พิธีรับเข้าเป็นคริสต์ศาสนิกชนและสารตราพระสันตะปาปา

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง พิธีรับเข้าเป็นคริสต์ศาสนิกชนและสารตราพระสันตะปาปา

พิธีรับเข้าเป็นคริสต์ศาสนิกชน vs. สารตราพระสันตะปาปา

การให้บัพติศมาแก่ Neophytes วาดโดยมาซัชโช เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 15 ปัจจุบันเก็บอยู่ที่ฟลอเรนซ์ พิธีรับเข้าเป็นคริสต์ศาสนิกชน (ศัพท์ประชากรศาสตร์) พิธีบัพติศมาราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, พิมพ์ครั้งที่ 3, ราชบัณฑิตยสถาน, 2552, หน้า 88 (ศัพท์โปรเตสแตนต์) หรือ ศีลล้างบาป (ศัพท์คาทอลิก) (Baptism มาจากภาษากรีก baptismos แปลว่า การล้าง) เป็นพิธีศักดิ์สิทธิ์ในศาสนาคริสต์ ทำขึ้นเพื่อรับ "ผู้ที่เพิ่งรับเชื่อ" เข้าเป็นสมาชิกใหม่ของคริสตจักร คัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาใหม่ระบุว่ายอห์นผู้ให้บัพติศมาเริ่มประกอบพิธีนี้ให้สาวกของตน โดยให้ผู้รับจุ่มตัวลงในแม่น้ำลึก ถือเป็นสัญลักษณ์ของการกลับใจและรอคอยอาณาจักรสวรรค์ซึ่งกำลังจะมาถึง พระเยซูทรงรับบัพติศมาจากยอห์นในครั้งนั้นด้วย จากนั้นจึงเริ่มปฏิบัติพระภารกิจของพระองค์ ต่อมาในศาสนาคริสต์ยุคแรก ผู้ให้บัพติศมาจะให้ผู้รับเปลือยกายลงแช่ในแม่น้ำ ซึ่งมีทั้งแบบให้จุ่มทั้งตัว ยืน หรือคุกเข่าในน้ำ แล้ว "ผู้ให้บัพติศมา" จะตักน้ำรดลงบน "ผู้รับบัพติศมา" ในปัจจุบันบางคริสตจักรยังรักษาวิธีการแบบเดิม บางคริสตจักรก็ใช้วิธีเทน้ำรดลงบนหน้าผากของผู้รับสามครั้ง การเป็นมรณสักขีในศาสนาคริสต์ก็ถือว่าเป็นการรับบัพติศมาด้วย เรียกว่า "พิธีบัพติศมาด้วยเลือด" เชื่อว่ามรณสักขีนั้นได้รับความรอดแล้วแม้จะยังไม่ได้รับบัพติศมาด้วยน้ำก็ตาม คริสตจักรโรมันคาทอลิกปัจจุบันรับรอง "พิธีบัพติศมาแห่งความปรารถนา" ซึ่งหมายถึงความตั้งใจจะรับบัพติศมาแต่เสียชีวิตเสียก่อนเข้าพิธี ก็ถือว่าได้รับความรอดแล้ว คริสต์ศาสนิกชนบางนิกายประกอบพิธีบัพติศมาแก่ทารกด้วย เพราะเชื่อว่าบัพติศมาเป็นทางแห่งความรอด จนเมื่อฮุลดริช ซวิงลี นักเทววิทยาศาสนาคริสต์สมัยคริสต์ศตวรรษที่ 16 กล่าวว่าพิธีนี้ไม่จำเป็น คริสตจักรแบปทิสต์จึงประกอบพิธีบัพติศมาแก่ผู้เชื่อเองเท่านั้น ทุกวันนี้คริสต์ศาสนิกชนหลายกลุ่ม โดยเฉพาะเควเกอร์และแซลเวชันอาร์มีถือว่าพิธีนี้ไม่จำเป็นและไม่ประกอบพิธีนี้เลย แต่กลุ่มที่ยังมีพิธีนี้อยู่ก็มีรูปแบบพิธีแตกต่างกันไป ส่วนมากรับบัพติศมา "ในพระนามของพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์" (โปรเตสแตนต์) หรือ "เดชะพระนามพระบิดา พระบุตร และพระจิต" (คาทอลิก) โดยถือตามพระมหาบัญชาก่อนการเสด็จขึ้นสวรรค์ของพระเยซู. รตราของสมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 8 ที่ออกใน ค.ศ. 1637 ประทับด้วยตราบุลลา สารตราพระสันตะปาปา (Papal bull) เป็นเอกสารสิทธิ (Letters patent) หรือใบอนุญาตประเภทหนึ่งที่ออกโดยพระสันตะปาปา ในภาษาอังกฤษ “สารตราพระสันตะปาปา” เป็นคำที่มาจากคำว่า “Bulla” (ตราบุลลา) ที่ประทับห้อยติดกับเอกสารเพื่อให้ทราบว่าเป็นเอกสารแท้จากผู้ออก สารตราพระสันตะปาปาเดิมออกโดยพระสันตะปาปาเพื่อใช้ในการติดต่อสื่อสารหลายประเภทที่เป็นสาธารณะ แต่หลังจากคริสต์ศตวรรษที่ 15 ก็เป็นเอกสารที่กลายเป็นเอกสารที่ออกเฉพาะโอกาสที่เป็นทางการที่สำคัญๆ เท่านั้น นักวิชาการสมัยใหม่ใช้คำว่า “Bull” ในการบรรยายย้อนหลังถึงเอกสารใดใดที่ออกโดยพระสันตะปาปาในรูปของ “กฤษฎีกา” (decree), “เอกสิทธิ์” (privilege) และเอกสารที่ไม่สำคัญเท่าใดนักที่ออกมาเป็นจดหมาย ตามความนิยมโดยทั่วไป “สารตราพระสันตะปาปา” จะใช้กับเอกสารของพระสันตะปาปาที่มีตราโลหะ สารตราพระสันตะปาปาใช้กันมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 6 แต่วลีนี้มิได้เริ่มใช้กันมาจนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 13 และใช้เฉพาะเป็นการภายในสำหรับกล่าวถึงระบบการเก็บเอกสารอย่างไม่เป็นทางการ คำนี้กลายมาใช้อย่างเป็นทางการในคริสต์ศตวรรษที่ 15 เมื่อสำนักงานหนึ่งของระบบการบริหารของพระสันตะปาปาได้รับชื่อว่า “Registrum bullarum” (สำนักงานลงทะเบียนพระบัญญัติ) ในปัจจุบันสารตราจะออกก็ต่อเมื่อพระสันตะปาปากล่าวถึงพระองค์เองว่า “ผู้รับใช้ของบรรดาผู้รับใช้พระเป็นเจ้า” (Servus Servorum Dei) ตัวอย่างเช่นเมื่อสมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16 ทรงออกสารตราพระองค์ก็ทรงเริ่มเอกสารโดยมีพระนามนำหน้าเป็น “เบเนดิกต์ บิชอป ผู้รับใช้ของบรรดาผู้รับใช้พระเป็นเจ้า” (Benedictus, Episcopus, Servus Servorum Dei).