การากัสและประวัติศาสตร์สเปน

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง การากัสและประวัติศาสตร์สเปน

การากัส vs. ประวัติศาสตร์สเปน

นกลางกรุงการากัส การากัส (Caracas) ชื่อทางการคือ ซานเตียโกเดเลออนเดการากัส (Santiago de León de Caracas) เป็นเมืองหลวงของเวเนซุเอลา ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของประเทศ ตามระดับความสูงพื้นที่ของหุบเขาแห่งหนึ่งในทิวเขาชายฝั่งของเวเนซุเอลา (Cordillera de la Costa) ภูมิประเทศของเขตตัวเมืองของหุบเขาการากัสนี้มีระดับความสูงอยู่ระหว่าง 2,500 ถึง 3,000 ฟุต (760 และ 910 เมตร) เหนือระดับน้ำทะเล และอยู่ใกล้กับทะเลแคริบเบียน โดยมีแนวเขาสูงเซร์โรอาบีลา (7,400 ฟุต หรือ 2,200 เมตร) เป็นตัวคั่นจากชายฝั่งทะเล ส่วนทางใต้ก็เป็นเนินเขาและภูเขาเช่นกัน ในปี พ.ศ. 2548 ย่านศูนย์กลางทางประวัติศาสตร์ของกรุงการากัส ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในชื่อเขตลีเบร์ตาดอร์ (Libertador District) มีประชากรประมาณ 2.1 ล้านคน เขตนครหลวงหรือดิสตรีโตกาปีตัล (Distrito Capital) ซึ่งเป็นที่ตั้งของเมืองนี้และครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของรัฐมีรันดา มีประชากร 3.3 ล้านคน ส่วนเขตตัวเมือง (urban area) หรือเกรตเตอร์การากัส (Greater Caracas) ซึ่งรวมเมืองที่อยู่นอกดิสตรีโตกาปีตัลด้วยนั้น มีประชากร 4.7 ล้านคน หมวดหมู่:เมืองหลวง หมวดหมู่:เมืองในประเทศเวเนซุเอลา หมวดหมู่:การากัส. ตราสัญลักษณ์ของประเทศสเปน โบสถ์ซานตามารีอาเดลนารังโก เมืองโอเบียโด ภาคเหนือ อารามหลวงเอลเอสโกเรียล กรุงมาดริด ภาคกลาง พิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์ เมืองบาเลนเซีย ภาคตะวันออก ปราสาทอาลัมบรา เมืองกรานาดา ภาคใต้ ประวัติศาสตร์สเปน คือเรื่องราวความเป็นมาเกี่ยวกับอาณาบริเวณส่วนใหญ่บนคาบสมุทรไอบีเรียในภูมิภาคยุโรปใต้ซึ่งมีพัฒนาการสืบเนื่องมาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ผ่านยุครุ่งเรืองและยุคตกต่ำของจักรวรรดิสากลแห่งแรกของโลกจนกลายมาเป็นราชอาณาจักรสเปนในปัจจุบัน อันเป็นช่วงฟื้นฟูตนเองหลังสมัยการปกครองแบบเผด็จการของนายพลฟรังโกได้ผ่านพ้นไป มีอยู่หลายช่วงที่ประวัติศาสตร์การเมืองและการทหารของสเปนเต็มไปด้วยความวุ่นวายและความรุนแรง ส่วนใหญ่เกิดจากนโยบายและความพยายามที่จะจัดการกับความแตกต่างทางเชื้อชาติ ศาสนา และความคิดความเชื่อในดินแดนของตนนั่นเอง มนุษย์สมัยใหม่เข้ามาในคาบสมุทรไอบีเรียเป็นเวลานานกว่า 35,000 ปีมาแล้ว ตามมาด้วยคลื่นผู้รุกรานและผู้ตั้งอาณานิคมชนชาติต่าง ๆ ได้แก่ ชาวเคลต์ ชาวฟินิเชีย ชาวคาร์เทจ และชาวกรีกตลอดระยะเวลานับพัน ๆ ปี เมื่อถึงประมาณ 200 ปีก่อนคริสต์ศักราช ทั้งคาบสมุทรจึงตกเป็นส่วนหนึ่งของสาธารณรัฐโรมัน ก่อนจะตกไปอยู่ภายใต้การปกครองจากชาววิซิกอท และในปี ค.ศ. 711 ชาวแอฟริกาเหนือซึ่งเป็นชาวมุสลิม (ชาวมัวร์) ก็เริ่มเข้ามามีอำนาจ ในที่สุดอาณาจักรอิสลามก็ได้รับการสถาปนาขึ้นบนคาบสมุทรแห่งนี้และยืนหยัดได้เป็นเวลาประมาณ 750 ปี ซึ่งพื้นที่ที่ชาวมุสลิมครอบครองนั้นเป็นที่รู้จักกันในชื่อ อัลอันดะลุส แต่ในช่วงเวลาเดียวกันนี้ยังเป็นช่วงที่เรียกว่า "เรกองกิสตา" หรือการยึดดินแดนคืนของชาวคริสต์ซึ่งค่อย ๆ รุกลงไปทางใต้ เหตุการณ์เหล่านี้ดำเนินไปถึงจุดสิ้นสุดเมื่อชาวคริสต์สามารถพิชิตที่มั่นแห่งสุดท้ายของชาวมุสลิมที่กรานาดาได้ในปี ค.ศ. 1492 จากนั้นราชอาณาจักรและรัฐคาทอลิกต่าง ๆ บนคาบสมุทรไอบีเรียก็ได้พัฒนาขึ้น รวมทั้งราชอาณาจักรคาสตีลและราชอาณาจักรอารากอนด้วย ซึ่งการรวมกันของอาณาจักรทั้งสองนี้จะนำไปสู่ความเป็นปึกแผ่นของรัฐชาติสเปนในเวลาต่อมา ปี..