เร็วกว่าเบราว์เซอร์!
29 ความสัมพันธ์: บารังไกย์บาโคโลดฟิลิปปินส์แอร์ไลน์พื้นที่ชุ่มน้ำการรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์การขนส่งสาธารณะภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้นมะนิลามัสบาเตซิตีรถจี๊ปนีย์รถตุ๊ก ๆสมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศองค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศจังหวัดมัสบาเตจังหวัดอัลไบจังหวัดคาบีเตจังหวัดตีโมกดาเบาจังหวัดซอร์โซโกนจังหวัดซีลางังเนโกรสทางวิ่งเครื่องบินดาเบาความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิกซอร์โซโกนซิตีประเทศฟิลิปปินส์นครเซบูน้ำท่วมแท็กซี่โชชิเขตบีโคล
บารังไกย์
รังไกย์ เป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นของรัฐบาลที่เล็กที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ เป็นคำที่ชาวฟิลิปปินส์พื้นเมืองสำหรับหมู่บ้านตำบลหรือวอร์ด ในการใช้งานเป็นภาษาพูดคำที่มักจะหมายถึงเขตเมืองชั้นในย่านชานเมืองหรือย่านชานเมือง คำว่าบารังไกย์คำมาจาก Balangay ชนิดของเรือที่ใช้โดยกลุ่มของประชาชนออสโตรนีเชียน เมื่อพวกเขาอพยพไปอยู่ในฟิลิปปินส์ ในเขตเทศบาลเมืองและเมืองที่มีองค์ประกอบของเกส์และพวกเขาอาจจะถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่ขนาดเล็กที่เรียกว่า Purok (ไทย:เขต) และ Sitio ซึ่งเป็นดินแดนที่อยู่ภายในวงล้อมรังเกย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ชนบท ณ วันที่ 30 กันยายน 2012 จำนวนบารังไกย์มีจำนวน 42,028 บารังไกย์ทั่วฟิลิปปิน.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และบารังไกย์ · ดูเพิ่มเติม »
บาโคโลด
ลด (ฮีลีไกโนน: Dakbanwa/Syudad sang Bacolod; Lungsod ng Bacolod) เป็นนครหนาแน่นแห่งหนึ่งในประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นเมืองศูนย์กลางทางภูมิศาสตร์ของจังหวัดคันลูรังเนโกรส แต่ในแง่ของการปกครอง นครแห่งนี้ปกครองอิสระ นครมีประชากร 561,875 คน จากการสำมะโนในปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และบาโคโลด · ดูเพิ่มเติม »
ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์
ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ เป็นสายการบินแห่งชาติของประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นสายการบินพาณิชย์ที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปเอเชียที่ยังใช้ชื่อเดิม ก่อตั้งในปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ · ดูเพิ่มเติม »
พื้นที่ชุ่มน้ำ
ื้นที่ชุ่มน้ำเขตร้อน -ป่าพรุศูนย์พิกุลทอง จังหวัดนราธิวาส พื้นที่ชุ่มน้ำ (wetland) หมายถึงลักษณะทางภูมิประเทศที่มีรูปแบบเป็น พื้นที่ลุ่ม พื้นที่ราบลุ่ม พื้นที่ลุ่มชื้นแฉะ พื้นที่ฉ่ำน้ำ มีน้ำท่วม มีน้ำขัง พื้นที่พรุ พื้นที่แหล่งน้ำ ทั้งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติและที่มนุษย์สร้างขึ้น ทั้งที่มีน้ำขังหรือท่วมอยู่ถาวรและชั่วครั้งชั่วคราว ทั้งที่เป็นแหล่งน้ำนิ่งและน้ำทั้งที่เป็นน้ำจืด น้ำกร่อย และน้ำเค็ม รวมไปถึงพื้นที่ชายฝั่งทะเล และพื้นที่ของทะเล ในบริเวณซึ่งเมื่อน้ำลดลงต่ำสุดมีความลึกของระดับน้ำไม่เกิน 6 เมตร.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และพื้นที่ชุ่มน้ำ · ดูเพิ่มเติม »
การรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์
การรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์ หรือ PNR เป็นบริษัทรถไฟแห่งรัฐในประเทศฟิลิปปินส์ ให้บริการทางเดี่ยวบนเกาะลูซอน เมื่อปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และการรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »
การขนส่งสาธารณะ
รถไฟใต้ดินนครนิวยอร์ก รถไฟใต้ดินมอสโก รถไฟฟ้าเอ็มทีอาร์ในฮ่องกง รถไฟฟ้าแอร์เออแอร์ สถานีฉัตรปติศิวาชีของมุมไบ สถานีรถไฟที่พลุกพล่านที่สุดในประเทศอินเดีย การขนส่งสาธารณะ คือบริการคมนาคมขนส่งผู้โดยสารที่สามารถใช้ได้โดยสาธารณชน ซึ่งแตกต่างจากรถแท็กซี รถร่วม หรือรถเมล์เช่าเหมาคันที่จะไม่รับผู้โดยสารแปลกหน้าหากไม่มีการตกลงกันก่อนล่วงหน้า วิธีการขนส่งสาธารณะรวมไปถึงรถประจำทางสาธารณะ รถราง รถลาก และรถไฟ แล้วยังหมายรวมถึงระบบขนส่งมวลชนเช่นรถไฟฟ้าและรถไฟฟ้าใต้ดินและเรือข้ามฟาก สายการบิน รถทัวร์ และรถไฟระหว่างเมืองมักจะใช้ในการขนส่งผู้โดยสารระหว่างเมือง มีการพัฒนาเครือข่ายรถไฟความเร็วสูงในหลายพื้นที่ทั่วโลกอีกด้วย การขนส่งสาธารณะส่วนใหญ่ให้บริการโดยมีกำหนดเวลา แท็กซี่ร่วมให้บริการเมื่อมีผู้โดยสารหรือมีผู้โดยสารเต็มคันแล้วแต่กรณี ระบบการขนส่งที่เป็นโครงข่ายรองมีให้บริการในพื้นที่ที่มีประชากรน้อยหรือในพื้นที่ที่ต้องการการให้บริการส่งถึงหน้าบ้านhttp://www.publictransportation.org/aboutus/default.asp การขนส่งสาธาณะในมหานครมีความแตกต่างในพื้นที่เอเซีย อเมริกาเหนือ และยุโรปเป็นอย่างมาก ในเอเซียการขนส่งมวลชนมีผู้ให้บริการคือบริษัทเอกชนหรือมหาชนที่แสวงหาผลกำไรและผู้ลงทุนทางการอสังหาริมทรัพย์ ในอเมริกาเหนือ หน่วยงานด้านการขนส่งมวลชนเป็นผู้ดูแลการบริการขนส่งสาธารณะ ในยุโรป รัฐบาลมักมอบหมายให้บริษัทเอกชนเป็นผู้ดูแลจัดการการขนส่งสาธารณะ บริการขนส่งสาธาณะได้รับกำไรจากการเก็บค่าโดยสารซึ่งอาจจะขึ้นอยู่กับระยะทางของการเดินทางหรืออาจจจะเก็บแบบราคาเดียวก็ได้ หากมีจำนวนผู้โดยสารมากและราคาค่าเดินทางสูงพอก็อาจจะทำให้มีกำไรได้ ทั้งนี้รัฐบาลอาจจะอัดฉีดเงินภาษีเพื่อสนับสนุนการดำเนินงาน เมืองบางเมืองมีการให้บริการขนส่งสาธารณะที่ไม่เสียค่าใช้จ่ายโดยรัฐบาลเป็นผู้ออกค่าดำเนินงานทั้งหมด เหตุผลทางประวัติศาสตร์และเศรษฐศาสตร์ทำให้มีการใช้การขนส่งสาธารณะในรูปแบบที่แตกต่างกันไป ประเทศในโลกเก่ามักมีระบบที่น่าเชื่อถือและครอบคลุมพื้นที่ใหญ่ซึ่งให้บริการเมืองที่มีประชากรมากแต่เดิม ทั้งนี้ประเทศในโลกใหม่มักประสบปัญหา "คนเมือง" และมีระบบขนส่งมวลชนที่ไม่ทั่วถึง.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และการขนส่งสาธารณะ · ดูเพิ่มเติม »
ภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น
ูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าภูมิอากาศแบบเส้นศูนย์สูตร เป็นภูมิอากาศแบบร้อนชื้นมักพบบริเวณแถบบเส้นศูนย์สูตร ประเทศที่มีภูมิอากาศแบบนี้มักจะมีป่าดิบชื้น ในระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปน เขตภูมิอากาศนี้แทนด้วยอักษร Af.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น · ดูเพิ่มเติม »
มะนิลา
มะนิลา (Manila; Maynila) เป็นเมืองหลวงของประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยุ่บนชายฝั่งตะวันออกของอ่าวมะนิลา (Manila Bay) บนเกาะลูซอนซึ่งเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดและตั้งอยู่ทางเหนือสุดของฟิลิปปินส์ บางส่วนของเมืองมีความยากจน อย่างไรก็ดี มะนิลาเป็นเมืองที่มีชนชาติรวมกันอยู่มากมาย และเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ วัฒนธรรม การศึกษา และอุตสหากรรมของประเทศ มะนิลาคือศูนย์กลางของเขตมหานครที่มีประชากรมากกว่า 10 ล้านคน เขต เมโทรมะนิลา (Metro Manila) เป็นมหานครที่ใหญ่กว่า ประกอบด้วยเมืองและเทศบาล 17 แห่ง เฉพาะเมืองมะนิลาเองเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับ 2 มีประชากรประมาณ 1.5 ล้านคน เมืองเดียวที่มีประชากรมากกว่าคือเมืองเกซอนซิตี (Quezon City) ชานเมืองและอดีตเมืองหลวง มะนิลาตั้งอยูที่ 14°35' เหนือ 121°0' ตะวันออก.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และมะนิลา · ดูเพิ่มเติม »
มัสบาเตซิตี
มัสบาเตซิตี (มัสบาเต: Syudad san Masbate; ฮีลีไกโนน: Dakbanwa sang Masbate; เซบัวโน: Dakbayan sa Masbate/Syudad sa Masbate; Lungsod ng Masbate) เป็นนครระดับที่ 4 และเป็นเมืองหลักของจังหวัดมัสบาเต ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และมัสบาเตซิตี · ดูเพิ่มเติม »
รถจี๊ปนีย์
รถจี๊ปนีย์ รถจี๊ปนีย์ (Jeepney; Dyipni, Dyip) เป็นประเภทหนึ่งของขนส่งมวลชนในประเทศฟิลิปปินส์ รถจี๊ปนีย์เป็นรถโดยสารประเภทเดียวกันกับรถแท็กซี่หรือรถสองแถว เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของฟิลิปปินส์ คำว่า "จี๊ปนีย์" เกิดจากการสมาสคำศัพท์ในภาษาอังกฤษ คือ "จี๊ป" (Jeep) กับ "นีย์" (Knee) ที่หมายถึง "หัวเข่า" เนื่องจากรถจี๊ปนีย์ในสมัยก่อนจะมีผู้โดยสารนั่งกันแออัด จนหัวเข่าชนหัวเข่า รถจี๊ปนีย์ กำเนิดมาจากการที่ทหารอเมริกันในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ที่ได้ยึดเอาฟิลิปปินส์เป็นฐานที่มั่นและชัยภูมิในมหาสมุทรแปซิฟิก เมื่อสงครามยุติลงในปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และรถจี๊ปนีย์ · ดูเพิ่มเติม »
รถตุ๊ก ๆ
รถตุ๊ก ๆ ในกรุงเทพฯ รถตุ๊ก ๆ หรือชื่อเรียกทางราชการว่า รถสามล้อเครื่อง เริ่มแรกเป็นการนำรถสามล้อเครื่อง กระบะบรรทุก จากประเทศญี่ปุ่น เข้ามาดัดแปลง เข้ามาในเมืองไทยครั้งแรกปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และรถตุ๊ก ๆ · ดูเพิ่มเติม »
สมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ
มาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ (International Air Transport Association - IATAS) หรือ ไออาตา เป็นองค์การระหว่างประเทศที่ดำเนินงานโดยภาคเอกชนระดับโลก ที่ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และสมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ · ดูเพิ่มเติม »
องค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ
งขององค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ องค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ (International Civil Aviation Organization - ICAO) เป็นหน่วยงานพิเศษของสหประชาชาติ มีสมาชิก 192 ประเทศ สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่เมืองมอนทรีออล ประเทศแคนาดา ส่วนสำนักงานประจำภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก ตั้งอยู่ที่ ถนนกำแพงเพชร 3 แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย ตั้งอยู่ใกล้กับสวนวชิรเบญจทัศ สวนจตุจักร และ บริษัท ปตท.สำรวจและผลิต จำกัด (มหาชน) (ปตท.สผ.) องค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ เป็นองค์การที่จัดตั้งขึ้นเพื่อวางระเบียบข้อบังคับ สำหรับกิจกรรมการบินระหว่างประเทศระหว่างชาติ เป็นหน่วยงานชำนัญพิเศษของสหประชาชาติ โครงการเร่งพัฒนาการบินพลเรือนนี้ เริ่มในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยการจัดตั้งคณะกรรมการเดินอากาศระหว่างประเทศ (International commission for Air Navigation - ICAN) ก่อตั้งเมื่อวันที่ 4 เมษายน..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และองค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดมัสบาเต
ังหวัดมัสบาเต (มัสบาเต: Probinsya san Masbate; ฮีลีไกโนน: Kapuoran sang Masbate; เซบัวโน: Lalawigan sa Masbate; บีโคล: Probinsya kan Masbate; Lalawigan ng Masbate) เป็นจังหวัดเกาะในประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่เกือบกึ่งกลางของประเทศ เมืองหลักมัสบาเตซิตี จังหวัดประกอบด้วยสามเกาะหลัก ได้แก่ เกาะมัสบาเต, เกาะตีเคา และเกาะบูรีอัส มัสบาเตอยู่บริเวณจุดเชื่อมต่อของเกาะวิซายัสและเกาะลูซอน สำหรับในแง่ของการปกครอง มัสบาเตจะอยู่ในเขตบีโคลของหมู่เกาะลูซอน แต่จะมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับกลุ่มเกาะวิซายัสมากกว.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และจังหวัดมัสบาเต · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดอัลไบ
ังหวัดอัลไบ (Lalawigan ng Albay; Provincia de Albay) เป็นจังหวัดในเขตบีโคล ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ เมืองหลักคือเลกาซปี ซึ่งยังเป็นศูนย์กลางการบริหารของเขตอีกด้วย เมืองนี้ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของภูเขาไฟมาโยน ซึ่งกรวยภูเขาไฟสลับชั้นแห่งนี้ นับได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัด และเมื่อขึ้นไปข้างบน สามารถมองเห็นทัศนียภาพรอบ ๆ ที่สวยงามได้ จังหวัดอัลไบ ถูกเพิ่มใน World Network of Biosphere Reserves ของยูเนสโก ในเดือนมีนาคม..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และจังหวัดอัลไบ · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดคาบีเต
ังหวัดคาบีเต (Lalawigan ng Kabite; ชาบากาโน: Provincia de Cavite) เป็นจังหวัดในประเทศฟิลิปปินส์ ตั้งอยู่ทางชายฝั่งตอนใต้ของอ่าวมะนิลาในเขตคาลาบาร์โซน เกาะลูซอน อยู่ห่างจากมะนิลาไปทางทิศใต้ และเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างก้าวกระโดด เนื่องจากอยู่ใกล้กับเมโทรมะนิลา ในปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และจังหวัดคาบีเต · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดตีโมกดาเบา
ังหวัดตีโมกดาเบา (เซบัวโน: Habagatang Dabaw) เป็นจังหวัดในเขตดาเบา ประเทศฟิลิปปินส์ มีเมืองศูนย์กลางและเมืองใหญ่สุดคือดีโกส มีอาณาเขตติดกับนครอิสระดาเบาทางทิศเหนือ ติดกับจังหวัดคันลูรังดาเบาทางทิศใต้ ติดกับจังหวัดโคตาบาโต ซุลตันคูดารัต ตีโมกโคตาบาโต และซารังกานีทางทิศตะวันตก ส่วนทางทิศตะวันออกติดกับอ่าวดาเบา ภูมิประเทศของจังหวัดประกอบด้วยหาดทราย เกาะ ทุ่งเกษตรกรรม ภูเขา หุบเขา ป่า และแม่น้ำลำธาร โดยภูเขาที่สูงที่สุดในจังหวัดคือภูเขาอาโป ซึ่งสูง 2,954 เมตรจากระดับน้ำทะเล.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และจังหวัดตีโมกดาเบา · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดซอร์โซโกน
ังหวัดซอร์โซโกน (บีโคล: Probinsya kan Sorsogon; Lalawigan ng Sorsogon) เป็นจังหวัดในเขตบีโคล ประเทศฟิลิปปินส์ และเป็นจังหวัดใต้สุดของเกาะลูซอน แบ่งการปกครองออกเป็น 14 เทศบาลและ 1 นคร เมืองหลักคือซอร์โซโกนซิตี มีอาณาเขตติดต่อกับจังหวัดอัลไบทางทิศเหนือ ซอร์โซโกนอยู่ทางตอนปลายของคาบสมุทรบีโคล และอยู่ใกล้กับเกาะซามาร์และเกาะตี.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และจังหวัดซอร์โซโกน · ดูเพิ่มเติม »
จังหวัดซีลางังเนโกรส
ังหวัดซีลางังเนโกรส (เซบัวโน: Sidlakang Negros; ฮีลีไกโนน: Negros Sidlangan; Silangang Negros) หรือ โอริเอนตัลเนโกรส หรือ อีสเทิร์นเนโกรส เป็นจังหวัดในเขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ ครอบคลุมพื้นที่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะเนโกรส โดยมีจังหวัดคันลูรังเนโกรสครอบคลุมพื้นที่ส่วนที่เหลือของเกาะ จังหวัดนี้ยังรวมพื้นที่เกาะอาโป จุดดำน้ำยอดนิยมของนักท่องเที่ยว ซีลางังเนโกรสอยู่ใกล้กับจังหวัดเซบูทางทิศตะวันออก โดยมีช่องแคบตาโนนคั่น และอยู่ใกล้กับจังหวัดซีคีฮอร์ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ภาษาหลักที่ใช้พูดกันคือภาษาเซบัวโน และศาสนาหลักคือคริสต์โรมันคาทอลิก เมืองหลักและเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือดูมากูเวเต จังหวัดนี้มีประชากร 1,354,995 คน มากเป็นอันดับที่ 2 ของภูมิภาครองจากเซบู มากเป็นอันดับที่ 5 ของวิซายัส และอันดับที่ 19 ของประเท.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และจังหวัดซีลางังเนโกรส · ดูเพิ่มเติม »
ทางวิ่งเครื่องบิน
รันเวย์ ทางวิ่งเครื่องบิน, ลานวิ่ง, ลานบิน หรือ รันเวย์ (อังกฤษ: Runway) ตามที่องค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ (ICAO) ได้กำหนดไว้ หมายถึงพื้นที่สี่เหลี่ยมผืนผ้าบนพื้นดิน ภายในบริเวณสนามบิน ซึ่งเตรียมการไว้สำหรับอากาศยานใช้ในการร่อนลงจอดและวิ่งขึ้น ทางวิ่งเครื่องบินแบ่งออกเป็นประเภทที่มนุษย์สร้างขึ้น โดยใช้วัสดุประเภทแอสฟัลต์และคอนกรีต หรือผสมทั้งสองชนิด และประเภทที่ใช้พื้นผิวธรรมชาติ เช่น หญ้า ดิน กรวด น้ำแข็ง และเกลือ.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และทางวิ่งเครื่องบิน · ดูเพิ่มเติม »
ดาเบา
นครดาเบา (เซบัวโน: Dakbayan sa Dabaw; Lungsod ng Dabaw) เป็นเมืองในมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ ศูนย์กลางของเมืองเรียกว่าเมโทรดาเบา, ดาเบาเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดอันดับสอง และเขตเมืองของดาเบาหรือเมโทรดาเบา เป็นเขตเมืองที่ประชากรมากที่สุดเป็นอันดับสาม ของประเทศ เมืองที่ทำหน้าที่เป็นค้าการพาณิชย์และอุตสาหกรรมเป็นศูนย์กลางในมินดาเนาและศูนย์ภูมิภาคสำหรับเขตดาเบา เมืองดาเบาเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ดูจากขนาดของพื้นที.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และดาเบา · ดูเพิ่มเติม »
ความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก
วามร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก (เอเปก) (Asia-Pacific Economic Cooperation: APEC) เป็นกลุ่มความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ระหว่างเขตเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิก เอเปคก่อตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2532 โดยมีจุดประสงค์ มุ่งเน้นความเจริญเติบโตและการพัฒนาที่ยั่งยืนของภูมิภาค และผลักดันให้การเจรจาการค้าหลายฝ่าย รอบอุรุกวัย ประสบผลสำเร็จ ขณะเดียวกัน เอเปคก็ต้องการถ่วงดุลอำนาจทางเศรษฐกิจของกลุ่มเศรษฐกิจต่าง ๆ โดยเฉพาะกลุ่มสหภาพยุโรป อีกด้วย สิทธิประโยชน์ที่สมาชิกเอเปคให้แก่กัน จะมีผลต่อผู้ที่มิได้เป็นสมาชิกเอเปคด้ว.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก · ดูเพิ่มเติม »
ซอร์โซโกนซิตี
ซอร์โซโกนซิตี (Lungsod ng Sorsogon) เป็นนครระดับที่สามและเป็นเมืองศูนย์กลางของจังหวัดซอร์โซโกน ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และซอร์โซโกนซิตี · ดูเพิ่มเติม »
ประเทศฟิลิปปินส์
ฟิลิปปินส์ (Philippines; Pilipinas) หรือชื่อทางการว่า สาธารณรัฐฟิลิปปินส์ (Republic of the Philippines; Republika ng Pilipinas) เป็นประเทศเอกราชที่เป็นหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ประกอบด้วยเกาะ 7,641 เกาะ ซึ่งจัดอยู่ในเขตภูมิศาสตร์ใหญ่ 3 เขตจากเหนือจรดใต้ ได้แก่ ลูซอน, วิซายัส และมินดาเนา เมืองหลวงของประเทศคือมะนิลา ส่วนเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคือนครเกซอน ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของเมโทรมะนิลา ฟิลิปปินส์มีอาณาเขตติดต่อกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก ทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และทะเลเซเลบีสทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ โดยมีพรมแดนทางทะเลร่วมกับไต้หวันทางทิศเหนือ ปาเลาทางทิศตะวันออก มาเลเซียและอินโดนีเซียทางทิศใต้ และเวียดนามทางทิศตะวันตก ฟิลิปปินส์ตั้งอยู่ในแถบวงแหวนไฟและใกล้กับเส้นศูนย์สูตร ทำให้มีแนวโน้มสูงที่จะประสบภัยจากแผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น แต่ก็ทำให้มีทั้งทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างยิ่งเช่นกัน ฟิลิปปินส์มีเนื้อที่ประมาณ 300,000 ตารางกิโลเมตร (115,831 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 100 ล้านคน นับเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ในเอเชีย และเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก นอกจากนี้ ณ ปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และประเทศฟิลิปปินส์ · ดูเพิ่มเติม »
นครเซบู
ซบูซิตี (เซบัวโน: Dakbayan sa Sugbu; Lungsod ng Cebu) เป็นนครหนาแน่นในจังหวัดเซบู เขตกิตนางคาบีซายาอัน ประเทศฟิลิปปินส์ แต่ปกครองอย่างอิสระจากตัวจังหวัด ในปี..
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และนครเซบู · ดูเพิ่มเติม »
น้ำท่วม
วัดไชยวัฒนารามที่ถูกน้ำท่วมในอุทกภัยในประเทศไทย พ.ศ. 2554 น้ำท่วม เป็นการไหลล้นของห้วงน้ำซึ่งทำให้แผ่นดินจมอยู่ใต้น้ำ คำว่า "น้ำเอ่อล้น" (flowing water) ยังอาจใช้กับการไหลเข้าของกระแสน้ำ น้ำท่วมอาจเป็นผลของปริมาตรน้ำภายในแหล่งน้ำ เช่น แม่น้ำหรือทะเลสาบ ซึ่งไหลล้นหรือทลายคันดิน เป็นผลให้น้ำบางส่วนออกจากขอบเขตตามปกติของมัน ขณะที่ขนาดของทะเลสาบหรือแหล่งน้ำอื่นมีความแตกต่างกันตามการเปลี่ยนแปลงหยาดน้ำฟ้าและการละลายของหิมะตามฤดูกาล แต่น้ำนั้นมิใช่อุทกภัยที่สำคัญเว้นแต่น้ำนั้นออกมาคุกคามพื้นที่ดินที่มนุษย์ใช้ เช่น หมู่บ้าน นครหรือพื้นที่อยู่อาศัยอื่น น้ำท่วมยังสามารถเกิดในแม่น้ำได้ เมื่อการไหลนั้นเกินความจุของฝั่งน้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่หัวเลี้ยว (bend) หรือทางน้ำโค้งตวัด (meander) อุทกภัยมักทำความเสียหายแก่บ้านและธุรกิจหากตั้งอยู่ในที่ราบน้ำท่วมถึงตามธรรมชาติ ขณะที่ความเสียหายอันเกิดจากอุทกภัยนั้นแท้จริงแล้วหมดไปได้โดยการย้ายออกจากแม่น้ำหรือแหล่งน้ำอื่น หากตั้งแต่สมัยโบราณ ผู้คนได้อาศัยและทำงานอยู่ริมน้ำเพื่อการยังชีพและได้ประโยชน์จากการท่องเที่ยวและการพาณิชย์ที่ถูกและง่ายโดยอาศัยอยู่ใกล้น้ำ การที่มนุษย์ยังคงอาศัยอยู่ในพื้นที่เสี่ยงน้ำท่วมนั้นเป็นหลักฐานว่า มูลค่าที่สัมผัสได้ของการอาศัยอยู่ใกล้น้ำมีมากเกินมูลค่าของน้ำท่วมที่เกิดซ้ำเป็นเวล.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และน้ำท่วม · ดูเพิ่มเติม »
แท็กซี่
รถแท็กซี่ในซานฟรานซิสโก แท็กซี่ เป็นการโดยสารสาธารณะประเภทหนึ่งสำหรับผู้โดยสารคนเดียว หรือกลุ่มเล็ก ๆ รถแท็กซี่เป็นยานพาหนะไว้สำหรับว่าจ้างโดยผู้ขับจะส่งผู้โดยสารระหว่างที่หนึ่งไปยังที่หนึ่งตามที่ผู้โดยสารอยากจะไป แท็กซี่ เป็นคำย่อมาจาก แท็กซี่ แค็บ คิดค้นโดยแฮร์รี่ เอ็น อัลเลน นักธุรกิจชาวนิวยอร์กที่นำเข้ารถแท็กซี่มาจากฝรั่งเศส โดยย่อมาจากคำว่า แท็กซี่มิเตอร์ แค็บ อีกที ส่วนคำว่า cab มาจากคำว่า cabriolet คือรถม้าลากจูง และคำว่า taxi เป็นรากศัพท์ภาษาละตินในยุคกลาง ซึ่งมาจาก คำว่า taxa ที่หมายถึง ภาษีหรือการคิดเงิน และคำว่า meter มาจากภาษากรีกคำว่า metron แปลว่า วัดระยะทาง.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และแท็กซี่ · ดูเพิ่มเติม »
โชชิ
() เป็นเมืองในจังหวัดชิบะ ประเทศญี่ปุ่น ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกสุดของจังหวัด มีขนาดพื้นที่ทั้งสิ้น 83.91 ตารางกิโลเมตร ในปี 2008 มีจำนวนประชากร 72,348 คน.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และโชชิ · ดูเพิ่มเติม »
เขตบีโคล
ตบีโคล หรือเรียกสั้น ๆ ว่า บีโคล (บีโคล: Rehiyon nin Bikol/Kabikolan; Rinconada Bicol: Rehiyon ka Bikol; Kabikulan; Bicolandia) หรือ เขตที่ 5 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบไปด้วย 6 จังหวัด โดยมี 4 จังหวัดบนคาบสมุทรบีโคล (ตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะลูซอน) – จังหวัดอัลไบ, จังหวัดฮีลากังคามารีเนส, จังหวัดตีโมกคามารีเนส, จังหวัดซอร์โซโกน) และอีก 2 จังหวัดที่เกาะ (จังหวัดคาตันดัวเนส และจังหวัดมัสบาเต). Department of Agriculture Web Site; retrieved 22 May 2012. เมืองหลักและเมืองใหญ่สุดของเขตนี้คือ เลกาซปี. Bicol Region Official website; retrieved 22 May 2012. เขตบีโคลติดต่อกับอ่าวลาโมนทางทิศเหนือ, ทะเลฟิลิปปินส์ทางทิศตะวันออก, ทะเลซีบูยัน และอ่าวราไก ทางทิศตะวันตก.
ใหม่!!: เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)และเขตบีโคล · ดูเพิ่มเติม »
