ศาลรัฐธรรมนูญ (อิตาลี)และสภานิติบัญญัติ

ทางลัด: ความแตกต่างความคล้ายคลึงกันค่าสัมประสิทธิ์การเปรียบเทียบ Jaccardการอ้างอิง

ความแตกต่างระหว่าง ศาลรัฐธรรมนูญ (อิตาลี)และสภานิติบัญญัติ

ศาลรัฐธรรมนูญ (อิตาลี) vs. สภานิติบัญญัติ

วังกงสุล (Palazzo della Consulta) กรุงโรม ศาลรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐอิตาลี (Corte costituzionale della Repubblica Italiana) เป็นหนึ่งในสองศาลสูงสุดแห่งสาธารณรัฐอิตาลี อีกศาลหนึ่ง คือ ศาลยุติธรรมสูงสุด (Court of Cassation) รัฐธรรมนูญอิตาลี มาตรา 134 ว่า ศาลมีอำนาจชำระคดีเกี่ยวกับความชอบด้วยรัฐธรรมนูญของกฎหมายที่ฝ่ายอาณาจักรหรือฝ่ายศาสนจักรตราขึ้น โดยอยู่ในเงื่อนไขตามรัฐธรรมนูญอิตาลี และเมื่อศาลวินิจฉัยว่า กฎหมายใดไม่ชอบด้วยรัฐธรรมนูญแล้ว กฎหมายนั้นเป็นอันไร้ผลตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศคำวินิจฉัย นอกจากนี้ ศาลยังมีอำนาจชำระคดีเกี่ยวกับการขัดกันของอำนาจระหว่างฝ่ายอาณาจักรและฝ่ายศาสนจักร หรือระหว่างฝ่ายศาสนจักรด้วยกัน กับทั้งยังมีอำนาจชำระคดีซึ่งประธานาธิบดีเป็นจำเลย คำวินิจฉัยของศาลเป็นที่สุด ไม่มีอุทธรณ์ ศาลประกอบด้วยตุลาการ 15 คน อยู่ในตำแหน่งคนละ 9 ปี ในบรรดา 15 คนนี้ ประธานาธิบดีแต่งตั้ง 5 คน รัฐสภาเลือกตั้ง 5 คน และศาลยุติธรรมสูงสุดกับศาลปกครองสูงสุดเลือกตั้งมา 5 คน จากนั้น บุคคลเหล่านี้จึงเลือกกันเองเป็นประธาน 1 คนโดยวิธีลงคะแนนลับและด้วยเสียงข้างมากเด็ดขาด ถ้าไม่มีผู้ใดได้เสียงข้างมากเด็ดขาด จะเลือกเอาจากผู้ที่ได้คะแนนมากที่สุด 2 คน เมื่อได้ประธานแล้ว ประธานจะตั้งรองประธาน 1 หรือ 2 คน ศาลนี้นับเป็นนวัตกรรมหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ครั้นการปรับปรุงหน่วยสืบราชการลับอิตาลีซึ่งได้รับความเห็นชอบในเดือนสิงหาคม 2007 มีผลใช้บังคับ การบอกปัดไม่ให้เข้าถึงเอกสารของศาลโดยอ้างความลับราชการก็เป็นอันทำไม่ได้อีกต่อไปนับแต่วันที่ 12 ตุลาคม 2007 ตั้งแต่ปี 1955 บัลลังก์ของศาลอยู่ที่วังกงสุล (Palazzo della Consulta) ในกรุงโรม บางครั้งจึงมีผู้เรียกศาลด้วยชื่อวังดังกล่าว. นิติบัญญัติเป็นสภาปรึกษาหารือชนิดหนึ่งซึ่งมีอำนาจผ่าน แก้ไขเพิ่มเติมและยกเลิกกฎหมาย กฎหมายที่เกิดจากสภานิติบัญญัติเรียก กฎหมายลายลักษณ์อักษร นอกเหนือไปจากการตรากฎหมายแล้ว สภานิติบัญญัติยังมีอำนาจสิทธิ์ขาดในการเพิ่มหรือลดภาษีและมีมติเห็นชอบงบประมาณและร่างกฎหมายเกี่ยวด้วยการเงินอื่น สภานิติบัญญัติมีหลายชื่อ ที่พบมากที่สุด คือ รัฐสภาและคองเกรส (congress) โดยสองคำนี้มีความหมายจำเพาะกว่า ในการปกครองระบบรัฐสภา ฝ่ายบริหารรับผิดชอบต่อสภานิติบัญญัติซึ่งอาจถอดถอนฝ่ายบริหารได้ด้วยการอภิปรายไม่ไว้วางใจ ในระบบประธานาธิบดี ตามลัทธิการแยกใช้อำนาจ สภานิติบัญญัติถูกมองว่าเป็นอิสระและเป็นการปกครองแขนงหนึ่งซึ่งเสมอกับฝ่ายตุลาการและฝ่ายบริหาร องค์ประกอบหลักของสภานิติบัญญัติ คือ มีตั้งแต่หนึ่งสภา (chamber/house) เป็นต้นไป สภา คือ การประชุมซึ่งสามารถอภิปรายและลงมติในร่างกฎหมายได้ สภานิติบัญญัติซึ่งมีสภาเดียว เรียก สภาเดียว ส่วนสภานิติบัญญัติที่มีสองสภา เรียก ระบบสองสภา ซึ่งปกติอธิบายเป็นสภาสูงและสภาล่าง โดยมักมีหน้าที่อำนาจและวิธีการเลือกสมาชิกต่างกัน นอกจากนี้ ยังมีสภานิติบัญญัติที่มีมากกว่าสองสภา แต่ไม่ค่อยพบ ในระบบรัฐสภาส่วนมาก สภาล่างเป็นสภาที่มีอำนาจกว่า ขณะที่สภาสูงเป็นเพียงสภาให้คำปรึกษาหรือทบทวน อย่างไรก็ดี ในระบบประธานาธิบดี อำนาจของสองสภามักคล้ายหรือเท่ากัน ในสหพันธรัฐ สภาสูงมักเป็นตัวแทนของรัฐที่มารวมกัน (component state) ซึ่งรวมถึงสภานิติบัญญัติเหนือชาติของสหภาพยุโรปด้วย ด้วยจุดประสงค์นี้ สภาสูงอาจมีผู้แทนจากรัฐบาลของรัฐ ดังเช่นในกรณีสหภาพยุโรปและเยอรมนี หรือมาจากการเลือกตั้งตามสูตรซึ่งให้การมีผู้แทนเท่าเทียมกันแก่รัฐซึ่งมีประชากรน้อยกว่า เช่นในกรณีออสเตรเลียและสหรัฐอเมริกาปัจจุบัน.