สตีล (บาสเกตบอล)และเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด (บาสเกตบอล)

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง สตีล (บาสเกตบอล)และเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด (บาสเกตบอล)

สตีล (บาสเกตบอล) vs. เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด (บาสเกตบอล)

ในบาสเกตบอล สตีล (steal) ใช้เรียกเมื่อผู้เล่นฝ่ายตั้งรับสามารถแย่งลูก ปัดและรับลูก หรือ ปัดลูกบาสเกตบอลไปเข้ามือผู้เล่นอื่นของฝ่ายรับ จากผู้เล่นฝ่ายรุกระหว่างการเลี้ยงลูกหรือส่งลูก ฝ่ายรับต้องไม่ถูกมือผู้เล่นอีกฝ่ายมิฉะนั้นจะถือเป็นฟาล์ว สตีลไม่ถือเป็นตัววัดที่ดีเสมอไป สำหรับวัดความสามารถในการเล่นตั้งรับของผู้เล่นหนึ่ง ๆ แต่ผู้เล่นมีชื่อเสียงหลายคน เช่น ไมเคิล จอร์แดน หรือ อัลเลน ไอเวอร์สัน ก็มีชื่อในเรื่องการสตีลและนำลูกวิ่งไปทำคะแนน หรือที่เรียกว่า ฟาสต์เบรก (fastbreak) โดยทั่วไปการ์ดที่มีความคล่องแคล่วว่องไวมักจะทำสตีลได้ดี แต่เซ็นเตอร์บางคน เช่น ฮาคีม โอลาจูวอน (Hakeem Olajuwon) ก็สามารถทำสตีลสูงสุดในทีม และอยู่ในอันดับต้น ๆ ของลีกเอ็นบีเออยู่หลายสมั. เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด (power forward) เป็นผู้เล่นตำแหน่งหนึ่งในบาสเกตบอล ซึ่งนิยมเรียกเป็นตำแหน่งหมายเลขสี่ (four) ในแผนการเล่น เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดเล่นคล้ายกับเซ็นเตอร์ที่เรียกว่าโพสต์ (post) โลว์บล็อก (low blocks) เวลาบุกจะเล่นหันหลังให้แป้น และเมื่อเล่นเกมรับแบบแมน-ทู-แมน จะยืนบริเวณใต้ห่วง ในอดีตผู้เล่นตำแหน่งนึ้มีหน้าที่ตั้งรับและรีบาวด์มากกว่าเซ็นเตอร์ แต่ปัจจุบันมีเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดฝีมือดีจำนวนมาก เช่น คริส เว็บเบอร์ (Chris Webber) เดิร์ก โนวิตสกี (Dirk Nowitzki) และ เควิน การ์เน็ต (Kevin Garnett) เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดในสมัยนี้จึงรับผิดชอบเรื่องการทำคะแนนมากกว่า และไม่ค่อยมีบทบาทการตั้งรับเท่าเซ็นเตอร์ โดยทั่วไปเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดเป็นผู้เล่นที่ตัวใหญ่ ถึงตัวจะไม่สูงเท่าเซ็นเตอร์ แต่มีร่างกายกำยำกว่า พวกเขามักถูกคาดหวังให้วิ่งตามรีบาวด์ลูก และทำคะแนนที่ระยะใกล้แป้นแทนที่จะกระโดดชู้ตจากระยะไกล เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดเป็นผู้เล่นคนสำคัญในเกมรับแต่ในเรื่องการบล็อกลูกมักตกเป็นของเซ็นเตอร์ ในลีกเอ็นบีเอ เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดมักสูงระหว่าง 6 ฟุต 8 นิ้ว ถึง 7 ฟุต (2.03 ถึง 2.14 เมตร) และหนักระหว่าง 230 ถึง 260 ปอนด์ (105 ถึง 120 กิโลกรัม) ผู้เล่นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดอาจต้องเลื่อนไปเล่นตำแหน่งเซ็นเตอร์ในบางสถานการณ์ หรือเมื่อทีมขาดผู้เล่นอื่นที่ตัวสูงกว่า ตัวอย่างเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดที่มีชื่อเสียงเช่น บ็อบ เพทิต (Bob Pettit), เอลกิน เบย์เลอร์ (Elgin Baylor), เจอร์รี ลูคัส (Jerry Lucas), เอลวิน เฮยส์ (Elvin Hayes), เควิน แม็คเฮล (Kevin McHale), ชาร์ล บาร์คเลย์ (Charles Barkley), ราชีด วอลเลส (Rasheed Wallace), คาร์ล มาโลน (Karl Malone), เดนนิส รอดแมน (Dennis Rodman), ลอเรน แจ็คสัน (Lauren Jackson), เควิน การ์เน็ต และ ทิม ดังแคน (Tim Duncan) เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดอีกคนที่มีชื่อ คือ เดิร์ก โนวิตสกี ซึ่งมีทักษะการเล่นวงใน (และทำรีบาวด์ในอันดับต้น ๆ ของเอ็นบีเอ) แต่ทักษะอื่น ๆ โดยเฉพาะเรื่องที่ชอบกระโดดชู้ตทำคะแนน ทำให้เขามีลักษณะใกล้เคียงสมอลฟอร์เวิร์ดมากกว่า ในอีกด้านหนึ่ง เบน วอลเลส (Ben Wallace) ซึ่งเล่นตำแหน่งเซ็นเตอร์ให้ทีมดีทรอยต์ พิสตันส์แต่จริง ๆ แล้วมีรูปร่างแบบเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด ถึงอย่างไรผู้คนนับเขาเป็นผู้เล่นเซ็นเตอร์ที่ดีที่สุดคนหนึ่งในลีก ตัวอย่างผู้เล่นอื่นในตำแหน่งเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดแต่มีรูปร่างไม่ตรงกับคุณลักษณะของผู้เล่นตำแหน่งนี้ เช่น เดนนิส รอดแมน ผู้ซึ่งสามารถรีบาวด์ได้มากและป้องกันเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดฝ่ายตรงข้ามได้ดีถึงแม้ว่าจะสูงเพียง 6 ฟุต 6 นิ้ว และหนัก 210 ปอนด์ (1.98 เมตร และ 95 กิโลกรัม) อีกคนหนึ่งคือ ชาร์ล บาร์คเลย์ ถือว่าเป็นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดที่โดดเด่นคนหนึ่งในสมัยที่เขาเล่น ข้อมูลอย่างเป็นทางการระบุว่าเขาสูง 6 ฟุต 6 นิ้ว (1.98 เมตร) แต่ความจริงน่าจะสูงเพียง 6 ฟุต 5 นิ้ว หรือ 6 ฟุต 4 นิ้ว (1.95 และ 1.93 เมตรตามลำดับ) ส่วนน้ำหนักตัวของบาร์คเลย์นั้นอยู่ที่ประมาณ 255 ปอนด์ (116 กิโลกรัม) ซึ่งเป็นน้ำหนักปกติของตำแหน่งนี้ หมวดหมู่:บาสเกตบอล.

บาสเกตบอล

การแข่งขันบาสเกตบอลหญิงชิงถ้วยยุโรปของ FIBA ปี พ.ศ. 2548 ไมเคิล จอร์แดน ขณะกระโดดแสลมดังก์ บาสเกตบอล (อังกฤษ: basketball) เป็นกีฬาชนิดหนึ่งซึ่งแบ่งผู้เล่นเป็น 2 ทีม แต่ละทีมประกอบด้วยผู้เล่น 5 คนพยายามทำคะแนนโดยการโยนลูกเข้าห่วงหรือตะกร้า (basket) ภายใต้กติกาการเล่นมาตรฐาน ตั้งแต่ที่คิดค้นขึ้นในปี พ.ศ. 2434 (ค.ศ. 1891) โดยเจมส์ เนสมิทESPN.com,, เรียกดูข้อมูล 4 กุมภาพัน..

บาสเกตบอลและสตีล (บาสเกตบอล) · บาสเกตบอลและเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด (บาสเกตบอล) · ดูเพิ่มเติม »

สมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ

อ็นบีเอ (NBA) ย่อมาจาก National Basketball Association เป็นชื่อของลีกบาสเกตบอลอาชีพในอเมริกาเหนือ ซึ่งรวมประเทศสหรัฐอเมริกาและแคนาดา มีนักกีฬาบาสเก็ตบอลชั้นนำของโลกเล่นอยู่ในเอ็นบีเอนี้เป็นจำนวนมาก ทำให้มาตรฐานระดับการแข่งขันนั้นถือว่าอยู่ในระดับสูง สัญลักษณ์ประจำเอ็นบีเอทางด้านขวานั้น เป็นภาพเงาของ เจอร์รี เวสต์ (อดีตเคยเป็นผู้จัดการทั่วไปของทีมเลเกอร์ส และทีมเมมฟิส กริซลีส์) เอ็นบีเอ ก่อตั้งขึ้นที่นครนิวยอร์ก ในวันที่ 6 มิถุนายน..

สตีล (บาสเกตบอล)และสมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ · สมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติและเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด (บาสเกตบอล) · ดูเพิ่มเติม »

เซ็นเตอร์ (บาสเกตบอล)

เซ็นเตอร์ (center.) เป็นผู้เล่นตำแหน่งหนึ่งในบาสเกตบอล เซ็นเตอร์มักจะเป็นผู้เล่นที่ตัวสูงที่สุดในทีม และถ้าให้ดีต้องมีกล้ามเนื้อเป็นมัดและมีน้ำหนักตัวมากอีกด้วย เซ็นเตอร์ในเอ็นบีเอโดยทั่วไปสูง 6 ฟุต 10 นิ้ว (2.08 เมตร) หรือมากกว่า ในหลาย ๆ กรณี บทบาทหลักของเซ็นเตอร์ คือการเป็นตัวผู้เล่นที่ใหญ่มาก และใช้ข้อได้เปรียบเรื่องขนาดมาทำคะแนนหรือป้องกันในจุดที่ใกล้ห่วง เซ็นเตอร์ที่มีขนาดใหญ่และมีทักษะความสามารถทางกีฬาถือเป็นสมบัติที่มีค่าของทีม แชคิล โอนีล (Shaquille O'Neal) จากทีมไมอามี ฮีท มีชื่อเสียงทั้งในเรื่องรูปร่างที่มหึมา สูง 7 ฟุต 1 นิ้ว (2.16 เมตร) และหนักถึง 330 ปอนด์ (150 กิโลกรัม) และยังเคลื่อนไหวใต้แป้นได้อย่างช่ำชอง อีกคนหนึ่งคือ เหยา หมิง (Yao Ming) จากทีมฮิวส์ตัน รอกเก็ตส์ซึ่งสูง 7 ฟุต 6 นิ้ว (2.29 เมตร) ที่มีทั้งความคล่องแคล่ว และความสามารถการชู้ตเป็นต้น ยังคงเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันว่าผู้เล่นแบบไหนถึงเป็นเซ็นเตอร์ที่แท้จริง ตัวอย่างหนึ่งก็คือ เบน วอลเลส (Ben Wallace) ซึ่งเล่นได้ดีที่ตำแหน่งเซ็นเตอร์ แต่หลายคนก็เถียงว่าจริง ๆ แล้วเขาคือเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดที่เล่นผิดตำแหน่ง เนื่องจากส่วนสูงเพียง 6 ฟุต 9 นิ้ว (2.06 เมตร) ทำให้เขาตัวเล็กกว่าเซ็นเตอร์อื่นที่เขาต้องประกบ ในทำนองเดียวกันหลายคนก็กล่าวว่า ทิม ดังแคน (Tim Duncan) ถึงแม้ว่าจะเล่นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดตลอดอาชีพการเล่นในเอ็นบีเอ จริง ๆ แล้วคือเซ็นเตอร์เนื่องจากสไตล์การเล่นและขนาดของเขา เป็นที่เชื่อกันว่าเมื่อดังแคนเข้าสู่เอ็นบีเอ เขาเล่นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดเพื่อจะได้เล่นคู่กับ เดวิด รอบินสัน (David Robinson) เพื่อนร่วมทีมซานแอนโตนิโอ สเปอรส์ ทำให้ทีมมีผู้เล่นตัวใหญ่ในสนามพร้อมกันสองคน แต่ว่าดังแคนยังคงเล่นเป็นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดหลังจากที่รอบินสันเลิกเล่นแล้ว การตัดสินใจว่าผู้เล่นคนหนึ่ง ๆ จะเป็นเซ็นเตอร์หรือเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดไม่ตายตัว และเนื่องจากในปัจจุบันมีนักกีฬาน้อยคนที่จะมีรูปร่างตรงตามความต้องการสำหรับเซ็นเตอร์ ทีมบางครั้งต้องเอาผู้เล่นอื่นมาเล่นในตำแหน่งนี้ถึงแม้ว่าถ้าเล่นเป็นเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ดจะเหมาะสมกว่า ตัวอย่างเซ็นเตอร์มีชื่อที่เสียงในปัจจุบันเช่น แชคิล โอนีล, เหยา หมิง, เบน วอลเลส, อามาเร สเตาเดอไมร์ (Amare Stoudemire), แบรด มิลเลอร์ (Brad Miller) และ ซีดรูนัส อิวกัสกัส (Žydrūnas Ilgauskas) เป็นต้น ส่วนเซ็นเตอร์ที่ยิ่งใหญ่ในอดีตเช่น จอร์จ มิคาน (George Mikan), บิล รัสเซล (Bill Russell), วิลท์ แชมเบอร์เลน (Wilt Chamberlain), บิล วอลตัน (Bill Walton), คารีม อับดุล-จับบาร์ (Kareem Abdul-Jabbar), รอเบิร์ต แพริช (Robert Parish), เดวิด รอบินสัน, โมเสส มาโลน (Moses Malone), ฮาคีม โอลาจูวอน (Hakeem Olajuwon), แพทริก อิววิง (Patrick Ewing), วลาดี ดิวาก (Vlade Divac) และในทวีปยุโรป อาร์วีดาส ซาโบนิส (Arvydas Sabonis) ผู้เล่นที่สูงที่สุดเท่าที่เคยเล่นในเอ็นบีเอ คือ จอร์จ มูเรซาน (Gheorghe Muresan) สูง 7 ฟุต 7 นิ้ว (2.31 เมตร) ส่วนผู้เล่นที่สูงที่สุดในประวัติดับบลิวเอ็นบีเอคือ มาร์โก ไดเด็ก (Margo Dydek) สูง 7 ฟุต 2 นิ้ว (2.18 เมตร) เธอยังสูงกว่าแชคิล โอนีลด้วยซ้ำ หมวดหมู่:บาสเกตบอล.

สตีล (บาสเกตบอล)และเซ็นเตอร์ (บาสเกตบอล) · เซ็นเตอร์ (บาสเกตบอล)และเพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด (บาสเกตบอล) · ดูเพิ่มเติม »