จังหวัดฮีลากังลาเนาและประเทศฟิลิปปินส์

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง จังหวัดฮีลากังลาเนาและประเทศฟิลิปปินส์

จังหวัดฮีลากังลาเนา vs. ประเทศฟิลิปปินส์

ังหวัดฮีลากังลาเนา (เซบัวโน: Amihanang Lanao, มาราเนา: Ranao Pangotaraan) เป็นจังหวัดในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองศูนย์กลางคือตูโบด ในปี.. ฟิลิปปินส์ (Philippines; Pilipinas) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (Republic of the Philippines; Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศเอกราชที่เป็นหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ประกอบด้วยเกาะ 7,641 เกาะ ซึ่งจัดอยู่ในเขตภูมิศาสตร์ใหญ่ 3 เขตจากเหนือจรดใต้ ได้แก่ ลูซอน, วิซายัส และมินดาเนา เมืองหลวงของประเทศคือมะนิลา ส่วนเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือนครเกซอน ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเมโทรมะนิลา ฟิลิปปินส์มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก ทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และทะเลเซเลบีสทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับไต้หวันทางทิศเหนือ ปาเลาทางทิศตะวันออก มาเลเซียและอินโดนีเซียทางทิศใต้ และเวียดนามทางทิศตะวันตก ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในแถบวงแหวนไฟและใกล้กับเส้นศูนย์สูตร ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะประสบภัยจากแผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น แต่ก็ทำให้มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่งเช่นกัน ฟิลิปปินส์มีเนื้อที่ประมาณ 300,000 ตารางกิโลเมตร (115,831 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 100 ล้านคน นับเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ในเอเชีย และเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก นอกจากนี้ ณ ปี..

ภาษาฟิลิปีโน

ษาฟิลิปปินส์ หรือ ภาษาฟิลิปีโน (Filipino) เป็นภาษาประจำชาติและภาษาราชการภาษาหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์คู่กับภาษาอังกฤษ กำหนดเมื่อ พ.ศ. 2530 ภาษานี้เป็นสำเนียงมาตรฐานของภาษาตากาล็อก เมื่อ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2480 สถาบันภาษาแห่งชาติเลือกภาษาตากาล็อกซึ่งเป็นภาษาท้องถิ่นที่มีการใช้เป็นภาษาเขียนมากที่สุดมาเป็นพื้นฐานของภาษาประจำชาติภาษาใหม่ใน พ.ศ. 2504 ภาษานี้เป็นที่รู้จักในชื่อ ปิลิปีโน และเปลี่ยนชื่อเป็นภาษาฟิลิปปินส์เมื่อ พ.ศ. 2515.

จังหวัดฮีลากังลาเนาและภาษาฟิลิปีโน · ประเทศฟิลิปปินส์และภาษาฟิลิปีโน · ดูเพิ่มเติม »

ภาษามาราเนา

ภาษามาราเนา เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน ใช้พูดในจังหวัดลาเนา เดล นอริเต และ ลาเนา เดล ซุร ในฟิลิปปินส์ มาราเนา.

จังหวัดฮีลากังลาเนาและภาษามาราเนา · ประเทศฟิลิปปินส์และภาษามาราเนา · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาอังกฤษ

ษาอังกฤษ หรือ ภาษาอังกฤษใหม่ เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกที่ใช้ครั้งแรกในอังกฤษสมัยต้นยุคกลาง และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ และประเทศในแคริบเบียน พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหภาพยุโรป หลายประเทศเครือจักรภพแห่งชาติ และสหประชาชาติ ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณสกอตแลนด์ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่านจักรวรรดิอังกฤษ และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็นภาษากลางในหลายภูมิภาค ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า ภาษาอังกฤษเก่า ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์ภาษาละติน เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรปDaniel Weissbort (2006).

จังหวัดฮีลากังลาเนาและภาษาอังกฤษ · ประเทศฟิลิปปินส์และภาษาอังกฤษ · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาเซบัวโน

ษาเซบู (Cebuano; Sebwano; เซบู: Sinugboanon) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน มีผู้พูดในฟิลิปปินส์ 18 ล้านคน ชื่อในภาษาอังกฤษมาจากชื่อเกาะเซบู รวมกับปัจจัยจากภาษาสเปน -ano หมายถึง ที่เกี่ยวกับเชื้อชาต.

จังหวัดฮีลากังลาเนาและภาษาเซบัวโน · ประเทศฟิลิปปินส์และภาษาเซบัวโน · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดบูคิดโนน

ังหวัดบูคิดโนน (เซบัวโน: Lalawigan sa Bukidnon) เป็นจังหวัดที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองศูนย์กลางคือมาไลบาไล ในปี..

จังหวัดบูคิดโนนและจังหวัดฮีลากังลาเนา · จังหวัดบูคิดโนนและประเทศฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดคันลูรังมีซามิส

ังหวัดคันลูรังมีซามิส (เซบัวโน: Kasadpang Misamis; Subanen: Sindepan Mis'samis) เป็นจังหวัดในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองศูนย์กลางคือโอโรคีเวตา ผู้ที่ตั้งถิ่นฐานตั้งแต่แรกเริ่มในจังหวัดนี้คือชาวซูบาโนน ซึ่งเป็นเป้าหมายของกลุ่มโจรสลัดจากจังหวัดลาเนา ชื่อจังหวัด บ้างก็มีที่มาจากสถานที่ตั้งฐานของชาวสเปนที่อ่าวปังกีล บ้างก็เพี้ยนมาจากคำว่า คูยามิส ซึ่งเป็นชื่อชนิดของมะพร้าว.

จังหวัดคันลูรังมีซามิสและจังหวัดฮีลากังลาเนา · จังหวัดคันลูรังมีซามิสและประเทศฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดตีโมกลาเนา

ตีโมกลาเนา (Timog Lanaw) หรือ ลาเนาเดลซูร์ (Lanao del Sur) เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่ในเขตปกครองตนเองในมินดาเนามุสลิมทางภาคใต้ของประเทศ จังหวัดนี้มีอาณาเขตจรดจังหวัดฮีลากังลาเนาทางทิศเหนือ จังหวัดบูคิดโนนทางทิศตะวันออก จังหวัดมากินดาเนาและจังหวัดโคตาบาโตทางทิศใต้ ส่วนทางทิศตะวันตกเฉียงใต้จรดอ่าวอิลลานาซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอ่าวโมโร เมืองหลักของจังหวัดคือมาราวี ภายในพื้นที่จังหวัดตีโมกลาเนาเป็นที่ตั้งของทะเลสาบลาเนาซึ่งเป็นทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในเกาะมินดาเนา บทร้องสวดมหากาพย์ดาราเงน ของกลุ่มชนมาราเนาในจังหวัดนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนจากองค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ตั้งแต่ปี..

จังหวัดตีโมกลาเนาและจังหวัดฮีลากังลาเนา · จังหวัดตีโมกลาเนาและประเทศฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดตีโมกซัมบวงกา

ังหวัดตีโมกซัมบวงกา (Chavacano: Provincia de Zamboanga del Sur; เซบัวโน: Probinsya sa Zamboanga del Sur; Subanen: S'helatan Sembwangan/Sembwangan dapit Shelatan; Iranun: Pagabagatan a Diambangan) เป็นจังหวัดในเขตตังไวนางซัมบวงกา เกาะมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองศูนย์กลางคือปากาดีอัน ส่วนซัมบวงกาซิตีถือเป็นเมืองอิสระที่ปกครองแยกจากตัวจังหวัด ตีโมกซัมบวงกามีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดฮีลากังซัมบวงกาทางทิศเหนือ ติดกับจังหวัดซัมบวงกาซีบูไกทางทิศตะวันตก ติดกับจังหวัดคันลูรังมีซามิสทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ติดกับจังหวัดฮีลากังลาเนาทางทิศตะวันออก และติดกับอ่าวโมโรทางทิศใต้.

จังหวัดตีโมกซัมบวงกาและจังหวัดฮีลากังลาเนา · จังหวัดตีโมกซัมบวงกาและประเทศฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดซีลางังมีซามิส

ังหวัดซีลางังมีซามิส (เซบัวโน: Sidlakang Misamis) เป็นจังหวัดในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองศูนย์กลางคือคากายันเดอโอโร ซึ่งปกครองอย่างเป็นอิสระจากตัวจังหวัด จังหวัดซีลางังมีซามิสเป็นจังหวัดริมชายฝั่งทะเล ติดกับอ่าว 2 แห่งทางทิศเหนือ ได้แก่ อ่าวมาคาฮาลาร์ และอ่าวกิงกูกพื้นที่ทางตอนกลางของจังหวัดมีแม่น้ำหลายสาย ซึ่งมีจุดเริ่มต้นจากพื้นที่สูงในจังหวัดบูคิดโนน แม่น้ำสำคัญ ได้แก่ แม่น้ำคากายัน.

จังหวัดซีลางังมีซามิสและจังหวัดฮีลากังลาเนา · จังหวัดซีลางังมีซามิสและประเทศฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »

เขตฮีลากังมินดาเนา

ตฮีลากังมินดาเนา‎ (Hilagang Kamindanawan) หรือ เขตที่ 10 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วย 5 จังหวัดและ 2 นครที่มีประชากรสูง เขตครอบคลุมพื้นที่ทางตอนเหนือถึงตอนกลางของเกาะมินดาเนาและเกาะของจังหวัดกามิกิน‎ ศูนย์กลางของเขตอยู่ที่เมืองคากายันเดอโอโร สำหรับจังหวัดฮีลากังลาเนา‎นั้น เคยอยู่ในเขตโซกซาร์เจนก่อนที่จะถูกย้ายเข้ามาในเขตนี้ ในเดือนกันยายน..

จังหวัดฮีลากังลาเนาและเขตฮีลากังมินดาเนา · ประเทศฟิลิปปินส์และเขตฮีลากังมินดาเนา · ดูเพิ่มเติม »