เร็วกว่าเบราว์เซอร์!
10 ความสัมพันธ์: การอักเสบตับอักเสบตับอักเสบ เอซัยโตเมกาโลไวรัสโรคติดเชื้อไวรัสไวรัสไวรัสตับอักเสบบีไวรัสตับอักเสบซีไวรัสเอ็ปสไตน์-บาร์ไข้เด็งกี
การอักเสบ
ฝีบนผิวหนัง แสดงลักษณะแดงและบวม ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของการอักเสบ (หรืออาจเป็นสีดำมากยิ่งขึ้นในกลุ่มคนผิวเข้ม) วงแหวนของเนื้อเยื่อเซลล์ที่ตายล้อมรอบพื้นที่ที่มีหนอง การอักเสบ (Inflammation) เป็นการตอบสนองทางชีวภาพที่ซับซ้อนของเนื้อเยื่อหลอดเลือดต่อสิ่งกระตุ้นที่เป็นอันตราย เช่นเชื้อโรค เซลล์ที่เสื่อมสภาพ หรือการระคายเคือง ซึ่งเป็นความพยายามของสิ่งมีชีวิตที่จะนำสิ่งกระตุ้นดังกล่าวออกไปและซ่อมแซมเนื้อเยื่อที่ถูกทำลาย การอักเสบไม่ใช่อาการของการติดเชื้อ แม้ว่าการอักเสบหลายๆ ครั้งก็เกิดขึ้นจากการติดเชื้อ เพราะว่าการติดเชื้อนั้นเกิดจากจุลชีพก่อโรคภายนอกร่างกาย แต่การอักเสบคือการตอบสนองของร่างกายเพื่อต่อต้านจุลชีพก่อโรคหรือต่อปัจจัยอื่นๆ เช่น การบาดเจ็บ สารเคมี สิ่งแปลกปลอม หรือภูมิคุ้มกันต่อต้านตนเอง หากไม่มีการอักเสบเกิดขึ้น เชื้อโรคจะไม่ถูกกำจัดออกไปและแผลจะไม่ถูกรักษาให้หาย ซึ่งอาจเกิดความเสียหายของเนื้อเยื่อมากขึ้นจนอันตรายถึงชีวิตได้ แต่ทั้งนี้อาการอักเสบที่มีมากเกินไปก็สามารถเกิดโรคต่างๆ ได้ เช่นไข้ละอองฟาง โรคท่อเลือดแดงและหลอดเลือดแดงแข็ง และข้ออักเสบรูมาทอยด์ ด้วยเหตุผลนี้เอง ร่างกายจึงต้องมีกระบวนการควบคุมการอักเสบอย่างใกล้ชิด การอักเสบอาจถูกแบ่งออกเป็นแบบ เฉียบพลัน หรือ เรื้อรัง การอักเสบเฉียบพลัน (acute inflammation) เป็นการต่อต้านวัตถุอันตรายของร่ายกายในระยะเริ่มแรก โดยเกิดการเคลื่อนที่ของพลาสมาและเม็ดเลือดขาวจากเลือดไปยังเนื้อเยื่อที่อักเสบ กระบวนการทางชีวเคมีที่เกิดขึ้นเป็นขั้นเป็นตอนนี้เองที่ทำให้เกิดการอักเสบ ซึ่งต้องอาศัยส่วนร่วมของระบบไหลเวียนโลหิต ระบบภูมิคุ้มกัน และเซลล์ต่างๆ ในเนื้อเยื่อที่เสียหาย การอักเสบเรื้อรัง (chronic inflammation) นำไปสู่การเปลี่ยนชนิดของเซลล์ที่นำเสนอในบริเวณอักเสบ และมีลักษณะพิเศษของการทำลายที่เกิดขึ้นพร้อมกับการรักษาเนื้อเยื่อจากกระบวนการอัก.
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและการอักเสบ · ดูเพิ่มเติม »
ตับอักเสบ
ตับอักเสบ (Hepatitis) เป็นภาวะทางการแพทย์ที่มีการอักเสบของตับและเกิดการทำลายของเซลล์ตับ ทำให้การทำหน้าที่ต่าง ๆ ของตับผิดปกติ ร่างกายอาจแสดงอาการเจ็บป่วยเล็กน้อยหรือไม่แสดงอาการเลยแต่มักจะนำไปสู่อาการดีซ่าน (jaundice) (การเปลี่ยนเป็นสีเหลืองของผิวหนัง, เยื่อบุผิวในช่องจมูกและปากที่สร้างน้ำเมือกหล่อลื่น และเยื่อตา) อาการเบื่ออาหาร และอาการไข้ พบผู้ป่วยด้วยโรคนี้ได้ในทุกวัย ทั้งชายและหญิง ส่วนใหญ่เป็นโรคตับอักเสบเฉียบพลันถ้าเป็นโรคนี้น้อยกว่าหกเดือน ส่วนน้อยอาจเป็นโรคตับอักเสบเรื้อรังถ้าเป็นโรคนี้นานกว่านั้น ตับอักเสบเฉียบพลันสามารถจำกัดตนเองได้ (การรักษาของตัวเอง) สามารถพัฒนาไปสู่โรคตับอักเสบเรื้อรังหรืออาจทำให้เกิดตับวายเฉียบพลัน(แต่ค่อนข้างยาก) โรคตับอักเสบเรื้อรังอาจไม่มีอาการหรืออาจจะพัฒนาเมื่อเวลาผ่านไปเป็นพังผืด (รอยแผลเป็นของตับ) และโรคตับแข็ง (ตับวายเรื้อรัง) โรคตับแข็งเพิ่มความเสี่ยงของการพัฒนาไปสู่โรค hepatocellular carcinoma (รูปแบบหนึ่งของโรคมะเร็งตับ) ทั่วโลกตับอักเสบที่มีเชื้อไวรัสเป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการอักเสบของตับ สาเหตุอื่น ๆ ได้แก่ โรคแพ้ภูมิตัวเองและการบริโภคสารพิษ (แอลกอฮอล์), ยาบางชนิด (เช่นยาพาราเซตามอล), สารอินทรีย์ทำละลายสำหรับอุตสาหกรรมและพืชบางชนิด คำว่า Hepatitis มาจากภาษากรีก hepar (ἧπαρ) หมายถึง "ตับ" และคำต่อท้าย -itis (-ῖτις) หมายถึง "อักเสบ" (ราวปี 1727)แปลว่า ตับอัก.
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและตับอักเสบ · ดูเพิ่มเติม »
ตับอักเสบ เอ
รคไวรัสตับอักเสบ เอ (ชื่อเดิมคือ การติดเชื้อตับอักเสบ) เป็น โรคติดเชื้อ เฉียบพลัน ของ ตับ ซึ่งเกิดจากไวรัสตับอักเสบ (เอชเอวี) ส่วนใหญ่ผู้ป่วยจะมีอาการเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีอาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้มีอายุน้อย ในกลุ่มผู้ป่วยที่แสดงอาการของโรค ช่วงเวลาระหว่างการติดเชื้อและการเกิดอาการคือสองถึงหกสัปดาห์ เมื่อโรคแสดงอาการ มักเกิดขึ้นนานราวแปดสัปดาห์และอาการต่างๆ อาจได้แก่: การคลื่นไส้ การอาเจียน ท้องเสีย ผิวเหลือง เป็นไข้ และปวดท้อง ผู้ป่วยประมาณ 10–15% กลับมามีอาการอีกภายในหกเดือนหลังจากการติดเชื้อครั้งแรก ภาวะ ตับวายเฉียบพลัน พบได้น้อยมาก แต่พบบ่อยในผู้สูงอ.
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและตับอักเสบ เอ · ดูเพิ่มเติม »
ซัยโตเมกาโลไวรัส
ซัยโตเมกาโลไวรัส (Cytomegalovirus, CMV) เป็นจีนัสหนึ่งของไวรัสในออร์เดอร์ Herpesvirales ซึ่งอยู่ในแฟมิลี Herpesviridae ซับแฟมิลี Betaherpesvirinae มีโฮสท์ธรรมชาติคือมนุษย์และลิง ปัจจุบันประกอบด้วยไวรัส 8 สปีชีส์ หนึ่งในนั้นคือฮิวแมนเฮอร์ปีส์ไวรัส 5 หรือฮิวแมนซัยโตเมกาโลไวรัส โรคที่เกิดจาก HHV-5 เช่น โมโนนิวคลีโอซิส ปอดอักเสบ เป็นต้น ส่วนใหญ่เรียกด้วยชื่อย่อว่า CMV.
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและซัยโตเมกาโลไวรัส · ดูเพิ่มเติม »
โรคติดเชื้อไวรัส
โรคติดเชื้อไวรัสเป็นโรคติดเชื้อกลุ่มหนึ่ง เกิดเมื่อร่างกายถูกไวรัสก่อโรครุกล้ำ โดยมีตัวไวรัสมาเกาะกับผิวเซลล์และรุกล้ำเข้าไปในเซลล์.
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและโรคติดเชื้อไวรัส · ดูเพิ่มเติม »
ไวรัส
วรัส เป็นศัพท์จากภาษาลาตินแปลว่า พิษ ในตำราชีววิทยาเก่าของไทยอาจเรียกว่า วิสา อันเป็นการทับศัพท์ในยุคแรกจากภาษาสันสกฤตที่แปลว่า พิษ เช่นเดียวกัน ปัจจุบันคำว่า ไวรัส หมายถึงจุลินทรีย์ที่สามารถก่อให้เกิดการติดเชื้อได้ (infectious agents) ทั้งในมนุษย์, สัตว์, พืช และ สิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่เป็นสิ่งมีชีวิตมีเซลล์ (cellular life) ทำให้เกิดโรคที่ส่งผลกระทบกว้างขวาง จึงมีความสำคัญที่จะต้องศึกษาทั้งในทางการแพทย์และทางเศรษฐกิจ ไวรัสเป็นปรสิตอยู่ในร่างของสิ่งมีชีวิตอื่น (obligate intracellular parasite) ไม่สามารถเติบโตหรือแพร่พันธุ์นอกเซลล์อื่นได้ ไวรัสอาจถือได้ว่าเป็นจุลินทรีย์ที่มีลักษณะของการเป็นสิ่งมีชีวิตเพียงประการเดียวคือสามารถแพร่พันธุ์ หรือการถ่ายทอดสารพันธุกรรมของตนเองจากรุ่นหนึ่งไปยังอีกรุ่นหนึ่ง อย่างไรก็ตามไวรัสไม่ใช่จุลินทรีย์ที่มีขนาดเล็กที่สุด ยังมีจุลินทรีย์ที่มีขนาดเล็กกว่าไวรัสคือ ไวรอยด์ (viroid) และ พรีออน (prion) ไวรัสชนิดแรกที่ค้นพบคือไวรัสใบยาสูบด่าง(TMV หรือ Tobacco Mosaic Virus) ซึ่งค้นพบโดยมาร์ตินัส ไบเยอรินิค ใน ค.ศ. 1899 ในปัจจุบันมีไวรัสกว่า 5,000 ชนิดที่ได้รับการบันทึกไว้ วิชาที่ศึกษาไวรัสเรียกว่าวิทยาไวรัส (virology) อันเป็นสาขาหนึ่งของจุลชีววิทยา (microbiology).
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและไวรัส · ดูเพิ่มเติม »
ไวรัสตับอักเสบบี
ไวรัสตับอักเสบบี (hepatitis B virus, HBV) เป็นสปีชีส์ของไวรัสดีเอ็นเอสายคู่ชนิดหนึ่ง อยู่ในจีนัส Orthohepadnavirus แฟมิลี Hepadnaviridae ทำให้เกิดโรคตับอักเสบ บี หมวดหมู่:ไวรัส.
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและไวรัสตับอักเสบบี · ดูเพิ่มเติม »
ไวรัสตับอักเสบซี
ปัจจุบันเป็นที่ทราบกันดีว่า มะเร็งตับนั้นส่วนใหญ่จะพบในผู้ที่มีปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่สุดก็คือการติดเชื้อไวรัสตับอักเสบและหนึ่งในนั้นก็คือ ไวรัสตับอักเสบซี ใครบ้างที่มีปัจจัยเสี่ยงในการติดเชื้อไวรัสตับอักเสบซี 1.
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและไวรัสตับอักเสบซี · ดูเพิ่มเติม »
ไวรัสเอ็ปสไตน์-บาร์
วรัสเอ็ปสไตน์-บาร์หรืออีบีวี (Epstein-Barr virus, EBV) หรือ ไวรัสเฮอร์ปีสในมนุษย์ 4 หรือเอชเอชวี-4 (human herpesvirus 4, HHV-4) เป็นไวรัสเฮอร์ปีสในมนุษย์ชนิดหนึ่งจากทั้งหมดแปดชนิด ในแฟมิลีของไวรัสเฮอร์ปีส และเป็นไวรัสที่พบบ่อยที่สุดชนิดหนึ่งในมนุษย์อีกด้วย อีบีวีทำให้เกิดโรคต่างๆ ที่สำคัญและเป็นที่รู้จัก เช่น โรคติดเชื้อโมโนนิวคลีโอซิส นอกจากนั้นยังทำให้เกิดมะเร็งบางชนิด เช่น มะเร็งต่อมน้ำเหลืองชนิดฮอด์จกิน มะเร็งต่อมน้ำเหลืองชนิดเบอร์กิตต์ มะเร็งกระเพาะอาหาร มะเร็งคอหอยส่วนจมูก และภาวะบางอย่างที่สัมพันธ์กับการติดเชื้อเอชไอวี เช่น ลิวโคเพลเกียชนิดมีขน หรือมะเร็งต่อมน้ำเหลืองในระบบประสาทกลาง นอกจากนี้ยังมีหลักฐานทางการแพทย์ที่สนับสนุนว่าอีบีวีเพิ่มความเสี่ยงของการเกิดโรคภูมิต้านตนเองบางชนิด เช่น ผิวหนังกับกล้ามเนื้อหลายมัดอักเสบ ลูปัส อีริทีมาโตซัส ทั่วร่าง ข้ออักเสบรูมาตอยด์ กลุ่มอาการเชอเกร็น และโรคมัลติเพิล สเกลอโรซิส เชื่อกันว่ามีผู้ป่วยมะเร็งที่มีสาเหตุจากการติดเชืออีบีวีอยู่ประมาณ 200,000 คนทั่วโลก.
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและไวรัสเอ็ปสไตน์-บาร์ · ดูเพิ่มเติม »
ไข้เด็งกี
้เด็งกี (Dengue fever) หรือในประเทศไทยนิยมเรียกว่า ไข้เลือดออก เป็นโรคติดเชื้อซึ่งระบาดในเขตร้อน เกิดจากการติดเชื้อไวรัสเด็งกี ผู้ป่วยจะมีอาการไข้ ปวดศีรษะ ปวดกล้ามเนื้อ ปวดข้อ และมีผื่นลักษณะเฉพาะซึ่งคล้ายกับผื่นของโรคหัด ผู้ป่วยส่วนหนึ่งจะมีอาการรุนแรง จนกลายเป็นไข้เลือดออกเด็งกี (Dengue hemorrhagic fever) ที่เป็นอันตรายถึงชีวิต ซึ่งทำให้มีเลือดออกง่าย มีเกล็ดเลือดต่ำ และมีการรั่วของพลาสมา หรือรุนแรงมากขึ้นเป็นกลุ่มอาการไข้เลือดออกช็อก (Dengue shock syndrome) ซึ่งมีความดันโลหิตต่ำอย่างเป็นอันตรายได้ ไข้เลือดออกติดต่อผ่านทางพาหะคือยุงหลายสปีชีส์ในจีนัส Aedes โดยเฉพาะ A. aegypti หรือยุงลายบ้าน ไวรัสเด็งกีมีชนิดย่อยอยู่สี่ชนิด การติดเชื้อไวรัสชนิดหนึ่งมักทำให้ผู้ป่วยมีภูมิคุ้มกันต่อไวรัสชนิดนั้น ๆ ไปตลอดชีวิต แต่มีภูมิคุ้มกันต่อไวรัสเด็งกีชนิดอื่น ๆ ในเวลาสั้น ๆ การติดเชื้อไวรัสเด็งกีชนิดอื่นในภายหลังเพิ่มความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อนรุนแรง การป้องกันโรคทำโดยลดจำนวนแหล่งเพาะพันธุ์และจำนวนของยุง และป้องกันมิให้ยุงลายกัด เพราะยังไม่มีวัคซีนในทางพาณิชย์ ยังไม่มีวิธีจำเพาะในการรักษาไข้เลือดออก การรักษาหลัก ๆ เป็นการรักษาประคับประคอง สำหรับผู้ป่วยที่อาการไม่รุนแรงรักษาโดยการคืนน้ำ อาจใช้การกินทางปากหรือการให้ทางหลอดเลือดดำ และสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงรักษาโดยให้สารน้ำหรือเลือดหรือองค์ประกอบของเลือดทางหลอดเลือดดำ อุบัติการณ์ของไข้เลือดออกเพิ่มขึ้นมากตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1960 โดยมีผู้ป่วยติดเชื้อ 50-100 ล้านคนต่อปี โรคนี้มีการอธิบายเอาไว้ครั้งแรกตั้งแต..
ใหม่!!: ตับอักเสบจากไวรัสและไข้เด็งกี · ดูเพิ่มเติม »
