โลโก้
ยูเนี่ยนพีเดีย
การสื่อสาร
ดาวน์โหลดได้จาก Google Play
ใหม่! ดาวน์โหลด ยูเนี่ยนพีเดีย บน Android ™ของคุณ!
ฟรี
เร็วกว่าเบราว์เซอร์!
 

จังหวัดคาปิซ

ดัชนี จังหวัดคาปิซ

ังหวัดคาปิซ (ฮีลีไกโนน: Kapuoran sang Capiz; Lalawigan ng Capiz) เป็นจังหวัดในเขตคันลูรังคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองหลักคือโรซัส และตั้งอยู่ทางตะวันทางออกเฉียงเหนือของเกาะปาไนย์ มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดอักลันทางทิศเหนือ จังหวัดอันตีเค‎ทางทิศตะวันตก และจังหวัดอีโลอีโล‎ทางทิศใต้ คาปิซมีพื้นที่ติดกับทะเลซีบูยันทางทิศเหนือ จังหวัดคาปิซเป็นแหล่งของหอยกระจกที่ใช้ในการตกแต่งอุปกรณ์ต่าง ๆ และยังได้รับฉายา "เมืองแห่งอาหารทะเลของฟิลิปปินส์" และติด 15 อันดับแรก สถานที่ที่คนไปเยี่ยมเยือนมากที่สุดในประเทศ คาปิซมีหินปะการังที่มีชื่อเสียง ตั้งอยู่ที่ โบสถ์ซันตาโมนีคา ในเมืองปาไนย์ และยังเป็นที่ตั้งของระฆังโบสถ์ที่ใหญ่ที่สุดในทวีปเอเชี.

15 ความสัมพันธ์: บารังไกย์ภาษาฟิลิปีโนภาษาอักลันภาษาอังกฤษภาษาฮีลีไกโนนภาษาคาปิซหอยกระจกจังหวัดมัสบาเตจังหวัดอักลันจังหวัดอีโลอีโลซังกูเนียงปันลาลาวีกันประเทศฟิลิปปินส์ปาไนย์โรซัส (จังหวัดคาปิซ)เขตคันลูรังคาบีซายาอัน

บารังไกย์

รังไกย์ เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นของรัฐบาลที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นคำที่ชาวฟิลิปปินส์พื้นเมืองสำหรับหมู่บ้านตำบลหรือวอร์ด ในการใช้งานเป็นภาษาพูดคำที่มักจะหมายถึงเขตเมืองชั้นในย่านชานเมืองหรือย่านชานเมือง คำว่าบารังไกย์คำมาจาก Balangay ชนิดของเรือที่ใช้โดยกลุ่มของประชาชนออสโตรนีเชียน เมื่อพวกเขาอพยพไปอยู่ในฟิลิปปินส์ ในเขตเทศบาลเมืองและเมืองที่มีองค์ประกอบของเกส์และพวกเขาอาจจะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่เรียกว่า Purok (ไทย:เขต) และ Sitio ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ภายในวงล้อมรังเกย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ณ วันที่ 30 กันยายน 2012 จำนวนบารังไกย์มีจำนวน 42,028 บารังไกย์ทั่วฟิลิปปิน.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและบารังไกย์ · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาฟิลิปีโน

ษาฟิลิปปินส์ หรือ ภาษาฟิลิปีโน (Filipino) เป็นภาษาประจำชาติและภาษาราชการภาษาหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์คู่กับภาษาอังกฤษ กำหนดเมื่อ พ.ศ. 2530 ภาษานี้เป็นสำเนียงมาตรฐานของภาษาตากาล็อก เมื่อ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2480 สถาบันภาษาแห่งชาติเลือกภาษาตากาล็อกซึ่งเป็นภาษาท้องถิ่นที่มีการใช้เป็นภาษาเขียนมากที่สุดมาเป็นพื้นฐานของภาษาประจำชาติภาษาใหม่ใน พ.ศ. 2504 ภาษานี้เป็นที่รู้จักในชื่อ ปิลิปีโน และเปลี่ยนชื่อเป็นภาษาฟิลิปปินส์เมื่อ พ.ศ. 2515.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและภาษาฟิลิปีโน · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาอักลัน

ษาอักลัน (ฟิลิปีโนและAklanon, Akeanon) เป็นภาษากลุ่มวิซายันมีความคล้ายคลึงภาษาฮีลีไกโนนในด้านรากศัพท์ราวร้อยละ 65–68.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและภาษาอักลัน · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาอังกฤษ

ษาอังกฤษ หรือ ภาษาอังกฤษใหม่ เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกที่ใช้ครั้งแรกในอังกฤษสมัยต้นยุคกลาง และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ และประเทศในแคริบเบียน พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหภาพยุโรป หลายประเทศเครือจักรภพแห่งชาติ และสหประชาชาติ ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณสกอตแลนด์ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่านจักรวรรดิอังกฤษ และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็นภาษากลางในหลายภูมิภาค ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า ภาษาอังกฤษเก่า ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์ภาษาละติน เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรปDaniel Weissbort (2006).

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและภาษาอังกฤษ · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาฮีลีไกโนน

ษาฮีลีไกโนน (ฟิลิปีโนและHiligaynon) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียใช้พูดในวิซายาตะวันตก ประเทศฟิลิปปินส์ ส่วนใหญ่อยู่ในจังหวัดอีโลอีโลและเนโกรส และจังหวัดอื่น ๆ ในเกาะปาไน เช่น คาปิซ, อันตีเก, อักลัน และกีมารัส มีผู้พูด 7 ล้านคน ใช้เป็นภาษาแม่ และใช้เป็นภาษาที่สองอีก 4 ล้านคน.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและภาษาฮีลีไกโนน · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาคาปิซ

ษาคาปิซ (Capiznon; capiceño) เป็นภาษาในตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน ใช้พูดในวิซายาตะวันตก ประเทศฟิลิปปินส์ ส่วนใหญ่อยู่ในจังหวัดคาปิซทางตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะปาไน จัดอยู่ในภาษากลุ่มวิซายัน ภาษานี้มักสับสนกับภาษาฮีลีไกโนนแต่ก็มีคำศัพท์และการออกเสียงเป็นของตนเอง มีคำศัพท์ของภาษาอักลันและภาษาวาไรปนอยู่ด้วย และถือเป็นภาษาที่พูดเร็วที่สุดในบริเวณนี้.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและภาษาคาปิซ · ดูเพิ่มเติม »

หอยกระจก

้านในแบบสมัยที่เป็นอาณานิคมของสเปนในมะนิลาซึ่งหน้าต่างกรุด้วยเปลือกหอยกระจก ''parol'' ในฟิลิปปินส์สร้างจากเปลือกหอยกระจก หอยกระจก (Windowpane shell) หรือหอยกระจกหน้าต่าง, หอยกะซ้า เป็นหอยสองฝารูปร่างกลมแบน บาง โปร่งแสง เป็นมันวาว สีขาวขุ่น อาศัยตามพื้นน้ำที่เป็นโคลน กินจุลินทรีย์และสารอินทรีย์ในน้ำ ผสมพันธุ์ด้วยการปฏิสนธิภายนอก ตัวอ่อนจะลอยในน้ำระยะหนึ่ง จึงจมลงสู่ท้องทะเลเพื่อเจริญเป็นตัวเต็มวัย หอยชนิดนี้ รับประทานได้แต่มีเนื้อน้อย ในสมัยก่อนนำเปลือกไปใช้แทนกระจกฝ้า ปัจจุบันนำมาทำเป็นของใช้และของที่ระลึก.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและหอยกระจก · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดมัสบาเต

ังหวัดมัสบาเต (มัสบาเต: Probinsya san Masbate; ฮีลีไกโนน: Kapuoran sang Masbate; เซบัวโน: Lalawigan sa Masbate; บีโคล: Probinsya kan Masbate; Lalawigan ng Masbate) เป็นจังหวัดเกาะในประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่เกือบกึ่งกลางของประเทศ เมืองหลักมัสบาเตซิตี จังหวัดประกอบด้วยสามเกาะหลัก ได้แก่ เกาะมัสบาเต, เกาะตีเคา และเกาะบูรีอัส มัสบาเตอยู่บริเวณจุดเชื่อมต่อของเกาะวิซายัสและเกาะลูซอน สำหรับในแง่ของการปกครอง มัสบาเตจะอยู่ในเขตบีโคลของหมู่เกาะลูซอน แต่จะมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับกลุ่มเกาะวิซายัสมากกว.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและจังหวัดมัสบาเต · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดอักลัน

ังหวัดอักลัน (Akean) (เสียงอ่านภาษาอักลัน) (อักลัน: Probinsiya it Aklan; ฮีลีไกโนน: Kapuoran sang Aklan; Lalawigan ng Aklan) เป็นจังหวัดในเขตคันลูรังคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคือคาลีโบ ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะปาไนย์ มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดอันตีเค‎ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ และจังหวัดคาปิซทางทิศตะวันออก จังหวัดอักลันติดกับทะเลซีบูยันและจังหวัดโรมโบลนทางทิศเหนือ.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและจังหวัดอักลัน · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดอีโลอีโล

ังหวัดอีโลอีโล (ฮีลีไกโนน: Kapuoran sang Iloilo; กินาไรอา: Probinsiya kang Iloilo; Lalawigan ng Iloilo) เป็นจังหวัดในเขตคันลูรังคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ครอบคลุมพื้นที่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะปาไนย์ มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดอันตีเคทางทิศตะวันตก ติดกับจังหวัดคาปิซทางทิศเหนือ ติดกับช่องแคบจีนโตโตโลทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ติดกับช่องแคบกีมารัสทางทิศตะวันออก และติดกับช่องแคบอีโลอีโลและอ่าวปาไนย์ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ไม่ไกลจากชายฝั่งของจังหวัดอีโลอีโล เป็นที่ตั้งของเกาะจังหวัดกีมารัส ซึ่งเคยเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดอีโลอีโล เมืองหลักของจังหวัดอีโลอีโลมีชื่อเดียวกันกับชื่อจังหวัด คือ อีโลอีโลซิตี ซึ่งยังเป็นนครอิสระ ไม่ขึ้นกับรัฐบาลประจำจังหวัด สำหรับในปี..

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและจังหวัดอีโลอีโล · ดูเพิ่มเติม »

ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน

ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน (Sangguniang Panlalawigan; Provincial Council) หรือ โปรวินเชียลบอร์ด เป็นคำภาษาฟิลิปีโนที่ใช้เรียกแทนสภานิติบัญญัติประจำจังหวัดของประเทศฟิลิปปินส์ อำนาจหน้าที่ของสภานิติบัญญัตินี้ ถูกกำหนดโดย ประมวลรัฐบาลท้องถิ่น ตั้งแต..

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและซังกูเนียงปันลาลาวีกัน · ดูเพิ่มเติม »

ประเทศฟิลิปปินส์

ฟิลิปปินส์ (Philippines; Pilipinas) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (Republic of the Philippines; Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศเอกราชที่เป็นหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ประกอบด้วยเกาะ 7,641 เกาะ ซึ่งจัดอยู่ในเขตภูมิศาสตร์ใหญ่ 3 เขตจากเหนือจรดใต้ ได้แก่ ลูซอน, วิซายัส และมินดาเนา เมืองหลวงของประเทศคือมะนิลา ส่วนเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือนครเกซอน ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเมโทรมะนิลา ฟิลิปปินส์มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก ทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และทะเลเซเลบีสทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับไต้หวันทางทิศเหนือ ปาเลาทางทิศตะวันออก มาเลเซียและอินโดนีเซียทางทิศใต้ และเวียดนามทางทิศตะวันตก ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในแถบวงแหวนไฟและใกล้กับเส้นศูนย์สูตร ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะประสบภัยจากแผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น แต่ก็ทำให้มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่งเช่นกัน ฟิลิปปินส์มีเนื้อที่ประมาณ 300,000 ตารางกิโลเมตร (115,831 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 100 ล้านคน นับเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ในเอเชีย และเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก นอกจากนี้ ณ ปี..

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและประเทศฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »

ปาไนย์

ปาไนย์ (Panay) เป็นเกาะในประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่ตอนกลางของประเทศ ในหมู่เกาะวีซายัน ทิศเหนือจดทะเลซีบูยัน ทิศตะวันออกเฉียงเหนือจดทะเลวีซายัน ทิศตะวันออกจดช่องแคบกีมารัส ทิศใต้จดอ่าวปาไนย์ และทิศตะวันตกจดทะเลซูลู เกาะประกอบด้วย 4 จังหวัด คือ จังหวัดอากลัน จังหวัดอันตีเก จังหวัดกาปิซ และจังหวัดอีโลอีโล หมวดหมู่:เกาะในประเทศฟิลิปปินส์ หมวดหมู่:เกาะปาไนย์.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและปาไนย์ · ดูเพิ่มเติม »

โรซัส (จังหวัดคาปิซ)

รซัส เป็นนครระดับที่ 3 และเป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดคาปิซ ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและโรซัส (จังหวัดคาปิซ) · ดูเพิ่มเติม »

เขตคันลูรังคาบีซายาอัน

ตคันลูรังคาบีซายาอัน (ฮีลีไกโนน: Kabisay-an Nakatundan; Kanlurang Kabisayaan) หรือ เขตที่ 6 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบไปด้วย 6 จังหวัด ได้แก่ จังหวัดอักลัน, จังหวัดอันตีเค‎, จังหวัดคาปิซ‎, จังหวัดกีมารัส, จังหวัดอีโลอีโล‎ และจังหวัดคันลูรังเนโกรส และ 2 นครที่มีประชากรอย่างสูง ได้แก่ บาโคโลด และอีโลอีโลซิตี ซึ่งเป็นศูนย์กลางของเขตนี้ ภาษาที่ใช้กันส่วนใหญ่คือภาษาฮีลีไกโนน ภาษาอักลัน ภาษาคาปิซ ภาษากินาไรอา และภาษาเซบัวโน เขตนี้มีพื้นที่ 20,794.18 ตารางกิโลเมตร ประชากร 7,536,383 คน เป็นเขตที่มีประชากรมากที่สุดของหมู่เกาะวิซายั.

ใหม่!!: จังหวัดคาปิซและเขตคันลูรังคาบีซายาอัน · ดูเพิ่มเติม »

เปลี่ยนเส้นทางที่นี่:

Capiz

ขาออกขาเข้า
Hey! เราอยู่ใน Facebook ตอนนี้! »