การต่อต้านอเมริกาและการเข้าเมือง

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง การต่อต้านอเมริกาและการเข้าเมือง

การต่อต้านอเมริกา vs. การเข้าเมือง

ษณาชวนเชื่อต่อต้านอเมริกาของนาซีเยอรมนีในเนเธอร์แลนด์ในปี 1944 การต่อต้านอเมริกา (anti-Americanism) เป็นการคัดค้านหรือเป็นปรปักษ์ต่อนโยบาย วัฒนธรรม สังคม เศรษฐกิจ นโยบายต่างประเทศ บทบาทระหว่างประเทศหรือบทบาทอภิมหาอำนาจของสหรัฐอเมริกา ภาพลักษณ์เชิงลบร่วมสมัยสามัญของอเมริกันมีการยืนยันว่าชาวอเมริกันก้าวร้าว ยโส ขาดความรู้ น้ำหนักเกิน แต่งกายไม่เรียบร้อย นิยมวัตถุ หมกมุ่นกับการหาเงิน ยึดมั่นคุณธรรมตามแบบ (moralistic) เกิน และโดยทั่วไปน่ารังเกียจ (obnoxious) นักรัฐศาสตร์ เบรนดอน โอคอนเนอร์แห่งศูนย์สหรัฐศึกษา (United States Studies Centre) แนะว่าการต่อต้านอเมริกาไม่อาจแยกเป็นปรากฏการณ์ต้องกัน และคำดังกล่าวกำเนิดเป็นองค์ประกอบหยาบ ๆ ของภาพพจน์ อคติและการวิจารณ์ต่อชาวอเมริกันหรือสหรัฐอเมริกา แล้ววิวัฒนาเป็นการวิจารณ์ที่ยึดการเมืองมากขึ้น นักวิชาการชาวฝรั่งเศส มารี-ฟร็อง ตัวเน (Marie-France Toinet) กล่าวว่า การใช้คำนี้ "มีเหตุผลชอบเต็มที่เฉพาะเมื่อสื่อความการคัดค้านอย่างเป็นระบบ เป็นปฏิกิริยาภูมิแพ้แบบหนึ่ง ต่ออเมริกาโดยรวม"O'Connor, Brendan:, Australasian Journal of American Studies, July 2004, pp. อัตราการย้ายถิ่นสุทธิในปี 2559: บวก (สีน้ำเงิน), ลบ (สีส้ม), เสถียร (สีเขียว) และไม่มีข้อมูล (สีเทา) การเข้าเมืองหรือการย้ายถิ่นเข้าประเทศ (immigration) เป็นการเคลื่อนย้ายระหว่างประเทศของบุคคลสู่ประเทศจุดหมายโดยที่มิใช่คนพื้นเมืองหรือมิได้ถือครองความเป็นพลเมืองเพื่อตั้งถิ่นฐานหรืออยู่อาศัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้อยู่อาศัยถาวรหรือพลเมืองโดยการแปลงสัญชาติ หรือการเข้าทำงานเป็นคนงานต่างถิ่นหรือชั่วคราวเป็นคนงานต่างด้าว ผู้เข้าเมืองมีแรงจูงใจออกจากประเทศเดิมที่ตนเป็นพลเมืองหรือเป็นที่อยู่อาศัยตามปรกติด้วยหลายสาเหตุ รวมถึงการขาดการเข้าถึงทรัพยากรท้องถิ่น ความปรารถนาความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ เพื่อแสวงหรือเข้าทำงานที่มีค่าตอบแทน เพื่อยกระดับมาตรฐานการครองชีพ การกลับมารวมกันของครอบครัว การเกษียณ การย้ายถิ่นที่ชักนำโดยภูมิอากาศหรือสิ่งแวดล้อม การลี้ภัย การหลบหนีความเดียดฉันท์ ความขัดแย้งหรือภัยธรรมชาติ หรือเพียงต้องการเปลี่ยนคุณภาพชีวิตของตน ผู้ไปกลับเป็นประจำ นักท่องเที่ยวหรือการพำนักระยะสั้นในประเทศจุดหมายไม่ตกอยู่ในนิยามการเข้าเมืองหรือการย้ายถิ่น แต่บางทีก็นับรวมการเข้าเมืองของคนงานตามฤดูกาลด้วย ในปี 2556 สหประชาชาติประเมินว่ามีผู้เข้าเมือง 231,522,215 คนในโลก (ประมาณ 3.25% ของประชากรโลก) สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์มีสัดส่วนคนเข้าเมืองมากที่สุดในโลก ตามด้วยกาตาร.