3 สมุนจอมป่วนและความตลกขบขัน

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง 3 สมุนจอมป่วนและความตลกขบขัน

3 สมุนจอมป่วน vs. ความตลกขบขัน

3 สมุนจอมป่วน หรือ 3 พี่น้องจอมยุ่ง (The Three Stooges) เป็นทีมตลกอเมริกาซึ่งเล่นกันในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 จนถึงช่วงกลางศตวรรษที่ 70 ซึ่งรู้จักกันดีในภาพยนตร์สั้นของพวกเขา ซึ่งตลกของเขาจะเน้นในทางกริยาและการเจ็บตัว ในภาพยนตร์สั้นของ 3 พี่น้องจอมยุ่ง ซึ่งเป็นทีมตลก 3 คน ซึ่งประกอบไปด้วย โม ฮาวเวอร์ด (Moe Howard) เป็นสมุนคนที่ 1, แลร์รี่ ไฟน์ (Larry Fine) เป็นสมุนคนที่ 2 และ เคอร์ลี่ ฮาวเวอร์ด (Curly Howard) เป็นสมุนคนที่ 3 ตั้งแต่ ค.ศ. 1934 ถึง ค.ศ. 1946 แต่เมื่อเคอร์ลี่ เป็นโรคหลอดเลือดสมองและเสียชีวิตเมื่อ ค.ศ. 1952 เชมพ์ ฮาวเวอร์ด (Shemp Howard) จึงเข้ามาแทนที่เป็นสมุนคนที่ 3 แต่เมื่อเชมพ์เสียชีวิตเมื่อปี ค.ศ. 1955 จึงใช้สตั้นท์ชื่อว่า โจ พาลมา (Joe Palma) แสดงแทนเป็นเชมพ์ และในปีเดียวกันได้ถูกแทนที่โดย โจ เบสเซอร์ (Joe Besser) และ เคอร์ลี่ "โจ" เดริต้า ("Curly-Joe" DeRita) ในปี ค.ศ. 1959 แต่เมื่อแลร์รี่ เสียชีวิตในโรคหลอดเลือดสมอง ในปี ค.ศ. 1970 จึงถูกแทนที่โดย อีมิล ซิทกา (Emil Sitka) แต่เมื่อโม ได้เสียชีวิตโดยโรคมะเร็งในปี ค.ศ. 1975 3 สมุนจอมป่วนจึงหยุดเล่นในปี ค.ศ. 1975. การยิ้มอาจจะแสดงอารมณ์ขำ ดังที่เห็นในจิตรกรรมตัวละคร Falstaff ของวิลเลียม เชกสเปียร์ โดย Eduard von Grützner ความตลกขบขัน (humour, humor) เป็นประสบการณ์ทางการรู้คิดที่มักทำให้หัวเราะและสร้างความบันเทิงสนุกสนาน คำจากภาษาอังกฤษมาจากศัพท์ทางการแพทย์ของชาวกรีกโบราณ ซึ่งสอนว่า ความสมดุลของธาตุน้ำต่าง ๆ ในร่างกายที่เรียกในภาษาละติน ว่า humor (แปลว่า ของเหลวในร่างกาย) เป็นตัวควบคุมสุขภาพและอารมณ์ของมนุษย์ มนุษย์ทุกยุคสมัยและทุกวัฒนธรรมตอบสนองต่อเรื่องขบขัน มนุษย์โดยมากประสบความขำขัน คือรู้สึกบันเทิงใจ ยิ้ม หรือหัวเราะต่ออะไรที่ขำ ๆ และดังนั้น จึงเรียกได้ว่าเป็นคนมีอารมณ์ขำ (คือมี sense of humour) คนสมมุติที่ไม่มีอารมณ์ขำน่าจะพบเหตุการณ์ที่ทำให้ขำว่า อธิบายไม่ได้ แปลก หรือว่าไม่สมเหตุผล แม้ว่าปกติความขำขันจะขึ้นอยู่กับรสนิยมส่วนตัว ขอบเขตที่บุคคลพบว่าอะไรน่าขำจะขึ้นอยู่กับตัวแปรหลายอย่าง รวมทั้งอยู่ในภูมิประเทศไหน ในวัฒนธรรมอะไร อายุ ระดับการศึกษา ความเฉลียวฉลาด และพื้นเพหรือบริบท ยกตัวอย่างเช่น เด็กเล็ก ๆ อาจชอบเรื่องตลกที่มีการตีกัน (ภาษาอังกฤษเรียกว่า slapstick) ดังที่พบในการ์ตูน เช่นรายการ ทอมกับเจอร์รี่ ที่การกระทบกระทั่งทางกายทำให้เด็กเข้าใจได้ เทียบกับเรื่องตลกที่ซับซ้อนกว่า เช่น แบบที่ใช้การล้อเลียนเสียดสี (satire) ซึ่งจำเป็นต้องเข้าใจสถานะทางสังคมและดังนั้น ผู้ใหญ่จะชอบใจมากกว.