เรือหลวงวอร์สไปท์ (03)และแคว้นนอร์ม็องดี

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง เรือหลวงวอร์สไปท์ (03)และแคว้นนอร์ม็องดี

เรือหลวงวอร์สไปท์ (03) vs. แคว้นนอร์ม็องดี

รือหลวงวอร์สไปท์ (HMS Warspite 03) เป็นเรือประจัญบานในชั้นควีนอลิซาเบธของราชนาวี เธอได้เข้าร่วมรบในสงครามตั้งแต่เริ่มสงครามโลกครั้งที่ 1 จนจบสงครามโลกครั้งที่ 2 ตลอดช่วงเวลา 30 ปี เธอได้ออกปฏิบัติการทางทะเลมาแล้วนับไม่ถ้วนไม่ว่าจะเป็นใน มหาสมุทรแอตแลนติก, มหาสมุทรอินเดีย, มหาสมุทรอาร์กติกและมหาสมุทรแปซิฟิก เธอล้วนเคยไปมาแล้ว ในตอนสงครามโลกครั้งที่ 1การปะทะหลักๆที่เหมือนเป็นการเปิดตัววอร์ไปท์ คือ ยุทธนาวีจัตแลนด์ อันดุเดือดระหว่างอังกฤษกับเยอรมณี โดยทีเธอเป็นหนึ่งในเรือในกองเรือ Grand Fleet ของนายพล John R. Jellicoe โดยที่สังกัดภายใต้กองเรือลาดตระเวนประจันบาญที่บัญชาการโดย พลโท David Beatty และต่อมาระหว่างช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 และ 2 วอร์สไปท์ได้รับการปรับปรุงเรือใหม่โดยที่ได้รับการพัฒนามากมาย ทั้งระบบขับเคลื่อน เกราะ และยุทโธปกรณ์ รวมถึงเครนขนเครื่องบินน้ำอีกด้วย ทำให้เป็นเรือที่ทันสมัยมากขึ้น. นอร์ม็องดี (Normandie; นอร์มัน: Normaundie; มาจากคำภาษาฝรั่งเศสเก่าว่า Normanz รูปพหูพจน์ของ Normant ซึ่งมีรากศัพท์มาจากคำที่แปลว่า "คนจากทางเหนือ" ในภาษาแถบสแกนดิเนเวียหลายภาษา) เป็นหนึ่งในแคว้น 18 แคว้นของประเทศฝรั่งเศส มีอาณาบริเวณสอดคล้องกับดัชชีนอร์ม็องดีในอดีต ในทางบริหาร แคว้นนอร์ม็องดีแบ่งออกเป็น 5 จังหวัด ได้แก่ กาลวาโดส, แซน-มารีตีม, ม็องช์, ออร์น และเออร์ ครอบคลุมเนื้อที่ 30,627 ตารางกิโลเมตร (11,825 ตารางไมล์) คิดเป็นประมาณร้อยละ 5 ของดินแดนฝรั่งเศสทั้งหมด จำนวนประชากรของแคว้น 3.3 ล้านคนคิดเป็นประมาณร้อยละ 5 ของประชากรฝรั่งเศสทั้งหมด ภูมิภาคนอร์ม็องดีตามประวัติศาสตร์ประกอบด้วยแคว้นนอร์ม็องดีในปัจจุบัน รวมกับพื้นที่เล็ก ๆ ซึ่งทุกวันนี้เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดมาแยนและจังหวัดซาร์ตในแคว้นเปอีเดอลาลัวร์ หมู่เกาะแชนเนล (ฝรั่งเศสแผ่นดินใหญ่เรียกว่า "หมู่เกาะอังกฤษ-นอร์ม็องดี") ในอดีตก็เป็นส่วนหนึ่งของนอร์ม็องดีเช่นกัน หมู่เกาะนี้มีเนื้อที่ 194 ตารางกิโลเมตร และประกอบด้วยเขตเจ้าพนักงานศาลสองแห่ง ได้แก่ เกิร์นซีย์และเจอร์ซีย์ ซึ่งเป็นเขตสังกัดราชบัลลังก์สหราชอาณาจักร ชื่อนอร์ม็องดีมีที่มาจากการตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ของชาวไวกิงหรือ "คนเหนือ" จากนอร์เวย์และเดนมาร์กตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 14 (คริสต์ศตวรรษที่ 9) ซึ่งได้รับการยืนยันโดยสนธิสัญญาในพุทธศตวรรษที่ 15 (คริสต์ศตวรรษที่ 10) ระหว่างพระเจ้าชาร์ลที่ 3 แห่งฝรั่งเศส กับรอลโลแห่งอาณาจักรเมอเรอ (ในนอร์เวย์ปัจจุบัน) หลังจากการพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มันในปี..