เร็วกว่าเบราว์เซอร์!
22 ความสัมพันธ์: บารังไกย์บาโคโลดภาษาฟิลิปีโนภาษากินาไรอาภาษาอักลันภาษาอังกฤษภาษาฮีลีไกโนนภาษาคาปิซภาษาเซบัวโนวิซายัสอีโลอีโลซิตีฮอร์ดัน (จังหวัดกีมารัส)จังหวัดกีมารัสจังหวัดอักลันจังหวัดอันตีเคจังหวัดอีโลอีโลจังหวัดคันลูรังเนโกรสทะเลซูลูคาลีโบประเทศฟิลิปปินส์ปาไนย์โรซัส (จังหวัดคาปิซ)
บารังไกย์
รังไกย์ เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นของรัฐบาลที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นคำที่ชาวฟิลิปปินส์พื้นเมืองสำหรับหมู่บ้านตำบลหรือวอร์ด ในการใช้งานเป็นภาษาพูดคำที่มักจะหมายถึงเขตเมืองชั้นในย่านชานเมืองหรือย่านชานเมือง คำว่าบารังไกย์คำมาจาก Balangay ชนิดของเรือที่ใช้โดยกลุ่มของประชาชนออสโตรนีเชียน เมื่อพวกเขาอพยพไปอยู่ในฟิลิปปินส์ ในเขตเทศบาลเมืองและเมืองที่มีองค์ประกอบของเกส์และพวกเขาอาจจะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่เรียกว่า Purok (ไทย:เขต) และ Sitio ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ภายในวงล้อมรังเกย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ณ วันที่ 30 กันยายน 2012 จำนวนบารังไกย์มีจำนวน 42,028 บารังไกย์ทั่วฟิลิปปิน.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและบารังไกย์ · ดูเพิ่มเติม »
บาโคโลด
ลด (ฮีลีไกโนน: Dakbanwa/Syudad sang Bacolod; Lungsod ng Bacolod) เป็นนครหนาแน่นแห่งหนึ่งในประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นเมืองศูนย์กลางทางภูมิศาสตร์ของจังหวัดคันลูรังเนโกรส แต่ในแง่ของการปกครอง นครแห่งนี้ปกครองอิสระ นครมีประชากร 561,875 คน จากการสำมะโนในปี..
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและบาโคโลด · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาฟิลิปีโน
ษาฟิลิปปินส์ หรือ ภาษาฟิลิปีโน (Filipino) เป็นภาษาประจำชาติและภาษาราชการภาษาหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์คู่กับภาษาอังกฤษ กำหนดเมื่อ พ.ศ. 2530 ภาษานี้เป็นสำเนียงมาตรฐานของภาษาตากาล็อก เมื่อ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2480 สถาบันภาษาแห่งชาติเลือกภาษาตากาล็อกซึ่งเป็นภาษาท้องถิ่นที่มีการใช้เป็นภาษาเขียนมากที่สุดมาเป็นพื้นฐานของภาษาประจำชาติภาษาใหม่ใน พ.ศ. 2504 ภาษานี้เป็นที่รู้จักในชื่อ ปิลิปีโน และเปลี่ยนชื่อเป็นภาษาฟิลิปปินส์เมื่อ พ.ศ. 2515.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและภาษาฟิลิปีโน · ดูเพิ่มเติม »
ภาษากินาไรอา
ษากีนาไรอา อยู่ในตระกูลวิซายัน มีผู้พูดในจังหวัดอันตีเกและอีโลอีโล ประเทศฟิลิปปินส์ จากอิทธิพลของสื่อและพื้นที่ที่ใกล้เคียงกัน ผู้พูดภาษากีนาไรอาจะเข้าใจภาษาฮีลีไกโนนได้ แต่ภาษากีนาไรอาไม่ใช่สำเนียงของภาษาฮีลีไกโนน เป็นเพียงภาษาที่ใกล้เคียงกันเท่านั้น.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและภาษากินาไรอา · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาอักลัน
ษาอักลัน (ฟิลิปีโนและAklanon, Akeanon) เป็นภาษากลุ่มวิซายันมีความคล้ายคลึงภาษาฮีลีไกโนนในด้านรากศัพท์ราวร้อยละ 65–68.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและภาษาอักลัน · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาอังกฤษ
ษาอังกฤษ หรือ ภาษาอังกฤษใหม่ เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกที่ใช้ครั้งแรกในอังกฤษสมัยต้นยุคกลาง และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ และประเทศในแคริบเบียน พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหภาพยุโรป หลายประเทศเครือจักรภพแห่งชาติ และสหประชาชาติ ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณสกอตแลนด์ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่านจักรวรรดิอังกฤษ และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็นภาษากลางในหลายภูมิภาค ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า ภาษาอังกฤษเก่า ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์ภาษาละติน เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรปDaniel Weissbort (2006).
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและภาษาอังกฤษ · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาฮีลีไกโนน
ษาฮีลีไกโนน (ฟิลิปีโนและHiligaynon) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียใช้พูดในวิซายาตะวันตก ประเทศฟิลิปปินส์ ส่วนใหญ่อยู่ในจังหวัดอีโลอีโลและเนโกรส และจังหวัดอื่น ๆ ในเกาะปาไน เช่น คาปิซ, อันตีเก, อักลัน และกีมารัส มีผู้พูด 7 ล้านคน ใช้เป็นภาษาแม่ และใช้เป็นภาษาที่สองอีก 4 ล้านคน.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและภาษาฮีลีไกโนน · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาคาปิซ
ษาคาปิซ (Capiznon; capiceño) เป็นภาษาในตระกูลภาษาออสโตรนีเซียน ใช้พูดในวิซายาตะวันตก ประเทศฟิลิปปินส์ ส่วนใหญ่อยู่ในจังหวัดคาปิซทางตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะปาไน จัดอยู่ในภาษากลุ่มวิซายัน ภาษานี้มักสับสนกับภาษาฮีลีไกโนนแต่ก็มีคำศัพท์และการออกเสียงเป็นของตนเอง มีคำศัพท์ของภาษาอักลันและภาษาวาไรปนอยู่ด้วย และถือเป็นภาษาที่พูดเร็วที่สุดในบริเวณนี้.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและภาษาคาปิซ · ดูเพิ่มเติม »
ภาษาเซบัวโน
ษาเซบู (Cebuano; Sebwano; เซบู: Sinugboanon) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน มีผู้พูดในฟิลิปปินส์ 18 ล้านคน ชื่อในภาษาอังกฤษมาจากชื่อเกาะเซบู รวมกับปัจจัยจากภาษาสเปน -ano หมายถึง ที่เกี่ยวกับเชื้อชาต.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและภาษาเซบัวโน · ดูเพิ่มเติม »
วิซายัส
หมู่เกาะวิซายัส (Visayas, Visayan Islands; วิซายัส: Kabisay-an; Kabisayaan) เป็นหนึ่งในสามหมู่เกาะหลักของประเทศฟิลิปปินส์ ร่วมกับลูซอนและมินดาเนา ประกอบด้วยเกาะหลายแห่ง ซึ่งล้อมรอบด้วยทะเลวิซายัส แต่หมู่เกาะเหล่านั้นก็ถูกจัดให้อยู่ในพื้นที่ริมตะวันออกเฉียงเหนือของทะเลซูลู ประชากรหลัก ๆ คือชาววิซายัส เกาะหลักที่สำคัญ เช่น โบโฮล, เซบู, เลย์เต, เนโกรส, ปาไนย์ และซามาร์ ภูมิภาคนี้อาจรวมพื้นที่จังหวัดมัสบาเต, จังหวัดรอมบลอน และจังหวัดปาลาวันเข้าไปด้วย เนื่องจากประชากรส่วนใหญ่เป็นชาววิซายัส และใกล้ชิดกับภาษาวิซายัสมากกว่าภาษาหลักของเกาะลูซอน ในหมู่เกาะวิซายัสมีเขตการปกครองหลัก 3 เขต ได้แก่ คันลูรังคาบีซายาอัน (ประชากร 7.1 ล้านคน), กิตนางคาบีซายาอัน (6.8 ล้านคน) และซีลางังคาบีซายาอัน (4.1 ล้านคน).
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและวิซายัส · ดูเพิ่มเติม »
อีโลอีโลซิตี
อีโลอีโลซิตี (ฮีลีไกโนน: Dakbanwa/Syudad sang Iloilo; กินาไรอา: Syudad kang/ka Iloilo; Lungsod ng Iloilo; Ciudad de Iloílo) เป็นนครหนาแน่นทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะปาไนย์ในประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นเมืองหลักประจำจังหวัดอีโลอีโลในเชิงภูมิศาสตร์ แต่ปกครองตนเองอย่างเป็นอิสระ นอกจากนี้ยังเป็นศูนย์กลางของเขตมหานครอีโลอีโล-กีมารัสและภูมิภาคคันลูรังคาบีซายาอัน จากการสำมะโนในปี..
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและอีโลอีโลซิตี · ดูเพิ่มเติม »
ฮอร์ดัน (จังหวัดกีมารัส)
อร์ดัน เป็นเทศบาลระดับที่ 3 และเป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดกีมารัส ประเทศฟิลิปปินส์ จากการสำมะโนในปี..
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและฮอร์ดัน (จังหวัดกีมารัส) · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดกีมารัส
ังหวัดกีมารัส (ฮีลีไกโนน: Kapuoran sang Guimaras; กินาไรอา: Probinsiya kang Guimaras; Lalawigan ng Guimaras) เป็นเกาะจังหวัดในเขตคันลูรังคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นหนึ่งในจังหวัดที่เล็กที่สุดของประเทศ เมืองหลักคือจอร์แดน โดยตัวจังหวัดตั้งอยู่ริมอ่าวปาไนย์ และตั้งอยู่ระหว่างเกาะปาไนย์และเนโกรส ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือคือจังหวัดอีโลอีโล และทางตะวันออกเฉียงใต้คือจังหวัดคันลูรังเนโกรส พื้นที่ทั้งหมดของเกาะอยู่ในเขตเมโทรอีโลอีโล-กีมารัส ซึ่งเป็น 1 ใน 12 มหานครของฟิลิปปินส์ ตัวจังหวัดประกอบด้วยเกาะหลักคือเกาะกีมารัส เกาะอื่น ๆ ได้แก่ อีนัมปูลูกัน, กีวาโนน, ปาโนโบโลน, นาตุนกา, นาดูเลา กีมารัส หรือชื่อในอดีต ฮีมัลอัส เคยเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดอีโลอีโลจนถึงวันที่ 22 พฤษภาคม..
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและจังหวัดกีมารัส · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดอักลัน
ังหวัดอักลัน (Akean) (เสียงอ่านภาษาอักลัน) (อักลัน: Probinsiya it Aklan; ฮีลีไกโนน: Kapuoran sang Aklan; Lalawigan ng Aklan) เป็นจังหวัดในเขตคันลูรังคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคือคาลีโบ ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะปาไนย์ มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดอันตีเคทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ และจังหวัดคาปิซทางทิศตะวันออก จังหวัดอักลันติดกับทะเลซีบูยันและจังหวัดโรมโบลนทางทิศเหนือ.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและจังหวัดอักลัน · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดอันตีเค
ังหวัดอันตีเค (กินาไรอา: Probinsiya kang Antique; ฮีลีไกโนน: Kapuoran sang Antique; Lalawigan ng Antique) เป็นจังหวัดในเขตคันลูรังคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคือซันโฮเซเดอบูเวนาบิสตา ซึ่งเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในจังหวัด ตัวจังหวัดตั้งอยู่ทางภาคตะวันตกของเกาะปาไนย์ มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดอักลัน จังหวัดคาปิซ และจังหวัดอีโลอีโล ทางทิศตะวันออก และติดกับทะเลซูลูทางทิศตะวันตก จังหวัดแห่งนี้เป็นถิ่นฐานของชนพื้นเมืองอีไรนัน-บูกิดโนน ซึ่งเป็นผู้ใช้ภาษากินาไรอา และยังสร้างนาขั้นบันไดซึ่งมีอยู่เพียงแห่งเดียวบนเกาะวิซายัสอีกด้ว.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและจังหวัดอันตีเค · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดอีโลอีโล
ังหวัดอีโลอีโล (ฮีลีไกโนน: Kapuoran sang Iloilo; กินาไรอา: Probinsiya kang Iloilo; Lalawigan ng Iloilo) เป็นจังหวัดในเขตคันลูรังคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ครอบคลุมพื้นที่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะปาไนย์ มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดอันตีเคทางทิศตะวันตก ติดกับจังหวัดคาปิซทางทิศเหนือ ติดกับช่องแคบจีนโตโตโลทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ติดกับช่องแคบกีมารัสทางทิศตะวันออก และติดกับช่องแคบอีโลอีโลและอ่าวปาไนย์ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ไม่ไกลจากชายฝั่งของจังหวัดอีโลอีโล เป็นที่ตั้งของเกาะจังหวัดกีมารัส ซึ่งเคยเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดอีโลอีโล เมืองหลักของจังหวัดอีโลอีโลมีชื่อเดียวกันกับชื่อจังหวัด คือ อีโลอีโลซิตี ซึ่งยังเป็นนครอิสระ ไม่ขึ้นกับรัฐบาลประจำจังหวัด สำหรับในปี..
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและจังหวัดอีโลอีโล · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดคันลูรังเนโกรส
ังหวัดคันลูรังเนโกรส (ฮีลีไกโนน: Negros Nakatundan; เซบัวโน: Kasadpang Negros; Kanlurang Negros) หรือ จังหวัดออกซิเดนทัลเนโกรส หรือ จังหวัดเนโกรสตะวันตก เป็นจังหวัดในเขตคันลูรังคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ครอบคลุมพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะเนโกรส ส่วนอีกครึ่งหนึ่งของเกาะเป็นจังหวัดซีลางังเนโกรส จังหวัดคันลูรังเนโกรสรู้จักกันในชื่อ "ชามน้ำตาลแห่งฟิลิปปินส์" เนื่องจากปริมาณน้ำตาลกว่าครึ่งหนึ่งของประเทศ มาจากจังหวัดนี้ คันลูรังเนโกรสอยู่ใกล้กับจังหวัดเนโกรสและจังหวัดอีโลอีโลทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ภาษาที่ใช้กันเป็นส่วนใหญ่คือภาษาฮีลีไกโนน ศาสนาหลักคือโรมันคาทอลิก เมืองศูนย์กลางคือบาโคโลด ซึ่งยังเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในจังหวัด และปกครองอย่างเป็นอิสระจากรัฐบาลจังหวัด ในปี..
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและจังหวัดคันลูรังเนโกรส · ดูเพิ่มเติม »
ทะเลซูลู
ทะเลซูลู ทะเลซูลู (Sulu Sea) ตั้งอยู่ทางตะวันตกของประเทศฟิลิปปินส์ ทิศตะวันออกติดกับหมู่เกาะวีซายันและเกาะมินดาเนา ทิศตะวันตกติดกับรัฐซาบะฮ์ ประเทศมาเลเซีย ทิศเหนือติดกับเกาะปาลาวัน หมวดหมู่:มหาสมุทรแปซิฟิก หมวดหมู่:ทะเลในประเทศฟิลิปปินส์ หมวดหมู่:ทะเลในประเทศมาเลเซีย หมวดหมู่:แหล่งน้ำในประเทศมาเลเซีย.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและทะเลซูลู · ดูเพิ่มเติม »
คาลีโบ
ลีโบ, (อักลัน: Banwa it Kalibo; ฮีลีไกโนน: Banwa sang Kalibo; Bayan ng Kalibo) เป็นเทศบาลระดับที่ 1 และเป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดอักลัน ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและคาลีโบ · ดูเพิ่มเติม »
ประเทศฟิลิปปินส์
ฟิลิปปินส์ (Philippines; Pilipinas) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (Republic of the Philippines; Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศเอกราชที่เป็นหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ประกอบด้วยเกาะ 7,641 เกาะ ซึ่งจัดอยู่ในเขตภูมิศาสตร์ใหญ่ 3 เขตจากเหนือจรดใต้ ได้แก่ ลูซอน, วิซายัส และมินดาเนา เมืองหลวงของประเทศคือมะนิลา ส่วนเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือนครเกซอน ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเมโทรมะนิลา ฟิลิปปินส์มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก ทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และทะเลเซเลบีสทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับไต้หวันทางทิศเหนือ ปาเลาทางทิศตะวันออก มาเลเซียและอินโดนีเซียทางทิศใต้ และเวียดนามทางทิศตะวันตก ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในแถบวงแหวนไฟและใกล้กับเส้นศูนย์สูตร ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะประสบภัยจากแผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น แต่ก็ทำให้มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่งเช่นกัน ฟิลิปปินส์มีเนื้อที่ประมาณ 300,000 ตารางกิโลเมตร (115,831 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 100 ล้านคน นับเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ในเอเชีย และเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก นอกจากนี้ ณ ปี..
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและประเทศฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »
ปาไนย์
ปาไนย์ (Panay) เป็นเกาะในประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่ตอนกลางของประเทศ ในหมู่เกาะวีซายัน ทิศเหนือจดทะเลซีบูยัน ทิศตะวันออกเฉียงเหนือจดทะเลวีซายัน ทิศตะวันออกจดช่องแคบกีมารัส ทิศใต้จดอ่าวปาไนย์ และทิศตะวันตกจดทะเลซูลู เกาะประกอบด้วย 4 จังหวัด คือ จังหวัดอากลัน จังหวัดอันตีเก จังหวัดกาปิซ และจังหวัดอีโลอีโล หมวดหมู่:เกาะในประเทศฟิลิปปินส์ หมวดหมู่:เกาะปาไนย์.
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและปาไนย์ · ดูเพิ่มเติม »
โรซัส (จังหวัดคาปิซ)
รซัส เป็นนครระดับที่ 3 และเป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดคาปิซ ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..
ใหม่!!: เขตคันลูรังคาบีซายาอันและโรซัส (จังหวัดคาปิซ) · ดูเพิ่มเติม »
