จังหวัดปัมปังกา

ังหวัดปัมปังกา (กาปัมปางัน: Lalawigan ning Pampanga; Lalawigan ng Pampanga) เป็นจังหวัดในเขตกิตนางลูโซน ประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่บนชายฝั่งทางตอนเหนือของอ่าวมะนิลา ปัมปังกามีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดตาร์ลักทางทิศเหนือ, จังหวัดตาร์ลักทาง ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ, จังหวัดบูลาคันทางทิศตะวันออก, อ่าวมะนิลาทางทิศใต้, จังหวัดบาตาอันทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ และจังหวัดซัมบาเลสทางทิศตะวันตก มีเมืองหลักคือ ซันเฟร์นันโด และมีนครอิสระคือ แอนเจลิส จังหวัดปัมปังกา มีท่าอากาศยานนานาชาติคลาร์ก ซึ่งอยู่ในเขตเมืองท่าปลอดภาษีคลาร์ก ห่างจากเมืองหลักของจังหวัดไปทางทิศเหนือ จังหวัดนี้ยังเป็นที่ตั้งของฐานทัพกองทัพอากาศฟิลิปปิน 2 แห่ง ได้แก่ ฐานทัพอากาศบาซา และฐานทัพอากาศคลาร์ก ในปี..

เปิดใน Google Maps

สารบัญ

บารังไกย์

รังไกย์ เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นของรัฐบาลที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นคำที่ชาวฟิลิปปินส์พื้นเมืองสำหรับหมู่บ้านตำบลหรือวอร์ด ในการใช้งานเป็นภาษาพูดคำที่มักจะหมายถึงเขตเมืองชั้นในย่านชานเมืองหรือย่านชานเมือง คำว่าบารังไกย์คำมาจาก Balangay ชนิดของเรือที่ใช้โดยกลุ่มของประชาชนออสโตรนีเชียน เมื่อพวกเขาอพยพไปอยู่ในฟิลิปปินส์ ในเขตเทศบาลเมืองและเมืองที่มีองค์ประกอบของเกส์และพวกเขาอาจจะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่เรียกว่า Purok (ไทย:เขต) และ Sitio ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ภายในวงล้อมรังเกย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ณ วันที่ 30 กันยายน 2012 จำนวนบารังไกย์มีจำนวน 42,028 บารังไกย์ทั่วฟิลิปปิน.

ดู จังหวัดปัมปังกาและบารังไกย์

ภาษากาปัมปางัน

ษากาปัมปางัน เป็นภาษาหนึ่งที่ใช้พูดในประเทศฟิลิปปิน.

ดู จังหวัดปัมปังกาและภาษากาปัมปางัน

ภาษาอังกฤษ

ษาอังกฤษ หรือ ภาษาอังกฤษใหม่ เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกที่ใช้ครั้งแรกในอังกฤษสมัยต้นยุคกลาง และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ และประเทศในแคริบเบียน พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหภาพยุโรป หลายประเทศเครือจักรภพแห่งชาติ และสหประชาชาติ ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณสกอตแลนด์ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่านจักรวรรดิอังกฤษ และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็นภาษากลางในหลายภูมิภาค ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า ภาษาอังกฤษเก่า ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์ภาษาละติน เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรปDaniel Weissbort (2006).

ดู จังหวัดปัมปังกาและภาษาอังกฤษ

ภาษาตากาล็อก

ษาตากาล็อก เป็นหนึ่งในภาษาหลักของสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ เป็นหนึ่งในตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน มีความสัมพันธ์กับภาษาอินโดนีเซีย ภาษามลายู ภาษาฟิจิ ภาษาเมารี ภาษาฮาวาย ภาษามาลากาซี ภาษาซามัว ภาษาตาฮีตี ภาษาชามอร์โร ภาษาเตตุม และตระกูลภาษาออสโตรนีเซียนในไต้หวันเป็นภาษาประจำชาติและภาษาราชการคู่กับภาษาอังกฤษในประเทศฟิลิปปินส์ ใช้เป็นภาษากลางภายในประเทศ มีผู้พูดราว 85 ล้านคน ในทางธุรกิจนิยมใช้ภาษาอังกฤษมากกว.

ดู จังหวัดปัมปังกาและภาษาตากาล็อก

จังหวัดบาตาอัน

ังหวัดบาตาอัน (Lalawigan ng Bataan; กาปัมปางัน: Lalawigan ning Bataan) เป็นจังหวัดในเขตกิตนางลูโซนของประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองหลักคือบาลังกา ครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของคาบสมุทรบาตาอันของเกาะลูซอน จังหวัดบาตาอันมีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดซัมบาเลสและปัมปังกาทางทิศเหนือ, ติดกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก, ติดกับอ่าวซูบิกทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ และติดกับอ่าวมะนิลาทางทิศตะวันออก เหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นที่จังหวัดแห่งนี้ คือ สงครามบาตาอัน ซึ่งเกิดขึ้นก่อนการบุกยึดของกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่นในสงครามโลกครั้งที่สอง.

ดู จังหวัดปัมปังกาและจังหวัดบาตาอัน

จังหวัดบูลาคัน

ังหวัดบูลาคัน (ตากาล็อก: Lalawigan ng Bulacan; กาปัมปางัน: Lalawigan ning Bulacan) (PSGC:; '''ISO''': PH-BUL) เป็นจังหวัดในเขตกิตนางลูโซนบนเกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ อยู่ห่างจากมะนิลาไปทางทิศเหนือประมาณ และเป็นส่วนหนึ่งของเขตพิเศษวงแหวนตัวเมืองเมโทรลูซอน จังหวัดบูลาคันก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม..

ดู จังหวัดปัมปังกาและจังหวัดบูลาคัน

จังหวัดตาร์ลัก

ังหวัดตาร์ลัก (กาปัมปางัน: Lalawigan ning Tarlac; อีโลกาโน: Probinsia ti Tarlac; ปังกาซีนัน: Luyag na Tarlac; Lalawigan ng Tarlac) เป็นจังหวัดไม่มีทางออกสู่ทะเลในเขตกิตนางลูโซน ประเทศฟิลิปปินส์ มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดปังกาซีนันทางทิศเหนือ, จังหวัดนูเวบาเอซีฮาทางทิศตะวันออก, จังหวัดซัมบาเลสทางทิศตะวันตก และจังหวัดปัมปังกาทางทิศใต้ ภายในจังหวัดแบ่งเขตการปกครองออกเป็น เขตรัฐสภา 3 เขต, เทศบาล 17 แห่ง และเมืองตาร์ลัก ซึ่งเป็นเมืองหลัก ตัวจังหวัดตั้งอยู่ใจกลางเกาะลูซอน มีพื้นที.

ดู จังหวัดปัมปังกาและจังหวัดตาร์ลัก

จังหวัดซัมบาเลส

ังหวัดซัมบาเลส (ตากาล็อก: Lalawigan ng Zambales; ซัมบัล: Probinsya nin Zambales; กาปัมปางัน: Lalawigan ning Zambales; ปังกาซีนัน: Luyag na Zambales) เป็นจังหวัดในเขตกิตนางลูโซน เกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคืออีบา มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดปังกาซีนันทางทิศเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ, จังหวัดตาร์ลักทางทิศตะวันออก, จังหวัดปัมปังกาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้, จังหวัดบาตาอันทางทิศใต้ และทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก จังหวัดมีพื้นที่ (รวมนครอิสระโอลองกาโป) ซึ่งมากเป็นอันดับที่ 2 ของเขตกิตนางลูโซน รองจากจังหวัดนูเวบาเอซีฮา จังหวัดซัมบาเลสมีชื่อเสียงในด้านมะม่วง ซึ่งเพาะปลูกในช่วงเดือนมกราคม-เมษายน จังหวัดซัมบาเลสไม่มีสนามบินพาณิชย์ แต่สนามบินที่ใกล้ที่สุดคือท่าอากาศยานนานาชาติคลาร์กในจังหวัดปัมปังกา ส่วนท่าอากาศยานนานาชาติซูบิกเบย์ ซึ่งตั้งอยู่ที่จุดซูบิ เขตเมืองท่าปลอดภาษีซูบิกเบย์ ไม่มีการใช้งานเชิงพาณิชย์แล้ว.

ดู จังหวัดปัมปังกาและจังหวัดซัมบาเลส

จังหวัดนูเวบาเอซีฮา

ังหวัดนูเวบาเอซีฮา (ตากาล็อก: Lalawigan ng Nueva Ecija; อีโลกาโน: Probinsia ti Nueva Ecija; กาปัมปางัน: Lalawigan ning Nueva Ecija; ปังกาซีนัน: Luyag na Nueva Ecija) (034900000; '''ISO''': PH-NUE) เป็นจังหวัดที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล ตั้งอยู่ในเขตกิตนางลูโซน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคือปาลายัน อาณาเขตติดต่อกับจังหวัดบูลาคัน, ปัมปังกา, ตาร์ลัก, ปังกาซีนัน, นูเวบาบิซคายา และเอาโรรา โดยจังหวัดนูเวบาเอซีฮามีแหล่งปลูกข้าวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ จึงได้รับสมญาว่า ชามข้าวแห่งฟิลิปปิน.

ดู จังหวัดปัมปังกาและจังหวัดนูเวบาเอซีฮา

ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน

ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน (Sangguniang Panlalawigan; Provincial Council) หรือ โปรวินเชียลบอร์ด เป็นคำภาษาฟิลิปีโนที่ใช้เรียกแทนสภานิติบัญญัติประจำจังหวัดของประเทศฟิลิปปินส์ อำนาจหน้าที่ของสภานิติบัญญัตินี้ ถูกกำหนดโดย ประมวลรัฐบาลท้องถิ่น ตั้งแต..

ดู จังหวัดปัมปังกาและซังกูเนียงปันลาลาวีกัน

ซันเฟร์นันโด (จังหวัดปัมปังกา)

นครซันเฟร์นันโด (กาปัมปางัน: Lakanbalen ning San Fernando; Lungsod ng San Fernando) เป็นนครและเมืองหลักของจังหวัดปัมปังกา ประเทศฟิลิปปินส์ ใน..

ดู จังหวัดปัมปังกาและซันเฟร์นันโด (จังหวัดปัมปังกา)

ประเทศฟิลิปปินส์

ฟิลิปปินส์ (Philippines; Pilipinas) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (Republic of the Philippines; Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศเอกราชที่เป็นหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ประกอบด้วยเกาะ 7,641 เกาะ ซึ่งจัดอยู่ในเขตภูมิศาสตร์ใหญ่ 3 เขตจากเหนือจรดใต้ ได้แก่ ลูซอน, วิซายัส และมินดาเนา เมืองหลวงของประเทศคือมะนิลา ส่วนเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือนครเกซอน ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเมโทรมะนิลา ฟิลิปปินส์มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก ทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และทะเลเซเลบีสทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับไต้หวันทางทิศเหนือ ปาเลาทางทิศตะวันออก มาเลเซียและอินโดนีเซียทางทิศใต้ และเวียดนามทางทิศตะวันตก ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในแถบวงแหวนไฟและใกล้กับเส้นศูนย์สูตร ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะประสบภัยจากแผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น แต่ก็ทำให้มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่งเช่นกัน ฟิลิปปินส์มีเนื้อที่ประมาณ 300,000 ตารางกิโลเมตร (115,831 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 100 ล้านคน นับเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ในเอเชีย และเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก นอกจากนี้ ณ ปี..

ดู จังหวัดปัมปังกาและประเทศฟิลิปปินส์

ปลานิล

ปลานิล เป็นปลาน้ำจืดชนิดหนึ่งในวงศ์ปลาหมอสี (Cichlidae) มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Oreochromis niloticus เป็นปลาเศรษฐกิจ แพร่ขยายพันธุ์ง่าย และมีรสชาติดี.

ดู จังหวัดปัมปังกาและปลานิล

เขตกิตนางลูโซน

กิตนางลูโซน (Gitnang Luzon; Central Luzon; กาปัมปางัน: Kalibudtarang Luzon; ปังกาซีนัน: Pegley na Luzon; อีโลคาโน: Tengnga a Luzon) หรือ เขตที่ 3 เป็นเขตการปกครองของประเทศฟิลิปปินส์ ครอบคลุมพื้นที่ 7 จังหวัดทางตอนกลางของเกาะลูซอน สภาพภูมิประเทศเป็นที่ราบกว้างขวางและเป็นแหล่งปลูกข้าวที่สำคัญ โดยเป็นเขตที่ผลิตข้าวได้มากที่สุดของประเทศ จึงได้รับฉายา "ยุ้งข้าวแห่งฟิลิปปินส์" จังหวัดในเขตนี้ได้แก่ จังหวัดเอาโรรา‎, จังหวัดบาตาอัน, จังหวัดบูลาคัน, จังหวัดนูเวบาเอซีฮา, จังหวัดปัมปังกา, จังหวัดตาร์ลัก และจังหวัดซัมบาเล.

ดู จังหวัดปัมปังกาและเขตกิตนางลูโซน

ดูเพิ่มเติม

จังหวัดของประเทศฟิลิปปินส์

จังหวัดในเขตกิตนางลูโซน

ยูเนี่ยนพีเดียเป็นแผนที่แนวคิดหรือเครือข่ายความหมายจัดเป็นสารานุกรม - dictionary มันให้คำนิยามสั้น ๆ ของแต่ละแนวคิดและความสัมพันธ์ของมัน

นี่เป็นแผนที่ออนไลน์แบบยักษ์ซึ่งทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับแผนผังแนวคิด สามารถใช้งานได้ฟรีและสามารถอ่านบทความหรือเอกสารแต่ละฉบับได้ เป็นเครื่องมือทรัพยากรหรือข้อมูลอ้างอิงสำหรับการศึกษาการวิจัยการศึกษาการเรียนการสอนหรือการสอนซึ่งครูหรือนักการศึกษานักเรียนหรือนักศึกษาสามารถนำมาใช้ได้ สำหรับโลกการศึกษา: สำหรับโรงเรียนระดับประถมศึกษามัธยมศึกษาตอนปลายระดับกลางระดับกลางระดับปริญญาตรีวิทยาลัยมหาวิทยาลัยระดับปริญญาตรีปริญญาโทปริญญาเอกหรือปริญญาเอก สำหรับเอกสารรายงานโครงการความคิดเอกสารการสำรวจผลสรุปหรือวิทยานิพนธ์ ต่อไปนี้เป็นคำจำกัดความคำอธิบายรายละเอียดหรือความหมายของข้อมูลสำคัญที่คุณต้องการข้อมูลและรายการแนวคิดที่เกี่ยวข้องของพวกเขาเป็นอภิธานศัพท์ มีอยู่ในไทย, ภาษาอังกฤษ, ภาษาสเปน, ภาษาโปรตุเกส, ญี่ปุ่น, ชาวจีน, ภาษาฝรั่งเศส, ภาษาเยอรมัน, อิตาลี, ขัด, ดัตช์, ภาษารัสเซีย, ภาษาอาหรับ, ฮินดู, สวีเดน, ยูเครน, ฮังการี, คาตาลัน, ภาษาเช็ก, ฮีบรู, เดนมาร์ก, ภาษาฟินแลนด์, ชาวอินโดนีเซีย, ภาษานอร์เวย์, โรมาเนีย, ตุรกี, ภาษาเวียดนาม, เกาหลี, กรีก, ภาษาบัลแกเรีย, โครเอเชีย, ภาษาสโลวัก, ภาษาลิทัวเนีย, ฟิลิปปินส์, ภาษาลัตเวีย, ภาษาเอสโตเนีย และ ภาษาสโลวีเนีย ภาษาอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้

ข้อมูลนี้อ้างอิงจากบทความ วิกิพีเดีย และโครงการอื่น ๆ ของวิกิมีเดีย และมีให้บริการภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แสดงที่มา-อนุญาตแบบเดียวกัน.

ยูเนี่ยนพีเดีย ไม่ได้รับการรับรองโดยหรือร่วมกับมูลนิธิวิกิมีเดีย

Google Play Android และโลโก้ของ Google Play เป็นเครื่องหมายการค้าของ Google Inc.

นโยบายความเป็นส่วนตัว