วีแกนและศาสนาซิกข์

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง วีแกนและศาสนาซิกข์

วีแกน vs. ศาสนาซิกข์

วีแกน (อังกฤษ: Veganism) คือการให้ชีวิตหลีกเลี่ยงจากอาหารที่ทำมาจากส่วนประกอบทั้งทางตรงและทางอ้อมของสัตว์ การงดอาหาร รวมไปถึงการมีส่วนร่วมในปรัชญา ที่ว่าด้วยการปฏิเสธ เครื่องอุปโภคบริโภค ที่ได้มาจากการทรมานสัตว์ ถึงแม้วีแกนจะไม่ได้เป็นศาสนาแต่ปรัชญาหลายอย่างสอดคล้องกับ ศาสนามณี จึงจัดให้อยู่ในพวกเดียวกับ ไญยนิยม เป็นพวกลัทธิเหตุผลนิยมนั่นเอง เริ่มต้นในปี พ.ศ. 2478 โดยนายโดนันด์ วัตสัน ได้ก่อตั้งสมาคมวีแกน ในอังกฤษ ในตอนเริ่มต้นหมายถึง มังสวิรัติที่ยกเว้นผลิตภัณฑ์ทางอ้อมจากสัตว์เช่น ไข่ และนม ต่อมาแก้ไขเป็น แนวคิดที่ว่ามนุษย์ต้องอยู่ได้โดยไม่เบียดเบียนสัตว์ ปัจจุบันจึงใช้คำว่า ไดเอทารี่วีแกน (อังกฤษ: Dietary Vegan หรือ Strict Vegetarian) สำหรับผู้ที่ปฏิเสธการรับประทาน ไข่ และนมแทน และจัดให้มีการเฉลิมฉลอง เวิรด์วีแกนเดย์ ทุกวันที่ 1 พฤศจิกายน ของทุกปี เป็นวันวีแกน หนังสือการปรุงอาหารที่เป็นที่รู้จักกันอย่างดีในหมู่ วีแกน คือ Rupert H. Wheldon's No Animal Food: Two Essays and 100 Recipes ได้กล่าวไว้ว่า ในการผลิตนมนั้น แม่วัวสาวจะต้องถูกบังคับให้ตั้งครรภ์ และลูกวัวจะถูกนำออกหรือมักถูกฆ่าโดยทันทีเพื่อใช้ทำไส้กรอก สำหรับไก่ไข่นั้น ทำให้ลูกไก่พันธุ์ไข่ตัวผู้ถูกฆ่าเพื่อการประหยัดอาหารสัตว. ัญลักษณ์ของศาสนาซิกข์ที่ใช้ในปัจจุบัน ศาสนาซิกข์ หรือ ศาสนาสิกข์ (ਸਿੱਖੀ, สัท.:, Sikhism) เป็นศาสนาที่ถือกำเนิดขึ้นในราวคริสต์ศตวรรษที่ 16 ในตอนเหนือของอินเดีย จากคำสอนของ นานัก และคุรุผู้สืบทอดอีก 9 องค์ หลักปรัชญาของศาสนาซิกข์และการปฏิบัติตามหลักศาสนา นิยมเรียกว่า "คุรมัต" (ความหมายโดยพยัญชนะ หมายถึง "คำสอนของคุรุ" หรือ "ธรรมของซิกข์") คำว่า "ซิกข์" หรือ "สิกข์" มาจากภาษาสันสกฤตว่า "ศิษฺย" หมายถึง ศิษย์ ผู้เรียน หรือ "ศิกฺษ" หมายถึง การเรียน และภาษาบาลีว่า "สิกฺข" หรือ "สิกฺขา" หมายถึง การศึกษา ผู้ศึกษา หรือผู้ใฝ่เรียนรู้ ศาสนาซิกข์ เป็นศาสนาแบบเอกเทวนิยม เนื่องจากหลักความเชื่อของศาสนาซิกข์ คือ ศรัทธาในพระเจ้าองค์เดียว คือ "วาหคุรู" ปฏิบัติสมาธิในนามของพระเจ้า และโองการของพระเจ้า ศาสนิกชาวซิกข์จะนับถือหลักคำสอนของคุรุซิกข์ทั้ง 10 หรือผู้นำผู้รู้แจ้ง และคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ ที่เรียกว่า "คุรุ ครันถ์ สาหิพ" ซึ่งเป็นบทคัดสรรจากผู้เขียนมากมาย จากภูมิหลังทางศาสนา และเศรษฐกิจสังคมที่หลากหลาย คัมภีร์ของศาสนาเป็นบัญญัติของคุรุ โคพินท์ สิงห์ คุรุองค์สุดท้ายแห่งขาลสา ปันถ (Khalsa Panth) การสอนและหลักปฏิบัติของศาสนาซิกข์มีความเกี่ยวพันกับประวัติศาสตร์ สังคม และวัฒนธรรมของภูมิภาคปัญจาบในลักษณะต่างๆ กัน ชาวซิกข์ทุกคนต้องทำพิธี "ปาหุล" คือพิธีล้างบาป เมื่อเสร็จพิธีแล้วก็จะรับเอา "กะ" คือสิ่งที่เริ่มต้นด้วยอักษร "ก" 5 ประการ ดังต่อไปนี้.