จังหวัดตีโมกอีโลโคสและเขตอีโลโคส

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง จังหวัดตีโมกอีโลโคสและเขตอีโลโคส

จังหวัดตีโมกอีโลโคส vs. เขตอีโลโคส

ังหวัดตีโมกอีโลโคส (อีโลกาโน: Makin-abagatan nga Ilocos) เป็นจังหวัดหนึ่งของเขตอีโลโคส เกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองหลักคือเมืองวีกัน ซึ่งตั้งอยู่ปากแม่น้ำเมสตีโซ จังหวัดตีโมกอีโลโคสมีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดฮีลากังอีโลโคสและอาบราทางทิศเหนือ, ติดกับจังหวัดเมาน์เทนทางทิศตะวันออก, ติดกับจังหวัดลาอูนีโยนและเบงแกตทางทิศใต้ และติดกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก จังหวัดตีโมกอีโลโคส ก่อตั้งโดยชาวสเปนนามว่า Juan de Salcedo ในปี.. ตอีโลโคส (Rehiyon ng Ilocos; Ilocos Region; อีโลคาโน: Rehion/Deppaar ti Ilocos; ปังกาซีนัน: Sagor na Baybay na Luzon) หรือ เขตที่ 1 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ครอบคลุมพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะลูซอน ติดกับเขตบริหารคอร์ดิลเยราทางทิศตะวันออก, เขตลัมบักนางคากายันทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือและตะวันออกเฉียงใต้ และเขตกิตนางลูโซน‎ทางทิศใต้ ส่วนทิศตะวันตกติดกับทะเลจีนใต้ จังหวัดของเขตนี้ได้แก่ ฮีลากังอีโลโคส, ตีโมกอีโลโคส, ลาอูนีโยน และปังกาซีนัน ศูนย์กลางของเขตอยู่ที่เมืองซันเฟร์นันโดในจังหวัดลาอูนีโยน ประชากรร้อยละ 66.36 ของเขตนี้พูดอีโลคาโน รองลงมาคือภาษาปังกาซีนัน (ร้อยละ 27.05) และภาษาตากาล็อก (ร้อยละ 3.21).

บารังไกย์

รังไกย์ เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นของรัฐบาลที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นคำที่ชาวฟิลิปปินส์พื้นเมืองสำหรับหมู่บ้านตำบลหรือวอร์ด ในการใช้งานเป็นภาษาพูดคำที่มักจะหมายถึงเขตเมืองชั้นในย่านชานเมืองหรือย่านชานเมือง คำว่าบารังไกย์คำมาจาก Balangay ชนิดของเรือที่ใช้โดยกลุ่มของประชาชนออสโตรนีเชียน เมื่อพวกเขาอพยพไปอยู่ในฟิลิปปินส์ ในเขตเทศบาลเมืองและเมืองที่มีองค์ประกอบของเกส์และพวกเขาอาจจะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่เรียกว่า Purok (ไทย:เขต) และ Sitio ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ภายในวงล้อมรังเกย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ณ วันที่ 30 กันยายน 2012 จำนวนบารังไกย์มีจำนวน 42,028 บารังไกย์ทั่วฟิลิปปิน.

จังหวัดตีโมกอีโลโคสและบารังไกย์ · บารังไกย์และเขตอีโลโคส · ดูเพิ่มเติม »

บีกัน

มืองบีกัน ที่ตั้งเมืองบีกันในจังหวัดอีโลโกสซูร์ บีกัน (อีโลกาโน: Bigan; Vīgân) เป็นเมืองมรดกโลกในประเทศฟิลิปปินส์ เมืองโบราณบีกันจัดเป็นหนึ่งในเมืองที่สวยที่สุด ตั้งอยู่ทางตะวันตกของเกาะลูซอน ในจังหวัดอีโลโกสซูร์ (Ilocos Sur) ทางตอนเหนือของฟิลิปปินส์ ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม ค.ศ. 1999 เป็นเมืองที่ยังคงรักษาเอกลักษณ์ของสถาปัตยกรรมสมัยอาณานิคมของสเปนไว้ได้อย่างดี ผังเมืองเป็นรูปแบบเมืองการค้าของยุโรปในเอเชีย ที่มีการผสมผสานวัฒนธรรมจีนและวัฒนธรรมยุโรปได้อย่างกลมกลืน ตัวเมืองตั้งอยู่บริเวณปากแม่น้ำอาบรา (Abra) ติดกับทะเลจีนใต้ บริเวณที่เป็นเขตอนุรักษ์ทางประวัติศาสตร์ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำ 2 สาย คือ แม่น้ำโกวันเตส (Govantes) และแม่น้ำเมสตีโซ (Mestizo) มีโบราณสถานที่เป็นโบสถ์เก่าแก่สมัยอาณานิคม เช่น มหาวิหารบีกัน (Cathedral of Vigan) เมืองบีกันมีประชากร 47,246 คน.

จังหวัดตีโมกอีโลโคสและบีกัน · บีกันและเขตอีโลโคส · ดูเพิ่มเติม »

ภาษาอีโลกาโน

ษาอีโลกาโนเป็นภาษาที่มีผู้พูดมากเป็นลำดับสามในฟิลิปปินส์ เป็นภาษาตระกูลออสโตรนีเซียนซึ่งใกล้เคียงกับภาษาอินโดนีเซีย ภาษามลายู ภาษาฟิจิ ภาษาเมารี ภาษาฮาวาย ภาษามาลากาซี ภาษาซามัว ภาษาตาฮิติ ภาษาชาร์โมโร ภาษาเตตุมและภาษาไปวัน.

จังหวัดตีโมกอีโลโคสและภาษาอีโลกาโน · ภาษาอีโลกาโนและเขตอีโลโคส · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดลาอูนีโยน

ังหวัดลาอูนีโยน (อีโลกาโน: Probinsia ti La Union; ปังกาซีนัน: Luyag na La Union) เป็นจังหวัดหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่ในเขตอีโลโคสบนเกาะลูซอน เมืองหลักคือเมืองซันเฟร์นันโด ซึ่งยังถือเป็นเมืองหลักของเขตอีโลโคสอีกด้ว.

จังหวัดตีโมกอีโลโคสและจังหวัดลาอูนีโยน · จังหวัดลาอูนีโยนและเขตอีโลโคส · ดูเพิ่มเติม »

จังหวัดฮีลากังอีโลโคส

ังหวัดฮีลากังอีโลโคส (อีโลกาโน: Makin-amianan nga Ilocos) เป็นจังหวัดในเขตอีโลโคสของประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคือลาวัก อยู่ทางมุมตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะลูซอน และเป็นจังหวัดบ้านเกิดของอดีตประธานาธิบดีฟิลิปปินส์ เฟอร์ดินานด์ มาร์กอส ผู้ใช้กฎหมายเบ็ดเสร็จในช่วงครึ่งหลังของการดำรงตำแหน่ง แต่ได้รับความนิยมน้อยในจังหวัดของเขา นอกจากนี้ ฮีลากังอีโลโคสยังเป็นจุดหมายการท่องเที่ยวภาคเหนือ โดยเป็นที่ตั้งของโรงแรมฟอร์ตอิโลคอนเดียและเมืองปาก.

จังหวัดตีโมกอีโลโคสและจังหวัดฮีลากังอีโลโคส · จังหวัดฮีลากังอีโลโคสและเขตอีโลโคส · ดูเพิ่มเติม »

ทะเลจีนใต้

แผนที่ทะเลจีนใต้ ทะเลจีนใต้ (South China Sea) เป็นทะเลปิดที่เป็นส่วนหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก ครอบคลุมอาณาบริเวณตั้งแต่ประเทศสิงคโปร์ไปจนถึงช่องแคบไต้หวัน รวมทั้งอ่าวตังเกี๋ยและอ่าวไทย มีเนื้อที่ประมาณ 3,500,000 ตารางกิโลเมตร พื้นที่ดังกล่าวมีความสำคัญเพราะมีเส้นทางขนส่งทางเรือผ่านคิดเป็นหนึ่งในสามของโลก นอกจากนี้ยังเชื่อกันว่า ใต้พื้นทะเลมีน้ำมันและแก๊สธรรมชาติสำรองขนาดใหญ่ด้วย อาณาเขตของทะเลจีนใต้ อยู่ทางใต้ของจีนแผ่นดินใหญ่และเกาะไต้หวัน, ตะวันตกของฟิลิปปินส์, ตะวันตกเฉียงเหนือของรัฐซาบะฮ์และรัฐซาราวะก์ของมาเลเซียและบรูไน, เหนือของอินโดนีเซีย, ตะวันออกเฉียงเหนือของคาบสมุทรมลายูและสิงคโปร์ และตะวันออกของเวียดนาม หมู่เกาะทะเลจีนใต้ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นกลุ่มเกาะ มีจำนวนหลายร้อยเกาะ ทะเลและเกาะที่ไม่มีผู้คนอยู่อาศัยส่วนใหญ่นี้เป็นหัวข้อพิพาทอธิปไตยโดยหลายประเทศ ข้อพิพาทเหล่านี้ยังได้สะท้อนในชื่ออันหลากหลายที่ตั้งให้เกาะและทะเล.

จังหวัดตีโมกอีโลโคสและทะเลจีนใต้ · ทะเลจีนใต้และเขตอีโลโคส · ดูเพิ่มเติม »

ประเทศฟิลิปปินส์

ฟิลิปปินส์ (Philippines; Pilipinas) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (Republic of the Philippines; Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศเอกราชที่เป็นหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ประกอบด้วยเกาะ 7,641 เกาะ ซึ่งจัดอยู่ในเขตภูมิศาสตร์ใหญ่ 3 เขตจากเหนือจรดใต้ ได้แก่ ลูซอน, วิซายัส และมินดาเนา เมืองหลวงของประเทศคือมะนิลา ส่วนเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือนครเกซอน ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเมโทรมะนิลา ฟิลิปปินส์มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก ทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และทะเลเซเลบีสทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับไต้หวันทางทิศเหนือ ปาเลาทางทิศตะวันออก มาเลเซียและอินโดนีเซียทางทิศใต้ และเวียดนามทางทิศตะวันตก ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในแถบวงแหวนไฟและใกล้กับเส้นศูนย์สูตร ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะประสบภัยจากแผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น แต่ก็ทำให้มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่งเช่นกัน ฟิลิปปินส์มีเนื้อที่ประมาณ 300,000 ตารางกิโลเมตร (115,831 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 100 ล้านคน นับเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ในเอเชีย และเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก นอกจากนี้ ณ ปี..

จังหวัดตีโมกอีโลโคสและประเทศฟิลิปปินส์ · ประเทศฟิลิปปินส์และเขตอีโลโคส · ดูเพิ่มเติม »

เกาะลูซอน

ลูซอน (Luzon) เป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดและมีความสำคัญทางเศรษฐกิจและการเมืองมากที่สุดของประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นหนึ่งในกลุ่มเกาะทั้งสามกลุ่มของประเทศ (อีกสองกลุ่มได้แก่ วีซายันและมินดาเนา) โดยกลุ่มเกาะลูซอน ได้แก่ ตัวเกาะลูซอนเอง รวมทั้งหมู่เกาะบาตันและหมู่เกาะบาบูยันทางทิศเหนือ และเกาะต่าง ๆ ทางทิศใต้ ได้แก่ เกาะกาตันดัวเนส เกาะมารินดูเก เกาะมัสบาเต เกาะรอมบลอน และเกาะมินโดโร เกาะลูซอนปรากฏในประวัติศาสตร์จีนในชื่อว่า "จักรวรรดิซ้องน้อย" (Lesser Song Empire) หรือ Lusong Kok จากนั้นนักสำรวจชาวโปรตุเกสได้บันทึกเกาะนี้ไว้ในแผนที่ของพวกเขาในชื่อ "ลูโซเนีย" (Luçonia) หรือ "ลูซอน" (Luçon) ชาวสเปนเข้ามาถึงเกาะนี้และอ้างกรรมสิทธิ์เพื่อครอบครองในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 ภายใต้การปกครองของสเปน ลูซอนยังมีชื่อเรียกว่า นวยบากัสตียา (Nueva Castilla) หรือ นิวคาสตีล (New Castile) อีกด้วย ต่อมาในช่วงการปฏิวัติฟิลิปปินส์ เอมีลีโอ อากีนัลโดได้ประกาศเอกราชจากสเปนและจัดตั้งสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ที่ 1 ที่เกาะแห่งนี้ แต่หลังจากนั้นทั้งหมู่เกาะก็ตกไปอยู่ในการปกครองของสหรัฐอเมริกา จนกระทั่งเกาะลูซอนและเกาะอื่น ๆ ได้เอกราชอย่างสมบูรณ์อีกครั้งในปี ค.ศ. 1946 ลูซอน.

จังหวัดตีโมกอีโลโคสและเกาะลูซอน · เกาะลูซอนและเขตอีโลโคส · ดูเพิ่มเติม »