เร็วกว่าเบราว์เซอร์!
2 ความสัมพันธ์: ภาษีเดี่ยวเศรษฐศาสตร์
ภาษีเดี่ยว
ษีเดี่ยว (Single Tax) คือ ระบบภาษีที่เก็บจากแหล่งที่มาของรายได้จากภาษีเพียงแหล่งเดียว ทั้งนี้เคยมีผู้เสนอให้รัฐบาลประเทศต่าง ๆ หารายได้จากภาษีเพียงแหล่งเดียว เช่น จากการใช้จ่าย จากรายได้ จากทุน หรือ จากอาคารบ้านเรือน แต่ต่อมาคำ “ภาษีเดี่ยว” มักใช้กับแนวคิดของ เฮนรี จอร์จ นักเศรษฐศาสตร์อเมริกันในหนังสือ Progress and Poverty (พิมพ์ครั้งแรก ค.ศ. 1879) ที่เสนอให้เก็บภาษีจากมูลค่าที่ดินเพียงอย่างเดียวโดยมีเหตุผลตามปฐมธาตุหรือรากฐานความคิด (first principles) ว่าสิ่งที่มีอยู่ตามธรรมชาติ รวมทั้งแผ่นดินและทรัพยากรธรรมชาติ ซึ่งมนุษย์มิได้ลงแรงลงทุนผลิตขึ้นมา ควรเป็นกรรมสิทธิ์ของส่วนรวมร่วมกัน อันเป็นการตรงข้ามกับทรัพย์สินอื่น ๆ ซึ่งมนุษย์ต้องลงแรงลงทุนผลิต ผลผลิตของใครก็ต้องเป็นสิทธิ์ส่วนตัวของผู้นั้น รวมทั้งสิทธิ์ที่จะค้าขายแลกเปลี่ยนหรือยกให้แก่ผู้ใดก็ได้ ซึ่งผู้ที่ได้รับก็ควรจะได้สิทธิ์ต่อไป ส่วนค่าวัตถุดิบหรือทรัพยากรธรรมชาติที่นำมาใช้ในการผลิตก็ต้องจ่ายให้แก่รัฐผู้ทำหน้าที่รับแทนส่วนรวม รวมทั้งค่าใช้ที่ดินตามทำเลและสภาพอื่น ๆ ที่ดีเลวแตกต่างกันไป พ้นจากนี้แล้วการลงแรงลงทุนผลิตและค้าไม่ควรถูกเก็บภาษีถ้ายังไม่ได้เก็บภาษีจากสิ่งที่ควรเป็นของส่วนรวมร่วมกันให้เต็มที่เสียก่อน รัฐเองก็ต้องพยายามใช้รายได้จากภาษีอย่างประหยัดที่สุด ปัจจุบันมีคำหลายคำที่มีความหมายเหมือน ๆ กับ “ภาษีมูลค่าที่ดิน” (Land Value Tax) ในฐานะเป็นแนวคิด หรือระบบ หรือลัทธิ เช่น ลัทธิจอร์จ (Georgism) ภูมิเศรษฐศาสตร์ (Geonomics) ภูมินิยม (Geoism) เศรษฐศาสตร์ที่ดิน (Gaianomics) ภาษีมูลค่าทำเล (Site Value Rating) ภาษีค่าเช่าที่ดิน (Ground Rent Collection) การกลับมายึดมูลค่าที่ดิน (Land Value Recapture) และ ค่าเช่าทรัพยากร (Resource Rentals) ภาษีมูลค่าที่ดินนี้สหรัฐอเมริกามีประสบการณ์อยู่พอควรในการคิดแยกจากภาษีสิ่งปรับปรุง แม้จะมิใช่ในฐานะภาษีเดี่ยว เช่น รัฐเพนซิลเวเนียได้ให้นครชั้นที่ 2 ซึ่งขณะนั้นมีสองแห่ง คือ พิตต์สเบิร์กและสแครนตัน ค่อย ๆ ปรับแต่งอัตราส่วนระหว่างภาษีมูลค่าที่ดินกับภาษีสิ่งปรับปรุงซึ่งเดิมคิดอัตราเดียวกันถึง..
ใหม่!!: เฮนรี จอร์จและภาษีเดี่ยว · ดูเพิ่มเติม »
เศรษฐศาสตร์
รษฐศาสตร์ (economics) เป็นวิชาทางสังคมศาสตร์ที่ศึกษาเกี่ยวกับการผลิต การกระจาย การบริโภคสินค้าและการให้บริการ ตามคำจำกัดความของนักเศรษฐศาสตร์และนักการเมือง เรย์มอนด์ บารร์ แล้ว "เศรษฐศาสตร์คือศาสตร์แห่งการจัดการทรัพยากรอันมีจำกัด เศรษฐศาสตร์พิจารณาถึงรูปแบบที่พฤติกรรมมนุษย์ได้เลือกในการบริหารทรัพยากรเหล่านี้ อีกทั้งวิเคราะห์และอธิบายวิถีที่บุคคลหรือบริษัททำการจัดสรรทรัพยากรอันจำกัดเพื่อตอบสนองความต้องการมากมายและไม่จำกัด" คำว่า เศรษฐศาสตร์ มาจากคำภาษากรีก oikonomia ่ซึ่งแปลว่าการจัดการครัวเรือน (oikos แปลว่าบ้านและ nomos แปลว่า จารีตประเพณีหรือกฎหมาย ซึ่งรวมกันหมายความว่ากฎเกณฑ์ของครัวเรือน) แบบจำลองทางเศรษฐศาสตร์ปัจจุบันแยกออกมาจากขอบเขตที่กว้างของวิชาเศรษฐศาสตร์การเมืองเมื่อปลายศตวรรษที่ 19 การวิเคราะห์ทางเศรษฐศาสตร์ถูกประยุกต์ใช้ครอบคลุมทั้งสังคมในด้าน ธุรกิจ, การเงิน และรัฐบาล แม้แต่ทั้งด้านอาชญากรรม, การศึกษา, ครอบครัว, สุขภาพ, กฎหมาย, การเมือง, ศาสนา, สถาบันสังคม, สงคราม และวิทยาศาสตร์ ภาพแสดงผู้ซื้อและผู้ขายกำลังต่อรองราคาอยู่หน้าตลาดชิชิคาสเทนานโก ในประเทศกัวเตมาลา วิชาเศรษฐศาสตร์จัดเป็นวิชาเชิงปทัสฐาน (เศรษฐศาสตร์ที่ควรจะเป็น) เมื่อเศรษฐศาสตร์ได้ถูกใช้เพื่อเลือกทางเลือกอันหนึ่งอันใด หรือเมื่อมีการตัดสินคุณค่าบางสิ่งบางอย่างแบบอัตวิสัย ในทางตรงข้ามเราจะเรียกเศรษฐศาสตร์ว่าเป็นวิชาเชิงบรรทัดฐาน (เศรษฐศาสตร์ตามที่เป็นจริง) เมื่อเศรษฐศาสตร์นั้นได้ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการทำนายและอธิบายถึงผลลัพธ์ที่ตามมาเมื่อมีการเลือกเกิดขึ้น โดยพิจารณาจากสมมติฐาน และชุดของข้อมูลสังเกตการณ์ ทางเลือกใดก็ตามที่เกิดจากการใช้สมมติฐานสร้างเป็นแบบจำลอง หรือเกิดจากชุดข้อมูลสังเกตการณ์ที่สัมพันธ์กันนั้น ก็เป็นข้อมูลเชิงบรรทัดฐานด้วยเช่นเดียวกัน เศรษฐศาสตร์จะให้ความสนใจกับตัวแปรที่สามารถวัดค่าได้เท่านั้น โดยสาขาของวิชาเศรษฐศาสตร์จะถูกจำแนกออกตามเนื้อหาเป็นสองสาขาใหญ่ ๆ คือ.
ใหม่!!: เฮนรี จอร์จและเศรษฐศาสตร์ · ดูเพิ่มเติม »
