3 ความสัมพันธ์: ความกระหายเดเมโคลไซคลีนICD-10 บทที่ 4: โรคของต่อมไร้ท่อ โภชนาการ และเมตะบอลิซึม
ความกระหาย
วามกระหาย (thirst) คือ ความอยากของไหล ส่งผลให้เกิดสัญชาตญาณพื้นฐานของสัตว์ให้ดื่ม เป็นกลไกสำคัญเกี่ยวข้องกับดุลของไหล ความกระหายเกิดขึ้นจากการขาดของไหลหรือมีความเข้มข้นของออสโมไลต์ (osmolite) บางชนิดเพิ่มขึ้น เช่น เกลือ หากปริมาตรน้ำของร่างกายลดต่ำกว่าขีดกั้นจำเพาะหรือความเข้มข้นของออสโมไลต์สูงเกินไป สมองจะส่งสัญญาณความกระหาย ภาวะขาดน้ำต่อเนื่องสามารถก่อปัญหาได้หลายอย่าง แต่มักสัมพันธ์กับปัญหาไตและปัญหาทางประสาทวิทยา เช่น ชัก มากที่สุด อาการกระหายน้ำมากเรื้อรัง ร่วมกับภาวะปัสสาวะมาก อาจเป็นสิ่งบ่งชี้เบาหวานหรือเบาจืด มีตัวรับและระบบอื่นในร่างกายซึ่งตรวจหาปริมาตรที่ลดลงหรือความเข้มข้นของออสโมไลต์ที่เพิ่มขึ้น พวกมันส่งสัญญาณไประบบประสาทส่วนกลางแล้วจะมีการประมวลผลกลางตามมา ฉะนั้น บางแหล่งจึงแยก "ความกระหายนอกเซลล์" จาก "ความกระหายในเซลล์"Carlson, N. R. (2005).
ใหม่!!: เบาจืดและความกระหาย · ดูเพิ่มเติม »
เดเมโคลไซคลีน
มโคลไซคลีน (Demeclocycline) เป็นยาปฏิชีวนะกึ่งสังเคราะห์ชนิดหนึ่งในกลุ่มเตตราไซคลีน คัดแยกได้จากแบคทีเรีย Streptomyces aureofaciens ที่ได้รับการรับรองให้ใช้เพื่อการรักษาโรคติดเชื้อแบคทีเรียหลายชนิด อาทิ โรคไลม์ สิวที่เกิดจากแบคทีเรีย หลอดลมอักเสบจากแบคทีเรีย ในช่วงปลายคริสต์ทศวรรตที่ 1980 ได้มีการนำยานี้มาใช้ในการรักษาภาวะโซเดียมในเลือดต่ำที่มีสาเหตุมาจากกลุ่มอาการของการหลั่งฮอร์โมนต้านการขับปัสสาวะไม่เหมาะสม (SIADH) แต่มีการคิดค้นพัฒนายาชนิดใหม่สำเร็จ จึงไม่ค่อยมีการใช้เดเมโคลไซคลีนสำหรับข้อบ่งใช้ดังกล่าวมากนักในปัจจุบัน เดเมโคลไซคลีนออกฤทธิ์ยับยั้งการสังเคราะห์โปรตีนของแบคทีเรีย โดยเข้าจับกับหน่วยย่อย 30 เอสของไรโบโซมแบคทีเรีย ทำให้แบคทีเรียขาดโปรตีนที่จำเป็นต่อการเจริญเติบโต นอกจากนี้ยังสามารถออกฤทธิ์ขัดขวางการทำงานของเอนไซม์วาโซเพรสซิน (vasopressin) บริเวณหน่วยไตได้ด้วย ส่วนอาการไม่พึงประสงค์ ข้อห้ามใช้ และการเกิดอันตรกิริยาระหว่างยาของเดเมโคลไซคลีนนั้นมีความคล้ายคลึงกับยาปฏิชีวนะชนิดอื่นในกลุ่มเตตราซัยคลีน แต่เดเมโคลไซคลีนเป็นยาปฏิชีวนะเพียงชนิดเดียวในกลุ่มนี้ที่ก่อให้เกิดภาวะเบาจืดได้ จึงมีการนำเดเมโคลไซคลีนมาใช้ในการรักษากลุ่มอาการ SIADH.
ใหม่!!: เบาจืดและเดเมโคลไซคลีน · ดูเพิ่มเติม »
ICD-10 บทที่ 4: โรคของต่อมไร้ท่อ โภชนาการ และเมตะบอลิซึม
ป็นบัญชีโรคย่อยหนึ่งจากบัญชีจำแนกทางสถิติระหว่างประเทศของโรคและปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้อง ฉบับทบทวนครั้งที่ 10 (ICD-10) ซึ่งเป็นรหัสของโรคและอาการ อาการแสดง ความผิดปกติที่ตรวจพบ อาการนำ สภาพสังคม หรือสาเหตุภายนอกของการบาดเจ็บหรือโรค จัดทำขึ้นโดยองค์การอนามัยโลกโดยแล้วเสร็จในปี..
ใหม่!!: เบาจืดและICD-10 บทที่ 4: โรคของต่อมไร้ท่อ โภชนาการ และเมตะบอลิซึม · ดูเพิ่มเติม »