เปิดใน Google Mapsสารบัญ
20 ความสัมพันธ์: บารังไกย์ภาษาฟิลิปีโนภาษากินาไรอาภาษามากินดาเนาภาษาอีโลกาโนภาษาฮีลีไกโนนภาษาเซบัวโนมินดาเนาอีซูลัน (จังหวัดซุลตันคูดารัต)จังหวัดตีโมกโคตาบาโตจังหวัดซุลตันคูดารัตจังหวัดโคตาบาโตทะเลเซเลบีสคีดาปาวันประเทศฟิลิปปินส์โคตาบาโตซิตีโคโรนาดัลเฮเนรัลซันโตสเขตฮีลากังมินดาเนาเขตดาเบา
- ภูมิภาคในประเทศฟิลิปปินส์
บารังไกย์
รังไกย์ เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นของรัฐบาลที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นคำที่ชาวฟิลิปปินส์พื้นเมืองสำหรับหมู่บ้านตำบลหรือวอร์ด ในการใช้งานเป็นภาษาพูดคำที่มักจะหมายถึงเขตเมืองชั้นในย่านชานเมืองหรือย่านชานเมือง คำว่าบารังไกย์คำมาจาก Balangay ชนิดของเรือที่ใช้โดยกลุ่มของประชาชนออสโตรนีเชียน เมื่อพวกเขาอพยพไปอยู่ในฟิลิปปินส์ ในเขตเทศบาลเมืองและเมืองที่มีองค์ประกอบของเกส์และพวกเขาอาจจะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่เรียกว่า Purok (ไทย:เขต) และ Sitio ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ภายในวงล้อมรังเกย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ณ วันที่ 30 กันยายน 2012 จำนวนบารังไกย์มีจำนวน 42,028 บารังไกย์ทั่วฟิลิปปิน.
ภาษาฟิลิปีโน
ษาฟิลิปปินส์ หรือ ภาษาฟิลิปีโน (Filipino) เป็นภาษาประจำชาติและภาษาราชการภาษาหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์คู่กับภาษาอังกฤษ กำหนดเมื่อ พ.ศ.
ดู เขตโซกซาร์เจนและภาษาฟิลิปีโน
ภาษากินาไรอา
ษากีนาไรอา อยู่ในตระกูลวิซายัน มีผู้พูดในจังหวัดอันตีเกและอีโลอีโล ประเทศฟิลิปปินส์ จากอิทธิพลของสื่อและพื้นที่ที่ใกล้เคียงกัน ผู้พูดภาษากีนาไรอาจะเข้าใจภาษาฮีลีไกโนนได้ แต่ภาษากีนาไรอาไม่ใช่สำเนียงของภาษาฮีลีไกโนน เป็นเพียงภาษาที่ใกล้เคียงกันเท่านั้น.
ดู เขตโซกซาร์เจนและภาษากินาไรอา
ภาษามากินดาเนา
ภาษามากินดาเนา เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน ใช้พูดเป็นส่วนใหญ่ในจังหวัดมากินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ และมีกระจายอยู่ในส่วนอื่น ๆ ของเกาะมินดาเนาเช่น ซัมโบวังกา ดาเวา และจังหวัดอื่น ๆ เช่น จังหวัดนอร์ทโกตาบาโต จังหวัดเซาท์โกตาบาโต จังหวัดซารังกานี จังหวัดซัมโบอังกาเดลซูร์ และจังหวัดซัมโบอังกาซิบูไก รวมทั้งในมะนิลาด้วย หมวดหมู่:ภาษาในประเทศฟิลิปปินส์.
ดู เขตโซกซาร์เจนและภาษามากินดาเนา
ภาษาอีโลกาโน
ษาอีโลกาโนเป็นภาษาที่มีผู้พูดมากเป็นลำดับสามในฟิลิปปินส์ เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียนซึ่งใกล้เคียงกับภาษาอินโดนีเซีย ภาษามลายู ภาษาฟิจิ ภาษาเมารี ภาษาฮาวาย ภาษามาลากาซี ภาษาซามัว ภาษาตาฮิติ ภาษาชาร์โมโร ภาษาเตตุมและภาษาไปวัน.
ดู เขตโซกซาร์เจนและภาษาอีโลกาโน
ภาษาฮีลีไกโนน
ษาฮีลีไกโนน (ฟิลิปีโนและHiligaynon) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียใช้พูดในวิซายาตะวันตก ประเทศฟิลิปปินส์ ส่วนใหญ่อยู่ในจังหวัดอีโลอีโลและเนโกรส และจังหวัดอื่น ๆ ในเกาะปาไน เช่น คาปิซ, อันตีเก, อักลัน และกีมารัส มีผู้พูด 7 ล้านคน ใช้เป็นภาษาแม่ และใช้เป็นภาษาที่สองอีก 4 ล้านคน.
ดู เขตโซกซาร์เจนและภาษาฮีลีไกโนน
ภาษาเซบัวโน
ษาเซบู (Cebuano; Sebwano; เซบู: Sinugboanon) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน มีผู้พูดในฟิลิปปินส์ 18 ล้านคน ชื่อในภาษาอังกฤษมาจากชื่อเกาะเซบู รวมกับปัจจัยจากภาษาสเปน -ano หมายถึง ที่เกี่ยวกับเชื้อชาต.
ดู เขตโซกซาร์เจนและภาษาเซบัวโน
มินดาเนา
มินดาเนา (Mindanao) เป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดอันดับ 2 และตั้งอยู่ทางตะวันออกสุดของประเทศฟิลิปปินส์ มีลักษณะภูมิประเทศที่มีรูปร่างคล้ายสามเหลี่ยม ชายฝั่งเว้าแหว่ง มีอ่าวขนาดใหญ่และเล็กจำนวนมาก มีเทือกเขาซึ่งมียอดเขาหลายแห่งที่มีความสูงมากกว่า 1,500 เมตร ยอดสูงสุดชื่อ อาโป สูง 2,954 เมตร มีระบบแม่น้ำหลัก 2 ระบบ คือ ระบบแม่น้ำอากูซันทางตะวันออก และระบบแม่น้ำมินดาเนาทางใต้และกลาง ผลิตผลสำคัญ ได้แก่ ข้าวโพด ข้าวเจ้า มะพร้าว ไม้ซุง กาแฟ ป่านอะบากา ศาสนาอิสลามได้เผยแผ่เข้าไปในเกาะ ในคริสต์ศตวรรษที่ 16 เฟอร์ดินานด์ มาเจลลัน ซึ่งเดินเรือให้แก่กษัตริย์สเปนได้เดินทางมาถึงเกาะนี้ ใน..
อีซูลัน (จังหวัดซุลตันคูดารัต)
อีซูลัน เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดซุลตันคูดารัต ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..
ดู เขตโซกซาร์เจนและอีซูลัน (จังหวัดซุลตันคูดารัต)
จังหวัดตีโมกโคตาบาโต
ังหวัดตีโมกโคตาบาโต (ฮิลิกายนอน: Bagatnan nga Kotabato; เซบัวโน: Habagatang Kotabato; Maguindanaon: Kuta Wato Saut) เป็นจังหวัดในเขตโซกซาร์เจน ประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองศูนย์กลางคือโคโรนาดัล มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดซุลตันคูดารัตทางทิศเหนือและตะวันตก ติดกับจังหวัดซารังกานีทางทิศใต้และตะวันออกเฉียงเหนือ ติดกับจังหวัดตีโมกดาเบาทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ และติดกับอ่าวซารังกานีทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เฮเนรัลซันโตส ซึ่งตั้งอยู่ริมอ่าวซารังกานี เป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในภูมิภาค แต่ปกครองอย่างเป็นอิสระจากตัวจังหวัด จังหวัดตีโมกโคตาบาโตเคยครอบคลุมพื้นที่ของจังหวัดซารังกานีจนกระทั่งถูกแยกตัวออกมาในปี..
ดู เขตโซกซาร์เจนและจังหวัดตีโมกโคตาบาโต
จังหวัดซุลตันคูดารัต
ังหวัดซุลตันคูดารัต (ฮิลิกายนอน: Kapuoran sang Sultan Kudarat; กินาไรอา: Probinsya kang Sultan Kudarat; Maguindanaon: Dalapa sa Sultan Kudarat) เป็นจังหวัดในเขตโซกซาร์เจน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองศูนย์กลางคืออีซูลัน และเมืองศูนย์กลางทางพาณิชยกรรมมีชื่อว่าตาคูโรง จังหวัดซุลตันคูดารัตเคยเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิจังหวัดโคตาบาโต จนกระทั่งถูกแยกตัวออกมากเมื่อวันที่ 22 พฤศจิกายน..
ดู เขตโซกซาร์เจนและจังหวัดซุลตันคูดารัต
จังหวัดโคตาบาโต
ังหวัดโคตาบาโต หรือ ฮีลากังโคตาบาโต (ฮิลิกายนอน: Amihanon nga Kotabato; อีโลกาโน: Makin-amianan nga Cotabato; เซบัวโน: Amihanang Kotabato; Maguindanaoan: Kuta Wato Nort) เป็นจังหวัดที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล ตั้งอยู่ในเขตโซกซาร์เจน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองศูนย์กลางคือคีดาปาวัน จังหวัดนี้ยังเป็นแหล่งเพาะปลูกยางพาราที่สำคัญอีกด้ว.
ดู เขตโซกซาร์เจนและจังหวัดโคตาบาโต
ทะเลเซเลบีส
ทะเลเซเลบีส (Celebes Sea) หรือ ทะเลซูลาเวซี (Laut Sulawesi) เป็นทะเลในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นส่วนหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก ทิศเหนือจดกลุ่มเกาะซูลูและเกาะมินดาเนาของฟิลิปปินส์ ทิศตะวันตกจรดกับหมู่เกาะซังกีเอของประเทศอินโดนีเซีย ทิศใต้ติดต่อกับเกาะซูลาเวซี (เซเลบีส) และทิศตะวันตกจรดกับเกาะบอร์เนียว เชื่อมต่อกับทะเลชวาโดยช่องแคบมากัสซาร์ทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ ทะเลมีเนื้อที่ 110,000 ตร.ไมล์ (280,000 กม2) มีความลึกสูงสุด 20,300 ฟุต (6,200 ม.) หมวดหมู่:ทะเลในมหาสมุทรแปซิฟิก หมวดหมู่:ทะเลในประเทศฟิลิปปินส์ หมวดหมู่:ทะเลในประเทศอินโดนีเซีย หมวดหมู่:แหล่งน้ำในประเทศมาเลเซีย.
ดู เขตโซกซาร์เจนและทะเลเซเลบีส
คีดาปาวัน
ีดาปาวัน เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดโคตาบาโต ประเทศฟิลิปปินส์ มีประชากร 140,195 คนในปี..
ประเทศฟิลิปปินส์
ฟิลิปปินส์ (Philippines; Pilipinas) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (Republic of the Philippines; Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศเอกราชที่เป็นหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ประกอบด้วยเกาะ 7,641 เกาะ ซึ่งจัดอยู่ในเขตภูมิศาสตร์ใหญ่ 3 เขตจากเหนือจรดใต้ ได้แก่ ลูซอน, วิซายัส และมินดาเนา เมืองหลวงของประเทศคือมะนิลา ส่วนเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือนครเกซอน ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเมโทรมะนิลา ฟิลิปปินส์มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก ทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และทะเลเซเลบีสทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับไต้หวันทางทิศเหนือ ปาเลาทางทิศตะวันออก มาเลเซียและอินโดนีเซียทางทิศใต้ และเวียดนามทางทิศตะวันตก ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในแถบวงแหวนไฟและใกล้กับเส้นศูนย์สูตร ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะประสบภัยจากแผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น แต่ก็ทำให้มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่งเช่นกัน ฟิลิปปินส์มีเนื้อที่ประมาณ 300,000 ตารางกิโลเมตร (115,831 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 100 ล้านคน นับเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ในเอเชีย และเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก นอกจากนี้ ณ ปี..
ดู เขตโซกซาร์เจนและประเทศฟิลิปปินส์
โคตาบาโตซิตี
ตาบาโตซิตี (มากินดาเนา: Kuta Wato; เซบัวโน: Dakbayan sa Cotabato; Lungsod ng Cotabato) เป็นเมืองอิสระในจังหวัดมากีนดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ มีประชากร 299,438 คนในปี..
ดู เขตโซกซาร์เจนและโคตาบาโตซิตี
โคโรนาดัล
รนาดัล หรือ มาร์เบล เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดตีโมกโคตาบาโต และเป็นศูนย์กลางทางการปกครองของเขตโซกซาร์เจน ประเทศฟิลิปปินส์http://elibrary.judiciary.gov.ph/index10.php?doctype.
เฮเนรัลซันโตส
นรัลซันโตส หรือ เฮนเซน เป็นเมืองหนาแน่นในเขตโซกซาร์เจน ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..
ดู เขตโซกซาร์เจนและเฮเนรัลซันโตส
เขตฮีลากังมินดาเนา
ตฮีลากังมินดาเนา (Hilagang Kamindanawan) หรือ เขตที่ 10 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วย 5 จังหวัดและ 2 นครที่มีประชากรสูง เขตครอบคลุมพื้นที่ทางตอนเหนือถึงตอนกลางของเกาะมินดาเนาและเกาะของจังหวัดกามิกิน ศูนย์กลางของเขตอยู่ที่เมืองคากายันเดอโอโร สำหรับจังหวัดฮีลากังลาเนานั้น เคยอยู่ในเขตโซกซาร์เจนก่อนที่จะถูกย้ายเข้ามาในเขตนี้ ในเดือนกันยายน..
ดู เขตโซกซาร์เจนและเขตฮีลากังมินดาเนา
เขตดาเบา
ตดาเบา หรือชื่อเดิม เซาเทิร์นมินดาเนา (Timog Mindanao) หรือ เขตที่ 11 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะมินดาเนา ประกอบไปด้วย 5 จังหวัด ล้อมรอบด้วยอ่าวดาเบา เมืองศูนย์กลางของเขตนี้คือดาเบา สภาพภูมิอากาศ มีฝนตกตลอดทั้งปี และตั้งอยู่ในแนวพายุไต้ฝุ่น.