ฟิลิปที่ 1 ดยุกแห่งออร์เลอ็องและฟิลิปที่ 2 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง ฟิลิปที่ 1 ดยุกแห่งออร์เลอ็องและฟิลิปที่ 2 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง

ฟิลิปที่ 1 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง vs. ฟิลิปที่ 2 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง

ฟิลิปที่ 1 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง (Philippe I, fils de France, Duke of Orléans) ฟิลิปที่ 1 ดยุกแห่งออร์เลอ็องเป็นพระราชโอรสองค์ที่สองที่รอดชีวิตของพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 แห่งฝรั่งเศสและอานน์แห่งออสเตรีย สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศส และทรงเป็นพระอนุชาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส การเป็นพระราชโอรสของพระมหากษัตริย์ทำให้ฟิลิปจึงมีบรรดาศักดิ์เป็น “ฟิลส์เดอฟรองซ์” ใช้ “เดอฟรองซ์” เป็นนามสกุล ฟิลิปสมรสสองครั้ง ครั้งแรกกับเจ้าหญิงเฮนเรียตตา แอนน์ สจวตแห่งอังกฤษผู้เป็นพระราชธิดาองค์เล็กในสมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ และ เฮนเรียตตา มาเรียแห่งฝรั่งเศส สมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษ ครั้งที่สองกับเอลิซาเบ็ธ ชาร์ลอตต์ แห่งพาลาทิเนทผู้ที่ฟิลิปร่วมก่อตั้งราชวงศ์ออร์เลอ็องซึ่งเป็นสาขาของราชวงศ์บูร์บองและสร้างฐานะร่ำรวยขึ้นมาแต่มาวอดวายไปหมดระหว่างการปฏิวัติฝรั่งเศสในปี.. ฟิลิป ชาร์ล ดอร์เลอ็องส์ ดยุกแห่งออร์เลอ็อง (Philippe Charles d'Orléans, Duc d'Orléans) เป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินแห่งฝรั่งเศสระหว่าง ค.ศ. 1715 จนถึง ค.ศ. 1723 เมื่อแรกเกิดฟิลิปมีบรรดาศักดิ์เป็นดยุกแห่งชาร์ทร์ เป็นบุตรของฟิลิปที่ 1 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง ผู้เป็นพระอนุชาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส และเอลิสซาเบธ ชาร์ลอตต์ แห่งพาลาทิเนทจากราชวงศ์วิทเทลส์บัค ในปี..

พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส

ระเจ้าหลุยส์ที่ 14 (Louis XIV de France; หลุยส์กาโตร์ซเดอฟร็องส์, 5 กันยายน พ.ศ. 2181 – 1 กันยายน พ.ศ. 2258) หรือเรียกว่า หลุยส์มหาราช (Louis le Grand; หลุยส์ เลอ กร็อง) หรือ สุริยกษัตริยาธิราช (le Roi Soleil) เป็นพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสและนาวาร์ ทรงครองราชย์เมื่อมีพระชนมายุได้เพียง 5 ชันษา เป็นกษัตริย์พระองค์ที่ 3 ของราชวงศ์บูร์บงแห่งราชวงศ์กาเปเตียง เสวยราชสมบัติเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2186 และทรงครองราชย์นานถึง 72 ปี นับเป็นพระมหากษัตริย์ที่ครองราชย์ยาวนานที่สุดในยุโรป และในยุคสมบูรณาญาสิทธิราชย์ฝรั่งเศสของพระเจ้าหลุยส์เป็นช่วงที่ประเทศฝรั่งเศสเป็นผู้นำทางด้านศูนย์กลางการรวมอำนาจของแผ่นดิน พระเจ้าหลุยส์เริ่มบริหารประเทศด้วยตัวของพระองค์เองเมื่อปี พ.ศ. 2204 หลังจากการเสียชีวิตของหัวหน้าคณะรัฐมนตรีของพระองค์นั่นก็คือ พระคาดินัล เมเซริน ซึ่งเป็นผู้บุกเบิกแนวคิดของเทวสิทธิราชย์ ถึงต้นกำเนิดกษัตริย์ผู้มีสิทธิ์ขาดในการบริหารประเทศต่อพระเจ้าหลุยส์มาอย่างต่อเนื่อง การทำงานของพระองค์ได้สร้าง อำนาจรัฐ ภายใต้การควบคุมของเมืองหลวง พระองค์ทรงพยายามที่จะขจัดเศษของระบบศักดินา ที่คงอยู่ในฝรั่งเศสและเต็มไปด้วยสมาชิกของชนชั้นสูงสังคม ที่อาศัยอยู่อย่างฟุ่มเฟือยภายในพระราชวังแวร์ซายของพระองค์ (เดิมเป็นกระท่อมล่าสัตว์ของพระบิดาของพระเจ้าหลุยส์) และทรงประสบความสำเร็จในการปลอบสมาชิกเหล่าขุนนางได้จำนวนมากที่มีส่วนร่วมในฟรอนด์ ซึ่งเกิดจากการจลาจลของชนกลุ่มน้อยของพระเจ้าหลุยส์ โดยวิธีการดังกล่าวทรงได้กลายเป็นพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและรวมระบอบของระบบกษัตริย์ในฝรั่งเศสที่ทนกว่าจะมีการการปฏิวัติฝรั่งเศส พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 สวรรคตก่อนที่จะถึงวันครบรอบพระราชสมภพครบ 77 พรรษา และพระราชปนัดดาของเขาก็ครองราชย์สืบต่อเป็นพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 โดยในรัชสมัยอันยาวยาวนานของพระองค์ ทรงมีรัชทายาทต่อราชบัลลังก์มาแล้วกว่า 3 พระองค์ ได้แก่ พระราชโอรสของพระองค์ หลุยส์ โดแฟ็งใหญ่แห่งฝรั่งเศส, พระโอรสในของโดแฟ็งใหญ่ ได้แก่ หลุยส์ โดแฟ็งน้อย, และพระโอรสองค์โตในโดแฟ็งน้อย ได้แก่ เจ้าชายหลุยส์ ดยุกแห่งเบรอตาญ.

พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศสและฟิลิปที่ 1 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง · พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศสและฟิลิปที่ 2 ดยุกแห่งออร์เลอ็อง · ดูเพิ่มเติม »