สารบัญ
6 ความสัมพันธ์: พ.ศ. 1358พระเจ้าราลปาเชนพระเจ้าลางทรมาพระเจ้าตริสองเดซันภิกษุศาสนาพุทธ
- จักรพรรดิทิเบต
- บุคคลที่เกิดในคริสต์ศตวรรษที่ 8
- บุคคลที่เสียชีวิตในปี พ.ศ. 1358
พ.ศ. 1358
ทธศักราช 1358 ใกล้เคียงกั.
พระเจ้าราลปาเชน
ระเจ้าราลปาเชน เป็นพระโอรสองค์ที่ 2 ของพระเจ้าเสนาเล ในรัชสมัยของพระองค์มีการทะนุบำรุงพระพุทธศาสนาอย่างมาก สนับสนุนการแปลพระไตรปิฎก ทรงรับไตรสรณคมน์ทุกครั้งก่อนออกว่าราชการ การอุปถัมภ์พระพุทธศาสนาของพระองค์สร้างความไม่พอใจในหมู่ข้าราชการและประชาชนที่นับถือศาสนาบอน ทรงครองราชย์อยู่นาน 20 ปี ปลายรัชกาลเกิดความยุ่งยากในราชวงศ์ พระองค์เสด็จสวรรคตโยพลัดตกจากบันได ชาวทิเบตโดยทั่วไปเชื่อว่าพระองค์ถูกลอบปลงพระชนม.
ดู พระเจ้าเสนาเลและพระเจ้าราลปาเชน
พระเจ้าลางทรมา
ระเจ้าลางทรมา (གླང་དར་མ་།་འུ་དུམ་བཙན་པོ) เป็นพระโอรสของพระเจ้าเสนาเลและเป็นอนุชาของพระเจ้าราลปาเชน ทรงไม่เห็นด้วยกับการปกครองของพระเจ้าราลปาเชน ที่สนับสนุนพุทธศาสนามากเกินไป เมื่อขึ้นครองราชย์ พระองค์หันไปสนับสนุนศาสนาบอน สั่งทำลายวัดในพระพุทธศาสนา บังคับให้พระภิกษุสึก ในที่สุดพระองค์ถูกพระภิกษุชื่อ เปยี ดอร์เจ ลอบสังหารด้วยธนูจนสิ้นพระชนม์ ในการลอบปลงพระชนม์พระเจ้าลางทรมา เปยี ดอร์เจแต่งตัวด้วยชุดดำ ทาสีม้าให้เป็นสีดำ จึงเป็นที่มาของการร่ายรำชุดหมวกดำของพระชาวทิเบต ซึ่งเป็นการระลึกถึงการสิ้นสุดของการทำลายล้างพุทธศาสน.
ดู พระเจ้าเสนาเลและพระเจ้าลางทรมา
พระเจ้าตริสองเดซัน
ระเจ้าตริสองเดซัน (ภาษาทิเบต: ཁྲི་སྲོང་ལྡེ་བཙན, khri srong lde btsan;, ชื่อซงเต๋อซั่น) เป็นพระโอรสของพระเจ้ามีอาธอมซึ่งเป็นพระราชโอรสของพระเจ้าซรอนซันกัมโป พระมารดาคือเจ้าหญิงจินเจินจากจีน ครองราชย์เมื่อ..
ดู พระเจ้าเสนาเลและพระเจ้าตริสองเดซัน
ภิกษุ
กษุ หรือ พระภิกษุ (บาลี: ภิกขุ; สันสกฤต: ภิกษุ) เป็นคำใช้เรียก "นักบวชชาย" ในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะ คู่กับภิกษุณี (นักบวชหญิง) คำว่า ภิกษุ เป็นศัพท์เฉพาะในพระพุทธศาสนา เป็นศัพท์บัญญัติที่ใช้เรียกนักบวชชายในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะ ไม่สาธารณะทั่วไปสำหรับทุกศาสนา มีความหมายว่า ผู้ขอ (ขออาหาร เป็นต้น) และสามารถแปลว่า ผู้เห็นภัยในวัฏฏสงสาร ก็ได้ ดังรูปวิเคราะห์ว่า "วฏฺฏสํสาเร ภยํ อิกฺขตีติ ภิกฺขุ" ในประเทศไทยและประเทศลาว มีคำเรียกภิกษุเถรวาทว่า "พระ" แปลว่าผู้ประเสร.
ศาสนาพุทธ
ระพุทธศาสนา หรือ ศาสนาพุทธ (buddhasāsana พุทฺธสาสนา, buddhaśāsana พุทธศาสนา) เป็นศาสนาที่มีพระพุทธเจ้าเป็นศาสดา มีพระธรรมที่พระองค์ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง และตรัสสอนไว้เป็นหลักคำสอนสำคัญ มีพระสงฆ์ (ภิกษุ ภิกษุณี) สาวกผู้ตัดสินใจออกบวชเพื่อศึกษาปฏิบัติตนตามคำสั่งสอน ธรรม-วินัย ของพระบรมศาสดา เพื่อบรรลุสู่จุดหมายคือพระนิพพาน และสร้างสังฆะ เป็นชุมชนเพื่อสืบทอดคำสอนของพระบรมศาสดา รวมเรียกว่า พระรัตนตรัย นอกจากนี้ในพระพุทธศาสนา ยังประกอบคำสอนสำหรับการดำรงชีวิตที่ดีงาม สำหรับผู้ที่ยังไม่ออกบวช (คฤหัสถ์ - อุบาสก และอุบาสิกา) ซึ่งหากรวมประเภทบุคคลที่ที่นับถือและศึกษาปฏิบัติตนตามคำสั่งสอนของพระบรมศาสดา แล้วจะจำแนกได้เป็น 4 ประเภท คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา หรือที่เรียกว่า พุทธบริษัท 4 ศาสนาพุทธเป็นศาสนาอเทวนิยม ปฏิเสธการมีอยู่ของพระเป็นเจ้าหรือพระผู้สร้าง และเชื่อในศักยภาพของมนุษย์ ว่าทุกคนสามารถพัฒนาจิตใจ ไปสู่ความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ได้ ด้วยความเพียรของตน กล่าวคือ ศาสนาพุทธ สอนให้มนุษย์บันดาลชีวิตของตนเอง ด้วยผลแห่งการกระทำของตน ตาม กฎแห่งกรรม มิได้มาจากการอ้อนวอนขอจากพระเป็นเจ้าและสิ่งศักดิ์สิทธิ์นอกกายพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗ ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต คาถาธรรมบท อัตตวรรคที่ ๑.