ขั้วโลกเหนือและวิลเลิม บาเรินตส์

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง ขั้วโลกเหนือและวิลเลิม บาเรินตส์

ขั้วโลกเหนือ vs. วิลเลิม บาเรินตส์

ั้วโลกเหนือภูมิศาสตร์ ขั้วโลกเหนือ (North Pole) เป็นจุดที่ถือว่าอยู่ทางเหนือที่สุดของโลก. วิลเลิม บาเรินตส์ (Willem Barentsz; ประมาณ ค.ศ. 1550 – 20 มิถุนายน ค.ศ. 1597) เป็นนักเดินเรือ นักทำแผนที่ และนักสำรวจแถบอาร์กติกชาวดัตช์ เขาเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกการเดินทางสู่ดินแดนอาร์กติกในยุคแรก ๆ ในปี ค.ศ. 1594 เรือของบาเรินตส์ออกจากเกาะเตเซิล พร้อมกับเรืออีก 2 ลำซึ่งแยกกันค้นหาเส้นทางเดินเรือทางเหนือผ่านทางด้านเหนือของไซบีเรียและด้านตะวันออกของเอเชีย เขาไปถึงชายฝั่งตะวันตกของกลุ่มเกาะโนวายาเซมลยาและแล่นเรือต่อไปทางทิศเหนือจนต้องกลับลงมาเมื่อเรือเดินทางไปเจอภูเขาน้ำแข็ง ในปีถัดมา บาเรินตส์ร่วมเดินทางไปกับเรือ 7 ลำ ผ่านช่องแคบระหว่างชายฝั่งไซบีเรียกับเกาะไวกัช แต่จำต้องเดินทางกลับหลังจากพบว่าทะเลคารากลายเป็นน้ำแข็ง ความพยายามครั้งที่ 3 ในปี ค.ศ. 1596 ก็ล้มเหลวอีก ครั้งนี้เขาออกเดินทางไปกับเรือ 2 ลำซึ่งมียัน ไรป์ และยาโกบ ฟัน เฮมส์แกร์ก เป็นกัปตัน พวกเขาได้พบกลุ่มเกาะสฟาลบาร์ จากนั้นมุ่งหน้าไปยังกลุ่มเกาะโนวายาเซมลยา แต่เรือของบาเรินตส์ซึ่งมีเฮมส์แกร์กเป็นกัปตันก็ติดน้ำแข็งอยู่ริมชายฝั่งเกาะเหนือของกลุ่มเกาะ ลูกเรือจึงต้องใช้ชีวิตอยู่บนน้ำแข็งตลอดฤดูหนาว เมื่อถึงเดือนมิถุนายนของปีถัดมา น้ำแข็งที่จับเรืออยู่ยังไม่คลายตัว พวกเขาจึงลงเรือเล็กออกไปในทะเล แต่บาเรินตส์ก็เสียชีวิตกลางทะเลขณะกำลังอ่านแผนที่ ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่าร่างของเขาถูกฝังบนเกาะเหนือหรือถูกทิ้งในทะเล แม้ว่าความพยายามในการไปถึงโลกตะวันออกของบาเรินตส์จะไม่บรรลุผล แต่การเดินทางครั้งนี้ก็เป็นหนึ่งในการเดินทางครั้งสำคัญที่สุดของการสำรวจมหาสมุทรอาร์กติกในคริสต์ศตวรรษที่ 16 และเป็นการเดินทางครั้งแรกที่กลุ่มผู้สำรวจสามารถเผชิญหน้ากับฤดูหนาวในแถบขั้วโลกได้สำเร็จ ประสบการณ์ของพวกเขาเป็นประโยชน์แก่นักเดินเรือรุ่นหลังของเนเธอร์แลนด์ในการกำหนดเส้นทางการจับปลาและการล่าวาฬที่มีประสิทธิภาพ ทะเลแบเร็นตส์ (Barents Sea), เกาะแบเร็นตส์ (Barents Island) ในกลุ่มเกาะสฟาลบาร์ และบาเรนตส์บูร์ก (Barentsburg) นิคมชาวรัสเซียบนกลุ่มเกาะเดียวกันได้รับการตั้งชื่อดังกล่าวเพื่อเป็นเกียรติแก่วิลเลิม บาเรินต.

มหาสมุทรอาร์กติก

มหาสมุทรอาร์กติก (Arctic Ocean) ตั้งอยู่ในซีกโลกเหนือ และส่วนใหญ่อยู่ในเขตขั้วโลกเหนืออาร์กติก เป็นมหาสมุทรขนาดเล็กที่สุดและตื้นเขินที่สุดในห้ามหาสมุทรตามการแบ่งมหาสมุทรหลักของโลก องค์กรอุทกศาสตร์โลก (IHO) ยอมรับว่ามหาสมุทรอาร์กติกเป็นมหาสมุทร แม้นักอุทกศาสตร์บางคนจะเรียกบริเวณนี้ว่า ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอาร์กติก หรือเรียกง่าย ๆ ว่า ทะเลอาร์กติก โดยจัดว่าบริเวณนี้เป็นหนึ่งในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนของมหาสมุทรแอตแลนติก หรืออาจมองว่า เป็นส่วนเหนือสุดของมหาสมุทรโลกที่ล้อมรอบทั้งหมด มหาสมุทรอาร์กติกมีรูปร่างคล้ายวงกลม ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ เกือบเท่ากับขนาดของทวีปแอนตาร์กติกา แนวชายฝั่งยาว ล้อมรอบด้วยทวีปยุโรป, ทวีปเอเชีย, ทวีปอเมริกาเหนือ และกรีนแลนด์ รวมทั้งเกาะต่างๆ และทะเลแบเร็นตส์, ทะเลโบฟอร์ต, ทะเลชุกชี, ทะเลคารา, ทะเลลัปเตฟ, ทะเลไซบีเรียตะวันออก, ทะเลลิงคอล์น, ทะเลแวนเดล, ทะเลกรีนแลนด์ และทะเลนอร์เวย์ เชื่อมกับมหาสมุทรแปซิฟิกที่ช่องแคบเบริง และเชื่อมกับมหาสมุทรแอตแลนติกที่ทะเลกรีนแลนด์ มหาสมุทรอาร์กติกบางส่วนปกคลุมด้วยทะเลน้ำแข็งตลอดทั้งปีและเกือบทั้งมหาสมุทรในฤดูหนาว อุณหภูมิและความเค็มของมหาสมุทรอาร์กติกแตกต่างกันไปตามฤดูกาล เมื่อน้ำแข็งหลอมเหลวและแข็งตัว ความเค็มของมหาสมุทรมีค่าเฉลี่ยต่ำสุดในมหาสมุทรหลักทั้งห้า เนื่องจากการระเหยที่ต่ำ กระแสไหลเข้าอย่างหนักของน้ำจืดจากแม่น้ำและลำธาร การเชื่อมโยงที่จำกัดและการไหลออกไปยังมหาสมุทรโดยรอบที่มีความเค็มสูงกว่า การหดตัวของน้ำแข็งในฤดูร้อนมีบันทึกว่าลดลงถึง 50% ศูนย์ข้อมูลหิมะและน้ำแข็งแห่งชาติสหรัฐ (NSIDC) ใช้ข้อมูลดาวเทียมเพื่อหาบันทึกประจำวันของน้ำแข็งที่ปกคลุมมหาสมุทรอาร์กติก และอัตราการหลอมเหลวเมื่อเปรียบเทียบกับช่วงเฉลี่ยและปีที่ผ่านมา สันลอมอนอซอฟ (Lomonosov ridge) ซึ่งเป็นสันมหาสมุทรที่อยู่ใต้ทะเล แบ่งมหาสมุทรอาร์กติกออกเป็น 2 ส่วน คือ แอ่งยูเรเชีย (เรียกบริเวณนี้ว่าแนนสัน - Nansen) มีความลึก 4,000-4,500 เมตร และแอ่งอเมริกาเหนือ (เรียกบริเวณนี้ว่าไฮเพอร์โบเรียน - Hyperborean) มีความลึกประมาณ 4,000 เมตร ความลึกเฉลี่ยของมหาสมุทรอาร์กติก คือ 1,038 เมตร (3,407 ฟุต).

ขั้วโลกเหนือและมหาสมุทรอาร์กติก · มหาสมุทรอาร์กติกและวิลเลิม บาเรินตส์ · ดูเพิ่มเติม »