ธงชาติเกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิชและภาษาละติน

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง ธงชาติเกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิชและภาษาละติน

ธงชาติเกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช vs. ภาษาละติน

งชาติเกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช เป็นธงสี่เหลี่ยมผืนผ้า พื้นสีน้ำเงิน กว้าง 1 ส่วน ยาว 2 ส่วน ที่มุมธงบนด้านคันธงมีภาพธงชาติสหราชอาณาจักร ที่ด้านปลายธงมีภาพตราแผ่นดินของเกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช ซึ่งเป็นรูปโล่ลายตาหมากรุกสีฟ้าสลับขาว ภายในมีรูปสิงโตสีทองถือคบเพลิงล้อมด้วยดาวหกแฉก 2 ดวงในสามเหลี่ยมหัวกลับสีเขียว ด้ายซ้ายของโล่มีรูปแมวน้ำยืนบนโขดหิน ด้านขวามีรูปนกเพนกวินยืนบนพื้นน้ำแข็ง คอยประคองโล่ไว้ทั้งสองด้าน เบื้องบนของโล่มีรูปเกราะนักรบส่วนศีรษะประดับด้วยแพรสีขาวและน้ำเงิน ส่วนศีรษะนั้นเป็นรูปกวางเรนเดียร์ยืนบนภูเขา เบื้องล่างของตรามีแพรแถบสีเหลืองประดับคำขวัญภาษาละตินว่า Leo Terram Propriam Protegat แปลว่า ให้สิงโตพิทักษ์แผ่นดินของตน ธงดังกล่าวนี้ได้มีประกาศให้ใช้ได้ตามกฎหมายเมื่อวันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2528 เมื่อมีการจัดตั้งดินแดนแห่งนี้ขึ้น โดยแยกเขตการปกครองส่วนหนึ่งมาจากหมู่เกาะฟอล์กแลนด์ ซึ่งภาพของตราแผ่นดินที่ปรากฏในธงเวลานั้นมีขนาดเล็กกว่าในปัจจุบันและบรรจุไว้ในรูปวงกลมสีขาวอีกชั้นหนึ่ง ต่อมาในช่วงระหว่างปี พ.ศ. 2542 พ.ศ. 2545 จึงได้แก้ให้ขนาดของตราใหญ่ขึ้น และยกเอาวงกลมสีขาวออกเสีย ดังที่ปรากฏการใช้ในปัจจุบันนี้ ธงนี้กำหนดไว้สำหรับใช้ชักบนอาคารทำการของรัฐบาลและฐานสำรวจทางวิทยาศาสตร์ของคณะสำรวจทวีปแอนตาร์กติกาของสหราชอาณาจักร (British Antarctic Survey) สำหรัฐธงของผู้ว่าการเกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิช ก็มีลักษณะเช่นเดียวกับผู้ว่าการอาณานิคมแห่งอื่นของสหราชอาณาจักร กล่าวคือ ใช้ธงชาติสหราชอาณาจักรประดับด้วยตราแผ่นดินของอาณานิคมเป็นสัญลักษณ์ โดยเมื่อแรกใช้ธงนี้ในปี พ.ศ. 2535 ตราแผ่นดินของเกาะเซาท์จอร์เจียและหมู่เกาะเซาท์แซนด์วิชที่ปรากฏในธงมีเฉพาะรูปโล่กลางดวงตราเท่านั้น ต่อมาจึงได้แก้ไขให้ใช้ภาพตราแผ่นดินอย่างเต็มตัวกลางธงในปี.. ษาละติน (Latin) เป็นภาษาโบราณในภาษากลุ่มอินโด-ยูโรเปียน มีต้นกำเนิดในที่ราบลาติอุม (Latium) ซึ่งเป็นพื้นที่รอบๆกรุงโรม และได้ชื่อว่าเป็นภาษาทางการในการสื่อสารของจักรวรรดิโรมัน ต่อมาภาษาละตินได้ถูกกำหนดให้เป็นภาษาสื่อสารและในพิธีสวดของศาสนจักรโรมันคาทอลิก และยังเป็นภาษาที่ใช้โดยนักวิทยาศาสตร์ นักปรัชญา และนักเทววิทยาของยุโรป ตั้งแต่ตลอดยุคกลางจนมาถึงยุคสมัยใหม่ ภาษาละตินจึงเป็นภาษาต้นฉบับของงานเขียนที่ทรงคุณค่าทั้งทางประวัติศาสตร์ และทางวรรณกรรมเป็นจำนวนมาก ภาษาอังกฤษได้รับคำในภาษาละตินเข้ามาในภาษาตนเป็นจำนวนมาก เนื่องจากอิทธิพลของเจ้าปกครองชาวแองโกล-นอร์มัน ซึ่งใช้ภาษาฝรั่งเศส นอกจากนี้คำศัพท์ที่ใช้ในสาขาวิทยาศาสตร์และการแพทย์ ล้วนเป็นคำศัพท์ภาษาละตินหรือสร้างจากภาษาละติน ภาษาละตินเป็นภาษามีวิภัติปัจจัย (การผันคำ) มีการก 7 การก (case), มีเพศ 3 เพศ, และมีพจน์ 2 พจน์ ภาษาอื่น ๆ อีกหลายภาษาที่ใช้ในปัจจุบัน พัฒนาสืบต่อมาจากภาษาละตินพื้นบ้าน ซึ่งจะเรียกกลุ่มภาษาเหล่านี้ว่า ภาษากลุ่มโรมานซ์ ภาษาที่อยู่ในกลุ่มภาษาโรมานซ์ที่สำคัญได้แก่ ภาษาฝรั่งเศส ภาษาโรมาเนีย ภาษาอิตาลี ภาษาโปรตุเกส และภาษาสเปน ภาษาส่วนใหญ่ในภาษากลุ่มอินโด-ยูโรเปียนก็มีความสัมพันธ์บางอย่างกับภาษาละติน แม้ภาษาละตินในปัจจุบัน จะมีผู้ใช้น้อยมากจนถูกนับว่าเกือบเป็นภาษาสูญแล้ว แต่การศึกษาภาษาละตินในโรงเรียนและในมหาวิทยาลัยก็ยังคงมีอยู่อย่างแพร่หลาย นอกจากนี้อักษรละติน (ที่พัฒนามาจากอักษรกรีก) ยังคงมีใช้ในหลายภาษา และเป็นอักษรที่ใช้มากที่สุดในโลก.