บริษัทกระจายเสียงและแพร่ภาพมุนฮวาและพระเจ้าชอลจง

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง บริษัทกระจายเสียงและแพร่ภาพมุนฮวาและพระเจ้าชอลจง

บริษัทกระจายเสียงและแพร่ภาพมุนฮวา vs. พระเจ้าชอลจง

ริษัทกระจายเสียงและแพร่ภาพมุนฮวา (อังกฤษ: Munhwa Broadcasting Corporation ย่อ: MBC) (ฮันกึล: 문화방송주식회사, Munhwa Bangsong Jushikhoesa) เป็นหนึ่งในสี่สถานีโทรทัศน์เครือข่ายที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีใต้และเป็นเครือข่ายที่เก่าแก่ที่สุดในบรรดาเครือข่ายการออกอากาศในเชิงพานิชย์ในเกาหลีใต้ มุนฮวา (문화) เป็นภาษาเกาหลีที่แปลว่า วัฒนธรรม ก่อตั้งเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม 1961, MBC เป็นสถานีวิทยุโทรทัศน์ภาคพื้นดินเกาหลีซึ่งมีเครือข่ายทั่วประเทศ 17 สถานีทั่วภูมิภาค แม้ว่ามันจะดำเนินการในการสื่อโฆษณาทางช่อง MBC เป็นองค์การกระจายเสียงสาธารณะ เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุด คือ มูลนิธิองค์กรกระจายเสียงสาธารณะวัฒนธรรม วันนี้ก็ คือกลุ่มประเภท มัลติมีเดีย ที่มีช่องโทรทัศน์ภาคพื้นดิน 1 ช่อง ช่องวิทยุ 3 ช่องเคเบิล 5 ช่องดาวเทียมและ DMB 4 ช่อง MBC มีสำนักงานใหญ่ใน DMC (Digital Media City), Mapo-gu กรุงโซล และมีสถานที่ที่ใหญ่ที่สุดผลิตออกอากาศในเกาหลี รวมถึง Korea including digital production center สถานที่การจัดการแสดงสด ภายในและภายนอกอาคารอยู่ใน Yongin Daejanggeum Park. ระเจ้าชอลจง มีพระชนม์ชีพอยู่ในช่วงปี ค.ศ. 1831 - ค.ศ. 1863 โดยเป็นพระราชาย์ลำดับที่ 25 แห่งอาณาจักรโชซอน (ค.ศ. 1850 - ค.ศ. 1863) พระเจ้าชอลจง มีพระนามเดิมว่า ลี พยอน ประสูติเมื่อ ค.ศ. 1831 โดยเป็นพระโอรสขององค์ชายจอนกเย ซึ่งเป็นพระโอรสขององค์ชายอึนนอน ดังนั้น พระองค์จึงเป็นพระราชปนัดดาขององค์ชายรัชทายาทซาโด แต่เนื่องจากพระราชวงศ์ทางฝ่ายขององค์ชายอึนนอนได้เข้ารีตนับถือศาสนาคริสต์ ทำให้องค์ชายอึนนอนและพระชายาถูกสำเร็จโทษในข้อหาข้องแวะคริสต์ศาสนาใน ค.ศ. 1801 จากเหตุการณ์สังหารหมู่ปีชินยู และต่อมาพระมารดาของพระองค์ คือ พระชายายงซอง ก็ถูกสำเร็จโทษด้วยข้อหาเดียวกัน ทำให้พระองค์ต้องทรงลี้ภัยไปเกาะเชจูและเปลี่ยนพระนามเป็น ลีวอนบอม และต่อมาเมื่อองค์ชายจอนกเยก็สิ้นพระชนม์ พระองค์จำต้องตรากตรำทำนาเลี้ยงชีพอยู่บนเกาะเชจู ด้วยเพราะการแก่งแย่งอำนาจของตระกูลคิมแห่งเมืองอันดง ทำให้สมาชิกพระราชวงศ์องค์อื่นๆ ตกอยู่ในสภาพตกต่ำเช่นกัน ในปี ค.ศ. 1849 พระเจ้าฮอนจงสิ้นพระชนม์โดยไม่มีได้สถาปนารัชทายาทไว้ พระอัยยิกาคิมซึ่งเป็นมเหสีของพระเจ้าซุนโจ ทรงมีหน้าที่ต้องเป็นผู้เลือกสรรพระมหากษัตริย์องค์ต่อไปตามธรรมเนียม ทำให้พระนางขื้นมามีอำนาจแทนตระกูลโจที่นำโดยพระพันปี และพระนางทรงต้องการกษัตริย์หุ่นเชิดอีกพระองค์ จึงส่งขันทีไปเรียกตัวลีวอนบอมกลับมาจากเกาะเชจู ซึ่งพระองค์มีความใกล้ชิดตรงสายพระโลหิตกับพระราชวงศ์ที่สุด โดยเมื่อขันทีไปถึงเกาะเชจู ก็คำนับลีวอนบอมทั้งๆ ที่ลีวอนบอมกำลังทำนาอยู่อย่างนั้น และมีชีวิตที่แร้งแค้นยากลำบาก ในปี ค.ศ. 1850 ลีวอนบอมก็ทรงขึ้นครองราชย์เป็น พระเจ้าชอลจง แต่กระนั้นด้วยความที่ต้องทรงหลบหนีไปเกาะเชจูตั้งแต่ยังพระเยาว์ ทำให้ทรงไม่มีโอกาสจะเรียนหนังสือเหมือนสมาชิกพระราชวงศ์องค์อื่นๆ และทรงอ่านคำปฏิญาณในพิธีขึ้นครองราชย์ของพระองค์ไม่ออก กล่าวได้ว่าทรงเป็นกษัตริย์เกาหลีพระองค์เดียวที่ทรงพระอักษรไม่ออก และกล่าวกันว่ามีพระจริยวัต รเหมือนชาวประมง และเสวยน้ำจันท์มามายนัก แม้พระเจ้าชอลจลจะพระชนมายุ 18 พรรษาแล้ว แต่พระอัยยิกาคิมก็ยังคงยึดอำนาจเป็นผู้สำเร็จราชการแทนและจัดแจงให้พระเจ้าชอลจลอภิเษกกับ มเหสีชอลอิน จากตระกูลคิมแห่งอันดง และทำการแก้แค้นตระกูลโจแห่งพงยาง โดยการขับขุนนางตระกูลโจออกจากราชสำนักไปหมดสิ้น เหลือแต่พระพันปีโจโดดเดี่ยวเดียวดายในพระราชวัง แต่เหตุการณ์ก็พลิกผัน เมื่อพระอัยยิกาคิมสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1857 อำนาจของตระกูลคิมจึงเสื่อมลงและเป็นโอกาสให้พระพันปีโจฟื้นฟูอำนาจของตระกูลโจขึ้นมาอีกครั้ง จนกระทั่งปี ค.ศ. 1863 พระเจ้าชอลจงสวรรคตโดยยังไม่ทันจะทรงมีรัชทายาท กล่าวกันอีกว่าแม้จะทรงครองราชย์มา 13 ปี แต่พระเจ้าชอลจงก็ยังมีพระจริยวัตรไม่สง่างามเหมือนชาวประมงและก็ยังทรงพระอักษรไม่ออกอยู่เหมือนเดิม แต่ในปี ค.ศ. 1897 ภายหลังจากที่พระเจ้าโกจงสถาปนาพระองค์เองเป็นจักรพรรดิแห่งเกาหลี จึงทรงแต่งตั้งพระเจ้าชอลจงเป็น ฮ่องเต้ชัง (章皇帝).