พ่อมดและฮอบบิท (หนังสือ)

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง พ่อมดและฮอบบิท (หนังสือ)

พ่อมด vs. ฮอบบิท (หนังสือ)

อมด (อังกฤษ: wizard) ในภาษาแองโกลแซกซอน Wit(z) หมายถึง ผู้รอบรู้ หรือ ผู้แสวงหาความรู้ บางทีคำว่า wit แต่เดิมอาจหมายรวมทั้งพ่อมดและแม่มด แล้วเพี้ยนเป็น witch กับ wizard ในภายหลัง ในภาษาไทยมาจากคำว่า มด พ่อมด นักเวทมนตร์ หรือผู้ใช้เวทมนตร์ คือผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับศาสตร์ลึกลับ หรือมีศิลปะในการใช้เวทมนตร์หรือคาถา หรือมีความสามารถในการทำสิ่งต่าง ๆ โดยใช้วิธีเหนือธรรมชาติ หรือวิธีที่ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยเหตุผลที่มีอยู่ หรือวิธีที่ไม่เป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย พ่อมดในตำนาน มักเป็นคนแก่ตัวสูงใหญ่ ใส่หมวกปลายแหลมยาวปิดบังใบหน้า มีหนวดเคราสีขาวยาว (พ่อมดขาว) ใส่ชุดคลุมยาวจนถึงพื้น ถือไม้เท้าหรือคทา มีความเก่งกาจทางด้าน เวทมนตร์ มีอายุหลายร้อยปี มักกล่าวถึงคู่กับ แม่มด ส่วนใหญ่พ่อมดจะมีคุณธรรม ศีลธรรม ซึ่งตรงกันข้ามกับ แม่มด ลักษณะของพ่อมดในบางครั้งอาจดูคลับคล้ายกับร่างแปลงของเทพ โอดิน ในตำนานนอร์ส ที่มักใส่หมวกปิดบังใบหน้า และใส่ชุดคลุมยาวเช่นเดียวกัน พ่อมดคนสำคัญเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดคือ เมอร์ลิน พ่อมดผู้เป็นที่ปรึกษาของกษัตริย์อาเธอร์แห่งอัศวินโต๊ะกลม นั่นเอง. อะฮอบบิท (ชื่อภาษาอังกฤษ "The Hobbit" หรืออีกชื่อหนึ่งว่า "There and Back Again") เป็นนิยายแฟนตาซีสำหรับเด็ก ประพันธ์โดยเจ. อาร์. อาร์. โทลคีน ในลักษณะกึ่งเทพนิยาย โทลคีนเขียนเรื่องนี้ในราวช่วงปลายทศวรรษที่ 1920 โดยเริ่มแรกเขาเพียงใช้เล่าเป็นนิทานสนุกๆ ให้ลูกฟัง กับใช้เล่นคำในภาษาต่างๆ ที่เขาสนใจ โดยเฉพาะภาษาอังกฤษเก่า นิยายเรื่องนี้ได้ตีพิมพ์ครั้งแรกในประเทศอังกฤษ เมื่อวันที่ 21 กันยายน..

ภาษาอังกฤษ

ษาอังกฤษ หรือ ภาษาอังกฤษใหม่ เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกที่ใช้ครั้งแรกในอังกฤษสมัยต้นยุคกลาง และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ และประเทศในแคริบเบียน พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหภาพยุโรป หลายประเทศเครือจักรภพแห่งชาติ และสหประชาชาติ ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณสกอตแลนด์ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่านจักรวรรดิอังกฤษ และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็นภาษากลางในหลายภูมิภาค ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า ภาษาอังกฤษเก่า ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์ภาษาละติน เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรปDaniel Weissbort (2006).

พ่อมดและภาษาอังกฤษ · ภาษาอังกฤษและฮอบบิท (หนังสือ) · ดูเพิ่มเติม »