ภาษาอังกฤษและฮิปสเตอร์ (วัฒนธรรมย่อยร่วมสมัย)

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง ภาษาอังกฤษและฮิปสเตอร์ (วัฒนธรรมย่อยร่วมสมัย)

ภาษาอังกฤษ vs. ฮิปสเตอร์ (วัฒนธรรมย่อยร่วมสมัย)

ษาอังกฤษ หรือ ภาษาอังกฤษใหม่ เป็นภาษาในกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกที่ใช้ครั้งแรกในอังกฤษสมัยต้นยุคกลาง และปัจจุบันเป็นภาษาที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก ประชากรส่วนใหญ่ในหลายประเทศ รวมทั้ง สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา แคนาดา ออสเตรเลีย ไอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ และประเทศในแคริบเบียน พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่หนึ่ง ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ที่มีผู้พูดมากที่สุดเป็นอันดับสามของโลก รองจากภาษาจีนกลางและภาษาสเปน มักมีผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างกว้างขวาง และภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการของสหภาพยุโรป หลายประเทศเครือจักรภพแห่งชาติ และสหประชาชาติ ตลอดจนองค์การระดับโลกหลายองค์การ ภาษาอังกฤษเจริญขึ้นในราชอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนอังกฤษ และบริเวณสกอตแลนด์ตะวันออกเฉียงใต้ในปัจจุบัน หลังอิทธิพลอย่างกว้างขวางของบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 17 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ผ่านจักรวรรดิอังกฤษ และรวมสหรัฐอเมริกาด้วยตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 ภาษาอังกฤษได้แพร่หลายทั่วโลก กลายเป็นภาษาชั้นนำของวจนิพนธ์ระหว่างประเทศและเป็นภาษากลางในหลายภูมิภาค ในประวัติศาสตร์ ภาษาอังกฤษกำเนิดจากการรวมภาษาถิ่นหลายภาษาที่สัมพันธ์อย่างใกล้ชิด ซึ่งปัจจุบันเรียกรวมว่า ภาษาอังกฤษเก่า ซึ่งผู้ตั้งนิคมนำมายังฝั่งตะวันออกของบริเตนใหญ่เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 5 คำในภาษาอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นบนพื้นฐานรากศัพท์ภาษาละติน เพราะภาษาละตินบางรูปแบบเป็นภาษากลางของคริสตจักรและชีวิตปัญญาชนยุโรปDaniel Weissbort (2006). วัฒนธรรมย่อยฮิปสเตอร์ตรงแบบประกอบด้วยรุ่นวัยวาย (generation Y) ผิวขาวซึ่งอาศัยอยู่ในพื้นที่เมือง วัฒนธรรมย่อยนี้ถูกพรรณนาว่าเป็น "หม้อรวมสมัยนิยม รสนิยมและพฤติกรรมข้ามแอตแลนติกกลายพันธุ์" (mutating, trans-Atlantic melting pot of styles, tastes and behavior) และสัมพันธ์กว้าง ๆ กับดนตรีอินดีและอัลเทอร์เนทีฟ แฟชั่นนอกกระแสหลักหลายอย่าง (เช่น เสื้อผ้าวินเทจ) มุมมองการเมืองค่อนข้างก้าวหน้า อาหารอินทรีย์และพื้นบ้านและวิถีชีวิตทางเลือก ตรงแบบฮิปสเตอร์ถูกพรรณนาว่าเป็น โบฮีเมียน (Bohemian) หนุ่มสาวมั่งมีหรือชนชั้นกลางผู้อาศัยอยู่ในย่านซึ่งปรับให้เข้ากับชนชั้นกลาง (gentrification) คำนี้ที่ใช้อย่างในปัจจุบันปรากฏครั้งแรกในคริสต์ทศวรรษ 1990 และกลายมาโดดเด่นเป็นพิเศษในคริสต์ทศวรรษ 2010 โดยได้ชื่อมาจากคำที่ใช้อธิบายขบวนการก่อนหน้านี้ในคริสต์ทศวรรษ 1940 สมาชิกวัฒนธรรมย่อยดังกล่าวไม่ระบุว่าตัวเป็นฮิปสเตอร์ และคำว่า "ฮิปสเตอร์" มักใช้เป็นคำหยาบพรรณนาผู้โอ้อวด ล้ำสมัยเกินหรือขาดความเข้มแข็ง ความกล้าหรือสปิริต (effete) นักวิเคราะห์บางส่วนแย้งว่า ความคิดฮิปสเตอร์ร่วมสมัยแท้จริงเป็นเรื่องปรัมปราที่การตลาดสร้างขึ้น.