การเข้าเมืองและคำสั่งของฝ่ายบริหารที่ 13769

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง การเข้าเมืองและคำสั่งของฝ่ายบริหารที่ 13769

การเข้าเมือง vs. คำสั่งของฝ่ายบริหารที่ 13769

อัตราการย้ายถิ่นสุทธิในปี 2559: บวก (สีน้ำเงิน), ลบ (สีส้ม), เสถียร (สีเขียว) และไม่มีข้อมูล (สีเทา) การเข้าเมืองหรือการย้ายถิ่นเข้าประเทศ (immigration) เป็นการเคลื่อนย้ายระหว่างประเทศของบุคคลสู่ประเทศจุดหมายโดยที่มิใช่คนพื้นเมืองหรือมิได้ถือครองความเป็นพลเมืองเพื่อตั้งถิ่นฐานหรืออยู่อาศัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้อยู่อาศัยถาวรหรือพลเมืองโดยการแปลงสัญชาติ หรือการเข้าทำงานเป็นคนงานต่างถิ่นหรือชั่วคราวเป็นคนงานต่างด้าว ผู้เข้าเมืองมีแรงจูงใจออกจากประเทศเดิมที่ตนเป็นพลเมืองหรือเป็นที่อยู่อาศัยตามปรกติด้วยหลายสาเหตุ รวมถึงการขาดการเข้าถึงทรัพยากรท้องถิ่น ความปรารถนาความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ เพื่อแสวงหรือเข้าทำงานที่มีค่าตอบแทน เพื่อยกระดับมาตรฐานการครองชีพ การกลับมารวมกันของครอบครัว การเกษียณ การย้ายถิ่นที่ชักนำโดยภูมิอากาศหรือสิ่งแวดล้อม การลี้ภัย การหลบหนีความเดียดฉันท์ ความขัดแย้งหรือภัยธรรมชาติ หรือเพียงต้องการเปลี่ยนคุณภาพชีวิตของตน ผู้ไปกลับเป็นประจำ นักท่องเที่ยวหรือการพำนักระยะสั้นในประเทศจุดหมายไม่ตกอยู่ในนิยามการเข้าเมืองหรือการย้ายถิ่น แต่บางทีก็นับรวมการเข้าเมืองของคนงานตามฤดูกาลด้วย ในปี 2556 สหประชาชาติประเมินว่ามีผู้เข้าเมือง 231,522,215 คนในโลก (ประมาณ 3.25% ของประชากรโลก) สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์มีสัดส่วนคนเข้าเมืองมากที่สุดในโลก ตามด้วยกาตาร. ประธานาธิบดีสหรัฐดอนัลด์ ทรัมป์ กำลังลงนามคำสั่ง ขนาบโดยรองประธานาธิบดีไมก์ เพนซ์ (''ซ้าย'') และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม เจมส์ แมตทิส (''ขวา'') แผนที่ประเทศที่ได้รับผลกระทบจากคำสั่งดังกล่าว ประธานาธิบดีดอนัลด์ ทรัมป์ลงนามคำสั่งของฝ่ายบริหารชื่อ การคุ้มครองชาติจากการเข้าเมืองสหรัฐของผู้ก่อการร้ายต่างด้าว (Protecting the Nation from Foreign Terrorist Entry into the United States) หรือคำสั่งของฝ่ายบริหารที่ 13769 เมื่อวันที่ 27 มกราคม 2560 คำสั่งนี้จำกัดทั้งการท่องเที่ยวและการเข้าเมืองของบุคคลจากประเทศซึ่งประชากรส่วนใหญ่เป็นมุสลิมหลายประเทศในตะวันออกกลางและทวีปแอฟริกา คำสั่งนี้ยับยั้งโครงการการรับผู้ลี้ภัยสหรัฐ (U.S. Refugee Admissions Program) เป็นเวลา 120 วันตลอดจนการเข้าเมืองของบุคคลจากประเทศลิเบีย อิหร่าน อิรัก โซมาเลีย ซูดาน ซีเรียและเยเมน โดยไม่เว้นสถานภาพตรวจลงตราหรือผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวรเป็นเวลา 90 วัน โดยมีการยกเว้นเป็นกรณี ๆ ไป วันที่ 28 มกราคม มีประเมินว่า ผู้เดินทาง 100–200 คนที่เข้าเมืองสหรัฐถูกกักตัวเนื่องจากคำสั่งนี้ และอีกหลายร้อยคนถูกห้ามขึ้นเที่ยวบินที่มุ่งหน้าสู่สหรัฐ คำสั่งนี้ก่อให้เกิดการวิจารณ์จากนานาประเทศ การประท้วงที่ท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น เอฟ. เคนเนดีในรัฐนิวยอร์ก และที่ท่าอากาศยานอื่นของสหรัฐ และคดีความจากสหภาพเสรีภาพพลเมืองอเมริกัน ศาลกลางแห่งหนึ่งในนครนิวยอร์กยับยั้งคำสั่งดังกล่าวบางส่วนชั่วคราวในวันที่ 28 มกราคม 2560 แต่ศาลมิได้อนุญาตให้ผู้ได้รับผลกระทบเข้าประเทศหรือวินิจฉัยเรื่องความชอบด้วยรัฐธรรมนูญของตัวคำสั่ง วันที่ 29 มกราคม 2560 ศาลกลางอีกแห่งหนึ่งในบอสตันห้ามการควบคุมตัวผู้ที่ได้รับกระทบ "ซึ่งหากไม่เป็นผลจากคำสั่งของฝ่ายบริหารนี้จะได้รับอนุญาตตามกฎหมายให้เข้าเมืองสหรัฐได้" เป็นการชั่วคราว คำสั่งศาลดังกล่าวช่วยฟื้นฟูความสามารถแก่ผู้เข้าเมืองชอบด้วยกฎหมายจากชาติที่ถูกห้ามเจ็ดชาติให้เข้าเมืองสหรัฐได้.