มะเร็งชนิดต่อมและอะพอพโทซิส

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง มะเร็งชนิดต่อมและอะพอพโทซิส

มะเร็งชนิดต่อม vs. อะพอพโทซิส

มะเร็งชนิดต่อม หรือ อะดีโนคาร์ซิโนมา (adenocarcinoma) เป็นมะเร็งที่เจริญมาจากเนื้อเยื่อต่อม (glandular tissue) ซึ่งเป็นเยื่อบุผิว (epitheliam) ชนิดหนึ่ง การที่เซลล์มะเร็งจะได้รับการจัดชนิดเป็นมะเร็งชนิดต่อมนั้นไม่จำเป็นต้องเป็นส่วนประกอบของต่อมใดๆ ตราบใดที่ยังแสดงถึงความสามารถในการหลั่งสารอยู่ มะเร็งชนิดนี้สามารถเกิดขึ้นได้กับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชั้นสูงบางชนิดรวมถึงมนุษย์ มะเร็งชนิดต่อมที่มีการเปลี่ยนสภาพของเซลล์ดีอาจมีลักษณะคล้ายเนื้อเยื่อต่อมที่เจริญมาได้ ในขณะที่ชนิดที่มีการเปลี่ยนสภาพของเซลล์แย่อาจไม่คล้ายเลยก็ได้ การย้อมสีชิ้นเนื้อจากการตัดชิ้นเนื้อตรวจจะทำให้นักพยาธิวิทยาหรือพยาธิแพทย์สามารถตรวจพบได้ว่าเนื้องอกนั้นๆ เป็นมะเร็งชนิดต่อมหรือชนิดอื่น มะเร็งชนิดต่อมสามารถเกิดขึ้นได้ในหลายๆ ที่ในร่างกายจากการที่มีเนื้อเยื่อต่อมอยู่หลายที่ในร่างกาย เนื้องอกของต่อมไร้ท่อหลายๆ ชนิด เช่น VIPoma insulinoma pheochromocytoma และอื่นๆ มักไม่ถูกเรียกว่าเป็นมะเร็งชนิดต่อมแต่จะถูกเรียกว่า neuroendocrine tumor แทน หากเนื้อเยื่อที่เจริญจากต่อมนั้นมีความผิดปกติแต่ไม่เป็นเนื้อร้ายจะเรียกว่าเนื้องอกต่อม (adenoma) โดยเนื้องอกต่อมซึ่งไม่เป็นเนือ้ร้ายนี้จะไม่ลุกลามเข้าเนื้อเยื่อข้างเคียงและน้อยมากที่จะมีการแพร่กระจาย ในขณะที่มะเร็งชนิดต่อมสามารถลุกลามและแพร่กระจายได้. ตัดขวางของตับหนูแสดงเซลล์ที่ตายแบบอะพอพโทซิส (ลูกศร) อะพอพโทซิส เป็นรูปแบบหนึ่งของการตายของเซลล์แบบที่มีการโปรแกรมไว้แล้ว (programmed cell death) ของสิ่งมีชีวิตหลายเซลล์ ซึ่งเกี่ยวข้องกับชุดของปฏิกิริยาทางชีวเคมีซึ่งทำให้เซลล์ตายอย่างมีลักษณะที่เฉพาะ หรือกล่าวอย่างจำเพาะคือเป็นชุดของปฏิกิริยาทางชีวเคมีที่ทำให้เซลล์มีสัณฐานวิทยาเปลี่ยนแปลงหลายรูปแบบ เช่น การบวมของเซลล์ (blebbing), การเปลี่ยนแปลงของเยื่อหุ้มเซลล์เช่นการเหี่ยวของเซลล์, นิวเคลียสแตกเป็นชิ้นส่วน, โครมาตินหนาตัวขึ้น, และดีเอ็นเอแตกเป็นท่อน กระบวนการกำจัดเศษซากเซลล์ก็จะไม่ทำให้เกิดการกระตุ้นให้เนื้อเยื่อข้างเคียงเกิดความเสียหายซึ่งต่างจากการตายแบบการตายเฉพาะส่วนหรือเนโครซิส (necrosis) อะพอพโทซิสเป็นการตายที่เกิดขึ้นตามปกติในกระบวนการเจริญพัฒนาของสิ่งมีชีวิต ซึ่งต่างจากการตายเฉพาะส่วนที่เกิดจากการบาดเจ็บของเซลล์แบบเฉียบพลัน อะพอพโทซิสเกี่ยวข้องกับการพัฒนารูปร่างและอวัยวะของเอ็มบริโอ เช่นการเจริญของนิ้วมือและนิ้วเท้าเนื่องจากเซลล์ที่อยู่ระหว่างนิ้วอะพอพโทซิสไป ทำให้นิ้วทั้งห้าแยกออกจากกัน โดยเฉลี่ยแล้วในผู้ใหญ่จะมีเซลล์ราว 5 หมื่นล้านถึง 7 หมื่นล้านเซลล์ตายแบบอะพอพโทซิสทุกวัน และในเด็กอายุ 8-14 ปีจะมีเซลล์ตายราว 2 หมื่นล้านถึง 3 หมื่นล้านเซลล์ต่อวัน งานวิจัยเกี่ยวกับการตายแบบอะพอพโทซิสมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นตั้งแต่ต้นทศวรรษที่ 1990 ทำให้มีการค้นพบการตายแบบอะพอพโทซิสที่ผิดปกติในโรคต่างๆ หากอะพอพโทซิสเกิดขึ้นมากเกินไปจะทำให้เกิดการฝ่อของอวัยวะ เช่นในภาวะการขาดเลือดเฉพาะที่ (ischemic damage) ในขณะที่การตายแบบอะพอพโทซิสที่ไม่เพียงพอทำให้เกิดเซลล์ที่เพิ่มจำนวนอย่างควบคุมไม่ได้ เช่นมะเร็ง.

มะเร็ง

มะเร็ง หรือทางการแพทย์ว่า เนื้องอกร้าย (malignant tumor) เป็นกลุ่มของโรคที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตของเซลล์ที่ผิดปกติ คือ เซลล์จะแบ่งตัวและเจริญอย่างควบคุมไม่ได้ ก่อเป็นเนื้องอกร้าย และมีศักยภาพในการรุกรานร่างกายส่วนข้างเคียง มะเร็งอาจแพร่กระจายไปยังร่างกายส่วนที่อยู่ห่างไกลได้ผ่านระบบน้ำเหลืองหรือกระแสเลือด แต่ไม่ใช่เนื้องอกทุกชนิดจะเป็นมะเร็ง เพราะเนื้องอกไม่ร้ายจะไม่ลุกลามไปยังอวัยวะข้างเคียงและไม่กระจายไปทั่วร่างกาย อาการและอาการแสดงของโรคมะเร็งที่เป็นไปได้รวมถึง:..

มะเร็งและมะเร็งชนิดต่อม · มะเร็งและอะพอพโทซิส · ดูเพิ่มเติม »