ภาษีและอัตราดอกเบี้ย

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง ภาษีและอัตราดอกเบี้ย

ภาษี vs. อัตราดอกเบี้ย

ษี (tax, มาจากภาษาละติน taxo, "ข้าประเมิน") เป็นเงินหรือสิ่งของอื่นที่รัฐหรือสถาบันปฏิบัติหน้าที่เทียบเท่ารัฐเรียกเก็บจากผู้เสียภาษี ซึ่งอาจเป็นปัจเจกบุคคลหรือนิติบุคคลก็ได้ กฎหมายมีบทลงโทษผู้ที่ไม่เสียภาษี ระบอบต่ำกว่ารัฐ (subnational entity) จำนวนมากยังมีการเรียกเก็บภาษีเช่นกัน ภาษีประกอบด้วยภาษีทางตรงและภาษีทางอ้อม และอาจจ่ายเป็นรูปตัวเงินหรือการใช้แรงงานที่เทียบเท่า (มักเป็นการใช้แรงงานที่ไม่มีค่าตอบแทน แต่ไม่เสมอไป) ภาษีอาจนิยามได้ว่า "ภาระที่เป็นตัวเงินซึ่งตกแก่ปัจเจกบุคคลหรือเจ้าของทรัพย์สินเพื่อสนับสนุนรัฐบาล เป็นการชำระซึ่งเรียกเอาจากองค์การใช้อำนาจนิติบัญญัติ"Black's Law Dictionary, p. 1307 (5th ed. 1979). อัตราดอกเบี้ย คือ อัตราที่ผู้ยืม (ลูกหนี้) จ่ายดอกเบี้ยสำหรับการใช้เงินที่ตนยืมมาจากผู้ให้ยืม (เจ้าหนี้) โดยเจาะจง อัตราดอกเบี้ยคือร้อยละของเงินต้นที่จ่ายเป็นจำนวนงวดต่อเวลาสำหรับระยะเวลาทั้งหมดระหว่างกำหนดระยะเวลาเงินกู้หรือเครดิตทั้งหมด อัตราดอกเบี้ยปกติแสดงเป็นร้อยละของเงินต้นต่อระยะเวลาหนึ่งปี บางครั้งอาจแสดงสำหรับระยะเวลาอื่น เช่น เป็นเดือนหรือวัน มีอัตราดอกเบี้ยหลายอัตราสำหรับระยะเวลาเดียวกันหรือเทียบกันได้ ขึ้นอยู่กับความน่าจะผิดนัดชำระหนี้ของผู้ยืม ระยะเวลาตกค้าง เงินตราที่จ่ายคืน และตัวกำหนดอีกหลายตัวของเงินกู้หรือเครดิต ตัวอย่างเช่น บริษัทหนึ่งยืมเงินทุนจากธนาคารเพื่อซื้อสินทรัพย์ใหม่สำหรับธุรกิจของตน และเพื่อเป็นการตอบแทนผู้ให้ยืมได้สิทธิเหนือสินทรัพย์ใหม่เป็นหลักทรัพย์ประกัน และดอกเบี้ย ณ อัตราดอกเบี้ยที่กำหนดไว้ล่วงหน้าสำหรับการยืดเวลาการใช้เงินทุนแล้วให้ยืมแก่ผู้ยืมแทน เป้าหมายอัตราดอกเบี้ยเป็นเครื่องมือสำคัญของนโยบายการเงิน และถูกนำมาพิจารณาเมื่อจัดการกับตัวแปรอย่างการลงทุน เงินเฟ้อและการว่างงาน ธนาคารกลางของประเทศต่าง ๆ มีแนวโน้มลดอัตราดอกเบี้ยเมื่อต้องการเพิ่มการลงทุนและการบริโภคในเศรษฐกิจของประเทศ อย่างไรก็ดี นโยบายเศรษฐกิจมหภาคอัตราดอกเบี้ยต่ำมีความเสี่ยงได้และอาจก่อให้เกิดฟองสบู่เศรษฐกิจ ซึ่งการลงทุนปริมาณมากเทเข้าสู่ตลาดอสังหาริมทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ ในประเทศพัฒนาแล้ว การปรับอัตราดอกเบี้ยจึงมีเพื่อควบคุมเงินเฟ้อให้อยู่ในพิสัยเป้าหมายสำหรับกิจกรรมทางเศรษฐกิจหรือจำกัดอัตราดอกเบี้ยให้สอดคล้องกับความเติบโตทางเศรษฐกิจเพื่อป้องกันแรงขับเคลื่อนทางเศรษฐก.