เรากำลังดำเนินการเพื่อคืนค่าแอป Unionpedia บน Google Play Store
ขาออกขาเข้า
🌟เราได้ทำให้การออกแบบของเราง่ายขึ้นเพื่อการนำทางที่ดีขึ้น!
Instagram Facebook X LinkedIn

นอยส์ร็อก

ดัชนี นอยส์ร็อก

นอยส์ร็อก (noise rock) เป็นแนวเพลงย่อยของเอ็กซ์เพอร์ริเมนทัลร็อก ที่ใช้องค์ประกอบเสียงนอยส์ ซึ่งเกิดจากพังก์ร็อกในช่วงยุค 1980 ได้รับอิทธิพลจาก โนเวฟ มินิมอล อินดัสเทรียล และ นิวยอร์กฮาร์ดคอร์ ศิลปินมักจะเน้นใช้เสียงแตกในระดับสุดขีดผ่านการใช้กีตาร์ไฟฟ้าและใช้เครื่องดนตรีอิเล็กทรอนิกส์น้อยชิ้น เพื่อสร้างเสียงรบกวนหรือเป็นส่วนหนึ่งในการทำเพลง ศิลปินเชื่อมโยงกับนอยส์ร็อก เช่น โซนิกยูท ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ตัวแทนของนอยส์ร็อก แต่พวกเขาช่วยทำให้นอยส์ร็อกเป็นที่รู้จักในกลุ่มผู้ฟังเพลงออลเทอร์นาทิฟร็อก โดยผสมผสานท่วงทำนองเข้ากับเนื้อเสียง ซึ่งเป็นรากฐานให้วงอื่นในเวลาต่อม.

สารบัญ

  1. 18 ความสัมพันธ์: ชูเกซซิงพังก์ร็อกกรันจ์กลองชุดการร้องเพลงการาจร็อกกีตาร์ไฟฟ้ากีตาร์เบสออลมิวสิกออลเทอร์นาทิฟเมทัลอินดัสเทรียลร็อกฮาร์ดร็อกดนตรีอินดัสเทรียลโพสต์ฮาร์ดคอร์โซนิกยูทโนเวฟไซเคเดลิกร็อกเคราต์ร็อก

  2. ประเภทของพังก์
  3. แนวเพลงออลเทอร์นาทิฟร็อก

ชูเกซซิง

ูเกซซิง (shoegazing) หรือ ชูเกซ (shoegaze) เป็นแนวดนตรีของออลเทอร์นาทิฟร็อกที่เกิดขึ้นในสหราชอาณาจักรช่วงปลายคริสต์ทศวรรษที่ 1980 โดยมีศิลปินบุกเบิกอย่างวง มายบลัดดีวาเลนไทน์, ลัช, สโลว์ไดฟ์, แชปเตอร์เฮาส์, และ ไรด์ จนถึงกลางคริสต์ทศวรรษ 1990 มีจุดสูงสุดในช่วงปี..

ดู นอยส์ร็อกและชูเกซซิง

พังก์ร็อก

ังก์ร็อก เป็นดนตรีร็อกประเภทหนึ่ง (โดยมากมักเรียกสั้นๆว่า พังก์) มีการเคลื่อนไหวและเป็นที่รู้จักในช่วงกลางทศวรรษที่ 1970 พังก์ร็อกได้พัฒนาระหว่างปี 1974 และ 1977 ในสหรัฐอเมริกา,สหราชอาณาจักร และ ออสเตรเลีย โดยมีวงอย่าง เดอะราโมนส์, เซ็กซ์พิสทอลส์ และ เดอะแคลช ที่เป็นที่รู้จักในฐานะแนวหน้าของดนตรีประเภทนี้ ลักษณะดนตรีแบบ พังก์ร็อกมีลักษณะท่วงทำนองที่รุนแรง หยาบกระด้าง ด้วยความขาดทักษะของการเล่นดนตรี ส่วนการร้องก็จะเป็น "ตะโกน"หรือ "บ่น" และแฝงนัยยะของ "การต่อต้าน " และการยกย่อง "ความเป็นเลิศ" เครื่องดนตรีจะประกอบด้วย กีตาร์ไฟฟ้า 1 หรือ 2 ตัว,เบสไฟฟ้าและชุดกลอง มักมีการเล่นแบบ 2 คอร์ด เพลงพังก์มักมีความยาวระหว่าง 2 ถึง 2 นาทีครึ่ง มีบางเพลงมีความยาวน้อยกว่า 1 นาทีก็มี เพลงพังก์ในช่วงแรกรับอิทธิพลจากร็อกแอนด์โรลคือมีท่อนประสานเสียง พังก์ร็อกกลายเป็นกระแสนิยมหลักในสหราชอาณาจักรตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 แต่ความโด่งดังในที่อื่นมีในจำกัด จนกระทั่งทศวรรษที่ 80 พังก์ร็อกได้เป็นที่รู้จักในกลุ่มเล็กๆ ทั่วทุกมุมโลก ส่วนมากจะถูกปฏิเสธจากดนตรีกระแสหลัก ในช่วงปลายยุคทศวรรษที่ 1970 ดนตรีพังก์ร็อกได้แตกแยกแขนง ไปหลากหลายทิศทาง เช่นเพลงแนว นิวเวฟ, โพสต์พังก์ โดยหลายวงได้ทำการทดลองแนวดนตรีไปในทิศทางอื่น เช่นแนวฮาร์ดคอร์พังก์ และ ออย! และ อะนาร์โค-พังก์ เป็นต้น และพังก์ร็อกยุคใหม่ได้พัฒนาไปอีกขึ้น โดยเพลงแนวออลเทอร์นาทิฟร็อกได้รับความนิยมเหมือนตอนที่ได้พังก์ร็อกรับความนิยมในช่วงแรก.

ดู นอยส์ร็อกและพังก์ร็อก

กรันจ์

กรันจ์ (ในบางครั้งเรียก Seattle Sound) เป็นแนวเพลงย่อยของออลเทอร์นาทิฟร็อก ได้รับอิทธิพลจากฮาร์ดคอร์พังก์ เฮฟวีเมทัล และอินดี้ร็อก กรันจ์เกิดขึ้นช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 80 โดยวงจากวอชิงตันและบางส่วนของซีแอตเทิล ลักษณะของดนตรีมีความดิบของเสียงริฟฟ์กีตาร์ แต่สอดแทรกด้วยท่วงทำนองติดหูของกรันจ์ร็อกที่ได้รับอิทธิพลมาจากเฮฟวีเมทัลและพังก์ร็อกในสัดส่วนที่เหมาะสม โดยเฉพาะไลน์กีตาร์แบบเฮฟวีเมทัลในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1970 แต่ด้านเนื้อเพลงกลับได้รับอิทธิพลของพังก์ร็อกมาอย่างเต็มที่ ด้วยถ้อยคำเสียดสีสังคม รวมไปถึงความคิดที่เป็นอิสระที่ได้รับมาจากช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1980 ของอเมริกันฮาร์ดคอร์ โดยวงกรันจ์ร็อกในยุคแรก เช่น กรีนริเวอร์ มัดฮันนี่ ซาวด์การ์เดน ซึ่งหนักหน่วงกว่ากรันจ์ร็อกในยุคต่อมาอย่างเนอร์วานา ซึ่งความแตกต่างที่สังเกตได้อย่างชัดเจน คือเพลงของเนอร์วานามีความชัดเจนในเรื่องของทำนองที่ติดหูมากกว่า กรันจ์ร็อกได้เข้าสู่กระแสหลักกลางคริสต์ทศวรรษ 1990.

ดู นอยส์ร็อกและกรันจ์

กลองชุด

กลองชุด ประกอบด้วย (1) Bass drum (2) Floor tom (3) Snare (4) Toms (5) Hi-hat (6) Crash cymbal และ Ride cymbal กลองชุด เป็นเครื่องดนตรีประเภทตีกระทบ ประกอบด้วยตัวกลองและฉาบจำนวนหลายใบ และใช้"ไม้กลอง"เพื่อตีควบคุมจังหวะ กลองชุดเป็นเครื่องดนตรีที่มีเสียงหนักแน่น สามารถเพิ่มพลังให้กับบทเพลงได้หลากหลายแนว เช่น ร็อก, บลูส์, ป็อป, ฟังก์, ดิสโก้ และ แจ๊ส เป็นต้น กลองชุดเป็นหนึ่งในเครื่องดนตรีที่ได้รับความนิยมไปทั่วโลก.

ดู นอยส์ร็อกและกลองชุด

การร้องเพลง

แพตตี สมิธ ร้องเพลงในปี 2007 การร้องเพลง หรือ การขับร้อง คือการทำให้เกิดเสียงดนตรีจากเสียงและเสริมด้วยถ้อยคำทั้งระบบเสียงสูงต่ำและจังหวะ คนที่ขับร้องเพลงเรียกว่านักร้อง และนักร้องจะแสดงการขับร้องเพลง ซึ่งอาจจะร้องแบบอะแคปเปลา (ร้องโดยไม่ใช้ดนตรี) หรือมีนักดนตรี เครื่องดนตรีประกอบ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องดนตรีตัวเดียวหรือเต็มวง การร้องนั้นส่วนใหญ่จะร้องร่วมการแสดงกับนักดนตรีกลุ่มอื่น ไม่ว่าจ่ะเป็นกลุ่มคอรัสที่ร้องในเสียงที่แตกต่างกัน หรือกลุ่มนักเล่นดนตรี อย่างเช่นวงร็อกเป็นต้น การร้องเพลงนั้นอาจร้องแบบไม่เป็นทางการ ร้องเพื่อความบันเทิง อย่างเช่นร้องระหว่างการอาบน้ำ ร้องคาราโอเกะ หรือในบางกรณีร้องอย่างเป็นทางการ เช่นร้องในระหว่างพิธีทางศาสนา หรือนักร้องอาชีพร้องเพื่อแสดงบนเวทีหรือร้องในสตูดิโอ การร้องที่มีทักษะสูงหรือร้องในระดับอาชีพ มักจะต้องอาศัยความสามารถแต่กำเนิด การเรียนการสอน และการฝึกฝน นักร้องมืออาชีพจะสร้างหนทางสู่อาชีพด้วยการเป็นนักร้องในแนวเพลงต่าง ๆ อย่างเช่น นักร้องคลาสสิก นักร้องร็อก พวกเขาต้องฝึกทักษะการร้องในแนวเพลงนั้น ทั้งจากครูสอนร้องหรือโค้ชร้อง ในอาชีพของพวก.

ดู นอยส์ร็อกและการร้องเพลง

การาจร็อก

การาจร็อก (Garage rock) คือเพลงร็อกแอนด์โรลแบบดิบที่ได้รับความนิยมในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา ในปี 1963-1967 ในช่วงทศวรรษที่ 60 ไม่ได้เป็นแนวถูกเรียกชื่อว่าการาจร็อกและไม่มีชื่อเฉพาะ จนช่วงต้นยุคทศวรรษที่ 70 นักวิจารณ์บางคนได้ทำการจัดประเภทย้อนหลังของแนวเพลงพวกนี้ให้อยู่ในหมวดของพังค์ร็อก อย่างไรก็ดีการแยกแยะนี้เพื่อเป็นการแยกการาจร็อก (หรือ พังค์ยุค 60) เพื่อกันความสับสนกับ พังค์ร็อกปลายทศวรรษที่ 70 อย่างเช่น วงเซ็กซ์ พิสทอลส์และเดอะ แคลช เป็นต้น ตัวอย่างวงการาจร็อกเช่น The Kingsmen,The Gestures,The Dovers และ The Strokes เป็นต้น หมวดหมู่:ดนตรีร็อก.

ดู นอยส์ร็อกและการาจร็อก

กีตาร์ไฟฟ้า

กีตาร์ไฟฟ้า กีตาร์ไฟฟ้า (Electric Guitar) คือ กีตาร์ ที่มีการติดตั้งอุปกรณ์ที่มักเรียกว่า Pick Up ทำหน้าที่แปลงเสียงที่เกิดจากสั่นของสายกีตาร์ให้กลายเป็นสัญญาณอิเล็คทรอนิคส์ ส่งผ่านสายสัญญาณ (Cable) ไปยังเครื่องขยายสัญญาณ (แอมปลิฟายเออร์)และออกสู่ลำโพงในที่สุด กีตาร์ไฟฟ้ามีความแตกต่างจากกีต้าร์โปร่ง (Acoustic Guitar) และ กีต้าร์โปร่งไฟฟ้า (Acoustic Electric Guitar) ตรงที่ลำตัวของกีตาร์ไฟฟ้าโดยส่วนมากจะไม่มีโพรงเสียง หรืออาจเรียกว่า "ลำตัวตัน" (Solid Body) อย่างไรก็ดี กีตาร์ไฟฟ้าอาจหมายรวมถึง กีตาร์ที่มีโพรงเสียงบางประเภทที่มีการติดตั้ง Pick Up (Hollow Body Guitar)ซึ่งนิยมใช้เล่นในแนวดนตรีประเภทแจ๊ส หรือ บลูส์ ปัจจุบันนิยมนำสัญญาณเสียงที่ได้จากกีตาร์ไฟฟ้ามาดัดแปลงผ่านอุปกรณ์ดัดแปลงสัญญาณ (Guitar Effect) ก่อนเข้าสู่เครื่องขยายสัญญาณกีตาร์ เพื่อให้ได้ลักษณะเสียงที่มีความแตกต่างหลากหลายมากขึ้นจากกีตาร์ตัวเดียว กีตาร์ไฟฟ้าเป็นที่นิยมแพร่หลายทั่วโลก และใช้เล่นกันในแทบทุกประเภทดนตรี เนื่องจากความสะดวกในการใช้งานและการปรับแต่งเสียง กีตาร์ไฟฟ้าผลิตออกมาในหลายระดับคุณภาพและราคา บริษัทที่ผลิตกีตาร์ไฟฟ้ามีหลายบริษัทอาทิเช่น gibson fender prs framus B.C Rich guitars ESP Ibanez Ernie Ball - Musicman Rickenbacker Schecter Washburn YAMAHA Epiphone เป็นต้น หมวดหมู่:กีตาร์ หมวดหมู่:เครื่องดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ หมวดหมู่:สิ่งประดิษฐ์ของสหรัฐอเมริกา.

ดู นอยส์ร็อกและกีตาร์ไฟฟ้า

กีตาร์เบส

ป็นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสาย ในทางสากลสามารถเรียกได้ทั้ง electric bass (เบสไฟฟ้า), electric bass guitar (กีตาร์เบสไฟฟ้า) หรือเรียกสั้น ๆ ว่า bass (เบส) ลักษณะของเบสมีขนาดใหญ่กว่ากีตาร์ มีโครงสร้างของคอที่ใหญ่และยาวกว่า มีย่านความถี่เสียงต่ำ มีหน้าที่โดยหลัก ๆ ในการให้จังหวะ คือคุมจังหวะตาม rhythm, line, pattern และ groove ของดนตรี ในขณะเดียวกันก็สามารถขยายระดับความสามารถการเล่นให้สูงขึ้นตามแนวเพลงและการประยุกต์ใช้ต่าง ๆ เช่น เทคนิคการ Slap หรือการตบเบส (รวมไปถึงเทคนิคอื่นที่ใช้ร่วมกันกับการ Slap) ในดนตรี Funk, Jazz และอีกหลายแนว การ Tapping การเดิน Improvising การเล่น Harmonics การเล่น Picking เป็นต้น เบสไฟฟ้าจัดว่าเป็นเครื่องดนตรีที่ถือกำเนิดหลังเครื่องดนตรีอื่น ๆ ในประเภทวงสตริงคือสร้างขึ้นหลัง กีตาร์ กลอง คีย์บอร์ดหรือซินธิไซเซอร์ (รายละเอียดจะมีในหัวข้อประวัติ) เครื่องดนตรีประเภทเบสที่ใช้กันในวงดนตรีและแนวต่าง ๆ ก็จะมี เบสไฟฟ้า เบสโปร่งไฟฟ้า fretless bass (เบสไม่มีเฟรต) และ double bass, upright bass บ้างทีก็เรียกกันว่า acoustic bass แต่ก็มีภาษาพูดเรียกกันติดปากสำหรับนักดนตรีบางคนว่า เบสใหญ่ เบสไฟฟ้าที่ใช้โดยทั่วไปจะมี 4 สาย 5 สาย และ 6 สาย ส่วนสายที่มากไปกว่านี้ก็มีเนื่องจากนักดนตรีบางคนอาจจะออกแบบเพื่อประยุกต์ใช้ทางการเล่นเฉพาะตัว เบส 4 สายการตั้งสายตามมาตรฐานคือ E-A-D-G (เรียงจากต่ำ-สูง) เบส 5 สายคือ B-E-A-D-G ส่วน 6 สายคือ B-E-A-D-G-C แต่อย่างไรก็ตามเบสก็ได้ถูกขยายขอบเขตออกไปตามแนวคิดและการประยุกต์ใช้ของมือเบสต่าง ๆ จำนวนสายก็อาจจะมีอื่น ๆ อีก เช่น 3 สาย, 7 สาย, 8 สาย, 9 สาย เป็นต้น.

ดู นอยส์ร็อกและกีตาร์เบส

ออลมิวสิก

ออลมิวสิก หรือก่อนหน้านี้เรียก ออลมิวสิกไกด์ เป็นฐานข้อมูลเกี่ยวกับดนตรี มีเจ้าของคือออลมีเดียไกด์ ก่อตั้งในปี 1991 โดยไมเคิล เออร์เลไวน์ เพื่อเป็นไกด์ให้กับผู้บริโภค ออกหนังสือใช้สำหรับอ้างอิงในปี 1992 และหลังจากนั้นเมื่อมีเวิลด์ไวด์เว็บขึ้น ก็มีในโกเฟอร์ เว็บไซต์ออลมิวสิก.คอม เปิดตัวเมื่อปี 1995 เพื่อเป็นเว็บสาธิตเกี่ยวกับฐานข้อมูลด้านลิขสิทธิ์เพลง และข้อมูลอื่น ๆ มากมาย ออลมิวสิกอ้างว่าเป็นฐานข้อมูลดิจิทัลเกี่ยวกับดนตรีที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีเพลง 6 ล้านเพลง รวมถึงมีภาพปก ซึ่งมากกว่า 5 แสนปกทำการสแกนขึ้น ออลมิวสิกให้ข้อมูลต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นข้อมูลแคตาล็อก ประวัติศิลปิน การวิจารณ์อัลบั้ม แนวเพลง ศิลปินใกล้เคียง เพลย์ลิสต์และข้อมูลของไอทูนส์มิวสิกสโตร์, ซูนมาร์เก็ตเพลส, อีมิวสิก, AOL, ยาฮู!, อเมซอน.คอม และเว็บสโตร์เกี่ยวกับเพลงต่าง.

ดู นอยส์ร็อกและออลมิวสิก

ออลเทอร์นาทิฟเมทัล

ออลเทอร์นาทิฟเมทัล (alternative metal) เป็นแนวเพลงประเภทหนึ่งของเฮฟวีเมทัลที่ได้รับความนิยมในคริสต์ทศวรรษ 1990 ไปกับการแตกหน่อของดนตรีกรันจ์ มีเอกลักษณ์ที่ชัดเจนอย่างเช่น ท่อนริฟฟ์หนัก ๆ แต่มักจะท่อนปลายแบบทดลองที่ดูชัดเจน รวมถึงเนื้อเพลงที่ดูผิดแผกธรรมชาติ และการใช้ odd time signature รวมถึงการลัดจังหวะดนตรีที่มากกว่าดนตรีเมทัลทั่วไป การใช้เทคนิคที่ไม่ธรรมดา การต่อต้านรูปแบบสามัญของดนตรีเฮฟวี และการรวมอิทธิพลเพลงประเภทอื่นนอกเหนือจากดนตรีเมทัลเข้าม.

ดู นอยส์ร็อกและออลเทอร์นาทิฟเมทัล

อินดัสเทรียลร็อก

อินดัสเทรียลร็อก (industrial rock) เป็นแนวเพลงร็อกแขนงหนึ่งที่เกิดขึ้นปลายในทศวรรษที่ 70 และ ได้รับความนิยมวงดนตรีใต้ดิน ลักษณะ จะมีซาวนด์ของดนตรีอินดัสเทรียล และ เสียงดนตรีพังก์ร็อก.

ดู นอยส์ร็อกและอินดัสเทรียลร็อก

ฮาร์ดร็อก

ฮาร์ดร็อก (Hard rock) เป็นแนวเพลงย่อยของดนตรีร็อก ที่มีรากฐานในช่วงต้นยุค 1960 ของดนตรีไซเคเดลิกร็อก และการาจร็อก และมีความหนักกว่าดนตรีร็อกทั่วไป เป็นต้นแบบของดนตรีเฮฟวี ที่ใช้การบิดเสียงของกีตาร์, กีตาร์เบส,คีย์บอร์ด และกลอง หมวดหมู่:ดนตรีร็อก หมวดหมู่:ฮาร์ดร็อก.

ดู นอยส์ร็อกและฮาร์ดร็อก

ดนตรีอินดัสเทรียล

นตรีอินดัสเตรียล (Industrial music) เป็นแนวเพลงประเภทดนตรีทดลอง โดยมากมักหมายถึงดนตรีอิเล็กทรอนิก ที่มีลักษณะกวนโทสะและหมิ่นเหม่ คำนี้เกิดขึ้นมาในช่วงกลางคริสต์ทศวรรษ 1970 เพื่ออธิบายถึงศิลปินจากค่ายอินดัสเตรียลเรเคิดส์ เว็บไซต์ออลมิวสิก อธิบายไว้ว่า "โดยมากเป็นความโมโหและก้าวร้าวในการรวมกันของร็อกและดนตรีอีเลกโทรนิก" โดย "ในช่วงแรกจะเป็นการผสมผสานของการทดลองดนตรีอีเลกโทรนิกอาวองการ์ด (เพลงจากเทป musique concrète ไวต์นอยส์ เครื่องสังเคราะห์เสียง ซับซีเควนเซอร์) และการยั่วยุแบบพังก์" ศิลปินอินดัสเตรียลในช่วงแรกได้ทดลองใช้เสียงกับเรื่องที่หมิ่นเหม่ การทำงานไม่ได้จำกัดเฉพาะในด้านดนตรีเท่านั้น แต่อาจรวมถึงศิลปะ การแสดง การจัดวาง และรูปแบบของศิลปะในรูปแบบอื่น V.Vale.

ดู นอยส์ร็อกและดนตรีอินดัสเทรียล

โพสต์ฮาร์ดคอร์

ต์ฮาร์ดคอร์ (post-hardcore) เป็นแนวเพลงที่มาจากฮาร์ดคอร์พังก์ ที่แยกเป็นแนวเพลงย่อยจากการเคลื่อนไหวของพังก์ร็อก เช่น โพสต์พังก์ โพสต์-ฮาร์ดคอร์ ยังเป็นคำที่ใช้เรียกกว้างขวางของกลุ่มที่รู้จักหลายวงในยุคฮาร์ดคอร์พังก์หรือได้รับแรงบันดาลใจจากฮาร์ดคอร์ ในขณะที่ความสนใจของพวกเขามีความคิดเห็นที่กว้างขึ้นของการแสดงออก แนวเพลงอยู่ในรูปร่างในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษที่ 1980 พร้อมด้วยการเผยแพร่จากวงดนตรีในเมืองที่เป็นที่จัดตั้งฮาร์ดคอร์พังก์โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี.

ดู นอยส์ร็อกและโพสต์ฮาร์ดคอร์

โซนิกยูท

ซนิกยูท (Sonic Youth) เป็นวงร็อกอเมริกัน จากนิวยอร์กซิตี ก่อตั้งในปี..

ดู นอยส์ร็อกและโซนิกยูท

โนเวฟ

โนเวฟ (No Wave) เป็นแนวเพลงที่มีช่วงอายุสั้น ๆ ได้รับอิทธิพลมาจากอาร์ตมิวสิก และยุคศิลปะที่รุ่งเรืองในช่วงสั้น ๆ ในนิวยอร์ก ในช่วงปลายทศวรรษที่ 70 และต้นยุคทศวรรษที่ 80 ควรคู่ไปกับแนวย่อยของวัฒนธรรมพังค์ร็อก คำว่าโนเวฟ เป็นคำถากถางที่ปฏิเสธ การได้รับความนิยมของนิวเวฟ ดังนั้นคำว่าโนเวฟ จึงไม่ได้เจาะจงเฉพาะถึงแนวเพลงเท่านั้น มีหลาย ๆ อย่างที่ โนเวฟนั้นมีความหมายที่ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับแนวดนตรี มีหลาย ๆ วง ที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงอย่าง ฟังค์, แจ๊ส, พังค์ร็อก, อวองต์การ์ด และแนวเพลงทดลอง ที่กล่าวมานั้นก็มีความหมายร่วมของดนตรีแนวโนเวฟ อย่างเช่น ทำนองเพลงที่กัดกร่อน, การเคลื่อนของจังหวะที่ซ้ำ ๆ และ มีแนวโน้มว่าจะเน้นที่ texture ของดนตรีมากกว่าเมโลดี้ ส่วนเนื้อเพลงนั้นจะไปในทางปฏิวัติ และ การเผชิญหน้าต่อสิ่งหนึ่ง หมวดหมู่:แนวดนตรี.

ดู นอยส์ร็อกและโนเวฟ

ไซเคเดลิกร็อก

ซเคเดลิกร็อก (Psychedelic rock) เป็นแนวเพลงร็อกชนิดหนึ่งที่ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมไซเคเดลิก หรือพยายามที่จะปรับเปลี่ยนประสบการณ์การเห็นภาพหลอนใหม่ โดยแนวเพลงนี้เกิดขึ้นในช่วงกลางทศวรรษ 1960 ท่ามกลางกระแสเพลงการาจร็อก และวงโฟล์กร็อก ในอังกฤษและสหรัฐอเมริกา ไซเคเดลิกร็อกได้เชื่อมการเปลี่ยนแปลงจากแนวบลูส์-ร็อกเป็นฐานหลัก ไปเป็นโพรเกรสซีฟร็อก, อาร์ตร็อก, เอ็กซ์เพอร์ริเมนทอลร็อก และเฮฟวีเมทัล.

ดู นอยส์ร็อกและไซเคเดลิกร็อก

เคราต์ร็อก

ราต์ร็อก (Krautrock) เป็นดนตรีในรูปแบบดนตรีทดลองที่เกิดขึ้นในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 ในประเทศเยอรมนี ได้รับความนิยมคริสต์ทศวรรษ 1970 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศอังกฤษ โดยดีเจจอห์น พีล จากบีบีซีได้รับยกย่องว่าเป็นผู้เผยแพร่ให้เคราต์ร้อกได้รับความนิยม นอกประเทศที่พูดภาษาเยอรมัน เคราต์ร็อกเป็นการแนวเพลงรวมหลายแนวเพลง โดยมักจะผสมเพลงการแจมกันแบบโพสต์-ไซเคเดลิกของชาวแองโกลอเมริกัน และโพรเกรสซีฟร็อก รวมเข้ากับการเพลงทดลองคลาสสิกร่วมสมัย (โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากนักประพันธ์ คาร์ลไฮนซ์ สต็อกเฮาเซน เป็นต้น) และจากทิศทางการทดลองแบบใหม่ ที่ปรากฏในเพลงแจ๊ซช่วงคริสต์ทศวรรษ 1960 และ 1970 (อย่างฟรีแจ๊ซ โดยออร์เนตต์ โคลแมน หรืออัลเบิร์ต ไอเลอร์) ที่ตีห่างจากโครงสร้างรูปแบบทั่วไปของเพลงและเมโลดี้ที่ร็อกมากขึ้นในเพลงเคราต์ร็อกในสหรัฐอเมริกาและอังกฤษ และยังมีบางกระแสที่ใช้เครื่องดนตรีและซาวน์อีเลกโทรนิกมากขึ้น ลักษณะโดยหลักของเพลงนี้คือการรวมของกลุ่มเพลงใต้รูปแบบ การสังเคราะห์จังหวะของเพลงร็อกแอนด์โรลอเมริกัน แต่ค่อนไปทางเยอรมันหรือใช้แหล่งดนตรีอื่น ลายเซ็นดนตรีของเพลงเคราต์ร็อก คือกรวมดนตรีเพลงร็อก และเครื่องดนตรีของวงร็อกอย่างกีตาร์ เบส กลอง เข้ากับเครื่องดนตรีอีเลกโทรนิก และทำให้เสียงมีความหยาบละเอียด โดยมากมักหมายถึงความรู้สึกแบบดนตรีแอมเบียนต์ จังหวะทั่วไปของดนตรี จะใช้จังหวะแน่นอน 4/4 มักจะเรียกว่า "โมโตริก" (motorik) จากสื่อประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษ.

ดู นอยส์ร็อกและเคราต์ร็อก

ดูเพิ่มเติม

ประเภทของพังก์

แนวเพลงออลเทอร์นาทิฟร็อก

หรือที่รู้จักกันในชื่อ Noise rockน็อยส์ร็อก