โลโก้
ยูเนี่ยนพีเดีย
การสื่อสาร
ดาวน์โหลดได้จาก Google Play
ใหม่! ดาวน์โหลด ยูเนี่ยนพีเดีย บน Android ™ของคุณ!
ฟรี
เร็วกว่าเบราว์เซอร์!
 

เขตกิตนางคาบีซายาอัน

ดัชนี เขตกิตนางคาบีซายาอัน

ตกิตนางคาบีซายาอัน (เซบัวโน: Tunga-tungang Kabisay-an; Gitnang Kabisayaan) หรือ เขตที่ 7 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วย 4 จังหวัด (จังหวัดโบโฮล, จังหวัดเซบู, จังหวัดซีลางังเนโกรส และจังหวัดซีคีฮอร์) และ 3 นครที่มีประชากรสูง (เซบูซิตี, ลาปู-ลาปู และมันดาอูเว) เกาะที่สำคัญได้แก่ เซบู, โบฮอล, ซีคีฮอร์ และเนโกรส ศูนย์กลางของเขตนี้คือ เซบูซิตี เขตนี้มีเนื้อที่ประมาณ 15,895.66 ตารางกิโลเมตร และมีประชากร 7,396,898 คน ถือว่าเป็นเขตที่มีประชากรมากสุดอันดับที่ 2 ของหมู่เกาะวิซายัส ในวันที่ 29 พฤษภาคม..

20 ความสัมพันธ์: บารังไกย์ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ภาษาฟิลิปีโนภาษาอังกฤษภาษาฮีลีไกโนนภาษาโปโรฮาโนนภาษาเซบัวโนมันดาเวลาปู-ลาปู (เมืองในประเทศฟิลิปปินส์)วิซายัสจังหวัดซีลางังเนโกรสจังหวัดซีคีฮอร์จังหวัดโบโฮลจังหวัดเซบูท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโนดูมาเกเตตักบีลารันซีคีฮอร์ (เทศบาล)นครเซบูเขตคันลูรังคาบีซายาอัน

บารังไกย์

รังไกย์ เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นของรัฐบาลที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นคำที่ชาวฟิลิปปินส์พื้นเมืองสำหรับหมู่บ้านตำบลหรือวอร์ด ในการใช้งานเป็นภาษาพูดคำที่มักจะหมายถึงเขตเมืองชั้นในย่านชานเมืองหรือย่านชานเมือง คำว่าบารังไกย์คำมาจาก Balangay ชนิดของเรือที่ใช้โดยกลุ่มของประชาชนออสโตรนีเชียน เมื่อพวกเขาอพยพไปอยู่ในฟิลิปปินส์ ในเขตเทศบาลเมืองและเมืองที่มีองค์ประกอบของเกส์และพวกเขาอาจจะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่เรียกว่า Purok (ไทย:เขต) และ Sitio ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ภายในวงล้อมรังเกย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ณ วันที่ 30 กันยายน 2012 จำนวนบารังไกย์มีจำนวน 42,028 บารังไกย์ทั่วฟิลิปปิน.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและบารังไกย์ · ดูเพิ่มเติม »

ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์

ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ เป็นสายการบินแห่งชาติของประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นสายการบินพาณิชย์ที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปเอเชียที่ยังใช้ชื่อเดิม ก่อตั้งในปี..

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาฟิลิปีโน

ษาฟิลิปปินส์ หรือ ภาษาฟิลิปีโน (Filipino) เป็นภาษาประจำชาติและภาษาราชการภาษาหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์คู่กับภาษาอังกฤษ กำหนดเมื่อ พ.ศ. 2530 ภาษานี้เป็นสำเนียงมาตรฐานของภาษาตากาล็อก เมื่อ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2480 สถาบันภาษาแห่งชาติเลือกภาษาตากาล็อกซึ่งเป็นภาษาท้องถิ่นที่มีการใช้เป็นภาษาเขียนมากที่สุดมาเป็นพื้นฐานของภาษาประจำชาติภาษาใหม่ใน พ.ศ. 2504 ภาษานี้เป็นที่รู้จักในชื่อ ปิลิปีโน และเปลี่ยนชื่อเป็นภาษาฟิลิปปินส์เมื่อ พ.ศ. 2515.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและภาษาฟิลิปีโน · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาอังกฤษ

ษาอังกฤษ หรือ ภาษาอังกฤษใหม่ เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกที่ใช้ครั้งแรกในอังกฤษสมัยต้นยุคกลาง และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ และประเทศในแคริบเบียน พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหภาพยุโรป หลายประเทศเครือจักรภพแห่งชาติ และสหประชาชาติ ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณสกอตแลนด์ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่านจักรวรรดิอังกฤษ และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็นภาษากลางในหลายภูมิภาค ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า ภาษาอังกฤษเก่า ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์ภาษาละติน เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรปDaniel Weissbort (2006).

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและภาษาอังกฤษ · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาฮีลีไกโนน

ษาฮีลีไกโนน (ฟิลิปีโนและHiligaynon) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียใช้พูดในวิซายาตะวันตก ประเทศฟิลิปปินส์ ส่วนใหญ่อยู่ในจังหวัดอีโลอีโลและเนโกรส และจังหวัดอื่น ๆ ในเกาะปาไน เช่น คาปิซ, อันตีเก, อักลัน และกีมารัส มีผู้พูด 7 ล้านคน ใช้เป็นภาษาแม่ และใช้เป็นภาษาที่สองอีก 4 ล้านคน.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและภาษาฮีลีไกโนน · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาโปโรฮาโนน

ภาษาโปโรฮาโนน (Porohanon) เป็นภาษากลุ่มวิซายันที่ใช้พูดในหมู่เกาะคาโมเตส จังหวัดเซบู ประเทศฟิลิปปินส์ ใกล้เคียงกับภาษาฮีลีไกโนนและภาษามัสบาเต เข้าใจได้บางส่วนกับภาษาเซบูซึ่งมีศัพท์ใช้ร่วมกันร้อยละ 87 โปโรฮาโนน.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและภาษาโปโรฮาโนน · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาเซบัวโน

ษาเซบู (Cebuano; Sebwano; เซบู: Sinugboanon) เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน มีผู้พูดในฟิลิปปินส์ 18 ล้านคน ชื่อในภาษาอังกฤษมาจากชื่อเกาะเซบู รวมกับปัจจัยจากภาษาสเปน -ano หมายถึง ที่เกี่ยวกับเชื้อชาต.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและภาษาเซบัวโน · ดูเพิ่มเติม »

มันดาเว

มันดาเว (เซบัวโน: Mandaue; Mandaue) เป็นนครหนาแน่นในเขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นหนึ่งในนครหนาแน่นทั้งสามแห่งบนเกาะเซบู และเป็นส่วนหนึ่งของเขตมหานครเซบู มันดาเวตั้งอยู่ริมชายฝั่งตะวันออกของเกาะเซบู โดยทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ติดต่อกับเกาะมักตัน ซึ่งเป็นที่ตั้งของลาปู-ลาปู โดยระหว่างสองนครนี้มีสะพานมักตัน-มันดาเว และสะพานมาร์เซโล เฟร์นัน เป็นทางเชื่อม มันดาเวติดกับเซบูซิตีทางทิศใต้และตะวันตก และติดกับเทศบาลโคนโซลาซีโยนทางทิศเหนือ ซึ่งสามารถเชื่อมต่อได้โดยสะพานอ่าวคันซากา ตัวนครมีพื้นที่ 6,220 เอเคอร์ ในปี..

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและมันดาเว · ดูเพิ่มเติม »

ลาปู-ลาปู (เมืองในประเทศฟิลิปปินส์)

ลาปู-ลาปู (เซบัวโน: Lapu-Lapu, Lapu-Lapu) เป็นนครหนาแน่นในเขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ก่อนหน้านี้เคยรู้จักกันในชื่อ โอโปน และได้เปลี่ยนชื่อนครในปี..

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและลาปู-ลาปู (เมืองในประเทศฟิลิปปินส์) · ดูเพิ่มเติม »

วิซายัส

หมู่เกาะวิซายัส‎ (Visayas, Visayan Islands; วิซายัส: Kabisay-an; Kabisayaan) เป็นหนึ่งในสามหมู่เกาะหลักของประเทศฟิลิปปินส์ ร่วมกับลูซอนและมินดาเนา ประกอบด้วยเกาะหลายแห่ง ซึ่งล้อมรอบด้วยทะเลวิซายัส แต่หมู่เกาะเหล่านั้นก็ถูกจัดให้อยู่ในพื้นที่ริมตะวันออกเฉียงเหนือของทะเลซูลู ประชากรหลัก ๆ คือชาววิซายัส เกาะหลักที่สำคัญ เช่น โบโฮล, เซบู, เลย์เต, เนโกรส, ปาไนย์ และซามาร์ ภูมิภาคนี้อาจรวมพื้นที่จังหวัดมัสบาเต, จังหวัดรอมบลอน และจังหวัดปาลาวันเข้าไปด้วย เนื่องจากประชากรส่วนใหญ่เป็นชาววิซายัส และใกล้ชิดกับภาษาวิซายัสมากกว่าภาษาหลักของเกาะลูซอน ในหมู่เกาะวิซายัสมีเขตการปกครองหลัก 3 เขต ได้แก่ คันลูรังคาบีซายาอัน (ประชากร 7.1 ล้านคน), กิตนางคาบีซายาอัน (6.8 ล้านคน) และซีลางังคาบีซายาอัน (4.1 ล้านคน).

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและวิซายัส · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดซีลางังเนโกรส

ังหวัดซีลางังเนโกรส (เซบัวโน: Sidlakang Negros; ฮีลีไกโนน: Negros Sidlangan; Silangang Negros) หรือ โอริเอนตัลเนโกรส หรือ อีสเทิร์นเนโกรส เป็นจังหวัดในเขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ครอบคลุมพื้นที่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะเนโกรส โดยมีจังหวัดคันลูรังเนโกรสครอบคลุมพื้นที่ส่วนที่เหลือของเกาะ จังหวัดนี้ยังรวมพื้นที่เกาะอาโป จุดดำน้ำยอดนิยมของนักท่องเที่ยว ซีลางังเนโกรสอยู่ใกล้กับจังหวัดเซบูทางทิศตะวันออก โดยมีช่องแคบตาโนนคั่น และอยู่ใกล้กับจังหวัดซีคีฮอร์ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ภาษาหลักที่ใช้พูดกันคือภาษาเซบัวโน และศาสนาหลักคือคริสต์โรมันคาทอลิก เมืองหลักและเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือดูมากูเวเต จังหวัดนี้มีประชากร 1,354,995 คน มากเป็นอันดับที่ 2 ของภูมิภาครองจากเซบู มากเป็นอันดับที่ 5 ของวิซายัส และอันดับที่ 19 ของประเท.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและจังหวัดซีลางังเนโกรส · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดซีคีฮอร์

ังหวัดซีคีฮอร์ (เซบัวโน: Lalawigan sa Siquijor, Lalawigan ng Siquijor) เป็นจังหวัดระดับที่ 5 ในภูมิภาคกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองหลักชื่อเดียวกันกับชื่อจังหวัด อยู่ใกล้กับเกาะเซบูทางทิศเหนือ เกาะเนโกรสทางทิศตะวันตก เกาะโบโฮลทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ และใกล้กับเกาะมินดาเนาทางทิศใต้ ในยุคอาณานิคม ชาวสเปนเคยเรียกเกาะแห่งนี้ว่า เกาะแห่งไฟ จังหวัดแห่งนี้มีชื่อเสียงในด้านธรรมเนียมที่แปลกประหลาด ทำให้มีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมเยือนที่นี่มากขึ้นทุกปี.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและจังหวัดซีคีฮอร์ · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดโบโฮล

ังหวัดโบโฮล เป็นจังหวัดเกาะในเขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยเกาะใหญ่ และเกาะบริวารขนาดเล็กอีก 75 เกาะ เมืองหลักคือตักบีลารัน มีพื้นที่ และมีชายฝั่งทะเลยาว โบโฮลเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 10 ของฟิลิปปินส์ Retrieved 15 November 2006.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและจังหวัดโบโฮล · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดเซบู

ังหวัดเซบู (เซบัวโน: Lalawigan sa Sugbu; Lalawigan ng Cebu) เป็นจังหวัดในเขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วยเกาะหลักและเกาะบริวารอีก 167 เกาะ เมืองหลักคือ เซบูซิตี ซึ่งเป็นเมืองที่เก่าแก่ที่สุดและเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของฟิลิปปินส์ จังหวัดนี้มีท่าอากาศยานนานาชาติมักตัน–เซบู ตั้งอยู่บนเกาะมักตัน เป็นท่าอากาศยานที่มีผู้โดยสารมาเป็นอันดับที่ 4 ของประเทศ จังหวัดเซบูเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีการพัฒนาดีที่สุดของประเทศ และเมืองหลักอย่างเซบูซิตี ก็เป็นศูนย์กลางด้านพาณิชยกรรม การค้า การศึกษา และอุตสาหกรรมของเกาะวิซายัส นอกจากนี้ยังโดดเด่นในด้านการขนส่งทางทะเล การผลิตเฟอร์นิเจอร์ และการท่องเที่ยว.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและจังหวัดเซบู · ดูเพิ่มเติม »

ท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน

ท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน (Ninoy Aquino International Airport) หรือ ท่าอากาศยานนานาชาติมะนิลา (Manila International Airport) เป็นท่าอากาศยานหลักของประเทศฟิลิปปินส์ มีพื้นที่บริการในมะนิลาและเขตปริมณฑล ท่าอากาศยานตั้งอยู่ระหว่างเขตติดต่อระหว่างสองเมืองคือปาไซกับปาราแนก ประมาณ 7 กิโลเมตรทางใต้ของมะนิลาและทางตะวันตกของมากาตี ท่าอากาศยานแห่งนี้ได้ถูกจัดอันดับเป็นท่าอากาศยานยอดแย่ที่สุดของโลกติดกันสามปีซ้อนระหว่าง..

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน · ดูเพิ่มเติม »

ดูมาเกเต

ูมาเกเต (เซบัวโน: Dumaguete; Dumaguete)เป็นนครศูนย์กลางของจังหวัดซีลางังเนโกรส ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและดูมาเกเต · ดูเพิ่มเติม »

ตักบีลารัน

ตักบีลารัน เป็นนครแห่งหนึ่งบนเกาะวิซายัส ประเทศฟิลิปปินส์ และยังเป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดโบโฮล ในปี..

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและตักบีลารัน · ดูเพิ่มเติม »

ซีคีฮอร์ (เทศบาล)

ซีคีฮอร์ เป็นนครศูนย์กลางประจำจังหวัดซีคีฮอร์ ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและซีคีฮอร์ (เทศบาล) · ดูเพิ่มเติม »

นครเซบู

ซบูซิตี (เซบัวโน: Dakbayan sa Sugbu; Lungsod ng Cebu) เป็นนครหนาแน่นในจังหวัดเซบู เขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ แต่ปกครองอย่างอิสระจากตัวจังหวัด ในปี..

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและนครเซบู · ดูเพิ่มเติม »

เขตคันลูรังคาบีซายาอัน

ตคันลูรังคาบีซายาอัน (ฮีลีไกโนน: Kabisay-an Nakatundan; Kanlurang Kabisayaan) หรือ เขตที่ 6 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบไปด้วย 6 จังหวัด ได้แก่ จังหวัดอักลัน, จังหวัดอันตีเค‎, จังหวัดคาปิซ‎, จังหวัดกีมารัส, จังหวัดอีโลอีโล‎ และจังหวัดคันลูรังเนโกรส และ 2 นครที่มีประชากรอย่างสูง ได้แก่ บาโคโลด และอีโลอีโลซิตี ซึ่งเป็นศูนย์กลางของเขตนี้ ภาษาที่ใช้กันส่วนใหญ่คือภาษาฮีลีไกโนน ภาษาอักลัน ภาษาคาปิซ ภาษากินาไรอา และภาษาเซบัวโน เขตนี้มีพื้นที่ 20,794.18 ตารางกิโลเมตร ประชากร 7,536,383 คน เป็นเขตที่มีประชากรมากที่สุดของหมู่เกาะวิซายั.

ใหม่!!: เขตกิตนางคาบีซายาอันและเขตคันลูรังคาบีซายาอัน · ดูเพิ่มเติม »

เปลี่ยนเส้นทางที่นี่:

Central Visayas

ขาออกขาเข้า
Hey! เราอยู่ใน Facebook ตอนนี้! »