ความเสี่ยงมหันตภัยทั่วโลกและความเอนเอียงจากการอยู่รอด

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง ความเสี่ยงมหันตภัยทั่วโลกและความเอนเอียงจากการอยู่รอด

ความเสี่ยงมหันตภัยทั่วโลก vs. ความเอนเอียงจากการอยู่รอด

10.1126/science.1177265 ความเสี่ยงมหันตภัยทั่วโลก (global catastrophic risk) เป็นเหตุการณ์สมมุติในอนาคต ที่อาจทำความเสียหายต่อมนุษย์อย่างรุนแรงทั่วโลก เหตุการณ์บางอย่างอาจทำลาย หรือทำความเสียหายแก่ อารยธรรมที่มีในปัจจุบัน หรือเหตุการณ์ที่รุนแรงกว่านั้น อาจทำให้มวลมนุษย์สูญพันธุ์ ซึ่งเรียกได้ว่า เป็นความเสี่ยงต่อการอยู่รอดของมนุษย์ (existential risk) ภัยพิบัติตามธรรมชาติ เช่น การระเบิดของซูเปอร์ภูเขาไฟ และการวิ่งชนโลกของดาวเคราะห์น้อย จะเป็นความเสี่ยงในระดับนี้ถ้ารุนแรงเพียงพอ เหตุการณ์ที่มนุษย์เป็นเหตุ ก็อาจจะเป็นความเสี่ยงต่อการอยู่รอดของสัตว์ฉลาดต่าง ๆ ของโลก เช่น ปรากฏการณ์โลกร้อน สงครามนิวเคลียร์ หรือการก่อการร้ายชีวภาพ สถาบันอนาคตของมนุษยชาติ (Future of Humanity Institute) ที่เป็นส่วนของมหาวิทยาลัยอ๊อกซฟอร์ด เชื่อว่า การสูญพันธุ์ของมนุษย์ น่าจะมีเหตุมาจากมนุษย์เอง มากกว่าจากเหตุการณ์ทางธรรมชาติ แต่ว่า เป็นเรื่องยากลำบากที่จะศึกษาการสูญพันธุ์ของมนุษย์ เพราะไม่เคยมีเหตุการณ์นี้จริง ๆ แม้นี่จะไม่ได้หมายความว่า จะไม่เกิดขึ้นในอนาคต แต่ว่า การสร้างแบบจำลองของความเสี่ยงต่อความอยู่รอด เป็นเรื่องยาก โดยส่วนหนึ่งเพราะผู้ศึกษามีความเอนเอียงจากการอยู่รอด คือมีความคิดผิดพลาดที่พุ่งความสนใจไปในสิ่งที่อยู่รอด จนทำให้เหตุผลไม่ตรงกับความจริง. ความเอนเอียงจากการอยู่รอด (bias.) เป็นเหตุผลวิบัติที่เน้นความสนใจต่อบุคคลหรือสิ่งที่ "อยู่รอด" บางกระบวนการ และมองข้ามบุคคลหรือสิ่งที่ไม่อยู่รอดโดยไม่ได้เจตนา ความเอนเอียงจากการอยู่รอดอาจนำไปสู่ข้อสรุปที่ผิดได้หลายทาง ผู้อยู่รอดอาจหมายความตามตัวอักษร คือ เป็นบุคคล ดังในการศึกษาทางการแพทย์ ทว่าอาจหมายถึงบริษัทหรือตัวอย่างวิจัยหรือผู้สมัครงาน หรือสิ่งใดก็ตามที่ต้องผ่านกระบวนการคัดเลือกก่อนที่จะได้รับพิจารณาเพิ่มเติมได้ทั้งสิ้น ความเอนเอียงจากการอยู่รอดอาจนำไปสู่ความเชื่อมองโลกในแง่ดีเกินเพราะความล้มเหลวถูกเพิกเฉย เช่น เมื่อบริษัทที่ไม่มีอยู่ต่อไปถูกยกเว้นจากการวิเคราะห์สมรรถภาพทางการเงิน นอกจากนี้ยังนำไปสู่ความเชื่อที่ผิดว่าความสำเร็จในกลุ่มมีคุณสมบัติพิเศษ มากกว่าเพียงเหตุบังเอิญ ตัวอย่างเช่น หากนักศึกษาสามจากห้าคนที่ได้เกรดสูงสุดในวิทยาลัยมาจากโรงเรียนมัธยมเดียวกัน ก็อาจชักจูงให้เชื่อว่าโรงเรียนมัธยมแห่งนั้นต้องให้การศึกษาที่ดีเยี่ยม ข้อความนี้อาจเป็นจริงก็ได้ แต่คำถามดังกล่าวไม่สามารถตอบได้โดยไม่ดูเกรดของนักเรียนคนอื่นจากโรงเรียนมัธยมนั้น ไม่เพียงแต่ผู้ที่ "อยู่รอด" การคัดเลือกห้าอันดับแรกเท่านั้น ความเอนเอียงจากการอยู่รอดเป็นความเอนเอียงจากการเลือกประเภทหนึ่ง หมวดหมู่:ความเอนเอียง หมวดหมู่:เหตุผลวิบัติโดยตรรกะ หมวดหมู่:การชักตัวอย่าง.