กรดซักซินิกและสารละลายในน้ำ

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง กรดซักซินิกและสารละลายในน้ำ

กรดซักซินิก vs. สารละลายในน้ำ

กรดซักซินิก (succinic acid) เป็นกรดไดคาร์บอกซิลิกที่มีสูตรเคมีคือ (CH2)2(CO2H)2 มีลักษณะเป็นของแข็งสีขาวไม่มีกลิ่น เมื่ออยู่ในรูปเอเควียสจะแตกตัวเป็นแอนไอออน เรียกว่า ซักซิเนต (succinate) ซึ่งมีส่วนสำคัญในวัฏจักรกรดซิตริก กลุ่มอนุมูลอิสระของสารนี้เรียกว่า ซักซินิล (succinyl) คำว่า "ซักซินิก" มาจากคำในภาษาละติน succinum ซึ่งแปลว่า "อำพัน" เพราะในอดีตกรดซักซินิกเป็นสารที่ได้จากการกลั่นอำพัน เรียกว่า "สปิริตออฟแอมเบอร์" (spirit of amber) ในทางอุตสาหกรรมได้จากกระบวนการไฮโดรจีเนชันบางส่วนของกรดมาเลอิก, กระบวนการออกซิเดชันของ 1,4-บิวเทนไดออลและกระบวนการคาร์บอนิเลชันของเอทิลีนไกลคอล กรดซักซินิกใช้เป็นสารตั้งต้นของพลาสติกบางชนิด ใช้เป็นอาหารเสริมและวัตถุเจือปนอาหาร และเป็นผลิตภัณฑ์หนึ่งที่ได้จากการหมักน้ำตาล ทำให้ไวน์และเบียร์มีรสขมและเค็ม เนื่องจากกรดซักซินิกเป็นสารที่พบในวัฏจักรของสิ่งมีชีวิตทั่วไป จึงไม่เป็นอันตราย แต่อาจก่อให้เกิดการระคายเคืองต่อผิวหนังและดวงต. ซเดียมไอออนที่ละลายในน้ำ สารละลายในน้ำ หรือ เอเควียส (Aqueous solution)​ คือสารละลายที่มีตัวทำละลายเป็นน้ำ มักจะแสดงไว้ในสมการเคมีโดยใส่ "(aq)" ต่อท้ายสสารนั้น ซึ่ง aq ย่อมาจาก aqueous หมายถึงความเกี่ยวข้องหรือการละลายในน้ำ น้ำเป็นตัวทำละลายที่ดีชนิดหนึ่งทั้งในธรรมชาติและในการทดลองทางเคมี สารที่ไม่ละลายในน้ำมักมีคุณสมบัติไม่ชอบน้ำ (hydrophobic) ส่วนสารที่ละลายในน้ำได้มักมีคุณสมบัติชอบน้ำ (hydrophilic) ตัวอย่างของสารที่ละลายในน้ำได้เช่นโซเดียมคลอไรด์ (เกลือแกง) กรดและเบสส่วนใหญ่เป็นสามารถละลายได้ในน้ำ ซึ่งเป็นไปตามนิยามส่วนหนึ่งของทฤษฎีปฏิกิริยากรดเบส (ยกเว้นนิยามของลิวอิส) ความสามารถในการละลายน้ำของสสารจะพิจารณาว่า สสารนั้นสามารถจับตัวกับน้ำได้ดีกว่าแรงดึงดูดระหว่างโมเลกุลของน้ำหรือแรงดึงดูดระหว่างโมเลกุลของสารนั้นหรือไม่ หากเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ความสามารถในการละลายน้ำลดลง (เช่น อุณหภูมิเปลี่ยนไป) น้ำระเหยออกไปจากสารละลาย หรือ เกิดปฏิปริกิริยาเคมีทำให้เกิดสารที่ไม่ละลายน้ำ จะเกิดการตกตะกอนหรือตกผลึก สารละลายในน้ำที่สามารถนำไฟฟ้าได้จะต้องมีอิเล็กโทรไลต์อย่างเข้มอย่างเพียงพอ คือสสารนั้นสามารถแตกตัวเป็นไอออนได้ในน้ำอย่างสมบูรณ์ น้ำซึ่งเป็นโมเลกุลมีขั้วก็จะมาอยู่ล้อมรอบ ส่วนอิเล็กโทรไลต์อย่างอ่อนที่แตกตัวในน้ำได้ไม่ดี ก็จะทำให้สารละลายนั้นนำไฟฟ้าได้ไม่ดีตามไปด้วย สำหรับสสารที่ไม่ได้เป็นอิเล็กโทรไลต์แต่สามารถละลายในน้ำได้ เนื่องจากสสารนั้นไม่แตกตัวเป็นไอออนในน้ำ ยังรักษารูปร่างของโมเลกุลเอาไว้ อาทิ น้ำตาล ยูเรีย กลีเซอรอล และเมทิลซัลโฟนิลมีเทน (MSM) เป็นต้น.