สปีดเมทัลและเดฟ ลอมบาร์โด

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง สปีดเมทัลและเดฟ ลอมบาร์โด

สปีดเมทัล vs. เดฟ ลอมบาร์โด

ปีดเมทัล (Speed metal) เป็นแนวเพลงย่อยของเฮฟวีเมทัล เริ่มมีตั้งแต่ต้นคริสต์ทศวรรษ 1980 มีที่มาจาก NWOBHM และฮาร์ดคอร์พังก์ ในเว็บไซต์ออลมิวสิกอธิบายแนวเพลงนี้ไว้ว่า "เร็ว เกรี้ยวกราด และต้องใช้ความสามารถทางเทคนิค อย่างสุดขีด" และสปีดเมทัลในท้ายสุดก็หย่อนจังหวะความรุนแรงลง และค่อย ๆ พัฒนามาเป็นแนวเพลงแทรชเมทัลในที่สุด เพลง "Stone Cold Crazy" ของวงควีน จากอัลบั้มปี 1974 ชุด Sheer Heart Attack ก็เป็นเครื่องแสดงถึงเพลงสปีดเมทัล เพลงนี้ยังถูกมาทำใหม่โดยเมทัลลิกา ส่วนเพลงที่ถือเป็นเพลงสปีดเมทัลเพลงแรก โดยแฟนเพลงแนวนี้พูดถึงคือ เพลง "Highway Star" โดยวงดีปเพอร์เพิล จากอัลบั้มในปี 1972 ชุด Machine Head รวมถึงเพลง "Kill the King" ของวงเรนโบว์ จากอัลบั้มในปี 1978 ชุด Long Live Rock 'n' Roll ที่เชื่อว่าเป็นหนึ่งในบรรดาเพลงแนวสปีดเมทัลเพลงแรก ส่วนวงดนตรีที่มีอิทธิพลแนวเพลงนี้มากที่สุด 2 วงคือวงมอเตอร์เฮด และจูดาสพรีสต. วิด "เดฟ" ลอมบาร์โด (David "Dave" Lombardo; เกิด 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1965) เป็นมือกลองสัญชาติคิวบา-อเมริกา เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ร่วมก่อตั้งวงแทรชเมทัล สเลเยอร์ เขาได้ร่วมอัดสตูดิโออัลบั้มกับสเลเยอร์ 9 อัลบั้มจาก 12 อัลบั้ม รวมถึงอัดเสียงอื่น ๆ อีกด้วย ในปี 1986 ได้เปิดตัวอัลบั้ม เรนอินบลัด และในปี 2006 คริสต์อิลลูชัน ซึ่งทั้ง 2 อัลบั้มนี้ได้รับคำสรรเสริญด้านบวกเป็นจำนวนมาก ลอมบาร์โดใช้ชีวิตกับงานด้านดนตรีมามากกว่า 30 ปี มีผลงานอัดเสียงมากกว่า 35 อัลบั้ม และถือเป็นชำแหละแนวเพลงออกสู่แนวย่อยอีกเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้เขาเคยร่วมวงกับ กริพอิงค์, ฟองโตมาส์, ฟิล์ม, และ เทสตาเมนท์ นอกจากวงสเลเยอร์อีกด้วย ลอมบาร์โดได้รู้จักกันอย่างกว้างขวางในฐานะความก้าวร้าว รวดเร็ว โดยเฉพาะการกระเดื่องดับเบิลเบสอย่างรวดเร็ว ซึ่งหาตัวจับได้ยากในการเล่นกลองชุดแนวเมทัล จนถูกเรียกว่า "นวัตกรรมอย่างน่าประหลาด" (astonishingly innovative) และได้รับฉายา "เจ้าพ่อแห่งดับเบิลเบส" (the godfather of double bass) จากดรัมเมอร์เวิร์ด เขายังถือเป็นผู้ที่มีอิทธพลอย่างสูงคนหนึ่งต่อวงการเมทัลและเป็นแรงบันดาลใจให้กับมือกลองเมทัลรุ่นใหม่เป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะในแนวแทรชเมทัลและเดทเมทัล.

แทรชเมทัล

แทรชเมทัล เป็นแนวเพลงย่อยของเฮฟวีเมทัล และเป็นหนึ่งในแนวเอ็กซ์ตรีมเมทัล มีลักษณะเด่นคือความเร็วและความก้าวร้าวในจังหวะของเพลง โดยเฉพาะการเน้นริฟฟ์กีตาร์อย่างรวดเร็ว ซึ่งจำเป็นต้องใช้ความสามารถในเทคนิคอย่างมาก นอกจากนี้ยังรวมถึงการกระเดื่องกลองดับเบิลเบสอย่างรวดเร็ว ต้นกำเนิดของแทรชเมทัลนั้น อยู่ในช่วงปลายทศวรรษที่ 70 และต้นทศวรรษที่ 80 เมื่อวงที่ได้รวมดนตรี นิวเวฟออฟบริติชเฮฟวีเมทัล ได้เกิดเป็นแนวใหม่และพัฒนา มีการเคลื่อนไหวที่แยกตัวไปจากพังค์ร็อก แนวเพลงนี้มีความก้าวร้าวกว่ามากเมื่อเทียบกับ สปีดเมทัล และแนวพวกนี้มักจะมีการผสมผสานข้ามแนวเพลงอย่างชัดเจนจากเมทัล ไปแนวอื่น และได้รับอิทธิพลจากเพลงแนวอื่นที่ไม่ใช่เมทัล เช่น คลาสสิก แจ๊ส ในช่วงกลางทศวรรษที่ 80 ถือเป็นยุคที่รุ่งเรืองของแทรชเมทัลอเมริกัน โดยเฉพาะของ 4 วงแกนหลัก ที่เรียกกันว่า "บิ๊กโฟว์" (Big 4) จากผลงานอัลบั้ม Master Of Puppets ของเมทัลลิก้า,Peace Sells...But Who's Buying? ของเมกาเดธ, Reign in Blood ของ สเลเยอร์ อัลบั้มเหล่านี้เข้าสู่กระแสหลักได้, Among The Living ของ แอนแทรกซ.

สปีดเมทัลและแทรชเมทัล · เดฟ ลอมบาร์โดและแทรชเมทัล · ดูเพิ่มเติม »

เฮฟวีเมทัล

ฟวีเมทัล หรือบางครั้งเรียกย่อว่า เมทัล เป็นแนวเพลงร็อกประเภทหนึ่งที่พัฒนาในช่วงปลายทศวรรษที่ 60 และต้นทศวรรษที่ 70 ด้วยรากฐานของดนตรี บลูส์-ร็อก ฮาร์ดร็อก และ ไซเคเดลิกร็อก โดยมีหลายวงได้พัฒนาเฮฟวีเมทัล ให้มีความหนา, หนัก, ดนตรีที่เน้นกีตาร์และกลอง และลักษณะเฉพาะตัวที่มีการโซโล่กีตาร์ที่รวดเร็ว เพลงแนวเฮฟวีเมทัลได้รับความนิยมจากแฟนทั่วโลก ที่แฟนเหล่านั้นจะเรียกตัวเองว่า เมทัลเฮดส์ หรือ เฮดแบงเกอร์ และถึงแม้ว่าวงเมทัลในช่วงต้น ๆ อย่าง เล็ด เซ็พเพลิน, แบล็ค แซบบาธ และ ดีพ เพอร์เพิล จะได้รับความสนใจจากกลุ่มคนฟังหลัก แต่ก็มีบ้างที่พวกเขาจะถูกด่าทอ.

สปีดเมทัลและเฮฟวีเมทัล · เดฟ ลอมบาร์โดและเฮฟวีเมทัล · ดูเพิ่มเติม »