ข้อมูลที่ระบุตัวบุคคลได้และสแปม

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง ข้อมูลที่ระบุตัวบุคคลได้และสแปม

ข้อมูลที่ระบุตัวบุคคลได้ vs. สแปม

ในความหมายเชิงการรักษาความปลอดภัยทางข้อมูล ข้อมูลที่ระบุตัวบุคคลได้ (Personally Identifiable Information; PII) หมายถึงข้อมูลที่สามารถใช้ระบุตัว ติดต่อหรือค้นหาบุคคลหนึ่งบุคคลใดโดยเฉพาะ หรือเป็นข้อมูลที่ใช้ร่วมกับข้อมูลอื่นเพื่อระบุตัวบุคคลหนึ่งบุคคลใดดังกล่าว ข้อมูลที่ระบุตัวบุคคลได้นี้ในภาษาอังกฤษใช้ตัวย่อว่า PII ซึ่งย่อมาจากข้อความที่ใช้คำสี่คำว่า ส่วนบุคคล (personal, personally) ระบุตัว (identifying) และระบุตัวได้ (identifiable) ข้อความดังกล่าวนี้ไม่เหมือนกัน และด้วยเหตุผลทางกฎหมาย นิยามของ PII จึงมีความแตกต่างกันไปตามแต่ละเขตอำนาจศาลและจุดประสงค์ในการนำคำนี้ไปใช้ แม้แนวคิดของข้อมูลดังกล่าวนี้จะมีอายุมากแล้ว แต่ข้อมูลดังกล่าวเริ่มมีความสำคัญมากขึ้นเนื่องจากอินเทอร์เน็ตและเทคโนโลยีสารสนเทศทำให้การเก็บข้อมูล PII เป็นไปได้ง่ายขึ้นผ่านทางช่องโหว่ของอินเทอร์เน็ต ของเครือข่ายและของเว็บเบราว์เซอร์ ซึ่งส่งผลให้มีการเก็บและจำหน่ายข้อมูลดังกล่าวเพื่อแสวงหากำไร นอกจากนี้ PII สามารถนำไปใช้โดยผู้ร้ายเพื่อก่อให้เกิดความรำคาญ การโจรกรรมอัตลักษณ์บุคคล (identity theft) เพื่อวางแผนฆาตกรรมหรือลักพาตัว หรือเพื่อการอื่น ๆ เพื่อต่อสู้กับภัยดังกล่าว นโยบายข้อมูลส่วนบุคคล (privacy policy) ของหลายเว็บไซต์จึงระบุเกี่ยวกับการเก็บข้อมูลจากผู้เข้าใช้ และยังได้มีกฎหมายหลายฉบับที่จำกัดการเผยแพร่และเข้าถึงข้อมูลเหล่านี้ อย่างไรก็ดี PII เป็นแนวคิดทางกฎหมาย ไม่ใช่แนวคิดทางเทคนิค ความหลายหลายของข้อมูลและการใช้ขั้นตอนวิธีการระบุตัวในสมัยใหม่ ทำให้แม้ว่าจะไม่มีข้อมูล PII แต่ก็มิได้หมายความว่าข้อมูลส่วนที่เหลือจะไม่สามารถระบุตัวบุคคลได้ แม้ว่าข้อมูลบางอย่างไม่อาจระบุตัวบุคคลได้โดยเฉพาะเจาะจงโดยตัวของมันเอง แต่เมื่อนำมารวมกันก็สามารถระบุตัวบุคคลได้เช่นกัน. แปม (spam) คือชื่อเรียกของการส่งข้อความที่ผู้รับไม่ได้ร้องขอ ผ่านทางระบบอิเล็กทรอนิกส์ โดยส่วนมากจะทำให้เกิดความไม่พอใจต่อผู้รับข้อความ สแปมที่พบเห็นได้บ่อยได้แก่ การส่งสแปมผ่านทางอีเมล ในการโฆษณาชวนเชื่อ หรือโฆษณาขายของ โดยการส่งอีเมลที่เราไม่ต้องการ จากที่ใดก็ได้ในโลก โดยที่เราไม่รู้เลยว่าผู้ที่ส่งมาให้นั้นเป็นใคร หรือเป็นการแอบอ้างหรือไม่ เนื่องจากปัจจุบันมีการส่งสแปมที่สามารถปลอมชื่อและอีเมลผู้ส่งได้ จุดประสงค์คือ ผู้ส่งส่วนใหญ่ต้องการที่จะโฆษณา สินค้าหรือบริการต่าง ๆ ของบริษัทของตนเอง ซึ่งเป็นประเภทหนึ่งของเมลขยะซึ่งนอกจากจะทำให้ผู้รับรำคาญใจและเสียเวลาในการกำจัดข้อความเหล่านี้แล้ว สแปมยังทำให้ประสิทธิภาพการขนส่งข้อมูลบนอินเทอร์เน็ตลดลงด้วย สแปมในรูปแบบอื่นนอกจากอีเมลสแปมได้แก่ เมสเซนเจอร์สแปม นิวส์กรุ๊ปสแปม บล็อกสแปม และเอสเอ็มเอสสแปม การส่งสแปมเริ่มแพร่หลายเนื่องจากค่าใช้จ่ายในการส่งข้อความผ่านทางระบบอิเล็กทรอนิกส์ มีค่าใช้จ่ายน้อยมากเมื่อเทียบการการส่งข้อความชักชวนทางอื่น เช่นทางจดหมาย หรือการโฆษณาทางสื่อต่างๆ ทำให้ผู้ส่งประหยัดค่าใช้จ่ายในการส่งข้อความเชิญชวน และในขณะเดียวกันกฎหมายเกี่ยวกับระบบอิเล็กทรอนิกส์ที่เกี่ยวข้องกับสแปมยังไม่ครอบคลุม จนกระทั่งเริ่มมีใช้ครั้งแรกปี พ.ศ. 2546 (ค.ศ. 2003) ในประเทศสหรัฐอเมริก.