เซาเปาลูและไม้ไม่ผลัดใบ

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง เซาเปาลูและไม้ไม่ผลัดใบ

เซาเปาลู vs. ไม้ไม่ผลัดใบ

นตัวเมืองเซาเปาลู right right right เซาเปาลู (São Paulo) เป็นเมืองหลวงของรัฐเซาเปาลู ประเทศบราซิล เมืองนี้เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและใหญ่เป็นอันดับที่ 4 ของโลกตามจำนวนประชากร ตั้งอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิล นอกจากนี้ยังเป็นเมืองที่มีความมั่งคั่งที่สุดในประเทศ ชื่อเซาเปาลูเป็นภาษาโปรตุเกส มีความหมายว่า "นักบุญพอล" เซาเปาลูมีเนื้อที่ 1,523 ตารางกิโลเมตร และมีประชากร 10,886,518 คน ซึ่งทำให้เมืองนี้เป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในประเทศบราซิล ทวีปอเมริกาใต้ และซีกโลกใต้ (เขตมหานคร: ประมาณ 19 ล้านคน) เซาเปาลูเดิมเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1554 โดยคณะมิชชันนารีนิกายเยซูอิตชาวโปรตุเกส ต่อมาในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17 และ 18 โปรตุเกสก็เริ่มเข้ามาขยายอำนาจในอเมริกาใต้ (ภายในเขตที่กำหนดไว้ในสนธิสัญญาตอร์เดซียัส) โดยส่งคณะนักสำรวจเข้ามาครอบครองดินแดนแถบนี้และค้นหาทองคำ เพชร และทรัพยากรอื่น ๆ ซึ่งมีส่วนทำให้เซาเปาลูขยายตัวมากขึ้น จนในที่สุดก็ยกฐานะขึ้นเป็นเมืองอย่างเป็นทางการเมื่อปี ค.ศ. 1711 ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 คลื่นผู้อพยพจากประเทศอิตาลี โปรตุเกส สเปน เยอรมนี และประเทศอื่น ๆ ก็เริ่มเข้ามาในเซาเปาลูเพื่อทำงานในไร่กาแฟภายในรัฐ จนกระทั่งต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 การค้ากาแฟตกต่ำลง ผู้ประกอบการจึงเริ่มหันไปลงทุนในการพัฒนาอุตสาหกรรมในเมือง โดยในครึ่งแรกของศตวรรษ นอกจากชาวยุโรปแล้ว ชาวญี่ปุ่นและชาวอาหรับก็อพยพเข้ามาด้วย และตลอดศตวรรษเดียวกันนี้ เศรษฐกิจที่เฟื่องฟูของเซาเปาลูก็เป็นตัวดึงดูดให้ประชากรจากรัฐอื่น ๆ ที่ยากจนในบราซิลเข้ามาทำงานในเมืองนี้เช่นกัน. ใบของต้นสน Silver Fir แสดงการเปลี่ยนแปลงของใบในแต่ละปี ในทางพฤกษศาสตร์ ไม้ไม่ผลัดใบ (evergreen plants) เป็นพืชที่มีใบอยู่ตลอดทั้งปี แต่ละใบจะติดอยู่กับต้นมากกว่า 12 เดือน ซึ่งตรงกันข้ามกับไม้ผลัดใบ (deciduous plants) ซึ่งจะทิ้งใบจนหมดต้นเป็นช่วงเวลาหนึ่งของปี จากนั้นจะเป็นต้นโกร๋นเหลือแต่กิ่งก้าน ความติดทนของใบในบรรดาไม้ไม้ผลัดใบนั้น อาจแตกต่างกันไป จากระยะเวลาเพียง 1 ปี (ทิ้งใบแก่เพียงไม่นานหลังจากผลิใบอ่อน) จนสูงสุดถึง 45 ปี (สน Great Basin Bristlecone Pine) Pinus longaeva (Ewers & Schmid 1981) อย่างไรก็ตาม มีพืชไม่ผลัดใบน้อยชนิดมากที่จะติดทนได้นานกว่า 5 ปี กรณีพิเศษอีกกรณีหนึ่ง ที่มีอยู่ในสกุล Welwitschia อันเป็นพืชเมล็ดเปลือย (gymnosperm) ของแอฟริกา ซึ่งจะมีใบเพียงสองใบเท่านั้น โดยจะเติบโตอย่างสม่ำเสมอต่อเนื่องตลอดอายุของมัน แต่ค่อยเหี่ยวจากส่วนปลาย โดยมีเนื้อเยื่อใบที่ติดทนยาวนานประมาณ 20-40 ปี หมวดหมู่:พืช หมวดหมู่:พฤกษศาสตร์.