สารบัญ
มะม่วย
มะม่วย เป็นพืชเมล็ดเปลือยในสกุลมะเมื่อย ลักษณะเป็นไม้เถาเนื้อแข็ง สตรอบิลัสเกิดตามลำต้น ใบออกที่ยอด เมล็ดสุกแก่สีส้ม ติดเมล็ดช่วงเดือนมกราคม – กุมภาพันธ์ เมล็ดมักถูกหนอนแมลงเจาะทำลายเสียหายจนไม่สามารถงอกได้.
ผักเหมียง
ผักเหมียง ผักเหลียง เป็นพืชเมล็ดเปลือยในสกุลมะเมื่อย ลักษณะเป็นไม้พุ่ม เมล็ดแก่สีส้ม ติดเมล็ดช่วงเดือนมีนาคมถึงเมษายน เป็นพืชพื้นเมืองของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และทางตะวันตกของหมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก แพร่กระจายจากรัฐอัสสัมผ่านอินโดนีเซีย มาเลเซียไปจนถึงฟิลิปปินส์และฟีจี ในไทยพบทางภาคใต้ เช่น พบในจังหวัดพังงา ภูเก็ต ชื่อในภาษาต่าง ๆ ได้แก่ เมอลินโจ หรือ เบอลินโจ (ภาษาอินโดนีเซีย), บาโก (ภาษามลายู, ภาษาตากาล็อก), ปีแซ (ภาษามลายูปัตตานี), แด (ภาษากวาราแอ) และ Bét, Rau bép, Rau danh หรือ Gắm (ภาษาเวียดนาม).
เมื่อย (แก้ความกำกวม)
มื่อย อาจหมายถึง.
ดู สกุลมะเมื่อยและเมื่อย (แก้ความกำกวม)
เมื่อยขาว
มื่อยขาว หรือมะม่วย Markgr.
เมื่อยดูก
มื่อยดูก หรือ เมื่อยแดง() ชื่ออื่นๆได้แก่ เมื่อย ม่วย (นครราชสีมา ตราด) เมื่อยเลือด (หนองคาย) ม่วยแดง (อุบลราชธานี) กำแพงเพชรเจ็ดชั้น (กระบี่)เป็นพืชเมล็ดเปลือยในสกุลมะเมื่อย ลักษณะเป็น ไม้พุ่มรอเลื้อย เถาเป็นไม้เนื้อแข็ง คล้ายมะม่วย แต่ที่สตรอบิลัสจะมีขนสีน้ำตาลปกคลุมชัดเจน เปลือกเถาสีน้ำตาลอ่อน เมล็ดสุกแก่เป็นสีแดงคล้ำ ติดเมล็ดช่วงเดือนกุมภาพันธ์ - มีนาคม เมื่อยดูกมีฤทธิ์เป็นยาสมุนไพร ใช้ เถา แก้เมื่อย ทำให้เส้นเอ็นหย่อน ทำให้จิตใจชุ่มชื่น ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ใช้ ลำต้น ดองเหล้าดื่ม แก้ปวดเมื่อย ผสมแก่นกัดลิ้น ลำต้นขมิ้นเครือ และลำต้นพรมคตต้มน้ำดื่ม แก้อัมพฤกษ์ อัมพาต ทางภาคใต้ใช้ ลำต้น ผสมลำต้นตีนเป็ดน้ำ หรือรากหมากหมก ลำต้นเถาเอ็นอ่อน และแก่นกันเกรา ต้มน้ำดื่ม บำรุงเส้นเอ็น ผสมสมุนไพรอื่น ต้มน้ำดื่ม บำรุงโลหิตสตรี.
เมื่อยเลื้อย
มื่อยเลื้อย อยู่ในวงศ์ Gnetaceae ชาวโอรังอัสลีในรัฐเประก์ ประเทศมาเลเซียนำทั้งต้นต้มในน้ำ ใช้ดื่มลดไข้ ชาวกะเหรี่ยงนำน้ำไหลออกมาจากเครือที่ถูกตัดใส่ในแผลไฟไหม้ทำให้แผลยุบลง.
ดู สกุลมะเมื่อยและเมื่อยเลื้อย
หรือที่รู้จักกันในชื่อ Gnetum