เวเพอร์เวฟและไซเบอร์พังก์

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง เวเพอร์เวฟและไซเบอร์พังก์

เวเพอร์เวฟ vs. ไซเบอร์พังก์

วเพอร์เวฟ (vaporwave หรือ vapourwave) เป็นแนวดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ และ อินเทอร์เน็ตมีม ที่เกิดขึ้นในช่วงต้นยุค 2010 โดยแนวดนตรีมักจะรวมความหลงใหลจากเพลงยุค 1980 และ 1990 เช่น ดนตรีเลานจ์ สมูธแจ๊ส อาร์แอนด์บี และ ดนตรีลิฟต์ ที่ใช้แซมเพิลเพลงหรือใช้เทคนิคผ่านการตัดต่อเสียงส่วนท่อนเพลงช้าๆมาใส่ รวมทั้งการเพื่มเอฟเฟกต์อื่นๆ วัฒนธรรมย่อยที่เกี่ยวข้องกับ เวเพอร์เวฟ มักจะมีการเสียดสีกับการบริโภคแบบทุนนิยมและวัฒนธรรมสมัยนิยม รวมลักษณะที่เกี่ยวกับ การนึกถึงความหลัง และ ลัทธิเหนือจริง ที่ผูกพันกับ ความบันเทิงสมัยนิยม เทคโนโลยี และ โฆษณา ในยุค 1980 และ 1990 นอกจากนี้ยังรวมภาพออกแบบเว็บไซต์อินเทอร์เน็ตในช่วงปลายยุค 1990 รวมทั้งการใช้ ศิลปะแบบกลิตซ์ และ ไซเบอร์พังก์ เวเพอร์เวฟ มีกำเนิดมาจากการทดลองดนตรีฮิปนากอจิกป็อป มีโปรคิวเซอร์บุกเบิก เช่น เจมส์ เฟอร์ราโร, แดเนียล โลพาทิน และเวกทรอยด์ (Vektroid) หลังจากที่มีการปล่อยอัลบั้ม Floral Shoppe (ธันวาคม ศ.ค. 2011) จนกลายเป็นแรงบันดาลใจของโปรดิวเซอร์ในโลกออนไลน์ที่ทำแนวเพลงนี้ แล้วได้เพิ่มผู้ฟังบนเว็บไซต์ Last.fm, Reddit, และ 4chan และยังเข้าถึงที่ใหม่ นอกจากนี้มีหลายนามแฝงที่ใช้เว็บ Bandcamp เพื่อการจำหน่าย การเปิดกว้างของเวเพอร์เวฟ ในปี 2012 นำไปสู่การเกิดแยกเป็นแนวย่อย เช่น futurefunk, mallsoft, และ hardvapour. ซเบอร์พังก์ (Cyberpunk) เป็นแนวนิยายวิทยาศาสตร์ชนิดหนึ่ง ที่เน้นในเรื่อง "ความไฮเทคและชีวิตคุณภาพต่ำ" ชื่อนี้เป็นคำผสมของคำว่า cybernetics (มีความหมายว่า วิทยาเกี่ยวกับการติดต่อและควบคุมของสัตว์และเครื่องจักร) และ พังก์ เกิดขึ้นโดย Bruce Bethke โดยเขาใช้ในเรื่องสั้นที่ชื่อ "Cyberpunk" ตีพิมพ์ในปี 1983 โดยมีเนื้อหาเรื่องราววิทยาศาสตร์ล้ำยุค อย่างเช่นเทคโนโลยีสารสนเทศ และวิทยาเกี่ยวกับการติดต่อและควบคุมของสัตว์และเครื่องจักร ซึ่งทั้งสองอย่างอยู่ในช่วงที่ล้มเหลวหรือเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในสังคม เนื้อเรื่องของไซเบอร์พังก์ จะมุ่งเน้นไปที่ความขัดแย้งกันของเหล่าบรรดาแฮกเกอร์ ปัญญาประดิษฐ์ และ Megacorporation และมีแนวโน้มว่าเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้ของโลกมนุษย์ มากกว่าอนาคตอันไกลโพ้น ทัศนคติเกี่ยวกับกับกาแล็กซี่ พบในบทประพันธ์อย่างเช่น สถาบันสถาปนา ของ ไอแซค อสิมอฟ และ ดูน ของแฟรงค์ เฮอร์เบิร์ต โดยเกิดขึ้นในยุคหลังยุคอุตสาหกรรมดีสโตเพียส (โลกอนาคตที่ไม่พึงประสงค์) แต่มีแนวโน้มที่จะท่าทีเกิดความอลหม่านทางวัฒนธรรมผิดธรรมดา และการใช้เทคโนโลยีในทางที่คาดการณ์ไม่ได้ของผู้สร้างGibson, William from Burning Chrome published in 1981 แนวทางบรรยากาศเช่นนี้ยังยังสะท้อนรูปแบบฟิล์มนัวร์ และผู้เขียนผลงานในประเภทนี้มักจะเทคนิคการเขียนแบบการสืบสวน.