เร็วกว่าเบราว์เซอร์!
16 ความสัมพันธ์: บารังไกย์ภาษากาปัมปางันภาษาอังกฤษภาษาอีโลกาโนภาษาตากาล็อกภาษาปังกาซีนันจังหวัดบูลาคันจังหวัดตาร์ลักจังหวัดปัมปังกาจังหวัดปังกาซีนันจังหวัดนูเวบาบิซคายาจังหวัดเอาโรราซังกูเนียงปันลาลาวีกันประเทศฟิลิปปินส์ปาลายันเขตกิตนางลูโซน
บารังไกย์
รังไกย์ เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นของรัฐบาลที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นคำที่ชาวฟิลิปปินส์พื้นเมืองสำหรับหมู่บ้านตำบลหรือวอร์ด ในการใช้งานเป็นภาษาพูดคำที่มักจะหมายถึงเขตเมืองชั้นในย่านชานเมืองหรือย่านชานเมือง คำว่าบารังไกย์คำมาจาก Balangay ชนิดของเรือที่ใช้โดยกลุ่มของประชาชนออสโตรนีเชียน เมื่อพวกเขาอพยพไปอยู่ในฟิลิปปินส์ ในเขตเทศบาลเมืองและเมืองที่มีองค์ประกอบของเกส์และพวกเขาอาจจะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่เรียกว่า Purok (ไทย:เขต) และ Sitio ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ภายในวงล้อมรังเกย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ณ วันที่ 30 กันยายน 2012 จำนวนบารังไกย์มีจำนวน 42,028 บารังไกย์ทั่วฟิลิปปิน.
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและบารังไกย์ · ดูเพิ่มเติม »
ภาษากาปัมปางัน
ษากาปัมปางัน เป็นภาษาหนึ่งที่ใช้พูดในประเทศฟิลิปปิน.
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและภาษากาปัมปางัน · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาอังกฤษ
ษาอังกฤษ หรือ ภาษาอังกฤษใหม่ เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกที่ใช้ครั้งแรกในอังกฤษสมัยต้นยุคกลาง และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ และประเทศในแคริบเบียน พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหภาพยุโรป หลายประเทศเครือจักรภพแห่งชาติ และสหประชาชาติ ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณสกอตแลนด์ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่านจักรวรรดิอังกฤษ และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็นภาษากลางในหลายภูมิภาค ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า ภาษาอังกฤษเก่า ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์ภาษาละติน เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรปDaniel Weissbort (2006).
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและภาษาอังกฤษ · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาอีโลกาโน
ษาอีโลกาโนเป็นภาษาที่มีผู้พูดมากเป็นลำดับสามในฟิลิปปินส์ เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียนซึ่งใกล้เคียงกับภาษาอินโดนีเซีย ภาษามลายู ภาษาฟิจิ ภาษาเมารี ภาษาฮาวาย ภาษามาลากาซี ภาษาซามัว ภาษาตาฮิติ ภาษาชาร์โมโร ภาษาเตตุมและภาษาไปวัน.
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและภาษาอีโลกาโน · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาตากาล็อก
ษาตากาล็อก เป็นหนึ่งในภาษาหลักของสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ เป็นหนึ่งในตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน มีความสัมพันธ์กับภาษาอินโดนีเซีย ภาษามลายู ภาษาฟิจิ ภาษาเมารี ภาษาฮาวาย ภาษามาลากาซี ภาษาซามัว ภาษาตาฮีตี ภาษาชามอร์โร ภาษาเตตุม และตระกูลภาษาออสโตรนีเซียนในไต้หวันเป็นภาษาประจำชาติและภาษาราชการคู่กับภาษาอังกฤษในประเทศฟิลิปปินส์ ใช้เป็นภาษากลางภายในประเทศ มีผู้พูดราว 85 ล้านคน ในทางธุรกิจนิยมใช้ภาษาอังกฤษมากกว.
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและภาษาตากาล็อก · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาปังกาซีนัน
ษาปังกาซีนัน (ฟิลิปีโนและPangasinan) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน สาขามาเลโย-พอลินีเชียน มีผู้พูดราว 1.5 ล้านคนในจังหวัดปังกาซีนัน ทางภาคตะวันตกของเกาะลูซอน คำว่าปังกาซีนันแปลว่าแผ่นดินเกลือหรือแหล่งบรรจุเกลือ เรียงประโยคแบบกริยา-ประธาน-กรรม.
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและภาษาปังกาซีนัน · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดบูลาคัน
ังหวัดบูลาคัน (ตากาล็อก: Lalawigan ng Bulacan; กาปัมปางัน: Lalawigan ning Bulacan) (PSGC:; '''ISO''': PH-BUL) เป็นจังหวัดในเขตกิตนางลูโซนบนเกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ อยู่ห่างจากมะนิลาไปทางทิศเหนือประมาณ และเป็นส่วนหนึ่งของเขตพิเศษวงแหวนตัวเมืองเมโทรลูซอน จังหวัดบูลาคันก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม..
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและจังหวัดบูลาคัน · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดตาร์ลัก
ังหวัดตาร์ลัก (กาปัมปางัน: Lalawigan ning Tarlac; อีโลกาโน: Probinsia ti Tarlac; ปังกาซีนัน: Luyag na Tarlac; Lalawigan ng Tarlac) เป็นจังหวัดไม่มีทางออกสู่ทะเลในเขตกิตนางลูโซน ประเทศฟิลิปปินส์ มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดปังกาซีนันทางทิศเหนือ, จังหวัดนูเวบาเอซีฮาทางทิศตะวันออก, จังหวัดซัมบาเลสทางทิศตะวันตก และจังหวัดปัมปังกาทางทิศใต้ ภายในจังหวัดแบ่งเขตการปกครองออกเป็น เขตรัฐสภา 3 เขต, เทศบาล 17 แห่ง และเมืองตาร์ลัก ซึ่งเป็นเมืองหลัก ตัวจังหวัดตั้งอยู่ใจกลางเกาะลูซอน มีพื้นที.
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและจังหวัดตาร์ลัก · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดปัมปังกา
ังหวัดปัมปังกา (กาปัมปางัน: Lalawigan ning Pampanga; Lalawigan ng Pampanga) เป็นจังหวัดในเขตกิตนางลูโซน ประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่บนชายฝั่งทางตอนเหนือของอ่าวมะนิลา ปัมปังกามีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดตาร์ลักทางทิศเหนือ, จังหวัดตาร์ลักทาง ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ, จังหวัดบูลาคันทางทิศตะวันออก, อ่าวมะนิลาทางทิศใต้, จังหวัดบาตาอันทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ และจังหวัดซัมบาเลสทางทิศตะวันตก มีเมืองหลักคือ ซันเฟร์นันโด และมีนครอิสระคือ แอนเจลิส จังหวัดปัมปังกา มีท่าอากาศยานนานาชาติคลาร์ก ซึ่งอยู่ในเขตเมืองท่าปลอดภาษีคลาร์ก ห่างจากเมืองหลักของจังหวัดไปทางทิศเหนือ จังหวัดนี้ยังเป็นที่ตั้งของฐานทัพกองทัพอากาศฟิลิปปิน 2 แห่ง ได้แก่ ฐานทัพอากาศบาซา และฐานทัพอากาศคลาร์ก ในปี..
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและจังหวัดปัมปังกา · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดปังกาซีนัน
ังหวัดปังกาซีนัน (ปังกาซีนัน: Luyag na Pangasinan; อีโลกาโน: Probinsia ti Pangasinan; Lalawigan ng Pangasinan) เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองหลักคือลิงกาเยน ตั้งอยู่ในพื้นที่ทางตะวันตกของเกาะลูซอน ติดกับอ่าวลิงกาเยนและทะเลจีนใต้ จังหวัดมีพื้นที่ สำหรับในปี..
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและจังหวัดปังกาซีนัน · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดนูเวบาบิซคายา
ังหวัดนูเวบาบิซคายา (อีโลกาโน: Probinsia ti Nueva Vizcaya) เป็นจังหวัดในเขตลัมบักนางคากายันของประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคือบาโยมโบง อาณาเขตติดต่อกับจังหวัดเบงเกตทางทิศตะวันตก, ติดกับจังหวัดอิฟูเกาทางทิศเหนือ, ติดกับจังหวัดอีซาเบลาทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ, ติดกับจังหวัดคีรีโนทางทิศตะวันออก, ติดกับจังหวัดเอาโรราทางทิศตะวันออกเฉียงใต้, ติดกับจังหวัดนูเวบาเอซีฮาทางทิศใต้ และติดกับจังหวัดปังกาซีนันทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ เป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่เขตเทือกเขาคอร์ดิลเลรัส จังหวัดนูเวบาบิซคายามีพื้นที่ 3,975.67 ตารางกิโลเมตร และเป็นจังหวัดใต้สุดของเขตลัมบักนางคากายัน อยู่ห่างจากเมโทรมะนิลาไปทางทิศเหนือประมาณ สามารถเดินทางได้โดยถนนลัมบักนางคากายัน (ทางหลวงมาฮาร์ลิกา).
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและจังหวัดนูเวบาบิซคายา · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดเอาโรรา
ังหวัดเอาโรรา (Lalawigan ng Aurora; อีโลกาโน: Probinsia ti Aurora) เป็นจังหวัดในเขตกิตนางลูโซนของประเทศฟิลิปปินส์ อยู่ติดกับทะเลฟิลิปปิน เมืองหลักคือบาเลร์ มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดเคโซน, บูลาคัน, นูเวบาเอซีฮา, นูเวบาบิซคายา, คีรีโน และอีซาเบลา ก่อนปี..
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและจังหวัดเอาโรรา · ดูเพิ่มเติม »
ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน
ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน (Sangguniang Panlalawigan; Provincial Council) หรือ โปรวินเชียลบอร์ด เป็นคำภาษาฟิลิปีโนที่ใช้เรียกแทนสภานิติบัญญัติประจำจังหวัดของประเทศฟิลิปปินส์ อำนาจหน้าที่ของสภานิติบัญญัตินี้ ถูกกำหนดโดย ประมวลรัฐบาลท้องถิ่น ตั้งแต..
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและซังกูเนียงปันลาลาวีกัน · ดูเพิ่มเติม »
ประเทศฟิลิปปินส์
ฟิลิปปินส์ (Philippines; Pilipinas) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (Republic of the Philippines; Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศเอกราชที่เป็นหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ประกอบด้วยเกาะ 7,641 เกาะ ซึ่งจัดอยู่ในเขตภูมิศาสตร์ใหญ่ 3 เขตจากเหนือจรดใต้ ได้แก่ ลูซอน, วิซายัส และมินดาเนา เมืองหลวงของประเทศคือมะนิลา ส่วนเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือนครเกซอน ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเมโทรมะนิลา ฟิลิปปินส์มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก ทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และทะเลเซเลบีสทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับไต้หวันทางทิศเหนือ ปาเลาทางทิศตะวันออก มาเลเซียและอินโดนีเซียทางทิศใต้ และเวียดนามทางทิศตะวันตก ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในแถบวงแหวนไฟและใกล้กับเส้นศูนย์สูตร ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะประสบภัยจากแผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น แต่ก็ทำให้มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่งเช่นกัน ฟิลิปปินส์มีเนื้อที่ประมาณ 300,000 ตารางกิโลเมตร (115,831 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 100 ล้านคน นับเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ในเอเชีย และเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก นอกจากนี้ ณ ปี..
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและประเทศฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »
ปาลายัน
ปาลายัน เป็นนครและเป็นเมืองหลักของจังหวัดนูเวบาเอซีฮา ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและปาลายัน · ดูเพิ่มเติม »
เขตกิตนางลูโซน
กิตนางลูโซน (Gitnang Luzon; Central Luzon; กาปัมปางัน: Kalibudtarang Luzon; ปังกาซีนัน: Pegley na Luzon; อีโลคาโน: Tengnga a Luzon) หรือ เขตที่ 3 เป็นเขตการปกครองของประเทศฟิลิปปินส์ ครอบคลุมพื้นที่ 7 จังหวัดทางตอนกลางของเกาะลูซอน สภาพภูมิประเทศเป็นที่ราบกว้างขวางและเป็นแหล่งปลูกข้าวที่สำคัญ โดยเป็นเขตที่ผลิตข้าวได้มากที่สุดของประเทศ จึงได้รับฉายา "ยุ้งข้าวแห่งฟิลิปปินส์" จังหวัดในเขตนี้ได้แก่ จังหวัดเอาโรรา, จังหวัดบาตาอัน, จังหวัดบูลาคัน, จังหวัดนูเวบาเอซีฮา, จังหวัดปัมปังกา, จังหวัดตาร์ลัก และจังหวัดซัมบาเล.
ใหม่!!: จังหวัดนูเวบาเอซีฮาและเขตกิตนางลูโซน · ดูเพิ่มเติม »
