังมีซามิส

จังหวัดตีโมกลาเนา

ตีโมกลาเนา (Timog Lanaw) หรือ ลาเนาเดลซูร์ (Lanao del Sur) เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่ในเขตปกครองตนเองในมินดาเนามุสลิมทางภาคใต้ของประเทศ จังหวัดนี้มีอาณาเขตจรดจังหวัดฮีลากังลาเนาทางทิศเหนือ จังหวัดบูคิดโนนทางทิศตะวันออก จังหวัดมากินดาเนาและจังหวัดโคตาบาโตทางทิศใต้ ส่วนทางทิศตะวันตกเฉียงใต้จรดอ่าวอิลลานาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอ่าวโมโร เมืองหลักของจังหวัดคือมาราวี ภายในพื้นที่จังหวัดตีโมกลาเนาเป็นที่ตั้งของทะเลสาบลาเนาซึ่งเป็นทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในเกาะมินดาเนา บทร้องสวดมหากาพย์ดาราเงน ของกลุ่มชนมาราเนาในจังหวัดนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนจากองค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ตั้งแต่ปี..

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและจังหวัดตีโมกลาเนา

จังหวัดตีโมกซัมบวงกา

ังหวัดตีโมกซัมบวงกา (Chavacano: Provincia de Zamboanga del Sur; เซบัวโน: Probinsya sa Zamboanga del Sur; Subanen: S'helatan Sembwangan/Sembwangan dapit Shelatan; Iranun: Pagabagatan a Diambangan) เป็นจังหวัดในเขตตังไวนางซัมบวงกา เกาะมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองศูนย์กลางคือปากาดีอัน ส่วนซัมบวงกาซิตีถือเป็นเมืองอิสระที่ปกครองแยกจากตัวจังหวัด ตีโมกซัมบวงกามีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดฮีลากังซัมบวงกาทางทิศเหนือ ติดกับจังหวัดซัมบวงกาซีบูไกทางทิศตะวันตก ติดกับจังหวัดคันลูรังมีซามิสทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ติดกับจังหวัดฮีลากังลาเนาทางทิศตะวันออก และติดกับอ่าวโมโรทางทิศใต้.

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและจังหวัดตีโมกซัมบวงกา

จังหวัดซีลางังมีซามิส

ังหวัดซีลางังมีซามิส (เซบัวโน: Sidlakang Misamis) เป็นจังหวัดในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองศูนย์กลางคือคากายันเดอโอโร ซึ่งปกครองอย่างเป็นอิสระจากตัวจังหวัด จังหวัดซีลางังมีซามิสเป็นจังหวัดริมชายฝั่งทะเล ติดกับอ่าว 2 แห่งทางทิศเหนือ ได้แก่ อ่าวมาคาฮาลาร์ และอ่าวกิงกูกพื้นที่ทางตอนกลางของจังหวัดมีแม่น้ำหลายสาย ซึ่งมีจุดเริ่มต้นจากพื้นที่สูงในจังหวัดบูคิดโนน แม่น้ำสำคัญ ได้แก่ แม่น้ำคากายัน.

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและจังหวัดซีลางังมีซามิส

ตูโบด (จังหวัดฮีลากังลาเนา)

ตูโบด เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดฮีลากังลาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ มีประชากรในปี..

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและตูโบด (จังหวัดฮีลากังลาเนา)

ประเทศฟิลิปปินส์

ฟิลิปปินส์ (Philippines; Pilipinas) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (Republic of the Philippines; Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศเอกราชที่เป็นหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ประกอบด้วยเกาะ 7,641 เกาะ ซึ่งจัดอยู่ในเขตภูมิศาสตร์ใหญ่ 3 เขตจากเหนือจรดใต้ ได้แก่ ลูซอน, วิซายัส และมินดาเนา เมืองหลวงของประเทศคือมะนิลา ส่วนเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือนครเกซอน ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเมโทรมะนิลา ฟิลิปปินส์มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก ทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และทะเลเซเลบีสทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับไต้หวันทางทิศเหนือ ปาเลาทางทิศตะวันออก มาเลเซียและอินโดนีเซียทางทิศใต้ และเวียดนามทางทิศตะวันตก ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในแถบวงแหวนไฟและใกล้กับเส้นศูนย์สูตร ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะประสบภัยจากแผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น แต่ก็ทำให้มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่งเช่นกัน ฟิลิปปินส์มีเนื้อที่ประมาณ 300,000 ตารางกิโลเมตร (115,831 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 100 ล้านคน นับเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ในเอเชีย และเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก นอกจากนี้ ณ ปี..

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและประเทศฟิลิปปินส์

เขตฮีลากังมินดาเนา

ตฮีลากังมินดาเนา‎ (Hilagang Kamindanawan) หรือ เขตที่ 10 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วย 5 จังหวัดและ 2 นครที่มีประชากรสูง เขตครอบคลุมพื้นที่ทางตอนเหนือถึงตอนกลางของเกาะมินดาเนาและเกาะของจังหวัดกามิกิน‎ ศูนย์กลางของเขตอยู่ที่เมืองคากายันเดอโอโร สำหรับจังหวัดฮีลากังลาเนา‎นั้น เคยอยู่ในเขตโซกซาร์เจนก่อนที่จะถูกย้ายเข้ามาในเขตนี้ ในเดือนกันยายน..

ดู จังหวัดฮีลากังลาเนาและเขตฮีลากังมินดาเนา

ดูเพิ่มเติม

จังหวัดของประเทศฟิลิปปินส์

จังหวัดลาเนาเดลนอร์เต

รัฐและดินแดนที่ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2502

หรือที่รู้จักกันในชื่อ Lanao del Norte

ยูเนี่ยนพีเดียเป็นแผนที่แนวคิดหรือเครือข่ายความหมายจัดเป็นสารานุกรม - dictionary มันให้คำนิยามสั้น ๆ ของแต่ละแนวคิดและความสัมพันธ์ของมัน

นี่เป็นแผนที่ออนไลน์แบบยักษ์ซึ่งทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับแผนผังแนวคิด สามารถใช้งานได้ฟรีและสามารถอ่านบทความหรือเอกสารแต่ละฉบับได้ เป็นเครื่องมือทรัพยากรหรือข้อมูลอ้างอิงสำหรับการศึกษาการวิจัยการศึกษาการเรียนการสอนหรือการสอนซึ่งครูหรือนักการศึกษานักเรียนหรือนักศึกษาสามารถนำมาใช้ได้ สำหรับโลกการศึกษา: สำหรับโรงเรียนระดับประถมศึกษามัธยมศึกษาตอนปลายระดับกลางระดับกลางระดับปริญญาตรีวิทยาลัยมหาวิทยาลัยระดับปริญญาตรีปริญญาโทปริญญาเอกหรือปริญญาเอก สำหรับเอกสารรายงานโครงการความคิดเอกสารการสำรวจผลสรุปหรือวิทยานิพนธ์ ต่อไปนี้เป็นคำจำกัดความคำอธิบายรายละเอียดหรือความหมายของข้อมูลสำคัญที่คุณต้องการข้อมูลและรายการแนวคิดที่เกี่ยวข้องของพวกเขาเป็นอภิธานศัพท์ มีอยู่ในไทย, ภาษาอังกฤษ, ภาษาสเปน, ภาษาโปรตุเกส, ญี่ปุ่น, ชาวจีน, ภาษาฝรั่งเศส, ภาษาเยอรมัน, อิตาลี, ขัด, ดัตช์, ภาษารัสเซีย, ภาษาอาหรับ, ฮินดู, สวีเดน, ยูเครน, ฮังการี, คาตาลัน, ภาษาเช็ก, ฮีบรู, เดนมาร์ก, ภาษาฟินแลนด์, ชาวอินโดนีเซีย, ภาษานอร์เวย์, โรมาเนีย, ตุรกี, ภาษาเวียดนาม, เกาหลี, กรีก, ภาษาบัลแกเรีย, โครเอเชีย, ภาษาสโลวัก, ภาษาลิทัวเนีย, ฟิลิปปินส์, ภาษาลัตเวีย, ภาษาเอสโตเนีย และ ภาษาสโลวีเนีย ภาษาอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้

ข้อมูลนี้อ้างอิงจากบทความ วิกิพีเดีย และโครงการอื่น ๆ ของวิกิมีเดีย และมีให้บริการภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แสดงที่มา-อนุญาตแบบเดียวกัน.

ยูเนี่ยนพีเดีย ไม่ได้รับการรับรองโดยหรือร่วมกับมูลนิธิวิกิมีเดีย

Google Play Android และโลโก้ของ Google Play เป็นเครื่องหมายการค้าของ Google Inc.

นโยบายความเป็นส่วนตัว