ความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบก้ำกึ่งและอาการใคร่ไม่รู้อิ่ม

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง ความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบก้ำกึ่งและอาการใคร่ไม่รู้อิ่ม

ความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบก้ำกึ่ง vs. อาการใคร่ไม่รู้อิ่ม

วามผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบก้ำกึ่ง (borderline personality disorder, ย่อ: BPD) หรือเรียก ความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบอารมณ์ไม่คงที่, ความผิดปกติทางอารมณ์แรงจัด, หรือประเภทก้ำกึ่งใน ICD-10 เป็นความผิดปกติทางบุคลิกภาพกลุ่มบี (cluster-B) ลักษณะสำคัญของความผิดปกตินี้ คือ รูปแบบหุนหัน (impulsivity) และอารมณ์แสดงออก ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและภาพลักษณ์ตน (self image) ไม่มั่นคงอย่างชัดเจน รูปแบบนี้ปรากฏเมื่อวัยผู้ใหญ่ตอนต้นและเกิดขึ้นผ่านสถานการณ์และบริบทต่าง ๆ อาการอื่นปกติมีความกลัวการทอดทิ้งอย่างรุนแรงและความโกรธและหงุดหงิดรุนแรง โดยผู้อื่นเข้าใจเหตุผลแห่งความรู้สึกดังกล่าวยาก ผู้ที่เป็น BPD มักสร้างอุดมคติและลดคุณค่า (idealization and devaluation) ผู้อื่น สลับกันระหว่างความเคารพอย่างสูงและความผิดหวังใหญ่หลวง พบพฤติกรรมทำร้ายตัวเองและฆ่าตัวตายทั่วไป คู่มือการวินิจฉัยและสถิติสำหรับความผิดปกติทางจิตรับรองความผิดปกตินี้ เพราะความผิดปกติทางบุคลิกภาพคือรูปแบบประสบการณ์ภายในไม่พึงประสงค์และพฤติกรรมพยาธิวิทยาซึ่งแพร่หลาย คงอยู่และไม่ยืดหยุ่น จึงมีความไม่เต็มใจทั่วไปที่จะวินิจฉัยความผิดปกติทางบุคลิกภาพก่อนวัยรุ่นหรือวัยผู้ใหญ่ตอนต้น ทว่า บางคนย้ำว่า อาการอาจเลวลงหากไม่รักษาแต่เนิ่น กำลังมีการถกเถียงเกี่ยวกับศัพทวิทยาของความผิดปกตินี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความเหมาะสมของคำว่า "ก้ำกึ่ง" คู่มือ ICD-10 เรียกความผิดปกตินี้ว่า ความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบอารมณ์ไม่คงที่และเกณฑ์การวินิจฉัยคล้ายกัน ใน DSM-5 ชื่อของความผิดปกตินี้ยังคงเหมือนกับฉบับก่อน. อาการใคร่ไม่รู้อิ่ม (hypersexuality) คือ การมีแรงขับทางเพศหรือกิจกรรมทางเพศเพิ่มขึ้นบ่อยหรือเฉียบพลันสุดโต่ง แม้อาการใคร่ไม่รู้อิ่มเกิดได้จากภาวะทางการแพทย์หรือยารักษาโรคบางอย่าง แต่สำหรับผู้ป่วยส่วนมากไม่ทราบสาเหตุ ปัญหาสุขภาพจิตอย่างความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบก้ำกึ่งสามารถก่อให้เกิดอาการใคร่ไม่รู้อิ่มได้ และแอลกอฮอล์และยาบางชนิดยังสามารถมีผลต่อการยับยั้งทางสังคมและเพศในบางคน มีการใช้แบบจำลองทฤษฎีจำนวนหนึ่งเพื่ออธิบายหรือรักษาอาการใคร่ไม่รู้อิ่ม แบบจำลองที่ใช้มากที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสื่อซึ่งเป็นที่นิยม คือ การเข้าสู่การติดทางเพศ แต่นักเพศวิทยายังไม่บรรลุการเห็นพ้องต้องกัน คำอธิบายทางเลือกสำหรับภาวะดังกล่าวมีแบบจำลองพฤติกรรมตามแรงกดดัน (compulsive) และหุนหัน (impulsive) บัญชีจำแนกโรคระหว่างประเทศ (ICD-10) ขององค์การอนามัยโลก รวม "ความต้องการทางเพศมากผิดปกติ" (รหัส F52.7) ซึ่งแบ่งเป็นอาการใคร่ไม่รู้อิ่มของชาย (satyriasis) และอาการใคร่ไม่รู้อิ่มของหญิง (nymphomania) และ "การสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองมากเกินไป" (รหัส F98.8) กำลังมีการพิจารณาเพื่อรวมข้อเสนอให้รวมการวินิจฉัยที่เรียก ความผิดปกติอาการใคร่ไม่รู้อิ่ม โดยอธิบายอาการง่าย ๆ โดยไม่ส่อความทฤษฎีใดโดยเฉพาะ ในภาคผนวกของ DSM แต่ไม่อยู่ในรายการหลักของการวินิจฉัยอย่างเป็นทางการ สมาคมจิตเวชอเมริกา (APA) ปฏิเสธข้อเสนอเพิ่มการติดทางเพศเข้ารายการความผิดปกติทางจิตเวช คู่มือการวินิจฉัยและสถิติสำหรับความผิดปกติทางจิต (DSM) ผู้ประพันธ์บางคนตั้งคำถามว่า การอภิปรายอาการใคร่ไม่รู้อิ่มสมเหตุสมผลหรือไม่ โดยแย้งว่าการตีตราแรงขับทางเพศ "สุดโต่ง" เป็นเพียงการประทับมลทินแก่บุคคลซึ่งไม่ปฏิบัติตามบรรทัดฐานของวัฒนธรรมหรือกลุ่มระดับเดียวกัน.

คู่มือการวินิจฉัยและสถิติสำหรับความผิดปกติทางจิต

ู่มือการวินิจฉัยและสถิติสำหรับความผิดปกติทางจิต (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, ย่อ: DSM) เป็นหลักเกณฑ์การวินิจฉัยความผิดปกติทางจิตซึ่งจัดทำโดยสมาคมจิตเวชศาสตร์สหรัฐอเมริกา (American Psychiatric Association) ซึ่งถูกอ้างอิงอย่างกว้างขวางโดยแพทย์ นักวิจัย ผู้ผลิตและผู้ตรวจสอบคุณภาพยาในทางจิตเวช และบริษัทประกันภัยทั้งในสหรัฐอเมริกาและที่อื่นๆ ทั่วโลก รวมทั้งประเทศไทย ในปัจจุบันฉบับปรับปรุงล่าสุดคือเป็นฉบับที่ 4 เรียกว่า DSM-IV ในปี พ.ศ. 2537 และมีฉบับปรับปรุงครั้งย่อยในปี พ.ศ. 2543 นอกเหนือจากเกณฑ์การวินิจฉัยดังกล่าว ยังมีเกณฑ์วินิจฉัยอีกอย่างหนึ่งที่เป็นที่นิยมใช้มากเช่นกันในประเทศไทยและหลายประเทศ คือส่วนของความผิดปกติทางจิตในบัญชีจำแนกทางสถิติระหว่างประเทศของโรคและปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้อง (International Classification of Diseases and Related Health Problems, ย่อ: ICD) ซึ่งมีการจัดระบบใกล้เคียงกันและแตกต่างกันในบางรายละเอี.

ความผิดปกติทางบุคลิกภาพแบบก้ำกึ่งและคู่มือการวินิจฉัยและสถิติสำหรับความผิดปกติทางจิต · คู่มือการวินิจฉัยและสถิติสำหรับความผิดปกติทางจิตและอาการใคร่ไม่รู้อิ่ม · ดูเพิ่มเติม »