จังหวัดของประเทศกัมพูชา

ประเทศกัมพูชาแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 24 จังหวัด และ 1 เทศบาลนคร เมื่อวันที่ 22 ธันวาคม..

สารบัญ

บานลุง (เมือง)

นลุง (បានលុង) เป็นเมืองหลักของจังหวัดรัตนคีรี ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศกัมพู.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและบานลุง (เมือง)

พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี

ระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี (ព្រះបាទសម្តេចព្រះបរមនាថ នរោត្តម សីហមុនី พฺระบาทสมฺเตจพฺระบรมนาถ นโรตฺตม สีหมุนี; ออกเสียง โนโรด็อม เส็ยหะโมนี; ประสูติ 14 พฤษภาคม พ.ศ.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและพระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี

มืองพระสีหนุ (ក្រុងព្រះសីហនុ, กรงเปรียะสีหนุ) หรือ กำปงโสม (កំពង់សោម; ก็อมปวงโสม) เป็นเมืองชายทะเลยอดนิยมมากที่สุดของประเทศกัมพูชา และเป็นเมืองเอกของจังหวัดพระสีหนุ อยู่ห่างจากกรุงพนมเปญ 246 กิโลเมตร ไปทางตะวันตกเฉียงใต้ มีประชากร 89,846 คน เมืองพระสีหนุมีชายหาดทั้งหมด 5 แห่ง ว่ากันว่าที่สวยที่สุด คือ หาดสุขาและหาดโอจือเตียล (Occheuteal) เมืองพระสีหนุติดอันดับ 8 ในการจัดอันดับ 10 สุดยอดหาดในเอเชีย โดยหนังสือพิมพ์ Sunday Herald Sun ของ ประเทศออสเตรเลี.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและพระสีหนุ (เมือง)

พระตะบอง (เมือง)

ระตะบอง หรือ บัตฎ็อมบอง (បាត់ដំបង) เป็นเมืองหลักของจังหวัดพระตะบอง ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกัมพูชา ก่อตั้งขึ้นเมื่อศตวรรษที่ 11 โดยกษัตริย์เขมร รู้จักกันในฐานะแหล่งปลูกข้าวชั้นนำของประเทศ สมัยก่อนเคยเป็นเมืองสยาม แต่ต่อมาก็ได้เป็นเมืองของกัมพูชา เมืองนี้ตั้งอยู่ริมแม่น้ำสังแก.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและพระตะบอง (เมือง)

พนมตะแบงมีชัย

ตะแบงมีชัย (ត្បែងមានជ័យ) เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดพระวิหาร ทางภาคเหนือของประเทศกัมพูชา โดยตั้งอยู่ใกล้กับเทือกเขาพนมตะแบงมีชัย มีสถานที่สำคัญ เช่น กลุ่มปราสาทเกาะแกร์ กลุ่มปราสาทพระขรรค์ เป็นต้น หมวดหมู่:เมืองในประเทศกัมพูชา หมวดหมู่:จังหวัดพระวิหาร.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและพนมตะแบงมีชัย

พนมเปญ

นมเปญ หรือ ภนุมปึญ (ភ្នំពេញ พนมเพ็ญ ออกเสียง:; Phnom Penh) อีกชื่อหนึ่งคือ ราชธานีพนมเปญ เป็นเมืองหลวงของประเทศกัมพูชา และยังเป็นเมืองหลวงของนครหลวงพนมเปญด้วย ครั้งหนึ่งเคยได้ชื่อว่า ไข่มุกแห่งเอเชีย (เมื่อคริสต์ทศวรรษ 1920 พร้อมกับเมืองเสียมราฐ) นับเป็นเมืองที่เป็นเป้าการท่องเที่ยวทั้งจากผู้คนในประเทศและจากต่างประเทศ พนมเปญยังมีชื่อเสียงในฐานะที่มีสถาปัตยกรรมแบบเขมรดั้งเดิมและแบบได้รับอิทธิพลฝรั่งเศส กรุงพนมเปญเป็นเมืองที่ล้อมรอบด้วยจังหวัดกันดาล และเป็นเมืองศูนย์กลางการค้า การเมือง และวัฒนธรรมของกัมพูชา มีประชากรถึง 2 ล้านคน จากประชากรทั้งประเทศ 15.2 ล้านคน.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและพนมเปญ

กระแจะ (เมือง)

กระแจะ (ក្រចេះ) เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดกระแจะ ประเทศกัมพูชา มีประชากร 38,215 คน เป็นเมืองตลาดการค้า และมีตึกเก่าสมัยอาณานิคม ตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขงซึ่งมีชายหาด และยังเป็นแหล่งอาศัยของโลมาอิรวดีอีกด้วย จากการสำรวจในปี..

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและกระแจะ (เมือง)

กำปอต (เมือง)

กำปอต (ក្រុងកំពត) เป็นเมืองทางตอนใต้ของประเทศกัมพูชา และเป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดกำปอต ตั้งอยู่บริเวณแม่น้ำแพร็กตึกชู ใกล้กับเทือกเขาดมเร็ยและอ่าวไทย กำปอตยังเคยเป็นศูนย์กลางของ Circonscription Résidentielle de Kampot ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส และยังเป็นเมืองท่าที่สำคัญ ก่อนที่เมืองพระสีหนุจะถูกก่อตั้งขึ้น กำปอตแตกต่างจากเมืองอื่น ๆ เพราะมีสิ่งก่อสร้างในยุคอาณานิคมของฝรั่งเศสหลายแห่ง เมืองนี้มีชื่อเสียงในด้านพริกไทย ซึ่งส่งออกไปทั่วโลก และยังส่งออกน้ำปลาท้องถิ่น และทุเรียนอีกด้วย สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญ ได้แก่ เทือกเขาดมเร็ย และเทือกเขาบอกอร.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและกำปอต (เมือง)

กำปงชนัง (เมือง)

กำปงชนัง (ក្រុងកំពង់ឆ្នាំង) เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดกำปงชนัง ประเทศกัมพูชา อยู่ทางตะวันตกของโตนเลสาบ เป็นเมืองท่าที่สำคัญ เชื่อมต่อกับพนมเปญได้โดยทางหลวงแผ่นดินและทางรถไฟ มีสถานที่สำคัญคือพนมกงเร พืชเศรษฐกิจที่สำคัญคือข้าว และมีการทำอาชีพตกปลากันมากในช่วงฤดูมรสุม.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและกำปงชนัง (เมือง)

กำปงจาม (เมือง)

กำปงจาม (ក្រុងកំពង់ចាម) เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดกำปงจาม ประเทศกัมพูชา มีประชากร 41,468 คน (ค.ศ. 2010) ตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขง อยู่ห่างจากพนมเปญไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ 124 กิโลเมตร สามารถเดินทางได้ทั้งทางถนนและทางน้ำ โดยใช้เวลาเดินทางจากพนมเปญมายังกำปงจาม 2 ชั่วโมงครึ่ง เมืองนี้สามารถเชื่อมต่อกับอำเภอตะบงขะมำโดยสะพานกีซูน.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและกำปงจาม (เมือง)

กำปงธม (เมือง)

กำปงธม (ក្រុងកំពង់ធំ krong kampongthom, "ท่าเรือใหญ่") เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดกำปงธม ประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่ริมแม่น้ำสตึงแสน เป็นเมืองทางผ่านบนทางหลวงหมายเลข 6 ระหว่างพนมเปญและเสียมราฐ กำปงธมมีแม่น้ำผ่ากลางเมือง โดยมีโรงเรียนมัธยมอยู่ฝั่งเหนือ และมีตลาดอยู่ฝั่งใต้ กำปงธม มีเพื่อนบ้านคือเมืองสตึงแสน (ក្រុងស្ទឹងសែន krong steungsaen) ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศใต้ และยังเป็นอำเภอในจังหวัดกำปงธม นอกจากนี้ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญคือ เจดีย์ลอยน้ำ (វត្ត ក្ដីអណ្ដែត) และวงเวียนรูปปั้นช้างต่อสู้กับเสือ.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและกำปงธม (เมือง)

ศรีโสภณ

รีโสภณ (សិរីសោភ័ណ) เป็นเมืองหลักของจังหวัดบันทายมีชัย ประเทศกัมพูชา และยังเป็นเมืองใหญ่อันดับที่ 2 ของประเทศกัมพูชา สถานีรถไฟศรีโสภณร้าง.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและศรีโสภณ

สวายเรียง (เมือง)

สวายเรียง (ស្វាយរៀង) เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดสวายเรียง ประเทศกัมพูชา ตัวเมืองแบ่งออกเป็น 4 ขุม (khum) และ 18 พุม (phum) เป็นเมืองที่เชื่อมต่อระหว่างกรุงพนมเปญและนครโฮจิมินห์ ประเทศเวียดนามโดยมีทางหลวงหมายเลข 1 เป็นเส้นทางเชื่อมต่อ และเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยสวายเรียง หมวดหมู่:เมืองในประเทศกัมพูชา หมวดหมู่:จังหวัดสวายเรียง.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและสวายเรียง (เมือง)

สวง (เมือง)

กรุงสวง (ក្រុងសួង) เป็นเมืองหลักของจังหวัดตโบงฆมุม ซึ่งเป็นจังหวัดใหม่ที่แยกมาจากจังหวัดกำปงจามเมื่อปี..

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและสวง (เมือง)

สำโรง (เมือง)

ำโรง (ក្រុងច្បារមន) เป็นเมืองหลักของ จังหวัดอุดรมีชัย เป็นเมืองที่อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศกัมพูชา เป็นเมืองที่เป็นทางผ่านไปยังโอสะเม็ดซึ่งอยู่ชายแดนประเทศไท.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและสำโรง (เมือง)

สตึงแตรง (เมือง)

ตึงแตรง (ស្ទឹងត្រែង), (ຊຽງແຕງ) เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดสตึงแตรง ประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่ทางตะวันตกของอุทยานแห่งชาติวีรชัย มีประชากร 29,665 คนในปี..2009 เมืองมีชื่อภาษาลาวคือ ຊຽງແຕງ เมืองนี้ตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขง บริเวณจุดที่แม่น้ำเซกองไหลมาบรรจบด้วย และมีทางหลวงหมายเลข 7 ผ่านตัวเมือง อยู่ห่างจากพนมเปญ 400 กิโลเมตร และห่างจากพรมแดนลาว 50 กิโลเมตร ตัวเมืองมีสะพานสตึงแตรง ซึ่งข้ามแม่น้ำโขง และสะพานเซกอง ซึ่งข้ามแม่น้ำเซกอง ประชากรเป็นชาวเขมรและชาวลาว เมืองนี้ยังมีท่าอากาศยานสตึงแตรง แต่ไม่มีเที่ยวบินพาณิชย์ให้บริการแล้ว.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและสตึงแตรง (เมือง)

จบามอน (เมือง)

มอน (ក្រុងច្បារមន) เป็นเมืองหลักของ จังหวัดกำปงสปือ อยู่ตอนกลางของประเทศกัมพูชา ชาวเมืองส่วนใหญ่พูดภาษาเขมร แต่ก็มีพูดภาษาจีนกลางอยู่บ้าง เป็นเมืองที่อยู่ห่างจากกรุงพนมเปญไปทางทิศตะวันตก.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจบามอน (เมือง)

จังหวัดบันทายมีชัย

ันทายมีชัย หรือ บ็อนเตียย์เมียนเจ็ย (បន្ទាយមានជ័យ, "ปราการแห่งชัยชนะ") เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศกัมพูชา (ภาษาไทยเรียกว่า "จังหวัดบ้านใต้มีชัย", "บันทายมีชัย" หรือ "ศรีโสภณ") อยู่ทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ เมืองหลักคือศรีโสภณ จังหวัดบันทายมีชัยติดต่อกับประเทศไทยทางทิศตะวันตกที่เมืองปอยเปต จังหวัดบันทายมีชัยเคยเป็นจังหวัดพิบูลสงครามของสยาม ในปี..

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดบันทายมีชัย

จังหวัดพระวิหาร

ระวิหาร หรือ เปรียะวิเฮีย (ព្រះវិហារ) เป็นจังหวัดสำคัญทางภาดเหนือของประเทศกัมพูชา มีชายแดนติดกับประเทศไทยทางด้านจังหวัดศรีสะเกษ มีเมืองพนมตะแบงมีชัยเป็นเมืองหลักของจังหวัด จังหวัดนี้เป็นที่ตั้งของปราสาทพระวิหารซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณชายแดนไทย-กัมพูชาที่มีปัญหาเรื่องพื้นที่ทับซ้อน และได้เกิดกรณีพิพาทเรื่องปราสาทหินนี้จนต้องมีการตัดสินในศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ เมื่อ พ.ศ.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดพระวิหาร

จังหวัดพระสีหนุ

ระสีหนุ หรือ เปรียะสีหนุ (ព្រះសីហនុ) เป็นจังหวัด (ខេត្ត, เขต) ทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศกัมพูชา ติดต่อกับอ่าวไทย เมืองหลักของจังหวัดมีชื่อว่า พระสีหนุ เป็นเมืองท่าเรือน้ำลึก เป็นสถานที่ท่องเที่ยวชั้นนำของประเทศ และเป็นเมืองที่เติบโตอย่างต่อเนื่อง.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดพระสีหนุ

จังหวัดพระตะบอง

ระตะบอง หรือ บัตฎ็อมบอง (បាត់ដំបង แปลว่า "ตะบองหาย") เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศกัมพูชา อยู่ทางภาคตะวันตกของประเทศ มีเขตติดต่อกับจังหวัดสระแก้ว และจันทบุรี ประเทศไทย พื้นที่นี้อดีตเคยเป็นจังหวัดพระตะบองในมณฑลบูรพาของสยาม.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดพระตะบอง

จังหวัดกระแจะ

กระแจะ หรือ เกราะเจะ (ក្រចេះ) เป็นจังหวัดหนึ่งทางตะวันออกของประเทศกัมพูชา มีเมืองกระแจะเป็นเมืองหลักของจังหวั.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดกระแจะ

จังหวัดกันดาล

กันดาล หรือ ก็อนฎาล (កណ្ដាល) เป็นจังหวัดหนึ่งทางภาคใต้ของประเทศกัมพูชา มีตาเขมาเป็นเมืองหลักของจังหวัด พื้นที่ของจังหวัดนี้โอบล้อมกรุงพนมเปญซึ่งเป็นเมืองหลวงของประเท.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดกันดาล

จังหวัดกำปอต

กำปอต หรือ ก็อมโปต (កំពត) เป็นจังหวัด (เขต) ทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศกัมพูชา ติดต่อกับจังหวัดเกาะกงและจังหวัดกำปงสปือทางทิศเหนือ จังหวัดตาแก้วและจังหวัดแกบทางทิศตะวันออก และจังหวัดพระสีหนุทางทิศตะวันตก ส่วนทางทิศใต้ติดต่อกับอ่าวไทยยาวประมาณ 45 กิโลเมตร เมืองหลักคือเมืองกำปอต จังหวัดกำปอตมีประชากร 627,884 คน.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดกำปอต

จังหวัดกำปงชนัง

กำปงชนัง หรือ ก็อมปวงฉนัง (កំពង់ឆ្នាំង, "ท่าหม้อ") เป็นจังหวัดหนึ่งทางตอนกลางของประเทศกัมพูชา เป็นหนึ่งในเก้าจังหวัดที่มีพื้นที่ติดกับโตนเลสาบ มีเมืองกำปงชนังเป็นเมืองหลักของจังหวัด จังหวัดกำปงชนังมีชื่อเสียงในด้านการผลิตหม้อดิน ชื่อ "กำปงชนัง" หมายถึง เมืองท่าแห่งหม้อดินเผ.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดกำปงชนัง

จังหวัดกำปงสปือ

กำปงสปือ หรือ ก็อมปวงสปือ (កំពង់ស្ពឺ, "ท่ามะเฟือง") เป็นจังหวัดหนึ่งในประเทศกัมพูชา มีจบามอนเป็นเมืองหลักของจังหวั.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดกำปงสปือ

จังหวัดกำปงจาม

กำปงจาม หรือ ก็อมปวงจาม (កំពង់ចាម) เป็นจังหวัดหนึ่งทางตะวันออกของประเทศกัมพูชา มีเมืองกำปงจามเป็นเมืองหลักของจังหวัด ประชากรส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม อยู่ห่างจากกรุงพนมเปญ ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ 121 กิโลเมตร.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดกำปงจาม

จังหวัดกำปงธม

กำปงธม หรือ ก็อมปวงทม (កំពង់ធំ, "ท่าเรืออันยิ่งใหญ่") เป็นจังหวัด (เขต) ของประเทศกัมพูชา มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดเสียมราฐทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ, จังหวัดพระวิหารทางทิศเหนือ, จังหวัดสตึงเตรงทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ, จังหวัดกระแจะทางทิศตะวันออก, จังหวัดกำปงจามและจังหวัดกำปงชนังทางทิศใต้ และติดต่อกับโตนเลสาบทางทิศตะวันตก เมืองหลักของจังหวัด คือ สตึงแสน เป็นเมืองชายฝั่งแม่น้ำแสน มีประชากรประมาณ 30,000 คน จังหวัดกำปงธมเป็นจังหวัดที่มีพื้นที่มากที่สุดเป็นอันดับที่ 2 เป็นจังหวัดที่มีสถานที่ที่เป็นสถาปัตยกรรมเขมรเป็นจำนวนมาก ได้แก่ ปราสาท Sambor Prei Kuk และปราสาทวัด Andet จังหวัดกำปมธมเป็นหนึ่งในเก้าจังหวัดที่อาณาเขตติดต่อกับโตนเลสาบ และเป็นจังหวัดที่ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขตสงวนชีวมณฑลโตนเล.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดกำปงธม

จังหวัดมณฑลคีรี

มณฑลคีรี หรือ มวณฑวลกีรี (មណ្ឌលគិរី) เป็นจังหวัดหนึ่งทางตะวันออกของประเทศกัมพูชา มีพรมแดนติดต่อกับจังหวัดกระแจะทางทิศตะวันตก จังหวัดสตึงแตรงทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ จังหวัดรัตนคีรีทางทิศเหนือ และติดต่อกับประเทศเวียดนามทางทิศตะวันออกและทิศใต้ เป็นจังหวัดที่ใหญ่ที่สุดและมีประชากรเบาบางที่สุดในประเทศ จังหวัดนี้ก่อตั้งขึ้นในปี..

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดมณฑลคีรี

จังหวัดรัตนคีรี

รัตนคีรี หรือ รวตตะนะกีรี (រតនគិរី) เป็นจังหวัดหนึ่งในประเทศกัมพูชา อยู่ห่างจากกรุงพนมเปญไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ 636 กิโลเมตร มีพื้นที่ 10,782 ตารางกิโลเมตร ประชากร 184,000 คน (พ.ศ.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดรัตนคีรี

จังหวัดสวายเรียง

วายเรียง (ស្វាយរៀង, "มะม่วงเรียง") เป็นจังหวัดที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศกัมพูชา เมืองหลักคือเมืองสวายเรียง ทางหลวงหมายเลข 1 ของกัมพูชามาสิ้นสุดที่บาเวตก่อนจะเข้าสู่ประเทศเวียดนาม.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดสวายเรียง

จังหวัดสตึงแตรง

ตึงแตรง (ស្ទឹងត្រែង, "แม่น้ำต้นกก") เป็น 1 ใน 2 จังหวัดที่อยู่ทางตอนเหนือสุดของประเทศกัมพูชา ชาวลาวเรียกชื่อที่แห่งนี้ว่า เซียงแตง (ຊຽງແຕງ) ส่วนในภาษาไทยเดิมเรียกตามภาษาลาวว่า เชียงแตง บ้างก็ทับศัพท์เป็น สตึงเตรง หรือ สะตึงแตรง พื้นที่ส่วนนี้เคยเป็นเขตแดนของอาณาจักรล้านช้างจำปาศักดิ์ (ภายหลังเป็นประเทศราชของสยาม) ในช่วงกลางพุทธศตวรรษที่ 23–25 ก่อนจะตกมาเป็นของกัมพูชาใน พ.ศ.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดสตึงแตรง

จังหวัดอุดรมีชัย

อุดรมีชัย หรือ อุดดอร์เมียนเจ็ย (ឧត្ដរមានជ័យ อุตฺฎรมานชัย) เป็นจังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือของประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่เลียบแนวชายแดนของประเทศไทย คำว่า อุดรมีชัย แปลว่า ทางเหนือมีชั.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดอุดรมีชัย

จังหวัดตาแก้ว

ตาแก้ว หรือ ตาแกว (តាកែវ) เป็นจังหวัดที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศกัมพูชา เมืองหลักคือเมืองโฎนแกว (เดิมชื่อตาแก้ว) ซึ่งมีประชากร 39,186 คน จังหวัดนี้ติดต่อกับจังหวัดกำปอตทางตะวันตก จังหวัดกำปงสปือและจังหวัดกันดาลทางเหนือ และทางใต้ติดต่อกับประเทศเวียดนาม แบ่งออกเป็น 10 อำเภอ, 100 ตำบล และ 1,117 หมู่บ้าน บุคคลที่มีชื่อเสียงที่เป็นชาวจังหวัดตาแก้วคือ ตา มอก ผู้นำเขมรแดง และเกม โซคา หัวหน้าพรรคสิทธิมนุษยชน.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดตาแก้ว

จังหวัดตโบงฆมุม

ตโบงฆมุมสำนักงานราชบัณฑิต.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดตโบงฆมุม

จังหวัดแกบ

แกบ (កែប, "อานม้า") เป็นจังหวัดที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศกัมพูชา แบ่งเป็น 2 อำเภอ คือแกบและฎ็อมนักจองเออ ห่างจากกรุงพนมเปญไปทางตะวันตกเฉียงใต้ 164 กิโลเมตร อยู่ห่างจากจังหวัดห่าเตียนของประเทศเวียดนามไม่กี่กิโลเมตร แกบเป็นจังหวัดที่มีประชากรน้อยเพียง 40,280 คน และเป็นจังหวัดที่เล็กที่สุดของประเทศ พื้นที่จังหวัดแกบเป็นส่วนหนึ่งของบริเวณกำปอตในสมัยที่เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส ต่อมาเมืองแกบได้รับการก่อตั้งขึ้นเมื่อ..

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดแกบ

จังหวัดโพธิสัตว์

ัตว์สำนักงานราชบัณฑิต.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดโพธิสัตว์

จังหวัดไพรแวง

รแวงสำนักงานราชบัณฑิต.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดไพรแวง

จังหวัดไพลิน

ลิน หรือ ไปเลิน (ប៉ៃលិន) เป็นจังหวัด (เขต) ทางตะวันตกของประเทศกัมพูชา อยู่ทางด้านทิศเหนือของทิวเขาบรรทัด ติดชายแดนประเทศไทย จังหวัดนี้ถูกล้อมรอบด้วยจังหวัดพระตะบอง โดยได้แยกพื้นที่ออกจากจังหวัดพระตะบอง ตั้งเป็นเขตเทศบาลและยกฐานะเป็นจังหวัดในเวลาต่อม.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดไพลิน

จังหวัดเกาะกง

กาะกง (កោះកុង) เดิมไทยเรียก ปัจจันตคิรีเขตรรุ่งมณี เมฆโสภณ.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดเกาะกง

จังหวัดเสียมราฐ

ียมราฐ หรือ เสียมเรียบ (សៀមរាប) เป็นจังหวัดหนึ่งในประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ อยู่ริมฝั่งทะเลสาบเขมร ห่างจากกรุงพนมเปญ 314 กิโลเมตร โดยใช้เวลาเดินทางด้วยรถยนต์ประมาณ 5 ชั่วโมง จังหวัดเสียมราฐเป็นที่ตั้งของนครวัดและกลุ่มปราสาทหินหลายแห่ง อาทิ หมู่ปราสาทหินจากอาณาจักรขอม ได้แก่ ปราสาทนครวัด, กลุ่มปราสาทนครธม, (ตาพรหม และบายน, บันทายศรี, บากอง, โลเลย, พนมบาเค็ง, พนมกุเลน และบารายตะวันตก เมืองหลักของจังหวัดนี้ (เทียบได้กับอำเภอเมืองในจังหวัดของไทย) ก็มีชื่อว่า เสียมราฐ เช่นกัน โดยเมืองเสียมราฐนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญที่สุดของประเทศกัมพูชา แต่ละปีมีนักท่องเที่ยวไปเยี่ยมชมนครวัดประมาณ 1,600,000 คน.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและจังหวัดเสียมราฐ

ตาเขมา (เมือง)

ตาเขมา (តាខ្មៅ) เป็นเมืองหลักของจังหวัดกันดาล ประเทศกัมพูชา เมืองนี้ห่างจากกรุงพนมเปญไปทางทิศใต้ประมาณ 11 กิโลเมตร (7 ไมล์) แบ่งเป็น 6 ตำบล และ 20 หมู่บ้าน.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและตาเขมา (เมือง)

ประเทศกัมพูชา

กัมพูชา หรือ ก็อมปุเจีย (កម្ពុជា กมฺพุชา) ชื่ออย่างเป็นทางการว่า ราชอาณาจักรกัมพูชา หรือ ราชอาณาจักรก็อมปุเจีย (ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា พฺระราชาณาจกฺรกมฺพุชา) เป็นประเทศตั้งอยู่ในส่วนใต้ของคาบสมุทรอินโดจีนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพื้นที่ 181,035 ตารางกิโลเมตร มีพรมแดนทิศตะวันตกติดต่อกับประเทศไทย ทิศเหนือติดกับประเทศไทยและลาว ทิศตะวันออกและทิศใต้ติดกับเวียดนาม และทิศตะวันตกเฉียงใต้ติดอ่าวไทย ด้วยประชากรกว่า 14.8 ล้านคน กัมพูชาเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดอันดับที่ 66 ของโลก ศาสนาพุทธนิกายเถรวาทเป็นศาสนาประจำชาติ ซึ่งประชากรกัมพูชานับถือประมาณ 95% ชนกลุ่มน้อยในประเทศมีชาวเวียดนาม ชาวจีน ชาวจาม และชาวเขากว่า 30 เผ่า เมืองหลวงและเมืองใหญ่สุด คือ พนมเปญ ซึ่งเป็นศูนย์กลางการเมือง เศรษฐกิจและวัฒนธรรมของกัมพูชา ราชอาณาจักรกัมพูชาปกครองแบบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ มีพระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี มาจากการเลือกตั้งโดยราชสภาเพื่อราชบัลลังก์ เป็นประมุขแห่งรัฐ ประมุขรัฐบาล คือ สมเด็จอัครมหาเสนาบดีเดโช ฮุน เซน ผู้ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้นำที่ดำรงตำแหน่งนานที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยได้ปกครองกัมพูชามาเป็นระยะเวลากว่า 25 ปี ใน..

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและประเทศกัมพูชา

แกบ (เมือง)

กรุงแกบ (ក្រុងកែប) เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดแกบ ทางตอนใต้ของประเทศกัมพูชา มีสถานที่สำคัญคือ อุทยานแห่งชาติแกบ ตัวเมืองมีประชากร 35,990 คน ส่วนใหญ่ประกอบอาชีพประมง และเป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางทะเล ที่มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลอ่าวไท.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและแกบ (เมือง)

แสนมโนรมย์

แสนมโนรมย์ (ក្រុងសែនមនោរម្យ "น่ารื่นรมย์") เป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดมณฑลคีรี ประเทศกัมพูชา มีประชากรประมาณ 7000 คน ส่วนใหญ่เป็นชาวปะนง เมืองนี้มีนักองค์กรพัฒนาเอกชน นักตัดไม้ และนักท่องเที่ยว เดินทางมาจำนวนมาก จากรายงานของโกลบอลวิตเนส เมืองนี้ประสบปัญหาการตัดไม้ทำลายจากนักตัดไม้ที่ผิดกฎหมาย เนื่องจากการพัมนาที่รวดเร็ว โดยเฉพาะในด้านอสังหาริมทรัพย์ ทำให้ค่าครองชีพจาก 150 ดอลลาร์ในปี..

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและแสนมโนรมย์

โพธิสัตว์ (เมือง)

ัตว์สำนักงานราชบัณฑิต.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและโพธิสัตว์ (เมือง)

โฎนแกว (เมือง)

นแกว (ក្រុងដូនកែវ) เป็นเมืองหลักของ จังหวัดตาแก้ว ประเทศกัมพูชา ในปี..

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและโฎนแกว (เมือง)

ไพรแวง (เมือง)

รแวง หรือ กรุงไพรแวง (ក្រុងព្រៃវែង) เป็นเมืองหลักของจังหวัดไพรแวง ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศกัมพูชา เมืองนี้เป็นที่อยู่อาศัยของชาวฝรั่งเศสในยุคอินโดจีน ซึ่งสถาณที่หลายแห่งทรุดโทรมแล้ว มีทะเลสาบขนาดใหญ่ทางตะวันตกของเมือง ซึ่งโดยปกติจะแห้งตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงเดือนสิงหาคม.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและไพรแวง (เมือง)

เสียมราฐ (เมือง)

ียมราฐ หรือชื่อท้องถิ่นว่า เสียมเรียบ (សៀមរាប) เป็นเมืองในประเทศกัมพูชา มีฐานะเป็นเมืองเอกของจังหวัดเสียมราฐ (เทียบได้กับอำเภอเมืองของจังหวัดในประเทศไทย) มีประชากรประมาณ 171,800 คน เมืองเสียมราฐเป็นที่รู้จักกันดีเนื่องจากตั้งอยู่ใกล้นครวัด นครธม และปราสาทขอมอื่น ๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งของเมืองพระนคร แหล่งมรดกโลกของกัมพู.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและเสียมราฐ (เมือง)

เขมรภูมินทร์

มรภูมินทร์ (ខេមរភូមិន្ទ; Khemarak Phumin) หรือ เมืองเกาะกง (ក្រុងកោះកុង) เป็นเมืองหลักของจังหวัดเกาะกง ประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่ใกล้ปากแม่น้ำเกาะปอที่ไหลลงสู่อ่าวไทยในเขตอำเภอสมัคเมียนเจย เมืองเขมรภูมินทร์อยู่ห่างจากชายแดนไทยเพียง 10 กิโลเมตร ห่างจากเมืองแซรแอมเปิล (นาเกลือ) 138 กิโลเมตร และเดินทางอีก 133 กิโลเมตร ก็จะถึงพนมเปญ หลังจากการก่อสร้างสะพาน และปรับปรุงทางหลวงหมายเลข 48 ซึ่งก่อสร้างในช่วงปี พ.ศ.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและเขมรภูมินทร์

ISO 3166-2

รหัสมาตรฐาน ISO 3166-2 คือส่วนที่ 2 ของมาตรฐาน ISO 3166 อธิบายถึงตำแหน่งส่วนการปกครองต่างๆ ในแต่ละประเทศ หรือเขตการปกครองอิสระ จุดประสงค์ของการสร้างมาตรฐานเพื่อใช้เป็นคำย่อขนาดสั้น สำหรับสถานที่ ใช้ทั่วโลก ในปัจจุบันมีรหัสทั้ง 3700 รหัส ตัวอย่างรหัสได้แก่ เช่น จังหวัดศรีสะเกษ คือ รหัส TH-33 สำหรับรหัสในแต่ละประเทศ ดูที่ ISO 3166-1 (รหัสประเทศ) โดยจะมีรหัสใกล้เคียงกับรหัสอินเทอร์เน็ตของแต่ละประเท.

ดู จังหวัดของประเทศกัมพูชาและISO 3166-2

ดูเพิ่มเติม

หน่วยการบริหารของประเทศกัมพูชา

จังหวัดของประเทศกัมพูชา

หน่วยการบริหารในทวีปเอเชีย

แคว้นแบ่งตามประเทศ

หรือที่รู้จักกันในชื่อ จังหวัดของกัมพูชาเขตการปกครองของกัมพูชา

ISO 3166-2

ยูเนี่ยนพีเดียเป็นแผนที่แนวคิดหรือเครือข่ายความหมายจัดเป็นสารานุกรม - dictionary มันให้คำนิยามสั้น ๆ ของแต่ละแนวคิดและความสัมพันธ์ของมัน

นี่เป็นแผนที่ออนไลน์แบบยักษ์ซึ่งทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับแผนผังแนวคิด สามารถใช้งานได้ฟรีและสามารถอ่านบทความหรือเอกสารแต่ละฉบับได้ เป็นเครื่องมือทรัพยากรหรือข้อมูลอ้างอิงสำหรับการศึกษาการวิจัยการศึกษาการเรียนการสอนหรือการสอนซึ่งครูหรือนักการศึกษานักเรียนหรือนักศึกษาสามารถนำมาใช้ได้ สำหรับโลกการศึกษา: สำหรับโรงเรียนระดับประถมศึกษามัธยมศึกษาตอนปลายระดับกลางระดับกลางระดับปริญญาตรีวิทยาลัยมหาวิทยาลัยระดับปริญญาตรีปริญญาโทปริญญาเอกหรือปริญญาเอก สำหรับเอกสารรายงานโครงการความคิดเอกสารการสำรวจผลสรุปหรือวิทยานิพนธ์ ต่อไปนี้เป็นคำจำกัดความคำอธิบายรายละเอียดหรือความหมายของข้อมูลสำคัญที่คุณต้องการข้อมูลและรายการแนวคิดที่เกี่ยวข้องของพวกเขาเป็นอภิธานศัพท์ มีอยู่ในไทย, ภาษาอังกฤษ, ภาษาสเปน, ภาษาโปรตุเกส, ญี่ปุ่น, ชาวจีน, ภาษาฝรั่งเศส, ภาษาเยอรมัน, อิตาลี, ขัด, ดัตช์, ภาษารัสเซีย, ภาษาอาหรับ, ฮินดู, สวีเดน, ยูเครน, ฮังการี, คาตาลัน, ภาษาเช็ก, ฮีบรู, เดนมาร์ก, ภาษาฟินแลนด์, ชาวอินโดนีเซีย, ภาษานอร์เวย์, โรมาเนีย, ตุรกี, ภาษาเวียดนาม, เกาหลี, กรีก, ภาษาบัลแกเรีย, โครเอเชีย, ภาษาสโลวัก, ภาษาลิทัวเนีย, ฟิลิปปินส์, ภาษาลัตเวีย, ภาษาเอสโตเนีย และ ภาษาสโลวีเนีย ภาษาอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้

ข้อมูลนี้อ้างอิงจากบทความ วิกิพีเดีย และโครงการอื่น ๆ ของวิกิมีเดีย และมีให้บริการภายใต้ สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แสดงที่มา-อนุญาตแบบเดียวกัน.

ยูเนี่ยนพีเดีย ไม่ได้รับการรับรองโดยหรือร่วมกับมูลนิธิวิกิมีเดีย

Google Play Android และโลโก้ของ Google Play เป็นเครื่องหมายการค้าของ Google Inc.

นโยบายความเป็นส่วนตัว