การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปนและซันโฮเซ

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปนและซันโฮเซ

การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปน vs. ซันโฮเซ

การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปน (Köppen climate classification) เป็นหนึ่งในระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศที่ใช้กันกว้างขวางที่สุด วลาดิเมียร์ เคิปเปนเป็นผู้เผยแพร่ระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศนี้เป็นคนแรกในปี พ.ศ. 2427 และการแก้ไขเล็กน้อยโดยเคิปเปนเองตามมาในปี พ.ศ. 2461 และ พ.ศ. 2479 ภายหลังนักกาลวิทยาชาวเยอรมนีนามว่ารูดอล์ฟ ไกเกอร์ ร่วมมือกับเคิปเปนเปลี่ยนแปลงระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศนี้ บางครั้งจึงสามารถเรียกได้ว่าการแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปนและไกเกอร์ (Köppen–Geiger climate classification system). ซันโฮเซ (San José) เป็นเมืองหลวงและเมืองใหญ่ที่สุดของประเทศคอสตาริกา และเป็นเมืองหลักของจังหวัดซันโฮเซด้วย ตั้งอยู่ภาคกลางของประเทศที่พิกัดภูมิศาสตร์; บนที่ราบสูงที่มีความสูงประมาณ 1,170 เมตร (3,839 ฟุต) เหนือระดับน้ำทะเล ซันโฮเซเดิมมีฐานะเป็นเพียงเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ของชุมชนจนกระทั่งในปี พ.ศ. 2367 ในปีนี้คอสตาริกาได้มีการเลือกตั้งประมุขแห่งรัฐครั้งแรก ฮวน โมรา เฟร์นันเดซ ตัดสินใจย้ายที่ตั้งรัฐบาลจากการ์ตาโก ซึ่งเป็นเมืองหลวงสมัยที่เป็นอาณานิคมของสเปน และเริ่มต้นใหม่ที่ซันโฮเซนี้ เมืองหลวงใหม่ที่ซันโฮเซเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว และขยายตัวเข้าสู่หุบเขาตอนกลาง จากการสำรวจในปี พ.ศ. 2543 กรุงซันโฮเซมีประชากร 309,672 คน ซึ่งครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 20 เป็นช่วงที่มีการเพิ่มประชากรสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว จากที่ในปี พ.ศ. 2493 (ค.ศ. 1950) เมืองนี้มีประชากรเพียง 86,900 คน ทำให้เขตนครหลวงกินพื้นที่ออกไปเกินเขตซันโฮเซ และครอบคลุมจำนวนประชากร 1 ล้านคน เนื่องจากกำเนิดขึ้นในช่วงหลังคริสต์ศตวรรษที่ 18 จึงทำให้กรุงซันโฮเซมีสถาปัตยกรรมสมัยอาณานิคมสเปนค่อนข้างน้อยเมื่อเทียบกับเมืองหลวงอื่น ๆ ในลาตินอเมริกา ต่อมา ในวันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2427 ซันโฮเซกลายเป็นเมืองแรกในลาตินอเมริกาที่ส่องสว่างด้วยพลังงานไฟฟ้.

พ.ศ. 2427

ทธศักราช 2427 ตรงกับปีคริสต์ศักราช 1884 เป็นปีอธิกสุรทินที่วันแรกเป็นวันอังคาร ตามปฏิทินเกรกอเรียน.

การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปนและพ.ศ. 2427 · ซันโฮเซและพ.ศ. 2427 · ดูเพิ่มเติม »

ระดับน้ำทะเล

กราฟระดับน้ำทะเลที่วัดได้จากบริเวณที่มีความเสถียรทางธรณีวิทยา แสดงถึงระดับน้ำทะเลซึ่งสูงขึ้นถึง 24 เซนติเมตรในรอบ 120 ปี (2 มิลลิเมตร/ปี) ระดับทะเลปานกลาง* (Mean Sea-Level) หรือ ร.ท.ก. เป็นค่าการวัด ระดับน้ำทะเลขึ้นสูงสุด (High Tide: HT) และลงต่ำสุด (Low Tide: LT) ของแต่ละวันในช่วงระยะเวลาที่กำหนด แล้วนำค่ามาเฉลี่ยเป็นระดับน้ำทะเลปานกลาง สำหรับระยะเวลาที่ทำการรังวัดโดยทั่วไปจะต้องวัดเป็นเวลา 18.6 ปี ตามวัฏจักรของน้ำ ระดับน้ำทะเลปานกลางของแต่ละบริเวณทั่วโลกอาจจะมีความสูงไม่เท่ากัน ในประเทศไทยใช้เวลาในการวัด 5 ปี โดยเลือกที่ ถนนเกาะหลัก ตำบลเกาะหลัก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เป็นที่วัด แล้วนำมาหาค่าเฉลี่ย เพื่อใช้เป็นค่าระดับน้ำทะเลปานกลาง ให้มีค่า 0.000 เมตร ที่ 11°47'42.92"N/ 99°47'31.40"E ทำการถ่ายโยงมายังหมุด BM-A (ซึ่งถือว่าเป็นหมุดหลักฐานหมุดแรกของประเทศไทย) ที่ 13°46'23.74"N/100°31'45.39"E ซึ่งมีค่าระดับน้ำทะเลปานกลาง 1.4477 เมตร ประโยชน์ของการวัดระดับน้ำทะเลปานกลาง เพื่อใช้เป็นมาตรฐานในการเปรียบเทียบระดับความสูงต่ำของดิน หรือสิ่งก่อสร้างในงานสำรวจฯ งานก่อสร้างฯ และงานทั่วไป *มักถูกเขียนว่า ระดับน้ำทะเลปานกลาง หากอ้างอิงจากพจนานุกรมศัพท์ภูมิศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน เล่มพิมพ์ครั้งที่ 4 ใช้คำว่า "ระดับทะเลปานกลาง" หมุด BM-A ระดับน้ำทะเลปานกลาง.

การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปนและระดับน้ำทะเล · ซันโฮเซและระดับน้ำทะเล · ดูเพิ่มเติม »

ประเทศสเปน

ไม่มีคำอธิบาย.

การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปนและประเทศสเปน · ซันโฮเซและประเทศสเปน · ดูเพิ่มเติม »