สำนักฉวนเจินและเอี้ยก้วย

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง สำนักฉวนเจินและเอี้ยก้วย

สำนักฉวนเจิน vs. เอี้ยก้วย

ำนักฉวนเจิน (全真教) หรือฉวนเจินเต้า (全真道) เป็นลัทธิเต๋าสำนักหนึ่งที่นักพรตหวัง ฉงหยาง ก่อตั้งขึ้นทางตอนเหนือของจีนราวคริสต์ศตวรรษที่ 12 ในสมัยราชวงศ์จิน เมื่อจักรวรรดิมองโกลรุกรานจีนสมัยราชวงศ์ซ่งในปี.. อี้ยก้วย (อังกฤษ:Yang Guo,จีนตัวเต็ม: 楊過; จีนตัวย่อ: 杨过; พินอิน: Yáng Guò) เป็นตัวละครในนิยายกำลังภายใน บทประพันธ์โดย กิมย้ง ที่นำเอาประวัติศาสตร์จีนช่วงหนึ่งซึ่งตรงกับราชวงศ์ซ้องใต้ (หนานซ้อง-น่ำซ้อง) หรือประมาณ..

อั้งฉิกกง

อั้งฉิกกง (Hong Qigong - 洪七公） ฉายา ยาจกอุดร (บางฉบับแปลใช้ ขอทานอุดร) เป็นตัวละครในนิยายกำลังภายในเรื่องมังกรหยก แต่งโดยกิมย้ง อั้งฉิกกง มีนิสัยรักคุณธรรม ชอบท่องเที่ยว และโปรดปรานอาหารเลิศรส ทำให้ครั้งหนึ่งเคยเสียงานใหญ่เพราะห่วงกิน จึงลงโทษตัวเองต่อหน้าศิษย์พรรคยาจก ด้วยการตัดนิ้วชี้ข้างขวาตัวเองเป็นการไถ่โทษ จึงมีอีกฉายาว่า ยาจกเก้าดรรชนี เป็นประมุขพรรคกระยาจก รุ่นที่ 18 ได้รับการถ่ายทอดวิชาสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรจากประมุขพรรคกระยาจกรุ่นก่อน 9 ฝ่ามือ เนื่องจากวิชาสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกร ได้มีการสูญหายไปตั้งแต่ยุคประมุขพรรคกระยาจก รุ่นที่ 3 ส่วนฝ่ามือที่เหลืออีก 9 ฝ่ามือ เกิดจากการบัญญัติคิดค้นขึ้นเอง แต่ไม่อาจคงอานุภาพเทียบเท่าสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรต้นตำรับได้ อีกวิชาที่อั้งฉิกกง แตกฉานคือวิชาเพลงไม้เท้าตีสุนัข อั้งฉิกกง เป็นหนึ่งในห้ายอดฝีมือที่ประลองยุทธที่เขาหัวซาน โดยในขณะนั้นก็ใช้สิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรที่ไม่สมบูรณ์นี้ โลดแล่นเทียบเคียงกับ อึ้งเอี๊ยะซือ อาวเอี้ยงฮง และอิดเต็งไต้ซือ อั้งฉิกกงโปรดปรานฝีมือการทำอาหารของอึ้งย้งเป็นที่สุด จึงรับก๊วยเจ๋งและอึ้งย้งเป็นศิษย์ ถ่ายทอดสิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกรให้ก๊วยเจ๋ง และวิชาเพลงไม้ตีสุนัขให้อึ้งย้ง ภายหลังถูกพิษประจิมอาวเอี๊ยงฮงลอบทำร้าย จึงมอบตำแหน่งประมุขพรรคกระยาจกให้อึ้งย้งดูแลแทนบนเกาะร้าง ยาจกอุดรอั้งฉิกกงกับพิษประจิมอาวเอี้ยงฮงเป็นศัตรูกันมาโดยตลอด แต่เมื่อถึงวาระสุดท้ายทั้งสองกลับลืมความแค้นที่มีต่อกัน และจากไปพร้อมกันอย่างสงบ หมวดหมู่:ตัวละครในนิยายกำลังภายใน หมวดหมู่:ห้ายอดฝีมือ.

สำนักฉวนเจินและอั้งฉิกกง · อั้งฉิกกงและเอี้ยก้วย · ดูเพิ่มเติม »

เซียวเหล่งนึ่ง

ซียวเหล่งนึ่ง เซียวเหล่งนึ่ง บ้างสะกดเป็น เซียวเล่งนึ่ง หรือ เซียวเล้งนึ่ง เป็นหนึ่งในสตรีงามที่สุดในนิยายกำลังภายใน ไม่ทราบบิดามารดา เซียวเหล่งนึ่งถูกทิ้งไว้นอกนอกตำหนักเต้งเอี้ยงของสำนักช้วนจินก่าตั้งแต่ยังเป็นทารก แต่ตำหนักเต้งเอี้ยงเป็นสถาบันพรต ย่อมไม่สะดวกกับการเลี้ยงดูเด็กทารก บังเอิญสาวใช้ของลิ้มเซียวเอ็งผ่านมาเห็น ด้วยความเวทนาจึงได้รับอุปการะไว้ นำกลับไปเลี้ยงดูที่สุสานโบราณและรับเป็นศิษย์ถ่ายทอดวิชาให้ สตรีแซ่เล้งมีนามว่ากระไร บุคคลภายนอกย่อมไม่อาจทราบได้ จึงเรียกขานนางเป็น เซียวเหล่งนึ่ง ซึ่งแปลว่า ธิดามังกรน้อย เซียวเหล่งนึ่งปรากฏตัวครั้งแรกให้ผู้อ่านได้ยลโฉม ด้วยฉากในสุสานโบราณ ตอนที่ยายซุนสาวใช้ของนาง นำเอี้ยก้วยมารักษาอาการพิษจากผึ้งหยก โดยกิมย้งท่านได้บรรยายไว้ว่า นางอยู่ในชุดสีขาวราวแพรเบาบางห่อหุ้มคลุมกาย คล้ายกับเรือนร่างอยู่ท่ามกลางหมอกควัน นอกจากผมเผ้าที่ดำขลับ ตลอดทั้งร่างขาวผ่องราวหิมะ วงหน้างามพิลาสล้ำเหนือหญิงใดในโลกหล้า เมื่อเอี้ยก้วยได้เห็นถึงกับรู้สึกว่าสตรีนางนี้สดใสสะคราญ จนไม่อาจจับจ้องมองตรง.

สำนักฉวนเจินและเซียวเหล่งนึ่ง · เซียวเหล่งนึ่งและเอี้ยก้วย · ดูเพิ่มเติม »